En wie verplaatst zich nu eens in het ongeboren kind, dat straks op de wereld komt? Fijn hoor dat mama opbiechtte dat zij is vreemd gegaan: papa heeft het nieuws slecht opgevat en haar nog tijdens de zwangerschap in de steek gelaten. De pijn is overweldigend en hij wil niets meer met ze van doen hebben. Daar groei je dan op, in een eerlijke wereld waar je meteen wordt afgewezen. Of: papa heeft een groot hart en accepteert het, gelukkig het kind groeit op met vaderfiguuur. Maar dan oeps, kindje is niet blank. Zo confronterend, hij kan het toch niet aan. Hup scenario 1. En dan die scharrel, ach je was er voor de sex, donder toch op met je kind. Geweldig, opbiechten. Ik zou het dus niet doen, want ik heb de last maar gewoon te dragen dan. Wel handig om te zeggen dat je het op eerlijkheid wil gooien. Dat is natuurlijk een uitvlucht om je hart te luchten. Zo! Dat is eruit. Ik word hier tamelijk cynisch van. Toen ik klein was meende mijn moeder mij te moeten vertellen dat mijn opvoedkundige vader NIET mijn vader was. Ze was nl gescheiden en mijn bio vader was uit beeld. Mijn hart werd doorboord met deze eerlijkheid. Nee, als je zo groot bent om buiten de pot te piesen moet je nu ook zo sterk zijn, vind ik, om dan maar dat "geheim" te dragen. Voor hetzelfde geld is je kindje van je man, maak je veel stuk wat heel had kunnen blijven. Is het kindje van je scharrel, nou dan weet je nu al dat je dan maar mag hopen dat het voor je kindje geen of al teveel negatieve consequenties mag hebben. De vraag of je zwanger kan zijn van je scharrel door voorvocht acht ik dan ook volledig miniem in vergelijking met mogelijke gevolgen voor het leven van je (ongeboren) kind. Maar lekker opbiechten dus, jij voelt je weer okee en je bent eerlijk geweest - waar je man volgens sommigen RECHT op heeft. Jij kan kiezen en je man kan kiezen. Maar je kind mag straks de brokken opruimen! En ik vraag mij af wie daar nu eens bij stil staat.
Nou ik dus want ik ben het daar mee eens! Opbiechten is echt niet altijd de beste optie. Het creëert heel veel slachtoffers. Maar als dit kindje niet van je man is vind ik het anders. Daarom zou ik zeker kijken of dit te testen is, al zo snel mogelijk en vooral VOOR de bevalling. Want je man niks vertellen en er straks een donker kindje uitgooien... Dat is echt te erg. Dat overleeft de man niet en dan zijn de gevolgen nog erger dan dat je het vertelt. Blijkt uit die test dat hij gewoon de vader is dan zou ik niks zeggen en leven met dat geheim. En ja het gaat op je geweten spelen maar dat is dan jouw kruis om te dragen.
lastig lastig.... Heb zelf ervaring, maar dan als de bedrogen partner en ik vind het super fijn dat ik het wel weet.. oke: het heeft weken/maanden tranen in overvloed gekost, maar de kans dat door zo'n relatief klein slippertje je hele huwelijk kapot gaat.. als je sterk bent met zn twee kun je alles aan! (behalve verliefdheid op n ander..) Ik vind: de ander moet de gelegenheid hebben om zijn/haar keuze te maken en die keuze geef je hem niet door niets te zeggen.. En daarnaast lijkt het me erg sterk dat je van dit slippertje zwanger bent, ik denk dat je dat al meteen over je schouder weg ermee.. moet doen! zou me eerder druk maken waarom je bent vreemdgegaan en wat er te fixen valt op dat vlak. sterkte meis.. je komt er wel uit weet ik zeker
Dat jij moet gaan leven met een schuldgevoel als zijnde jouw straf vind ik zwak en een makkelijke uitweg. Dus als een vrouw met 36 mannen vreemd gaat, niet vertellen, hoor! Leef maar met het schuldgevoel! Hoe zou jij dat vinden als je partner zo zou redeneren? Als vader de waarheid weet kan hij twee dingen doen. Weggaan omdat hij niet kan omgaan met het verraad, of beslissen om samen in relatietherapie te gaan om dit een plek te geven of op een vreedzame en zo optimaal mogelijke manier (voor het kind) uiteen te gaan. Liegen tegen je man is ook liegen tegen je kind!! ''Jij komt voort 100% uit de trouwe liefde van pappa en mamma''..Oh ja?? Jullie hebben naar mijn idee een goede relatietherapeut nodig. Vreemdgaan is verfoeilijk, maar meestal ook echt een signaal dat er iets niet okee is en dat lost zich niet wonderbaarlijkerwijs op omdat er een kleine (bij) komt. Misschien was het je seksleven. Ook daar zijn therapeuten voor. Misschien zat je in een pré midlife crisis (afscheid nemen van stappen en vrijheid etc). Hoe dan ook, zoek professionele hulp voor dit probleem!!
