Pluspuntje.. Net gebeld dat ik a.s. vrijdag al de eerste echo krijg. Hij wil gewoon mee, maar zei al dat het dan waarschijnlijk heel raar wordt. Nu besloten dat hij me brengt en haalt en ik alleen naar binnen ga, maar hem later de foto's laat zien. Voor mij een prima afspraak. Hij wil er nu in elk geval voor me zijn en dat is wel heel erg fijn
Wow heftig meid, maar ik herken het wel. Als eerste: VAN HARTE GEFELICITEERD!!!!!! Twee jaar geleden was ik ook zwanger, 6 weken. Hij geloofde het niet (ik had 2 nega testen, maar ik wist het gewoon en voelde het!) en was er echt heel kwaad om. Hij wilde er niet over praten en zei alleen dat hij het op dat moment niet wilde. Hij is gek op kinderen en wil ook graag kinderen, maar ik zat net voor mijn laatste stage op school, geen werk geen eigen huis.. op een avond had ik een heel fijn en rustig gesprek en heb hem toen uitgelegd waarom abortie geen optie is. Vanwege de spijt en de psychische schade. Hij leek het te begrijpen maar zei er niets meer over. Een aantal dagen later kreeg ik een vmk, wat ik echt verschrikkelijk vond. We zijn nog bij elkaar en nu zijn we zo ver dat we voor een kleintje gaan! Ik hoop echt dat het goed komt tussen jullie! Over het algemeen hebben mannen veel meer tijd nodig om eraan te wennen. Dat hij wel mee wilt naar de echo lijkt me al heel positief! maar hij kan nu toch nog niet weten wat voor een vader hij over 7 a 8 maanden zal zijn?? Ik hoop echt heel erg dat het goed komt! Ik vind het heel erg knap van je dat je er zo over na denkt. Zeker kun je het alleen! Als anderen kunnen, waarom jij niet? Ik hoop (nogmaals) dat hij bij draait! Succes en geniet van je zwangerschap lieverd!!
Ahh, dankjewel!! Ik hoop nu vooral dat het gezond is en het 'blijft zitten'. Ik hoop heel erg voor jullie dat het nu wel zo mag zijn, heel veel succes!
Nou ik vindt het nogal wat om dan maar gewoon te zeggen...ik hoef het niet.... Wist jijzelf dan wel dat hij nooit kinderen wilde? En meid vergis je niet het is het zwaarste beroep ouder zijn...wil je niet *** laten voelen maar je vergist je erin hoe zwaar het gaat worden denk ik...
Trouwens ik nam hem wel mee naar de echo en dan kan hij met eigen ogen zien wat hij zelf niet wilt hebben....alsof je een kind niet kunt "willen hebben"
Ik denk niet dat ik me daarin vergis, ik ben naief dom of achterlijk en heb heel veel alleenstaande moeders om me heen. Je weet het natuurlijk pas echt hoe het is als je het zelf bent. En hij krijgt de echo later te zien, ik vind het al heel wat dat ie uberhaupt mee wil. Hij wil nooit kinderen zei hij gister. Ik snap je reactie niet helemaal, ik ben blij met het feit dat hij voor nu er in elk geval is.
ik vind heel knap dat je voor jezelf kiest,ga hier mee door en zoals al gezegd. kikezen doeje voorjezlf en niet om wat ander wilof juist niet wil toch wil ik je meegeven dat als hij aangeeft mee te willen hem in alle rust ook mee neemt. mannen hebben echt meer tijd nodig. als ze eenmaal zien dan wordt echt.....en zijn ze om. hoop voorje dat de toekomst voor jullie 3 asl gezin is weg gelegd alleenstaande mama zal zwaar worden ook al heb je in je omgeving meerdere,maar meid echt van jezelf is zo anders....enige wat je kunt doen is voorbereiden op dat je niks meer kan en alles in teken staat van beebje dan valt het reuze mee..... weten jullie ouders het al en wat zeggen die dan?
het scheelt dat ik sowieso niet doe wat de meeste meiden van mijn leeftijd doen, en ik echt een huismus ben. ik besef me dat het leven dan in het teken staat van het kindje en dat heb ik er met alle liefde voor over! mijn ouders zeg ik het pas over 3 maanden ofzo, die zijn geloof ik groot voorstander van abortus en houden erg vast aan het traditionele gezins idee. daar hoef ik niks van te verwachten, dus vertel ik het pas laat. mijn vriendinnen staan allemaal wel echt achter me. ze kennen me, en weten dat dit iets is wat ik heel graag wil. dat is wel heel fijn
het zou wel eens erg kunnen meevallen als je vertelt.wellicht ook een steun en toeverlaat die je kunt gebruiken nu..juist in deze situatie is support nooit weg. mijn ma heeft de hele geschiedenis ook meegemaakt en was ook van mening dat met z'n 3en blijven beter voor ons was en de nodige opmerkingen,commentaar. nu ik eenmaal weer zw ben....is zij het dolgelukkigst van allemaal.....
