Oh, dat is wel ff jammer van het hartje. Maar stond me ergens in de verte ook wel iets van bij dat t niet ging... Kan dan wel naar een ander echobedrijf, maar dat hoeft dan ook weer niet. Denk dat me vriend 't dan toch nog niet 'gelooft'. Pas wanneer ie echt een beetje een kindje ziet, dan zal ie 't geloven. @Roos: Spannend hoor, en vandaag zelfs nog maar 4 nachtjes! Hier nog 18 eer we 't intakegesprek hebben. En dan zelfs nog 3 weken tot de echo . @Namen: We zijn wel al bezig geweest met namen verzinnen. Hebben een lijstje gemaakt waar we dan steeds wat meer van af strepen. Maar ja, dan denk ik later weer aan een andere naam (welke ik dan ff niet op dat lijstje kan zetten, en de volgende dag alweer vergeten ben ). @Vertellen: Kan niet wachten tot die 12 weken-echo. Hebben we ook echt pas met 12 weken, pas in augustus. Daarna willen we onze omgeving er over vertellen. Me ouders zitten dan in Frankrijk, misschien dat ik dan daar naartoe rij. Me vriend moet in de bouwvak gewoon doorwerken waarschijnlijk ipv dat hij 3 of 4 weken vrij is. Ik kan dan ook wel weer gaan werken, maar kan ook naar Frankrijk natuurlijk . @Geslacht: Volgens de chinese geslachtskalender krijgen we een meisje. Me vriend denkt dat ook. Terwijl ik juist weer denk een jongen te krijgen. Hihi, wordt spannend! Zei gister al tegen 'm, om er een kratje bier op te zetten. Heeft hij toch altijd gewonnen, want ik drink t toch niet . Gisteravond had ik trouwens nog een goeie vriendin aan de telefoon. Zij zit prive niet helemaal in een lekkere situatie, dus hele gesprek ging dus daarover. Zij zal ook als eerste zien dat ik zwanger ben. Is de enige met kinderen, weet dat we er wel half/half mee bezig zijn. Als ze dan me kwaaltjes hoort/buikje denkt te zien, weet ze dat 't raak is. Maar oh, wat wilde ik t haar graag vertellen... Ze vroeg hoe het met ons ging: 'Ja druk met t werk en verder ook wel goed hoor' heb ik maar gezegd. Zat gelijk alweer verder te denken... Met haar lekker babywinkels af struinen... Lijkt me heerlijk zo keuvelen met zn 2en. Maar meiden, ik ga weer verder met werken... Lees vanavond wel weer bij! Groetjes, Laura
Hier schiet het hcg goed omhoog. dat was vorige keren echt niet! maar blijf toch onzeker na 2 miskramen.
Nou Niki, dit is toch wel duidelijk toch! Al begrijp ik wel dat je bang blijft.. Ik ben er stiekem ook wel bang voor hoor, is de eerste keer dat ik zwanger ben en hoop zo dat het goed blijft gaan. Maar je hoort nog best veel verhalen dat 't misgaat... (Me moeder had trouwens ook een mk voordat ik geboren ben (ik ben de oudste) maar schijnt niet erfelijk te zijn).
