Zwanger in mannenwereld

Jeetje wat een lastige situatie.. Ik stel me zo voor dat je net als in films in een hele competitieve omgeving zit? Want het klinkt zo vreemd dat je manager dat zegt..
Aan de andere kant, op mijn werk denk ik niet aan mijn zwangerschap.. Tenminste, collega's meer dan ik dus dat afgeleide ken ik niet zo.. Wel door m'n gezondheidsproblemen, maar ik zit niet verliefd te denken aan m'n kindje of zo..
Ik zou er goed over nadenken, zit er een kern van waarheid in? Klopt het dat het zou kunnen dat je straks niet meer zo geschikt bent voor deze situatie?

 

Mij klinkt het meer in de oren als weinig inlevingsvermogen.Ik kan mij niet voorstellen dat je nu ineens je werk niet naar behoren zou doen. Je werkt in een mannenwereld begrijp ik en vaak is daar een heel andere cultuur, vibe. Ik vind het ook nogal intimiderend klinken, dat je nu 'nog even' alle zeilen bij moet zetten en dat er wordt getwijfeld of jij wel terug kan komen, of deze baan nog wel iets is voor jou.
Vraag je manager naar duidelijke voorbeelden, ( dat jij aan je buik zou zitten, so be it) Hoe komt ie bij het idee dat jij nu nog alle zeilen bij moet zetten? Zijn het misschien je collega's die iets gezegd hebben? Misschien zijn hun verwachtingen wel te hoog, heb je daar weleens bij stil gestaan? Jij bent zwanger maar je bent niet je verstand verloren, maar een zwangerschap verandert een vrouw vaak wel, lichamelijk/ geestelijk, al dan niet tijdelijk. Dat kun jij uitleggen en dat je begrip hebt voor wat hij zegt, de manager, maar dat die er andersom ook mag zijn, voor jou.
Laat je niet zomaar wat aanpraten!

 

Dit!

 

Hier ben ik het 100% mee eens!

 

Hier ben ik het zeker mee eens, het zal voor een man lastig te begrijpen zijn wat er in een zwangere vrouw omgaat en hoe het is om zwanger te zijn maar dat betekent niet dat er zomaar aannames gemaakt mogen worden over je functioneren (en zeker niet met de voornaamste reden die je manager noemt). Ik denk dat de manager zijn verwachtingen en eisen voor jou op dit moment naar beneden bij moet stellen. Je kunt nu eenmaal niet van een zwangere vrouw verwachten dat zij op het hoogste niveau blijft presteren, en dat continu tot aan je verlof. Maar dat is mijn mening.

Ik zou een gesprek aangaan met je manager om een en ander uit te leggen en op te helderen. Ik kan me zo voorstellen dat dit je motivatie niet ten goede komt en je wellicht zelfs onzeker maakt. En dat terwijl een zwangerschap al een hoop met je emoties doet. Persoonlijk zou ik willen weten wat er dan verwacht wordt van je, concreet.

Of de baan nog bij je zal passen als je moeder bent vind ik eigenlijk niet zo'n heel gekke vraag, veel vrouwen komen op het punt wel/niet terug aan het werk na de geboorte en ik kan me best voorstellen dat een werkgever die vraag ook heeft. Nu kunnen ze, vind ik, niet verwachten dat je dat nu al zou beslissen/weten maar voor een werkgever zou dat wel fijn zijn als dat kon natuurlijk. Heeft niks te maken met dat ze het je niet gunnen maar meer met hun eigen situatie. Als ze van tevoren zouden weten dat je niet terug zult keren na je bevalling kunnen ze alvast een sollicitatieprocedure starten om een nieuwe werknemer aan te nemen.

Alhoewel ik dus sommige dingen best begrijp vind ik alsnog niet dat de manager dit zo had mogen/moeten brengen. En er mag zeker een berg meer begrip voor je zijn. Misschien is het slim om even na te kijken wat je rechten zijn als zwangere in jouw branche? Dan ben je daar in ieder geval van op de hoogte.

 

Ik ben het met veel van bovenstaande reacties eens.
Ik presteer zelf minder als ik zwanger ben, ben minder intelligent, spreek mijn talen minder, heb dingen minder snel door, minder concentratie en ook minder ambitie.. Maar bij mij komt het na de zwangerschap gewoon weer terug.. Ik denk dat het sowieso niet verstandig is en dat hij dat ook niet van je mag vragen om nu te beslissen of je baan straks nog iets voor je is.
Lijkt me een heel nare situatie.. Succes en geniet van je zwangerschap

 

ai vervelend zeg!
dit is een bijzonder ongepast gesprek dat je baas met je heeft gevoerd. als je dit zou aankaarten bij zijn leidinggevende weet ik zeker dat hij een tik op de vingers zou krijgen. Dit kan gewoon niet. Deze route zou ik echter niet nemen. Beter is altijd om het diplomatieke wijze aan te pakken.

Ik vermoed dat je hoogopgeleid bent? Ik werk zelf ook nu in een mannenwereld waar wel overigens positief gereageerd werd.

Het is heel begrijpelijk dat iemand die ver weg staat van het wereldje van zwanger zijn het heel anders bekijkt. Heel realistisch gezien is een zwangere vrouw of eentje met jonge kinderen nou eenmaal niet zo'n aantrekkelijke werknemer.

MAAR, als niemand meer kinderen daarom zou krijgen of alle vrouwen ontslagen zouden worden zou de maatschappij instorten nietwaar?

