Ik ben zwanger van de derde, zo'n 9 weken ongeveer. Kan het bijna niet meer verbergen. Dus nu wil ik het gaan vertellen, maar ik vind het zo spannend. Zo stom, zou toch leuk moeten zijn. De jongste is 4, dus bang voor de reacties, wat ze ervan vinden. Het maakt me echt nerveus. Een lang gekoesterde wens komt uit, maar ik voel me zo onzeker en het voelt ook nog zo niet echt. Herkent iemand dit? Ik moest het even kwijt.
Ja ik herken dit! Ik heb na de beide dochters een postnatale depressie gehad. Bij de eerste niet erkend dus doorgelopen dus die kreeg ik keihard terug bij de tweede. Ben de tweede keer 3.5 jaar onder de pannen geweest met de depressie. Oudste is nu 7 en jongste 4.5 jaar. Ik had verwacht dat mensen heel negatief zouden reageren op een derde kindje omdat mensen vaak lieten doorschemeren dat ze het maar raar vonden dat ik nog een sterke kinderwens had. Niemand verwachtte het meer i.v.m. leeftijd andere kindjes en kans op herhaling van de postnatale depressie. Toch reageerde iedereen heel blij! Heb me zo vreselijk zorgen gemaakt en me er druk om gemaakt en gelukkig geen enkele rare reactie gekregen. Een mens lijdt het meest onder hetgeen wat hij vreest