duurde het ook lang?

Ik vind het werk juist een fijne afleiding. Ik ben al 4 weken aan het modderen na mijn miskraam, had gehoopt vandaag de laatste afspraak bij de gyn te hebben maar helaas, over 2 weken moet ik weer later beginnen met werken omdat ik een afspraak heb. Ik ben in totaal 2 dagen ziekgemeld geweest omdat ik na 2 weken nog dik positief testte en niet meer wist hoe ik het had.
Maar het is voor iedereen anders. Of jij morgen kan werken moet je zelf bepalen. Niet onder druk laten zetten door je werk hoor, als je zometeen overspannen raakt zijn ze nog verder van huis...

Sterkte....

 

Wat vervelend allemaal! Wat een nare nasleep. Jammer dat ze onbegripvol zijn. Lukt het je ook om dat te bespreken. Om te vertellen vanuit je emotie wat hun reactie met je doet en wat voor impact de je miskraam op je hebt gehad, en je begrip of interesse van hun zijde hebt gemist.
Ze kunnen je gevoel niet wegkaatsen, maar dan geef je wel heel degelijk en kwetsbaar weer, dat deze manier van omgaan in de hand heeft gewerkt, dat je je nog ellendiger bent gaan voelen!

Sterkte meis!

 

@ Paaseitje, ik kan me voorstellen dat je je voelt zoals je je voelt! Een beetje begrip van je werk kan zoveel betekenen in deze moeilijke periode! Het is niet "eruit = eruit" en klaar! Je was zwanger, je moet ontzwangeren en ondertussen alle onderzoeken en je verdriet. Het is niet niks! Het heeft bij mij wel even geduurd voordat ik me weer wat de oude voelde. Mensen snappen daar vaak helemaal niets van! Ik kreeg ook weinig begrip op mijn werk! Sterkte meis!

 

@ Paaseitje:
Vervelend allemaal he om dit door te maken. Ik weet hoe je je voelt, ik heb in november en december 2x een curettage gehad en het bleek een mola te zijn. De gyn had ons hierop al voorbereid, maar het is zo heftig als het dan echt zo blijkt te zijn. Ik hoop voor je dat jij het niet hebt. Dat je je miskraam kan verwerken en als je daar tijd voor nodig hebt thuis, dan moet je dat zeker doen. Ga weer aan het werk als je je er klaar voor voelt, ook al is de druk van je werk hoog. Misschien kan je er een gesprek over aangaan met je baas om meer uitleg te geven over wat je te wachten staat? Ik ben uiteindelijk 3 1/2 maand thuisgeweest, met soms een paar uurtjes werken. Werk sinds deze week pas weer volledig, maar voel me er nu ook pas echt weer klaar voor en wil weer een 'gewoon' leven zoals iedereen.

Sterkte meid met de uitslagen. Ik neem aan dat ze het weefsel laten onderzoeken om een mola wel/niet uit te sluiten? Wel vreemd dat ze je eerst pillen hebben laten gebruiken, als ze een mola verdenken. Wel goed achteraan zitten hoor, want het heeft een vervelende nasleep waar ook echt gevaren aan kunnen zitten.

Liefs

 

Met mij gaat het goed! Het is wel een heftige tijd geweest en ik ben door de heftige miskraam 2 weken niet naar m'n werk geweest. Ik had besloten te wachten op een miskraam en begon op maandag op mijn werk te bloeden en door alle nare ervaringen van anderen en de waarschuwingen ben ik eind van die dag toch naar huis gegaan om het verder thuis af te wachten. Maar ik kreeg het gevoel dat ze dat op mijn werk niet begrepen.

Mijn leidinggevende kende ook iemand die het had gehad en het stelde niks voor, was nog maar zo klein etc....

De miskraam zette uiteindelijk pas vrijdag door en ik werd tussentijds nog gebeld door mijn leidinggevende en kreeg echt het gevoel dat ik me aanstelde en ze vroeg zich ook af waarom ik niet kwam. Maar die vrijdag toen het wel doorzette verloor ik zoveel bloed en stolsels dat ik thuis flauw viel en met de ambulance werd opgehaald. In het ziekenhuis ben ik nog naar de OK gebracht voor een curretage en die week erna ben ik niet wezen werken omdat ik amper op mijn benen kon staan vanwege het behoorlijke bloedverlies. En zelfs toen kreeg ik vragen en opmerkingen die me het gevoel gaven alsof ik me had aangesteld.

En dat is dan nog alleen maar het lichamelijke, mensen snappen echt niet dat het hoe pril ook toch voelt als het verliezen van een kindje en dat het emotioneel zwaar is! Ook duurt het gewoon een tijdje voor je je niet meer zwanger voelt. Althans bij mij wel. Dus probeer je niet opgejaagd te voelen door je werk! Neem je tijd!

 

Jee, wat een onsympathieke reacties vanuit het werk zeg! Alsof het net iets is als een zere teen ofzo. Ik zou niet eerder weer gaan werken dan als je er echt weer aan toe bent en er lichamelijk ook toe in staat bent. Je maakt heel wat mee en soms heb je gewoon een soort rouwverwerking na die tijd. Laat staan als het fysieke herstel ook nog eens heel lang duurt.

Ik ben na de 1e mk een week thuisgebleven geloof ik. Was er heel erg kapot van omdat we ook al 1,5 jaar bezig waren met zwanger worden. Het was zo ontzettend gewenst. Ik had elke dag nog wel huilbuien dus ben net zo lang thuisgebleven tot ik me weer sterk voelde. Geloof ook niet dat alle collega's dat zo goed begrepen al zeiden ze het gelukkig niet hardop. Bij de laatste miskraam was ik even zonder werk maar anders was ik denk ik ook 1 of 2 dagen thuisgebleven tot het ergste achter de rug was.

Kortom: luister goed naar jezelf en naar je lichaam en trek je niets aan van anderen.