vertellen aan je man zal alles wel heel moeilijk maken. maar of jij hiermee kan leven is de vraag. hoe kijk je nu je man aan en je dochter en stax je andere kindje. 2 sec alleen en niet helemaal er in geweest lijkt me ook bijna onmogelijk dat je zwanger bent van die andere vent.ik weet wel dat je van voorvocht zwanger kan raken.maar de vraag is ook was er zo snel al voorvoncht aanwezig als hij niet echt erin is geweest en als hij niet in en uit is geweest lijkt het me echt minimaal dat je zwanger bent van hem.
Vind ik dus ook!! Getver voor diegene die dat wel zouden doen. Dat jullie jezelf nog in de spiegel zouden kunnen aankijken:x Het kind is sowieso de duppe hier van en als haar man er voor weg wil lopen dan zal zij toch niet minder van dit kind houden. Ts,doe wat je hart zegt dat is de enige tip die ik kan geven. Adviezen heb je hier wel genoeg gelezen maar je moet het uiteindelijk helemaal zelf doen. Succes meid!!
een vaderschapstest kan tijdens de zwangerschap gebeuren door middel van een vruchtwaterpunctie ,zijn wel risico's aan verbonden en weet niet of ze die test verborgen gaat kunnen houden ,mits je nadien een tijdje moet platliggen en bepaalde dingen niet meer mag doen vind het van haar vooral stom dat ze ,hoe dronken ze ook was ,geen condoom heeft gebruikt ,je weet nooit welke ziekte die man heeft! ze gaat of moeten testen of een zeer verhelderend gesprek met haar man moeten hebben ,want als ze een mulatje ter wereld brengt gaat er redelijk wat tumult ontstaan in de verloskamer vrees ik. en geloof me vrij niet ieder mulatje word bleek geboren ,mijn zus haar kid's hadden metteen een donkerdere huid en donkere ogen
Over wat TS gedaan heeft zal ik het maar niet hebben... Maar Lisa kwam erg donker ter wereld, ze leek echt een mix tussen aziatisch en chinees. Ik kreeg de eerste 10 weken ook regelmatig de vraag of de vader aziatisch/getint was. Mijn man heeft wel bruin haar en bruine ogen en wordt snel bruin, maar dat was het dan ook wel (ik heb trouwens blond haar en blauwe ogen). Nu lijkt ze wel op papa, we zien de familietrekjes wel. Maar ik ben blij dat ze op vakantie verwekt is en mijn man dus nooit heeft hoeven twijfelen dat ze echt van hem is... Al blijft ze toch wat aparts houden, ik vind het knap van de natuur Wat ik dus wil zeggen, dat de kleur van het kindje niet altijd wat zegt.
Ik vind het wel bijzonder dat veel mensen zeggen dat je door he top te biechten je de relatie stuk maakt.... Heb je dat niet eigenlijk al gedaan door de keuze te maken met een ander te rommelen? Of de man nu 1, 2 of 20 cm in je is geweest, hij had daar niks te zoeken als jij met je man bezig was om nog een kindje op de wereld te zetten. Ik zal nooit zeggen dat je dom bent, maar je hebt wel een domme fout gemaakt. Wat als je straks bevalt en uit opluchting zegt "o gelukkig hij/zij is blank." das lullig! Waarom een kindje brengen in een slechte relatie, gebaseerd op leugens?
deze topic mag dicht vn mij...weet bijna zeker dat het niet vn die andere is..wou het gewoon met jullie delen.. Ik en me man hadden geen kinderwens(nog niet) Die andere weet ook dat ik zwanger ben..en zei al meteen vn mij kan het niet zijn wees maar niet bang.. ga het me verloskundige erover hebben en hoop dat zij me gerust kan stellen..hier mag een slotje op.