Ik weet zelf overigens dat toen ik jong en nog een carrieretijger was ik een zwangere vrouw die haar hand op de buik legde ook soort van gek of intiem vond (wat ik natuurlijk later ook allemaal deed!). Ik snap wel dat het mensen (mannen) opvalt. Een leidinggevende hoort zich echter in te kunnen leven in de verschillende mensen in zijn team en in de verschillende levensfases waar iemand door heen gaat.

Ik zou dus hem aanspreken en rustig wat dingen uitleggen. Het is heel natuurlijk dat jij nu iets minder met je hoofd bij je werk bent, je bent geen robot, dat hoort er nou eenmaal een beetje bij en ik zou dan ook niet zeggen dat dat niet zo is. Dat je misschien nu wat achter blijft bij collega's kan misschien een klein beetje zijn maar jij ontwikkelt je nu op andere vlakken, dat is ook nuttig.
Ik zou bovenstaande punten erbij noemen en zeggen dat je hem snapt maar dat je ook verwacht dat hij en het bedrijf zich kan inleven in jouw situatie nu. Zeggen dat je je natuurlijk nog volledig inzet voor de functie etc maar dat er nu een ander aspect in je leven is gekomen wat ook wat aandacht krijgt. Wat er na de bevalling gebeurt kun je natuurlijk niets over zeggen. De een wil thuisblijven de ander kan niet wachten om weer te gaan werken. Wie weet is het bedrijf over een half jaar wel failliet, daar kan hij ook geen garanties over geven, ik bedoel maar.

succes!

 

Ik ben het niet helemaal met het bovenstaande eens. Dat wil zeggen ík ben het er wel mee eens, maar ik denk niet dat het zin heeft om dat naar een manager te communiceren die al met zo'n instelling komt. Ik geloof niet dat begrip vragen goed zal doen, het zal voor hem bevestigen dat je minder waardevol bent. Je kan inderdaad vragen wat er concreet van je verwacht wordt wordt, zodat het meetbaar is en dat je niet afgerekend wordt op het feit dat anderen zien dat je geniet van je zwangerschap en dit als een zwakheid of bedreiging voor je functioneren of zo zien. Ik zou alleen maar zeggen dat je deze baan heel graag wil behouden, daar hoef je je nu echt verder niet mee bezig te houden. Je moet je ook niet zomaar weg laten jagen als hij je weg wil hebben, dan mag hij daar wat aan doen, dat doe je zelf niet. Ik weet niet hoe je je minder bezig moet houden met je zwangerschap tijdens je werk, hier gaat dat vanzelf als ik met iets anders bezig ben. Ik zou alleen proberen als je naar het toilet gaat of zo even van je kindje te genieten en verder proberen niet te veel aan je buik te zitten en zo.

 

Ik zou idd niet meteen in de verdediging schieten, maar ik vind wel dat je manager wat concreter mag zijn. Wat hij nu schetst daar kun je niets mee ( het is niet SMART ).
Heb jij ook het gevoel dat er een achterstand met je collega's is? Het kan ook zijn dat hij jou nu anders ziet door je zwangerschap en nu naar dingen 'zoekt' om dat beeld te ondersteunen.

En of deze baan straks nog wat voor je is?? tja dat weet je straks pas.

Overigens vind ik wel dat dit een erg ongeëmancipeerde manager is zeg... vraagt hij ook aan nieuwe vaders of die baan straks nog wat voor ze is?

 

Wat goed dat je een manier hebt gevonden om met het gebrek aan inlevingsvermogen van je leidinggevende om te gaan. Je zegt dat je nu niks aan de situatie kunt veranderen en na de bevalling kijkt hoe het gaat.

Denk nu alvast na over hoe jou ideale werksituatie eruit ziet! Als je tijdens je zwangerschap al tegen onbegrip oploopt, zal dat alleen maar erger worden in de komende jaren. Zoals je zelf schreef, het is opvallend dat er weinig vrouwen in je organisatie werken van jou leeftijd met jonge kinderen. Als ze het structureel moeilijk maken om daar te blijven werken terwijl je moeder bent met jonge kinderen (jonge vaders zijn daarentegen wel welkom) is het voor jou geen gezonde en prettige omgeving. En daar krijgt je kindje straks last van, als mama niet lekker in haar vel zit.

Je kunt je ook nu al orienteren op een organisatie die beter bij je situatie past. Overheid, semi-overheid en de gezondheidssector hebben bijvoorbeeld hele goede regelingen en zijn heel flexibel naar werknemers toe. Ook daar zijn leuke banen te vinden op academisch niveau.

 

Ik werk met +90 mannen en een 4 andere vrouwen waarvan ik de eerste ben die zwanger is.
Transport en logistiek dus zie bijna alleen maar mannen de hele dag door.
Er word bij mij door de mannen juist heel leuk gereageerd. Vaak vragen ze even hoe het gaat, hoe ik mij voel en of ik de kleine al voelt schoppen.
Er word ook erg goed op me gelet (soms iets te goed -.-) en ze merken het als ik bezorgd ben of me rot voel.
En hebben hier begrip voor.

Ik vind dat ze op jou werk wel wat meelevender mogen zijn.
Gelukkig heb je zelf een manier gevonden om hier mee om te gaan.
Maar ik zou ze wel even duidelijk hebben gemaakt hoe ik erover denkt