Zo last van hormonen:(

Jaaaaaaaaa, ik! Bij eerste zwangerschap totaal geen last van gehad, ik bleef gewoon mijn normale zelf. Maar deze keer... heel snel en heel heftig, en het wordt steeds erger. Ik had het niet verwacht en vind het echt vreselijk van mezelf.

 

Ik had er al last van voordat ik überhaupt zwanger was door alle hormooninjecties ed haha.
Maar go with the flow. Probeer je er niet druk om te maken, dan wordt het vaak erger, in mijn geval dan.
Heb vaak ineens situaties of scenario's in mn hoofd waar ik woedend over kan worden. Dan probeer ik wel weer even tot mezelf te komen en te relativeren (die situaties zijn niet eens aan de orde namelijk). En ik kan heel hard huilen om iets onbenulligs. Mn verloofde begint dan vaak spontaan te lachen en ik door de krokodillentranen heen ook. Gaat nergens over. Gelukkig kan mn partner dit ook makkelijk naast zich neer leggen.

 

Heel bekend. Ik ook bij mijn eerste nergens last van en nu irriteer ik me zelf al mateloos. Ik kan ook niks redelijk meer uitleggen lijkt wel. Ik krijg een verrassing en word gewoon boos met een onsamenhangend verhaal, maar het stomme was, toen mijn vriend de verrassing had teruggedraaid was ik echt blij... (het ging om een avondje sporten wat ik normaal graag wil, maar nu echt geen behoefte aan had en had al plannen voor een avondje voor mezelf Echt volkomen suf dus... gelukkig is dit de enige uitspatting geweest tot nu toe. Voel me wel echt heel anders.

 

Ik ben zooooo agressief!... Niet dat ik geweld gebruik zeg maar, maar echt supersnel boos, op mn tenen getrapt of geïrriteerd Nu is dit de vierde, dus manlief weet waar hij aan begon 😉 ik vind het alleen zo sneu voor mijn andere kids, want ook met hun heb ik minder geduld Ik irriteer me gewoon aan mezelf 😜 En ik kan ook huilen om niks zeg pfffff.....

 

Had het ook wel toen ik net zwanger was, maar nu is het gelukkig al een hele tijd over!

 

Ik kan je een hand geven , Ik had al vanaf het begin van de zwangerschap er écht heel erg last van , voornamelijk écht huilbuien maar ook als er maar 'iets' onlogisch ging of niet op mijn manier werd ik echt kwaad.
Dit is onze eerste zwangerschap dus we wisten beide niet wat we ermee aan moesten.
Mijn vriend werd er echt machteloos van , nadat hij op internet had gelezen wat het allemaal met mij deed besloot hij zijn mond te houden en ja en amen te zeggen en dat scheelde al een hoop ,maar hormonen gekke dingen , sneller huilen , of dingen heel snel aantrekken of juist niet , het is bij elke zwangerschap verschillend denk ik.

Ik kon het niet loslaten de hormonen in het begin want ik wist me er geen raad mee maar hoe verder de zwangerschap nadert des te eerder weet je er wel een stukje mee om te gaan.

Maar je kan er gewoon simpelweg écht helemaal niks aan doen! ,

Hopelijk krijg je nog een gezonde zwangerschap! succes

 

Hier geen last echt van gehad maar het begint nu langzaam op te komen... Zo kan ik er ineens heeeeeeeel slecht tegen dat ik bijvoorbeeld in de stad loop en mensen perongeluk tegen me aanstoten of gewoon net langs je heen lopen. Ik ben zo bereid meteen een mep te geven!
Gewoon omdat het me irriteert.

En eergisteren werd ik om iets totaal onbenulligs enorm boos en zonder dat ik er erg in had stond ik letterlijk te stampvoeten van woede als een klein kind!!!

Doordat mijn man me met grote ogen en een giegelmondje zat te bekijken kreeg ik door wat ik deed en moest er achteraf om lachen. Maar heb er ineens heel slecht controle over.