Ach jeetje @Jollyjoy , wat goed dat je op die echo gestaan hebt, en hem gekregen hebt. Maar wat heftig waar je nu weer in terecht komt. En zulke dingen zijn echt heel confronterend. Ik hoop dat je snel duidelijkheid hebt, knuffel!
Hoe ver zou je nu zijn? Met 5 weken niets te zien is niet heel gek. Ik heb alle 5 de zwangerschappen een echo gehad met 5 weken en bij 3 daarvan was er niets te zien. Ik hoop heel erg dat een bbz je bespaard blijft!!
Als ik terugreken zou ik 5weken en nog wat zijn denk ik. 19 maart hebben we geklust. Ik heb geen idee hoe lang daarna mijn ei-sprong was maar afgelopen maandag zei clear-blue 2-3weken. Dus dan ben je 4 tot 5 weken zwanger als je die nep-weken erbij telt. En nu is t vier dagen later. Dus t kan idd net 5 zijn. In het ziekenhuis is de echo herhaald. Ze zien niets in de baarmoeder. Wel dik endometrium (baarmoederslijmvlies). Ze zagen ook 'iets' bij de linker eierstok. Ze konden niet duidelijk zien of dat een myoom of een vruchtje is. T is nog erg klein: 3,7mm en ze zeggen dat de afkapgrens voor opereren 4mm is. Dus 3,7 zit daar net onder. Dat i.c.m. dat het hcg laag (ik heb geen waarde gevraagd) is, maakt dat ze niet zeker weten wat ze willen doen. Ze houden er rekening mee dat dat 'iets' ook niets kan zijn en dat de zwangerschap wel in de baarmoeder zit maar te klein is om opgemerkt te worden. Of dat dat 'iets' toch de zwangerschap is. In dat eerste geval kan t nog goedkomen. In dat tweede geval zijn er twee opties: of t lichaam ruimt t zelf op en dan zou over 2 dagen mijn hcg weer gedaald moeten zijn. Of t groeit door en dan zou mijn hcg ook blijven stijgen. Ruimt mijn lijf t zelf op dan behoud ik mijn eierstok. Gebeurt dat niet dan moeten ze opereren en verlies ik mijn eierstok en daarmee mijn kans op een derde kindje. Nu dus wachten tot zondagochtend. Maar dit wachten voelt wel beter dan het wachten van de afgelopen dagen omdat ik nu niet bang ben dat t plots scheurt. En ik een antwoordnummer mag bellen en direct terecht kan als ik t om wat voor reden toch niet vertrouw. Ik heb de verloskundige nog even teruggebeld met de uitslag omdat ze dat graag wilde. Zij gelooft niet in de optie dat t wellicht nog niet te zien is omdat er dan op zijn minst een soort holte te zien moet zijn geweest in de baarmoeder en dat dat niet zo was. Dus nu is t echt duimen dat mijn lijf t zelf fikst..
Wat vervelend dat je nog geen zekerheid hebt. Ik wil je gevoel niet bagetaliseren hoor dus als jij voelt dat het niet goed zit dan zal dat waarschijnlijk zo zijn. Maar ik heb dus een aantal keren een soortgelijke situatie meegemaakt, ook pijnklachten aan een kant (ernstige endometriose en een verkleefde eierstok). Op de echo was niets te zien, bloedwaarde zat onder de 1000 en er was iets te zien bij mijn eierstok. Een week later bleek dat ik gewoon heel pril zwanger was want toen was er ineens een vruchtzakje te zien en bleek dat op links mijn eisprong was geweest wat dus de verdikking verklaarde. Ik hoop heel erg hard dat het gewoon goed zit en anders dat je eierstok sowieso kan blijven zitten!
