Sinds ik zwanger ben en niet zo goed kan als normaal, merk ik dat ik nu wel weet wie m'n echte vrienden zijn. In sommige vriendinnen ben ik echt wel teleurgesteld en dit geeft me een rot gevoel. Herkennen jullie dit?
Ohhhh dat wist ik ook al voor mijn zwangerschap. Hahahahahaha Mijn beste vriendin is mijn liefste Mama!! (altijd al gezegt)
Erg herkenbaar. Ach joh het heeft alleen maar voordelen, mensen die niet echt mijn vrienden blijken hoef ik ook niet in mijn leven. Beter kwijt dan rijk.
laten we zeggen dat we een vriendenclub hadden van ongeveer 100 vrienden. tijdens de zwangerschap kon ik nog redelijk veel, na de bevalling hadden we ongeveer 20 vrienden over. toen kwam nummer 2 en toen hadden we nog 4 echte vrienden. nu met nummer 3 hebben we nog 2 echte vrienden. de rest spreek je soms nog maar de andere 90 horen we niks meer van. ach ja heb nu nieuwe vriendjes. ze zijn nog wat klein maar zo heerlijk om tijd mee door te brengen
Herkenbaar helaas... zit nu een maandje thuis en het begrip is ook ver te zoeken... Ik las hier iets van een lieve mama dat gevoel heb ik ook. M'n moeder is hier dagelijks en ze voelt ook echt als een vriendin de laatste tijd.
ja helaas heel herkenbaar. Ik heb van 1 vriendin zelfs niet eens een felicitatie gehad. Nadat ik bekend gemaakt had zwanger te zijn nooit meer iets gehoord. Verder een wat moeizame zwangerschap gehad met bloedingen en veel onzekerheid en nu dreigende vroeggeboorte, waardoor ik een groot gedeelte van mijn zwangerschap volledig rust heb moeten nemen. Maar van een groot gedeelte van mijn vriendinnen (bijna) nooit iets gehoord. Aan de andere kant heb ik juist vanuit mijn familie heel bezorgde en lieve reacties gehad! Dus in dit geval is familieband toch sterker!
Herkenbaar.. mijn 'echte' vrienden vragen regelmatig hoe het met ons en de baby gaat. Van de rest hoor je niets, zelfs geen felicitatie toen ik de zwangerschap bekend maakte. Erg jammer, maar ook na de bevalling hoeven ze niet bij ons aan te kloppen.
Ik heb al 7 maand een hernia. Ben erg teleurgesteld geraakt in mensen. Ik verwacht echt niet dat ze mijn huis komen schoonmaken (hoewel wat hulp wel fijn zou zijn af en toe) maar gewoon even bellen en vragen HOE GAAT HET? Ook meiden waar ik al jaaaren goed bevriend mee ben. Blijkbaar alleen in de goede tijden.
Bij ziekte, trouwen, geboorte en overlijden kom je erachter wie je echte familie en vrienden zijn. Aan een kant jammer, aan de andere kant denk ik dan, wanneer die mensen zelf wat hebben, fuck it. Hoef ik daar geen energie meer in te steken. Zo is een neef niet op onze bruiloft verschenen. Vond ik het ook niet nodig om tijd, geld en energie te steken in een kraambezoek toen zijn dochter was geboren.
Jeetje, wat veel van jullie hebben dat ook! En idd, mijn moeder, schoonmoeder of eigenlijk onze families daar hebben we nu heel veel aan. Apart dat dat zo kan veranderen. Soms vind ik het wel heel erg jammer dat het zo gaat en dat geeft me soms een heel erg rot gevoel.
herkenbaar maar ik woon in arnhem en me beste vriendin woont in driebergen dus best wel een eindje weg we hebben wel contact gehouden via msn en de tel en ze is ook na de geboorte geweest en de rest van me vrienden niet en ik zie of hoor ze ook niet meer nu ons zoontje 2 is en weer zwanger ben... maar ja boeit me niet echt meer eerst wel...
ook hier herkenbaar. Maar wat 'fijn' dat andere dit ook hebben. Dacht echt dat het een beetje aan mij lag.. Vooral degene zonder kinderen begrijpen soms echt dingen niet...
Yep.. herkenbaar.. mijn echte beste vrienden kan ik op 1 hand tellen.. goed dat ik het nu weet, dan ga ik ook geen energie meer in hun steken... al is het wel erg jammer
Oh heel erg herkenbaar. Hier praat een ( oud ) vriendin niet meer met me omdat ik besloot de verjaardag van mijn zoontje klein te houden omdat ik moe was en een blaasontsteking had . nu is ze beledigt dat ze er niet bij was.
Gelukkig heb ik dat niet, heb ze nog! Alleen ik merk wel dat er nog anderen zijn die opeens met mij wilden afspreken nu ik zwanger ben.... Terwijl wij heel lang geen contact meer hebben..... Ja daaaaaaaaaaag!
Ja helaas herkenbaar, zit al een aantal weken thuis en mensen waarmee ik al 20 jaar bevriend ben laten niets van zich horen! Op het moment dat je ze zelf belt of een appie stuurt reageren ze wel, maar daar blijft het bij. Zelfs als ik vertel dat ik me dood verveel komt het niet in ze op om langs te komen. Nou die hoeven dus ook niet meer te komen. Aan de andere kant komen mensen die ik eerder als vage kennissen zag, nu juist wel langs en vragen wel regelmatig hoe het gaat. Dus dat is dan wel weer een leuke kant. Maar in 'slechte' tijden leer je mensen inderdaad pas goed kennen.
Dit is idd heel erg herkenbaar. Achter mijn vriendinnen moet ik zelf aan en als ik wat stuur sturen ze ook wel wat terug, maar uit hun zelf komt vrij weinig. En de meiden die ik van vroeger ken heb ik ineens weer meer contact mee. Heel apart.