Nou...zo te horen kunnen we elkaar allemaal een hand geven!! We kunnen duidelijk allemaal niet wachten tot we die 12 wkn voorbij zijn! @niki; kan me voorstellen dat je onzeker bent, hoor. Na de eerste keer denk je; moet mij dit overkomen en dan nog een tweede keer erachteraan!! Maar driemaal is scheepsrecht, he! Dit keer gaat het vast goed...ik hoop het in ieder geval echt! Hoe ver was je bij je miskramen? @laura; miskramen zijn volgens mij idd niet erfelijk en volgens mij ben je nog vrij jong, dus dan is de kans ook kleiner. Knap trouwens dat je het niet tegen je vriendin hebt gezegd...ik heb het net tot de rust in de wedstrijd gered gister en toen heb ik haar de echo onder haar neus geduwd! En die hele eerste helft zat ik op hete kolen. Ik vind het ook echt fijn dat ik mijn onzekerheden met haar kan delen en ook dat ik aan een half woord genoeg heb, mocht het onverhoopt toch mis gaan. Vorige keer toen ik zwanger was, wilden wij het eigenlijk ook pas met 12 wkn vertellen aan vrienden, onze families wisten het wel al, maar door een stom toeval kwam iedereen er al na 7,5 wk achter. Ik was niet naar een feest gegaan omdat ik wist dat iedereen zou merken dat ik niet rookte en dronk en vragen zouden gaan stellen en ik was bang dat ik mijn mond niet kon houden....toen een vriendin aan een vriend van ons vroeg waarom ik er niet was, had hij voor de lol verzonnen dat ik zwanger was!! Krijg ik om 23.00 uur 's avonds vanaf dat feest een telefoontje van die vriendin die me feliciteerd met mijn zwangerschap en wat roep ik met mijn domme hoofd: "Hoe weet jij dat nou"!!! Nouja, jullie kunnen wel verzinnen hoe rest verliep...die vriend voelde zich mega-lullig, iedereen op het feest stond te joelen en mijn man zat me op de bank aan te kijken alsof 'ie water zag branden. Uiteindelijk hebben we er allemaal hard om gelachen!! En...als ik heel eerlijk ben, toen het mis ging, had ik de steun van al die mensen ook hard nodig, zonder eerst nog uit te moeten leggen dat ik uberhaupt zwanger was.....samenloop van omstandigheden. Nu wil ik zelf graag tot 7 juli wachten, omdat ik merk dat iedereen om ons heen een beetje angstig is, dus als ik ze iig al kan vertellen dat het hartje klopt, dan zijn we alweer een flinke stap verder. Werken jullie trouwens allemaal en hoeveel?
Babs - ik ben niet bang voor een inwendige echo hoor,wat er bij mij al allemaal niet in is gegaan...(in ziekenhuizen bedoel ik dan he!). Krijg je de volgende keer weer een inwendige echo? Zouden ze met 7 a 8 weken al een hartje kunnen horen dan? Ik ben begin mei mijn baan kwijtgeraakt, wat ik nog steeds vreselijk vind want had erg leuk werk. Nu ga ik 1 juli beginnen met een nieuwe baan en ik ga nu 32 uur werken. Laura - morgen nog maar 3 nachtjes tot de echo Vind het echt heel spannend. Het is zelfs zo dat ik er aan begin te twijfelen of ik wel zwanger ben. Terwijl alles er nog steeds op lijkt dat ik dat gewoon ben. Misschien toch nog een extra test doen.... Word ook een beetje gek van mezelf af en toe. Ik heb het al wel tegen mn ouders verteld, ik was zo in shock toen ik ontdekte dat ik zwanger was dat ik mn moeder en zusje gebeld heb toen mn vriend niet meteen opnam. Ik heb er nog geen idee bij of het een jongetje of een meisje wordt. Wel zoek ik naar namen en dan blijf ik elke keer hangen bij de meisjesnamen...misschien een teken Nikki, wat een hoop testen heb je al gedaan. Leuk om te zien dat ze steeds duidelijker worden. Mag ik vragen wanneer je je vorige miskramen gehad hebt? Bij hoeveel weken? Lijkt me voor jou extra spannend nu. Wat een lekker weer was het vandaag he! Heb lekker op het balkon en in het park gezeten. Ook nog even met de hond in het bos gewandeld. Lekker hoor! Dit weekend is mn zoontje jarig, dus is het feest. Maandag heeft hij zijn kinderfeestje, maar dan is het voetbal en dat zullen ze vast wel willen kijken, dus kom er relatief makkelijk vanaf Na het voetbal kijken gaan we met ze bbq'en en als het lekker weer is een waterballongevecht doen. Ben helemaal gewend aan het feit dat ik zwanger ben ook al was het zo onverwachts, maar ben ook zo onzeker over alles. Ben echt bang dat het fout gaat, weet niet waarom. Ga zo gewoon nog een test doen, niet dat dat alles zegt, maar toch... Geeft misschien een beetje meer rust.