Jeetje @Jollyjoy Ik lees al je berichten van vandaag nu pas. Ten eerste, wat ben ik blij en opgelucht dat je vanmorgen aan de bel hebt getrokken!! En ook al is nu alles nog onzeker, je wordt in ieder geval in de gaten gehouden en er kan snel actie worden ondernomen indien nodig. Ik hoop heel erg voor je dat het tóch goed blijkt te zitten, zoals @bozoe zegt dat kan zeker. Ik vind het echt pijnlijk om te lezen dat er toch zoveel hulpverleners zijn die een bbz niet of te laat herkennen en geen adequate actie ondernemen. Voordat ik het zelf meemaakte had ik het één keer bij iemand gezien en die gelukkig wel op tijd ingestuurd naar het ziekenhuis. Maar sinds ik het zelf heb gehad heb ik er een soort zesde zintuig voor ontwikkeld. Vage of subtiele klachten die ik herken of de manier van omschrijven doen bij mij soms de alarmbellen rinkelen (meer dan bij collega's) en ik heb sindsdien al een paar keer vrouwen heel vroeg maar terecht doorgestuurd. Bij jou had/heb ik ook sterk het gevoel dat het niet pluis is. Ik hoop natuurlijk dat ik het mis heb maar ben blij dat je nu onder controle staat. Sterkte meis!
Als ik terugreken zou ik 5weken en nog wat zijn denk ik. 19 maart hebben we geklust. Ik heb geen idee hoe lang daarna mijn ei-sprong was maar afgelopen maandag zei clear-blue 2-3weken. Dus dan ben je 4 tot 5 weken zwanger als je die nep-weken erbij telt. En nu is t vier dagen later. Dus t kan idd net 5 zijn. In het ziekenhuis is de echo herhaald. Ze zien niets in de baarmoeder. Wel dik endometrium (baarmoederslijmvlies). Ze zagen ook 'iets' bij de linker eierstok. Ze konden niet duidelijk zien of dat een myoom of een vruchtje is. T is nog erg klein: 3,7mm en ze zeggen dat de afkapgrens voor opereren 4mm is. Dus 3,7 zit daar net onder. Dat i.c.m. dat het hcg laag (ik heb geen waarde gevraagd) is, maakt dat ze niet zeker weten wat ze willen doen. Ze houden er rekening mee dat dat 'iets' ook niets kan zijn en dat de zwangerschap wel in de baarmoeder zit maar te klein is om opgemerkt te worden. Of dat dat 'iets' toch de zwangerschap is. In dat eerste geval kan t nog goedkomen. In dat tweede geval zijn er twee opties: of t lichaam ruimt t zelf op en dan zou over 2 dagen mijn hcg weer gedaald moeten zijn. Of t groeit door en dan zou mijn hcg ook blijven stijgen. Ruimt mijn lijf t zelf op dan behoud ik mijn eierstok. Gebeurt dat niet dan moeten ze opereren en verlies ik mijn eierstok en daarmee mijn kans op een derde kindje. Nu dus wachten tot zondagochtend. Maar dit wachten voelt wel beter dan het wachten van de afgelopen dagen omdat ik nu niet bang ben dat t plots scheurt. En ik een antwoordnummer mag bellen en direct terecht kan als ik t om wat voor reden toch niet vertrouw. Ik heb de verloskundige nog even teruggebeld met de uitslag omdat ze dat graag wilde. Zij gelooft niet in de optie dat t wellicht nog niet te zien is omdat er dan op zijn minst een soort holte te zien moet zijn geweest in de baarmoeder en dat dat niet zo was. Dus nu is t echt duimen dat mijn lijf t zelf fikst
Hmm.. ik weet niet waarom mijn bericht nogmaals werd gestuurd... Dankjulliewel voor jullie berichten. Zowel de hoopvolle als de minder hoopvolle @Muisje: ik weet niet hoe t kan dat idd veel professionals t niet altijd serieus nemen of missen.. ik kan me ook wel voorstellen met honderden zwangeren die vaak onzeker zijn en allerlei dingen in hun lijf voelen die ze niet herkennen dat t lastig kan zijn. Toch denk ik achteraf dat de eerste assistente me al gelijk serieus had moeten nemen. Dat deed ze echt niet.. en dan voel je je toch lelijk in de kou staan. Naar dat jij die bbz hebt moeten meemaken maar wel erg mooi dat je nu op deze manier anderen kunt helpen. Want weet je.. andere zwangere vrouwen die om elk pijntje zouden bellen neem ik ook minder serieus dan iemand die verloskundige is en die tegen mij zegt: 'je moet gewoon bellen' En op die manier help je dan een volslagen vreemde.. Ik hou jullie op de hoogte hoe het verder gaat. Voel me iig een stuk geruster nu t strak gemonitord wordt. xxx