@Vernon ik wil alleen maar zeggen dat je gewoonweg niet kunt weten wat op je afkomt! Zeker ga je ervoor is ook super maar vergis je niet .... Ja en dat je "vriend" wel mee wilt gaan maar het kind niet wilt? Dat snap ik niet zo eigenlijk....ik veroordeel niet maar snap sommige dingen niet? EN zoals ik al eerder vroeg...wist je dat hij nooit kids wilde eigenlijk?
Nee dat wist ik niet, daar is ie zelf ook pas net achter zegt hij. Ik ga geen relatie beginnen met iemand die geen kinderen wil, want dat is echt iets wat ik sowieso in de toekomst 100% zeker wou, dat het nu komt tsja.. Ik heb inderdaad waarschijnlijk geen idee wat er op me af komt, maar ik kan een heleboel dingen wel inschatten en afwegingen maken. Ik denk dat ik het met de nodige hulp zeker aan moet kunnen, en die nodige hulp is er op elk vlak. Mijn vriend zou niet kiezen voor een kind, dat is hoe het is, maar het is er nou eenmaal en dat gaat niet veranderen. Hij wil mee voor mij, en is toch ook wel een tikkeltje nieuwschierig. Opzich wel te snappen, en ik ben blij dat hij zich niet als een totale hond gedraagd en mij eruit gooit etcetera
Nee tuurlijk je hebt gelijk....gelukkig gedraagt hij zich niet als een hond. Wat erg lijkt me dat als je er opeens achter komt dat je groet liefde eigenlijk helemaal geen kids wilde he...jeetje.... En ik snap dat je kunt inschatten wat er gaat gebeuren...ik begrijp ook niet waarom je je zo beledigd voelt omdat ik zeg dat je het gewoon niet kunt weten want je hebt geen kinderen toch? Het is gewoon zwaar en zeker kun je het met een hoop hulp om je heen...maar kinderen krijgen is niet niks! Dat is alles wat ik ermee wil zeggen. Ik zal er verder ook over ophouden nu. Ik wens je veel sterket en succes en hoop dat je (ex)vriend alsnog omdraait want het is toch echt zijn eigen vlees en bloed....en ik vindt...ben je een kerel of niet?! Bedoel ik niet verkeerd maar de mannen lijken zich er altijd gemakkelijk van af te kunnen maken...zo van "ik wil het niet dus hoef ik er ook niet voor te zorgen".... het is precies zoals jij zegt...het is er nu eenmaal en abortus doe je niet dus ja...straks is er toch gewoon echt een kind op de wereld van hemzelf.... Ik vindt het gewoon jammer......
Mijn vriend was ook helemaal niet blij met mijn eerste zwangerschap. Hij wist gewoon nog steeds niet of hij nu eigenlijk wel of niet vader wilde worden, en was helemaal overvallen. Maar hij wist ook dat ik het ontzettend graag wilde. Zaken als abortus of adoptie zijn hier dus nooit genoemd. Hij heeft mij gefeliciteerd, maar was duidelijk dat hij er absoluut niet blij mee was. We hebben halverwege de zwangerschap een serieuze relatiecrisis gehad, maar uiteindelijk was onze liefde voor elkaar zó sterk dat we samen verder wilden. Ook al vond hij de zwangerschap nog steeds niks, en zag hij het eigenlijk niet zitten om vader te worden, zei m'n vriend vanaf dat moment wel dat hij zeker wist dat hij van ons kind zou houden. Het was de tweede keer heel anders, dat was een zwangerschap waar we samen bewust voor hebben gekozen. Dan nog had hij niet zoveel met dat gezwanger (ging nooit mee naar controles bijvoorbeeld, en is ook beide keren niet meegeweest met de echo's), maar het was onze gezamenlijke keuze om voor nog een kind te gaan. En nu zijn we een heel gewoon gezin, met een papa en een mama die niet alleen heel veel van elkaar, maar ook van hun beide kindjes houden. 't Kan goed komen. Probeer niet af te dwingen dat hij er enthousiast over wordt en laat je eigen blijdschap niet bederven. Geniet van alles wat er te genieten is. Doe dat dan maar met mensen die wel blij voor je zijn (zus, moeder, vriendin, whatever). Of het goed komt tussen jullie, geen idee. Bij ons was het in elk geval zo dat er uiteindelijk 2 dingen als een paal boven water stonden: wij wilden bij elkaar zijn, en ik wilde dat kind in mijn buik. Dan was er maar één uitkomst mogelijk. Het is niet makkelijk geweest, verre daarvan, maar het hielp enorm dat we een paar zekerheden hadden. Heel veel sterkte, en geluk gewenst.