Heb nog een test gedaan. Zo'n clearblue test waar je dan het woord zwanger of niet zwanger te zien krijgt en hoeveel weken geleden de bevruchting plaats heeft gevonden. De test gaf gewoon weer aan dat ik zwanger was en het aantal weken is 3+
jeetje meiden wat hebben jullie veel gekletst! Wij krijgen de echo met 6 weken en 6 dagen omdat ik medicijnen heb gehad om mijn eisprong op te wekken. Babyspullen, dat is niet nodig hier. Ik heb alles al in huis van mijn dochter. De kleinere dingetjes doe ik op het eind wel. Wel jammer eigelijk... symptomen: nou vandaag wel misselijk... dus dat geeft me iets meer vertrouwen...
@Roos; als je op 'plaats een reactie' klikt ipv 'snel reageren' dan kun je een bijlage toevoegen. Gelukkig was je test weer zo positief...geeft je misschien een beetje rust, toch? En ik heb aan de gyn gister gevraagd wanneer je het hartje nou voor het eerst kunt zien kloppen en dat is met ongeveer 6 wkn. Dus als jij zover bent als je denkt, heb je goede kans dat je dinsdag al een hartje kunt zien!! En Debby natuurlijk ook...daarom krijgt zij waarschijnlijk ook haar echo met 6 wkn en 6 dagen. Ikzelf ben 7wkn en 1 dg als we de echo hebben.
roosenzo wat goed van je test. Ik wil eigelijk nog wel zo een test doen maar ik vind die test zo duur... misschien dat ik morgen eens even kijk. Ik heb hier nog wel een pakket van die gewone clear blue digitaal liggen. Was hardstikke duur maar werkte niet en toen heb ik nieuwe opgestuurd gekregen. Maar ja, nu heb ik er dus niks meer aan. Ga eens kijken of ik hem misschien kan verkopen...
Babs - ben eigenlijk wel erg blij met mn (4e) positieve test. Vind het eigenlijk wel apart hoe snel mn gevoel over de zwangerschap veranderd is vanaf maandag tot nu. Eigenlijk was het dinsdag toen ik wakker werd al helemaal goed. Maar ben er nu zo ontzettend blij mee. Hoe gaat het met jou na je echo? Ook al wat geruster? En je man nog steeds zo blij? Zat nog wel te denken, dat als mijn berekeningen kloppen, ik dus zwanger ben geworden ondanks het gebruik van een map. Zou dat geen schade kunnen geven? Mn vriend gaat niet mee dinsdag naar de echo...moet dus alleen. Vind ik wel een beetje jammer. Erg jammer.
Het werkt wel grappig zo'n test. Maar het bewaren is niet zo leuk bij deze tests omdat het baterijtje op gaat. Heb eigenlijk geen idee hoe duur deze test wat. Heb verder nog een test van het kruidvat gedaan en 2 tests van clearblue, maar dan zonder zo'n schermpje. Gewoon met een plusje... maar nu stop ik ook met die tests.
roosenzo waarom gaat je vriend niet mee? Kan hij geen vrij krijgen? Misschien kan je anders de afspraak verzetten? Ik heb zooooo veel test gedaan. Niet normaal haha. Ik heb er ook nog een berg over maar ja wat heb je er aan he... donkerder dan dit worden ze toch niet...
Debby - ik heb er nu 4 gedaan. Moet maar genoeg zijn Mn vriend gaat niet mee omdat hij niet echt mee wil denk ik, hij kan altijd vrij krijgen en hij werkt ook heel vaak thuis. Hij wil gewoon niet. Ga het dus niet verzetten. Ga wel alleen...
He Roos, da's wel een klote situatie als ik het zo mag zeggen! Laat je vriend er wel iets over los, wat hij vindt van de zwangerschap ofzo? Kan me best voorstellen dat hij aan het idee moet wennen, vooral omdat het onverwacht komt, maar daarin heeft hij natuurlijk wel met meer mensen dan alleen zichzelf te maken...jij dus! Dit is natuurlijk wel een beetje struisvogelpolitiek spelen, als hij niet eens mee wilt!! Het kindje gaat niet meer weg, dus dan kan hij maar beter zo snel mogelijk zijn verantwoordelijkheid nemen en wie weet..helpt zo'n echo hem juist om er aan te wennen! Sorry, dat ik een beetje fel reageer...maar als ik je verhaaltjes lees, zie ik je helemaal in je eentje heel blij zijn, zonder dat je dat kan delen met je vriend!! En daarbij heb ik er hier ook een thuis zitten die graag voor z'n verantwoordelijkheden wegloopt als het te moeilijk wordt, dus ik kan me er iets bij voorstellen.... Ik ben idd wel wat rustiger sinds we de echo hebben gehad, we hebben toch een klein beetje een zekerheid dat er in ieder geval een zwangerschap zit die volgens schema verloopt. @Roos..ga nou niet alleen naar die echo dinsdag! Neem dan je zus of je moeder mee ofzo. Het is wel fijn als je iemand bij je hebt, ongeacht of je nou goed of slecht nieuws hebt, hoor! Zo, nu ga ik lekker in de tuin hangen met een stapel boekjes en helemaal niks meer doen vandaag!! Heeerlijk!