@Jollyjoy mijn eierstok zit er ook nog en daar zat wel een zwangerschap op. Is gewoon gered en hersteld maar ik mis uiteraard wel eicellen want er zat wel wond die gebrand moest worden dus ik kan eerder in overgang komen. Ik heb ook gewoon een eisprong aan die kant gehad dus t is gelukkig geen werkloos geval na de zwangerschap daar Ik kreeg overigens ook te horen dat de eierstok er in nood uit moest, maar was dus gelukkig niet nodig. Sterkte trouwens met de onzekerheid nog
Ik vroeg de gynaecoloog in opleiding of het mogelijk was de eierstok te sparen. Zij zei dat dat vroeger wel gedaan werd maar nu bijna nooit meer omdat het risico op een nieuwe eug bij een operatief herstelde eierstok groot is. Dat de eitjes dan vaak niet meer goed door de eileider kunnen reizen.. Maargoed ik heb daar misschien ook nog wel iets over te zeggen.. Vooralsnog blijft de pijn hetzelfde. Niet erger maar ook niet minder. En ik heb af en toe een beetje bruinverlies maar dat is ook niet zo gek nadat ze zo met die inwendige echo's bezig zijn geweest..
Ja is lastig, zwangerschap op de eierstok is zo zeldzaam dat er eigenlijk geen onderzoek naar is gedaan. Maar uit operaties aan de eierstokken is te zien dat eierstokken ontzettend vergevingsgezind zijn en mooi genezen (minus gensneuvelde eicellen). Maar ligt er ook aan wat ze dan aantreffen, bij mij was de zwangerschap al 'ontploft' en zat er een open wond ipv zwangerschap (wel placentavlokken zaten er). Was t nog een intacte zwangerschap dan was t anders. Kans op bbz is hoe dan ook al verhoogd zelfs al mis je 2 eileiders door bbz... heb je nog steeds verhoogde kans op een bbz waardeloos wat dat betreft. Eierstokken heb je nodig, even los van kinderwens geeft vervroegd in de overgang komen ook meer risico op allerlei kwalen Ik duim voor je dat het niet een bbz op de eierstok is!
Ja.. Ik heb er tot jouw comment eigenlijk niet bij stil gestaan maar ik ben rechts de eileider kwijt. Niet de eierstok. Ik ging er eigenlijk stomweg vanuit dat t nu weer in de eileider zou zitten maar dan links. Maar nu je het zegt zeiden ze idd: we zien iets bij je linker eierstok wat de zwangerschap zou kunnen zijn. Omdat ze 'bij' zeiden, ging ik uit van de eileider maar dat hoeft t natuurlijk niet te zijn.. gossie.. Ik heb morgen dus wel weer genoeg vragen voor ze
@Jollyjoy Ik ben blij dat mijn berichten eraan bij hebben gedragen dat je toch gebeld hebt! Levert mijn eigen ervaring alsnog iets positiefs op En inderdaad, een bbz zit het vaakst in een eileider maar kan ook op een eierstok, in de buikholte, op de fimbriae (= de "vangarmen" van de eileider) of in de baarmoedermond zitten. Allemaal rottig, maar hoe vroeger je erbij bent hoe meer opties je over algemeen hebt. Een injectie met metatrexaat is soms ook een optie, hiermee wordt het sneldelende vruchtje gestopt en kan soms een eileider worden gered. Is wel ook een heftige optie want dat spul lijkt op chemo, je schijnt er goed ziek van te zijn en mag daarna een aantal maanden niet zwanger worden. Maar goed, als je er op tijd bij bent heb je tenminste die optie, bij een gescheurde eileider en inwendige bloeding niet meer. Ik ben heel benieuwd hoe het morgen gaat, houd je ons op de hoogte? Ik duim dat het tóch goed zit of dat het weliswaar niet goed is maar je lijf het zelf opruimt...