Jeetje meid wat een moeilijke situatie! Allereerst petje af dat je goed voor jezelf opkomt en niet bij de pakken neer gaat zitten. Ik snap heel goed dat je het in ieder geval fijn vindt dat hij je niet als een blok laat vallen en mee wil rijden naar de echo. Natuurlijk stelt dit weinig voor, maar uit ervaring van vriendinnen weet ik dat veel mannen meteen hun biezen pakken en niets meer laten horen. Natuurlijk ben ik het niet eens met wat hij zegt (dat hij het niet wil), maar ergens kan dit ook natuurlijk gewoon een schrikreactie zijn. En tja het is natuurlijk ook mogelijk dat hij gewoon écht geen kinderen wil. Dan is het denk ik beter dat hij dat nu meteen aangeeft en daar duidelijk over is, dan dat hij nu zijn mond houdt en je straks ineens alleen achter laat als het kind er eenmaal is. Niet iedereen wil natuurlijk kinderen en om dan maar te stellen dat ie dan maar geen seks moet hebben (zoals ik hier las) vind ik een beetje suf en onrealistisch. Kies voor jezelf en jullie kindje. Jullie staan nu op 1. Verwacht niets van hem, dan kan het straks alleen maar meevallen. Blijft hij bij zijn standpunt dat hij geen kinderen wil? Prima, dan weet ik zeker dat jij het super gaat redden met je kindje. Draait hij toch bij en geef jij hem nog een kans? Ook goed. Word niet afhankelijk van hem, maar vecht voor jezelf en je kindje, dan komt het zekerweten helemaal goed!
@cindy...duidelijk heb jij het zwaar met je kids maar ik moet zeggen dat je het wel erger maakt als is. kids hebben is een dagelijkse taak/strijd/opvoeding waar veel energie, consequentie, moed voor nodig is, meeste gaat vanzelf door de liefde. sorry dat ik moet zeggen maar jij brengt het naar haar toe over alsof het zo wie niet gaat als je alleen bent.. .iedereen is anders Er zijn heel veel partners die vrouw in de steek laten,niks doen alles te moeilijk vinden en zelfs weggaan na verloop van tijd en die hadden wel een bewuste keuze voor kids. ik citeer bri:'t Kan goed komen. Probeer niet af te dwingen dat hij er enthousiast over wordt en laat je eigen blijdschap niet bederven. Geniet van alles wat er te genieten is. Doe dat dan maar met mensen die wel blij voor je zijn (zus, moeder, vriendin, whatever).
@Almika waarop baseer je dat ik het zwaar heb? Alleen omdat ik aangeef niet tè licht te denken over kids? Het is geweldig om kinderen te mogen krijgen en ik wil ze voor geen goud missen....dat is wel waar. Maar ook is het niet altijd alleen maar geweldig...toch? @TS ik wil helemaal niet zeggen dat je het niet kan natuurlijk...maar dat schreef ik ook in mijn bericht. Misschien komen woorden soms harder over dan dat ze bedoeld zijn.
Meid, het gaat je vast lukken om voor je kindje te zorgen, geef je vriend de tijd misschie draait hij wel bij. Ik vraag me alleen af, hoe kom je erbij om te testen, had je een idee dat je zwanger zou zijn?
Thanks ladies.. Heb alweer even niks laten horen in dit topic, maar hij is meegeweest naar de echo, ook naar binnen en heeft gekeken (vond weliswaar de beamer interessanter ). Daarna heeft hij spontaan de hele dag vrij genomen en mij alle aandacht van de wereld gegeven. Ik heb gisteravond met hem alle opties besproken, ook die waar ik niet achter sta, en hij vond echt dat ik niet voor hem abortus moest plegen (dit was ik ook niet van plan). Hij blijft nog steeds bij zijn standpunt dat hij geen kinderen wil maar hij vind ook dat ik zelf de keuze moet maken. We zijn dus ook 'gewoon' (nog) samen en het gaat eigenlijk best oke. @berbel; ik was ZO chagrijnig en had ZO'N last van mn borsten en gewoon een gek humeur. Een vriendin van mij zei min of meer voor de grap van hey je bent zwanger man! Dus ik testen, ging er niet eens een seconde vanuit dat ik zwanger werd, en toen verscheen er een heeeeeeeeele grote + op de test!
Ik ben net als jij ook ongepland zwanger geraakt en ik moet zeggen dat ik zelf nogal twijfels had. Hierdoor heb ik mijn eerste echo ook pas heel laat laten maken (14wkn). Op deze echo was echt alles al te zien en het was al zo een mooi mini mensje. Ook al ben ik niet anti abortus ik kon me gewoon geen voorstelling meer maken dat iemand zo een kindje nog weg zou laten halen. Ik weet niet hoeveel er te zien is op een echo bij 5 weken, maar misschien is het een idee om voor je twintig weken nog een pretecho te laten maken (rond de 15/16 wkn). Misschien dat je vriend dan nog meer bij draait. De echo heeft op mij in ieder geval heel veel indruk gemaakt. Veel sterkte met deze moeilijke situatie! En geniet vooral van het zwanger zijn.