Ik weet zeker dat ik niet nog een kindje wil. Dat heb ik heel helder voor mezelf en mijn man denkt er hetzelfde over. Financieel is het niet haalbaar, ik zal mn andere kinderen er ook te kort mee doen. Ik denk dat het beeindigen van de zwangerschap de enige keuze is. Adoptie lijkt me alleen maar pijnlijker
Voor je eigen gemoedsrust en om het lichamelijk en geestelijk niet te zwaar te maken, maak snel een afspraak voordat het vruchtje als kindje herkenbaar is en levensvatbaar wordt. Zolang het alleen een vruchtje zonder gevoel is, heb je ook niks om je schuldig over te voelen. Helaas zijn er ook mensen die wachten tot 20 weken en dan wordt het allemaal erg zwaar (ook lichamelijk). Ik hoop dat je het niet zo ver laat komen (ik verwacht het niet, anders had je deze post niet gedaan) Heel veel sterkte.
Het kindje heeft er niet voor gekozen om te sterven. Je hebt wel een keuze. Ik denk dat je ongelooflijk veel spijt gaat krijgen als ik je berichtjes zo lees. Denk er aub goed over na.
Ik denk dat jij haar berichtjes niet goed leest... Ts, zo te zien hebben jullie al een keuze gemaakt. Ik wil je in ieder gevaal heel veel sterkte toe wensen. Ondanks dat de zwangerschap niet gewenst is, zal dit niet makkelijk voor je zijn.
Ik lees juist iemand die weet dat dit het beste is voor haar en haar gezin en denk dat het spijt krijgen wel meevalt. Natuurlijk is het een heftige situatie en het zou nooit een makkelijke keuze mogen zijn maar dat is het nu ook niet. Je hebt jezelf beschermd, je kan het financieel en emotioneel niet aan, alle in mijn ogen goede redenen om abortus te overwegen/ondergaan. Adoptiebis een heel mooi iets maar veel mensen gaan daar aan onderdoor en het is niet altijd zo simpel als dat het klinkt. Geniet van je gezin en heel veel succes met het verwerken van deze situatie. Als tip geef ik wel mee dat condooms alleen vaak genoeg bewezen niet genoeg is. Beter zou een sterilisatie of condooms icm met pil zijn.
Eens. En ik ben iemand die in principe tegen abortus is. Maar je hebt er niks aan als er meerdere kinderen en de ouders zo door benadeeld worden. Je krijgt meerdere ongelukkige mensen en een ongewenste baby. Bovendien is de zwangerschap nog maar heel pril. Als ik het bericht van ts lees heeft ze er bovendien alles aan gedaan om deze situatie te voorkomen. Het is niet dat ze een wilde nacht zonder nadenken heeft gehad, maar ze heeft anticonceptie gebruikt omdat haar gezin compleet is.
Ik ben zo iemand die wel heel erg jaloers is dat het bij een ander gebeurt maar dit wil niet zeggen dat ze dan dit kindje maar moet laten komen. Ik wordt daar niet zwanger van of minder jaloers van hoor iedereen moet hierin zijn of haar keuze maken en ze staat er voor de volle 100% achter Ik wil je heel veel sterkte wensen en ga zoals al gezegd wordt voor een definitieve oplossing zodat je niet onnodig nog een keer voor deze verdrietige beslissing komt te staan
Ssaar, ik las je beginpost en wil je toch even reageren. Wij hebben hetzelfde meegemaakt een paar maanden terug. Onze kleine meid moet nog een jaar worden en kwamen in september erachter dat ik zwanger was. Helemaal onverwachts omdat ik de pil echt altijd heel strikt slik. Dus ik ben door de pil heen zwanger geworden. Het zwanger worden van onze dochter liet best lang op zich wachten en is ook nog een vroege miskraam aan vooraf gegaan. Dus dit voelde wel als een cadeautje. Helaas hebben wij de moeilijkste beslissing in ons leven moetend nemen om het weg te laten halen. Wij wonen in een appartementje van 75m2, 2 slaapkamers. Verhuizen is ook geen optie wegens een enorme restschuld bij eventueel verkoop. Ook was het financieel gezien echt geen verstandige beslissing om het kindje te houden omdat ik ook net op dat moment wegens psychische en emotionele redenen 3 dagen ben gaan werken. Ook het feit dat ik totaal niet goed in mijn vel zat/zit heeft ook mee geteld. Wij willen nu onze dochter nog alles kunnen bieden ook op financieel vlak en dat zou dan als we het tweede kindje hadden gehouden niet meer kunnen. Wij vonden dat ook egoïstisch tegenover onze dochter. Wij hebben er wel met onze familie over kunnen hebben, en onze ouders vonden het hoe moeilijk het ook was het wel een hele wijze beslissing. Dit hielp zeker mee in onze beslissing om het weg te laten halen. In oktober heb ik het weg laten halen, ik vond het wel heel moeilijk, maar stond er wel achter. Wij hadden dit kindje gewoon niet veel kunnen bieden. Nu een paar maanden later denk ik er nog heel veel overna, soms tot huilend toe. Ik ga nu 1 keer in de maand praten met iemand van het ggz. Dit helpt zeker. Wij hebben dit niet aan de grote klok gehangen omdat we ook bang zijn voor negatieve reacties en achter ons rug om gelul. Ik heb dit ook niet hier op zp verteld, maar na het lezen van jou topic moest ik toch reageren. Ik wil je met mijn verhaald een hart onder de riem steken en zeggen dat je moet doen waar jullie je het beste bij voelen en wat het beste is voor jullie gezin. Het zal echt geen makkelijke beslissing worden, maar als je er 100% achter staat zal het al enorm helpen om dit te verwerken. Praat er vooral veel over met je vriend of eventueel een specialist. Succes en sterkte de komende tijd. En als je behoefte hebt om erover te praten dan mag je mij altijd een pb sturen.