Nee ik zit nu in t zkh te wachten op de bloeduitslag die is om 11.15 geprikt dus verwacht m nu elk moment.. spannend..
Update: het hcg is echt laag. Eergisteren tegen de 400 en nu tegen de 500. T is dus niet genoeg gestegen wat idd wijst op een eug (Of bbz zoals het hier genoemd wordt). Op de echo zien ze niet goed waar t zit. Er was eergisteren links wat gezien maar de arts van vandaag vond dat echt niet duidelijk genoeg om ervan uit te gaan dat dat de zwangerschap is. Nu moet ik over twee dagen weer bloedprikken. Als t hcg dan wel daalt dan was deze 'slechte stijging' het begin van de afbraak zegmaar.. als t dan toch doordringt dan is een operatie waarschijnlijk niet de beste optie omdat ze t ook niet goed zien op de echo. En dan wordt t een behandeling met metothrexaat. ben deels opgelucht omdat ik niet gek ben. Het dus niet tussen mijn oren zat en het ook niet in de eileider zit. Aan de andere kant onzeker over hoe t verder gaat lopen allemaal
Jeetje meid, ik kan het me voorstellen die wisselde emoties... je hebt het zeker goed gevoeld, je bent niet gek en ook geen aansteller. Ik snap dat die bevestiging ergens wel "fijn" is. Maar ook spannend hoe het verder gaat. Metatrexaat is een heftig middel maar je spaart er wel je eileider mee... Telkens weer afwachten is ook heftig. Ik hoop zo dat je hcg over 2 dagen flink gedaald is en je lijf het zelf opruimt. Sowieso is het verdrietig natuurlijk. Knuffel voor jou!
Wat ontzettend goed dat je hebt doorgepakt zeg! Ik duim nu keihard dat je hcg wel daalt en dat er geen behandeling nodig is. Sterkte!!! Super rot dat het weeeer een bbz is
Jullie zijn lief T is idd naar dat t weer een bbz is. We willen al zo lang graag weer een kindje maar dat lukt bij mij sowieso al erg moeilijk.. Dus als t dan raak is is t erg wrang dat t dan toch niet goed is. Tegelijkertijd heb ik nooit op de roze wolk gezeten omdat ik testte vanwege de pijn. Dus ik had vanaf t begin gelijk al t gevoel dat t niet goed was. T is dan psychisch wel anders dan met een miskraam waarbij je eerst een langere periode zo gelukkig bent dat je zwanger bent en dat t dan ineens van je afgenomen wordt. Maar t blijft wel heel verdrietig.. vooral omdat je, tegen beter weten in, toch steeds blijft hopen dat je gewoon bang bent door die ervaring met de laatste zwangerschap. Dat je daardoor een klein trauma hebt opgelopen en alles voelt waar je normaal niet eens aandacht aan besteedt. Heeft iemand hier misschien ervaring met die mtx? Hoe heftig zijn de bijwerkingen daarvan?
Hoe is het nu @Jollyjoy? Heb je vandaag nog bloed geprikt? Ik heb zelf geen ervaring met mtx, heb me laten vertellen dat je je er wel een paar dagen tot een week ziek van kan voelen. Maar dat schijnt ook per persoon te verschillen. Hopelijk is het niet nodig!