Babs, vind het eigenlijk best raar om het hier op het forum neer te zetten, maar ga het toch maar gewoon doen omdat ik ook niet weet waar ik het anders kwijt moet. Maar het gaat niet echt goed tussen mn vriend en mij op het moment. Eerlijk gezegd is het sinds dat ik mn baan kwijt ben geraakt ineens heel anders geworden. Ik ben altijd nogal een positief, blij en vrolijk persoon. Maar toen ik ontslagen werd ben ik een beetje ingestort. Ik had jarenlang keihard gewerkt. Heel veel uren, vaak in het weekend en 's avonds en ineens sta je gewoon ijskoud op straat. Alsof het niks is. Ik ben daar toen echt een paar weken kapot van geweest, tegen het depressieve aan zelfs. Daar kon mn vriend dus helemaal niks mee. Hij vond het maar vervelend. Ik heb ook hulp gezocht hierbij omdat ik echt even niet wist waar ik het moest zoeken. Maar ook het feit dat ik hulp zoch om uit mn dip te komen kon hij niet waarderen. Hij vond het eigenlijk onzin. Doe toch gewoon is wat hij dan zegt. Voor hem was de verandering van een positieve naar een depressieve vriendin ook wel erg groot waarschijnlijk. Maar in een mensenleven gaat niet altijd alles over rozen. Hij heeft me eigenlijk gewoon genegeert in deze periode. Nu ik zwanger ben is er voor mij wel veel veranderd ineens. Heb nu het gevoel dat ik alles weer aan kan, ik kan weer slapen zonder medicijnen (want die slikte ik tegen depressie en om te slapen) en ik ben gewoon in principe weer vrolijk en blij. Maar mn vriend wil het niet over mn zwangerschap hebben, als ik er iets over zeg reageerd hij heel geirriteerd. Gister had ik dan nog een keer een test gedaan en dan wil ik die laten zien maar komt er geen reactie. Ik ben dan wel heel erg blij met mn zwangerschap, maar dat wil niet zeggen dat het voor mij niet iets heel heftigs is wat me overkomen is. Ik heb behoefte om het daar over te hebben. Hoe alles in de toekomst moet enzo. Eigelijk had ik zelfs wel de behoefte om het te vieren, maar zodra ik iets voorstelde om te gaan doen kreeg ik ook een negatieve reactie. Heb nu het gevoel dat mn vriend me eigenlijk alleen wil als ik blij ben en niet als ik minder blij ben en dus misschien ook wel niet als ik zwanger ben. Omdat hij zo negatief doet vind ik het niet fijn om naast hem te slapen, heb dus de laatste 2 nachten op de bank geslapen en ben ook niet van plan om vanacht naast hem te liggen. Heb het idee dat hij hoopt op een miskraam en ik wil niet naast iemand liggen die dat wil. Vind het zo naar dat ik in deze situatie zit. Vandaag hadden we een hele rare dag. We zouden Lucas zijn verjaardag vandaag vieren. Maar mn zusje belde vanochtend of ik haar naar de dokter wilde brengen. Toen ik haar zag schrok ik echt, ze gaf bijna licht, zo wit... Naar de huisartsenpost gegaan, meteen door naar de seh en nu is ze opgenomen in het ziekenhuis met waarschijnlijk een darminfectie. Maar dat is nog niet helemaal duidelijk. Ben vanaf vanochtend 10 uur bij mn zusje geweest, maar mn vriend moest ineens weg (concert....) en hij heeft Lucas bij mij en mn doodzieke zusje in het ziekenhuis achtergelaten. Luc had niks te doen en we moesten echt urenlang wachten daar en er moesten allerlei onderzoeken gebeuren en mn zusje wilde heel graag dat ik bij haar bleef, dus automatisch moest lucas daar dus ook bij blijven. Absoluut niet ideaal dus. Mn vriend had de auto bij zich, dus moest gaan lopen naar huis, hond zat de hele dag alleen. Moest alle mensen afbellen die voor luc zn verjaardag zouden komen. Kortom irritatie ten top. Sorry dat ik zo ongelooflijk zeur hoor, maar vind het zo ontzettend vervelend allemaal. Ik heb echt het idee dat als het hem te gecompliceerd wordt hij afhaakt en dat dat nu het geval is. Ik zou eigenlijk niet weten wie ik mee moet nemen naar die echo. Ken hier niet zo heel veel mensen omdat ik hier niet vandaan kom en de laatste jaren alleen maar gewerkt heb (met mannen). Mn zusje studeert hier in Utrecht en woont dus toevallig ook hier, maar zij ligt nu dus in het ziekenhuis. Weet niet wie er anders mee moet. Dus denk dat ik alleen moet gaan.
