idd heel mooi geschreven, ik krijg er tranen van in mijn ogen maar daar is niet zoveel voor nodig met al die hormonen @ts; alles is al gezegd, maar ik weet bijna zeker dat je spijt krijgt als je het weg laat halen. Het kan allemaal veel erger hoor!
Tsja.. altijd je eigen keus. Jouw tegens ken ik eigenlijk ook allemaal. Ik ben mijn werk kwijtgeraakt, mijn vriend heeft ook geen inkomen meer.. we wonen in een 'studentenhuis' achtig iets en zijn dus ook niet de ultieme ouders volgens het boekje. MAAR. Alles komt goed. Maak een afspraak met maatschappelijk werk (gratis) en zij zou je ook kunnen helpen om urgentie te kunnen krijgen. Wellicht kun je in jouw woonsituatie gewoon geen kind opvoeden.. Enfin. Alles komt goed. Echt. Ze zullen jou en je kleine niet op straat laten komen.. echt niet! En oja.. mocht je in de toekomst ooit zwanger willen raken en het wil niet.. dan zal je hier alleen nog meer heeeeel veel spijt van hebben. En nog iets. Probeer je even niets van meiden aan te trekken die geen kinderen kunnen krijgen of er heel lang over doen en je daarop afrekenen. Naar mijn gevoel hebben zij niet altijd een neutrale kijk op de situatie... (wat ik trouwens wel in kan denken, maar jij nu gewoon niet zoveel aan hebt)
Allereerst gefeliciteerd! Mij lijkt het, als je eigenlijk zo tegen abortus bent, dat je jezelf het altijd kwalijk zal nemen als je het kindje laat weghalen. Voor alle 'tegens' zijn oplossingen te vinden! Sterkte!
Hey, Ik heb een soortgelijke situatie meegemaakt. Afgelopen zomer ben ik zwanger geraakt van me toen net nieuwe vriend. Ik was er helemaal niet aan toe, en was bovendien nog volop aan het verwerken van me vorige relatie die ook afgelopen zomer ten einde was gekomen. Ik wilde net m,n studie weer oppakken, nog lekker 'vrij' zijn en had allerlei plannen in mn hoofd. Ik was ook HELEMAAL in shock toen ik er achter kwam en ondanks dat ik altijd heel erg tegen abortus was, kwamen er bij mij toch ook twijfels. Ik vond dat ik er totaal niet klaar voor was, zat nog met een gebroken hart, had net een nieuwe relatie, had geen eigen woning meer en dan opeens al die hormonen niet te vergeten...kortom niet de ideale situatie. Ik heb tot 4 x een afspraak gemaakt met een abortus kliniek en ELKE keer dat ik daar kwam, kon ik het niet over mn hart verkrijgen.... Iets in me zei dat ik er heel erg spijt van zou krijgen.... Uiteindelijk heb ik met veel steun van me ouders en mn vriend besloten het kindje te houden. Nu een paar maanden verder, ben ik ZOOOO blij dat ik het gehouden heb. Dus ALSJEBLIEFT denk er heel erg goed over na. Het gaat hier toch om een leven, hoe klein het ook is! En het is gewoon een WONDER dat er een kindje in je groeit. Er zijn zoveel mensen die zo graag een kind willen en om de een of andere reden lukt het maar niet... Wij mogen van geluk spreken dat wij zoiets moois mogen meemaken. En al die problemen eromheen, gaan uiteindelijk echt wel opgelost worden. Het zal misschien niet altijd makkelijk zijn, maar je zal heus niet op straat eindigen ofzo. Je zegt zelf dat je in principe tegen abortus bent, en ook graag kids wil en je bent ook nog s gelukkig met je vriend.... dus WAT houdt je tegen??? Ik weet zeker dat je er vroeg of laat dan toch spijt gaat krijgen. Sowieso raden de mensen bij de abortus kliniek het je af als je twijfelt en er niet voor 1000% procent achterstaat.. En de psychische gevolgen niet te vergeten kunnen ook heel erg zijn....Daar zit je denk ik ook niet op te wachten... Ik hoop dat je een goede beslissing zal maken en wens je veel sterkte! Liefs Snoezepoes
jeetje jongens, wat een reacties allemaal. Ik kan me in vele goed vinden. Ik was er inderdaad zo niet klaar voor nog, en ik zit ook nog steeds te twijfelen, of ik nu al alles op moet geven het weegt voor mij nu nog steeds allebei even zwaar.en ondertussen gieren de hormonen dan ook nog door je lijf... pfff moeilijk moeilijk moeilijk. Ik heb iig veel steun al al jullie verhalen en opmerkingen. veel dank daarvoor. liefs
hey allemaal, even een update, Ik ben vandaag bij de huisarts geweest voor een gesprek, Hij bleef heel goed neutraal, maar ik merkte aan alles dat zelfs hij voor houden was Ik heb over 2 weken een telefonische afspraak voor de uitkomst ofwel doorverwijzing abortuskliniek of doorverwijzing verloskundige. Ik vind het stiekem heel spannend en heb het er echt moeilijk mee. ik vind het echt een moeilijke beslissing. Ik hou jullie op de hoogte, Liefs
Zij bepaalt of ze het wil houden of niet, ze laat het alleen even aan de dokter weten zodat hij haar kan doorsturen, of wel naar de abortuskliniek of wel de verloskundige..
Hi Superstring, wat een lastige situatie! Zoals ik uit je verhaal opmaak vind je het toch wel heel leuk EN je wilt graag kinderen en als je het mij vraagt heb je er een mooie leeftijd voor. Dat je leefsituatie op het moment niet ideaal is, is dan minder belangrijk. Ik denk (weet bijna zeker) dat als het weg zou laten halen, je voor altijd spijt gaat krijgen. Zijn er mensen (familie/vrienden) in je omgeving die je kunnen helpen, zodat je toch kan gaan werken? Zoals anderen hier ook al hebben gezegd: Als je het graag wilt, komt het wel goed. Het zal ook moeilijk zijn, maar de liefde voor je baby overwint alles Heel veel succes meid, en hopelijk een hele fijne zwangerschap! X
Maar je weet dus nog niet wat je nu wilt? Wat zegt je vriend eigenlijk hiervan en weten je ouders het al.... Sorry voor als je het al verteld hebt... Daarbij is je zinnetje "ik vindt het stiekum heel spannend" een beetje vreemd
Ik vind je voordelen zwaarder wegen dan je nadelen!!! Ik weet zeker dat je er kwa werk en wonen heus wel uit komt! En als dat nog niet meteen lukt jammer dan, zoveel ruimte heeft het kindje (nog) niet nodig en met genoeg liefde is het al heel gelukkig! Of je het leven van je vriendje zou verpesten, nee lijkt me niet en daarbij is het net zo goed zijn verantwoordelijkheid!!! en of je over 50 jaar nog bij elkaar bent dat weet je nooit! Maar je moet het natuurlijk helemaal zelf weten! Ik heb het in het begin ook niet makkelijk gehad, we kregen ineens tegenslag na tegenslag, maar van 1 ding ben ik heel erg zeker, dit kindje komt geen liefde tekort!
@ superstring: moeilijk voor je dat je er nog niet uit bent! Ik hoop dat je de komende weken het voor jou juiste antwoord zult vinden en dat je rust vindt in je beslissing. Uiteindelijk ben jij degene die het leven samen met je kindje gaat leiden, al dan niet gesteund door de vader van het kindje en/of je familie. Succes met je keuze! Ik blijf je topic volgen om te zien wat je beslissing gaat zijn...