Ik dus.. Ik zou een (bij wijze van) een dubbele moord plegen om nog eens zwanger te mogen zijn.. 😢😢😢
En daar draait het nu net niet om in dit topic. Snap heel goed dat het veel vrouwen verdriet kan brengen, maar een kindje niks kunnen bieden, brengt ook woede in ons op. Laten we graag on topic blijven, het gaat hier om een zeer moeilijke beslissing van ts en niet om ons gevoel. Schrijf bewust ons, want ik ben ook een MMM mama.
Je komt vrijdag met dit nieuws rn zaterdag meld je dat je naar de dokter bent geweest en hebt besloten om het kindje weg te laten halen? Wannert ben je bij de ha geweest dan? En denk je zelf niet dat je nu wel héél erg snel een beslissing hebt gemaakt? Je weet het net 3 dagen! Ik snap dit echt niet...
Naast niet snappen, geloof ik er ook gewoon geen zak van. Een paar maanden geleden was dit nog de Ssaarrrr die bang was voor chips, taart, loempia's en noem maar op, omdat ze bang was dat het kindje in haar buik er iets aan over zou houden als ze die dingen zou eten. Tot in het labiele toe bang dat haar kindje iets zou overkomen. En nu zou ze binnen een dag even besluiten om een kindje weg te laten halen..
Waarom word er weer zo hard geoordeeld! je kent ts niet in het echt en weet dus niet wat er precies aan de hand is! Als je denk dat het niet klopt dan hoef je niet te reageren. als het wel klopt, hoe denk je dan dat ts zich nu voelt! ts even ontopic: ik vind het knap dat je een keuze heb kunnen maken die niet in het belang van jouw licht maar ook in het belang van je man en kindjes. heel veel sterkte hiermee
Ik weer het sinds donderdag, vrijdag ben ik bij de dokter geweest. Ik wist al zeker dat ik niet nog een kindje wilde. Ik heb er 3. Het is kort ik weet het. Maar over een maand denk ik hier niet anders over. Ik vind het ook heel erg, maar nog een kindje erbij lukt me gewoon niet.
Dan heb je een keuze gemaakt en kun je daar nu naar handelen. Als je bang bent dat je toch last krijgt van je keuze kun je altijd nog hulp in schakelen van het fiom, je huisarts of zelfs verloskundige. Succes met alles een plekje geven. Ik kan de schok heel goed voorstellen en ook hoe moeilijk de keuze is, juist omdat je al drie kindjes hebt. Omdat je in je omgeving weinig tot geen mensen hebt met wie je het hier over kunt hebben, zou ik wel op zoek gaan naar iemand met wie je het hier over kunt hebben. Ik denk dat dat helpt.
Welke keuze je ook maakt het is jou keuze ! Voor Die gelijk zeggen o klopt niet bla bla bla bla ga ergens anders je hormonen eruit janken ipv gelijk oordelen... Verstand en gevoel zijn 2 verschillende dingen . Soms is het beter om je verstand te volgen
Misschien zat er meer achter? Depressief of iets? Kan namelijk ook heel goed, maar wordt nogal vaak vergeten En ik denk dat als je al eens in zo'n lastige naar wat jij noemt labiele situatie hebt gezeten, kan ik me ergens ook wel voorstellen, dat je dit niet nog een keer wilt, voor je zelf niet, maar ook voor de rest van je gezin niet.