roosenzo wat heftig meid... ik snap de houding van je vriend niet zo. Als ik het goed lees hebben jullie al een kind en zijn jullie per ongeluk zwanger geraakt van de 2e? Mijn man kan ook heel erg niet sympatiek zijn als ik ziek ben maar toen ik tijdens mijn eerste zwangerschap depressief was, was hij er wel heel erg voor me. Dat heeft me echt een berg vertrouwen in hem gegeven. Denk dat als hij er niet was geweest dat ik van een flat was gesprongen. Snapt jouw vriend niet wat het is om depressief te zijn dan? En niet mee gaan naar de echo... ik weet niet wat ik zou doen. Ik zou er in ieder geval flink ruzie om trappen. Ik kan me ook gewoon niet voorstellen dat hij zo doet. Mijn man telt de dagen af naar de echo en zo hoort het toch ook? meid, kan je je moeder niet meenemen? Of kan er niet iemand desnoods van ver komen? Ik vind alleen naar de 1e echo gaan zo raar... aan het einde van mijn 1e zwangerschap ben ik wel een paar keer alleen voor een echo gegaan maar ja dat waren groeiechos en die kreeg ik elke week. Mijn man ging mee als hij kon maar hij kon niet elke keer vrij nemen.
He Roos, ik had al zo'n vermoeden dat het niet zo lekker liep in je relatie. Het lijkt er inderdaad op dat je vriend het leuk vindt om een relatie met je te hebben, mits alles voor de wind gaat!! Natuurlijk is het heel moeilijk om ineens met een partner te zitten die ineens werkeloos wordt en daardoor depressief, maar net wat je zegt; dat is wel het leven..niet alles is rozegeur en maneschijn! En je partner zou er ook voor je moeten zijn in moeilijke tijden..en het al helemaal aanmoedigen dat je hulp heb gezocht. En dan ook nog eens je zus erbij! Daar schrik je je natuurlijk ook nog rot van....en meneer gaat vrolijk door met zijn 'schema'! Is dat ook misschien waar hij nu bang voor is? Dat hij zich aan moet gaan passen? Je zoontje is natuurlijk al een stuk ouder (en ik vermoed dat hij niet zijn biologische vader is) en veel zelfstandiger. Een baby vergt toch wel behoorlijk wat aanpassingen en zo te horen, vindt hij dat niks! Hebben jullie het uberhaupt wel eens over (nog meer) kinderen krijgen gehad? En hoe stond hij er dan tegenover? Tja, en nu...ik zou zeggen: zet hem voor het blok..zeg dat 'ie een vent moet zijn en uit moet spreken wat hij nou eigenlijk van de situatie vindt, maar je loopt dan het risico dat je te horen krijgt wat je niet wilt. Hoe je het ook went of keert, de situatie is nu natuurlijk ook niet leuk en er zal duidelijkheid moeten komen. Denk wel dat het goed is als je hem op een rustige manier hiermee confronteert en niet in een ruzie. Je zou zeggen dat hij toch ook aanvoelt dat de situatie niet is zoals het hoort en daarmee ook iets wilt doen..... Vervelend dat dit ook allemaal op de verjaardag van je zoontje valt...die begrijpt er natuurlijk ook allemaal niks van! Ik hoop dat er snel duidelijkheid voor je komt..ook wat betreft je zus!
Heel erg bedankt voor jullie reacties. Ik hoop ergens nog dat hij gewoon heel erg geschrokken is en gewoon nog een beetje tijd nodig heeft om te wennen. Ik ben getrouwd geweest en Lucas is uit dat huwelijk "ontstaan". Het erge is dat ik een beetje een deja vu krijg nu. Want mn ex is er vandoor gegaan toen ik zwanger bleek te zijn. Had nooit gedacht dat zoiets mij zou overkomen. Ben de eerste tijd dus alleen met luc geweest. Heb mn vriend leren kennen toen lucas 1,5 was en sinds 3 jaar wonen we samen. We hebben het wel over kinderen krijgen gehad. Het was altijd duidelijk dat die er zouden komen. Alleen zei hij vorige week nog dat we het er nu niet bij zouden kunnen hebben. De dag voordat ik de test deed en echt nog geen idee had dat ik zwanger zou kunnen zijn liepen we in het bos en toen zei ik nog tegen hem dat ik het vervelend vond dat hij dat gezegd had. Hij sloot het echt een beetje uit op dat moment. Ik zei dat ik het wel heel graag wilde en dat hij niet zomaar zoiets kon zeggen. De volgende dag bleek ik ineens zwanger. Mijn vorige zwangerschap was moeilijk omdat ik ineens alleen was toen en zoiets wil ik niet weer natuurlijk. Eigenlijk zou ik hem inderdaad voor het blok moeten zetten, maar wat jij ook al zegt Babs, ik ben bang dat ik iets te horen krijg wat ik niet wil horen. Echt heel bang. Mn zoontje pakte de hele situatie gelukkig goed op. Hij is erg makkelijk eigenlijk. We hebben maar een extra groot ijsje gegeten in het ziekenhuis en net alvast maar een rondje gereden op zn nieuwe fiets. Morgen is hij echt jarig, dus ga straks maar de slingers en balonnen ophangen. Debby, ik ben inderdaad per ongeluk zwanger geraakt. Door een map heen zelfs. Ben er ondanks alles nog steeds erg blij mee. Tijdens mn zwangerschap van luc ben ik ook alleen naar de echo gegaan. Dit wordt dus een herhaling... Mn vriend is nog niet thuis, zal wel heel laat worden. We hebben vanmiddag ook nog ruzie gehad door de telefoon. We hebben anders echt nooit ruzie. Maar ja, dan gaat ook alles zoals hij wil waarschijnlijk. Ooooow, weet het ook niet hoor. In ieder geval nogmaals heel erg bedankt voor jullie reacties.
Jeetje meis, wat een verhaal... En dat je 't allemaal weer voor de 2e keer mee moet maken. De eerste keer dan heel je zwangerschap in je eentje moeten doorlopen, maar zo begint 't nu met de 2e ook. Gefeliciteerd trouwens met Lucas, hoe oud is ie vandaag geworden? 5 denk ik? En dan ook nog je zus zo ziek in 't ziekenhuis. Kan me wel voorstellen dat je een andere dag in gedachte had gisteren. Lekker feest en gezelligheid ipv het ziekenhuis waar je belandt. Hoe is t trouwens met 'r? Alweer wat verbetering in de situatie? Maar nog even over je vriend, ik vind het echt een vreemde reactie van 'm. Hij weet natuurlijk dat je met de eerste zwangerschap ook alleen stond. Daar zal hij ook zn mening wel over gehad hebben. En dan doet hij precies t zelfde. Jullie hebben dan nog wel een relatie, maar heel zwart/wit gezien doet 'ie t zelfde. Hopelijk dat ie in de komende maanden wel bijdraait, want hopen op een miskraam is geen instelling die je als vader moet hebben. Wat als het kindje geboren is en de vader denkt nog steeds zo. Maar laten we hopen dat het met je zus snel weer goed gaat, dat die eventueel mee kan naar de eerste echo. Aangezien zij toch degene is die het dichste bij woont. Sterkte in ieder geval met alles en hopen dat je toch wat steun gaat krijgen van je vriend. Groetjes!!