We gaan inmiddels ronde 7 in voor een brusje. Bij de eerste heeft het ruim 8 maanden geduurd en net voor we een afspraak in het ziekenhuis hadden staan raakte in zwanger. Mijn man zijn zaad is/was namelijk niet zo best. Ook niet megaslecht maar ze zeiden dat het zou kunnen dat we hulp nodig hadden. Gelukkig niet nodig geweest. Maar nu gaan we dus ronde 7 in, ik heb een hele mooie cyclus en iedere maand heb ik op dag 12 en 13 een knallende ovutest maar helaas nog zonder resultaat Zouden jullie al naar de dokter gaan of toch nog even proberen? Alvast bedankt voor het lezen.
Ik heb er geen ervaring mee dus dat is moeilijk te zeggen, misschien toch nog even volhouden? maandje of 2?
Sowieso heeft manlief aangegeven dat hij de volgende ronde wel bereid is weer naar de dokter te gaan, zelf heb ik zoiets we kunnen het nog even aankijken maar als je weet dat het zaad toch niet optimaal is is het dan niet zinloos? Aan de ene kant denk ik het is eerder gelukt maar aan de andere kant denk ik misschien echt geluk gehad? Pfff lastig, vooral vanwege leeftijdsverschil. Weer denk ik waren we maar een jaar eerder begonnen maar toen waren we er gewoon nog niet klaar voor.
das heel persoonlijk... dus lekker doen wat jij wil en niets van anderen aan trekken! Het klinkt alsof je nl eigenlijk wel weet welke kant je op neigt, maar nog even wil horen of het wel ok is? Twijfel je of je een zeur bent als je nu al gaat? Of wil je juist eigenlijk helemaal niet naar de dokter? Soms kan het helpen dat je je voorstelt dat je naar de dokter zou gaan en die zou bv weigeren je nu door te sturen (gewoon omdat hij een #&@is die daar niet van houdt bv)... zou je dan teleurgesteld zijn? Of juist opgelucht? Probeer goed bij jezelf na te gaan welke antwoorden hier je juist blij maken om te lezen en welke je eigenlijk niet wil horen... Dan weet je van zelf wat je zelf eigenlijk wil. En om antwoord op je oorspronkelijke vraag te geven: ik zou zelf naar de dokter gaan, maar ik ben dan ook wel een beetje een control freak Succes met je keuze! en wat je ook kiest, het is eigenlijk allebei wel goed hoor!
Nee ik twijfel wat dat betreft niet omdat we vorige keer nou niet bepaald een goede uitslag hadden en de ha zei zelf het kan gewoon wat langer duren maar ik wil je ook doorsturen, hebben juist een super begripvolle ha gelukkig Maar er is wel een twijfel naar mezelf zo van het is toch al een keer gelukt Controlefreak hier nog een! Heb gewoon vroeger altijd de angst gehad niet zwanger te kunnen worden,gelukkig wel gelukt maar vind het behoorlijk irri dat je op sommige dingen zelf geen invloed hebt. Weet je wat het eigenlijk een beetje is? Ik wil wel maar heb er gewoon totaal geen trek in dat de "buitenwereld" van onze plannen af weet. Bij de 1e dacht ik daar op de een of andere manier niet aan maar nu wel. Wordt ook helemaal gek op het moment van de vragen of er een 2e gaat komen:x Blijkbaar als de oudste bijna 2 is is het standaard om zwanger te zijn of te worden..zou dat zelf dus nooit aan iemand vragen he.
Nee heb je, ja kun je krijgen. Als je je er goed bij voelt zou ik naar de huisarts gaan. Persoonlijk vind ik 7 rondes, zeker na een spontane zwangerschap, aan de vroege kant. Bij je eerste heb je het ook binnen het jaar gered. Geloof me, als het even niet hoeft wil je echt de malle molen niet in. Mijn advies zou dan ook zijn: Hou het nog even gezellig en probeer nog een paar rondes zelf. Succes met je beslissing!!
Bedankt voor je antwoord en misschien had ik deze reactie even nodig Misschien hebben wij gewoon wat meer geduld nodig idd. Weet ook wel dat 7 rondes nog niet lang is, ben gewoon bang dat het niet lukt ofzo
Ik hoop trouwens dat je gauw zwanger mag raken meid, zag je onderschrift Dan voel ik me dus wel een zeur, al weet ik dat als de wens er eenmaal is alles te lang duurt..
Zijn we niet allemaal bang dat het niet lukt Ik denk dat je zelf de beste beslissing kan maken hoor, en het kan zeker geen kwaad om het met je ha te overleggen. Je eerste is ook spontaan gekomen binnen een jaar en dat is wat ertoch mi imaal voor staat. Die mmm is ook niks hoor! Ik spreek uit ervaring. Succes ik hoop dat het toch snel gaat lukken hoor!
Ik weet het meid en tuurlijk wil ik de mmm niet in maar je wil ook niet blijven proberen terwijl de kans misschien heeeeel klein is dat het gaat lukken. Ik blijf die slechte uitslag van toen maar voor me zien Maar goed ik moet gewoon wat positiever zijn het is ons tenslotte al een keer gelukt De teleurstelling is nu misschien ook wel groter omdat er inmiddels al 2 collega's en 3 vriendinnen zwanger zijn op het moment en als ze dan aan jou vragen en jullie ook al voor de 2e? Denk ik alleen maar je moest eens weten. En ja we zullen de keus zelf moeten maken idd.
Je bent zeker geen zeur meid! Als de wens groot is is elke maand wachten er 1 te veel! Dat zal iedereen kunnen beamen. En vergelijk je nooit met anderen! Ik lees soms erg kwetsende dingen (ook hier op het forum). Zo van: ik ben al veel langer bezig dan jij, dus jij moet niet zo zeuren. Iedereen met een kinderwens zit met dezelfde onzekerheid. En zeker met de zaaduitslag van je partner in je achterhoofd kan ik me voorstellen dan de twijfel erg groot is. Jouw twijfel mag er dan ook zeker zijn! Zou het je misschien helpen gewoon eens met de ha te spreken? Je schreef dat het een zeer begripvolle man is. Spreek je twijfel uit. Misschien zou het al heel veel rust geven als je een ultimatum met hem afspreekt. Zo van, als het na x maanden nog niet is gelukt, dan stuur ik je gelijk door. Dan weet je dat er iemand achter je staat die gelijk actie onderneemt mocht dat nodig zijn. En heb vooral vertrouwen in jezelf! Kijk naar je eerstgeborene en weet dat het goed komt!!! Knuffel!
Wat een ontzettend lief berichtje!!! Ja misschien een goed idee, dan geeft het wat meer rust. Sowieso doet onze ha vanaf 6 maanden als het nodig is een zaadonderzoek dus mijn man wil als het deze ronde niet lukt dat sowieso weer laten doen. Ik kijk ook zeker vaak zo naar mijn dochter ze is het mooiste wat we hebben! Nogmaals dank van dit soort berichtjes voel ik me gelijk beter! Knuffel terug!
Hi Lara1982, nog even ter verduidelijking: ik bedoelde niet dat je huisarts je zws niet wil doorsturen of dat je daar bang voor moet zijn, maar meer als gedachten experiment: als je je voorstelt dat je die keuze niet meer hebt (om de mmm nu in te gaan): hoe zou je je dan voelen? Als je je dat voorstelt, kom je vaak achter wat dieperliggende gevoelens die je nog niet naar boven kon/durfde te laten komen. Maar als ik je reacties op de voorgaande berichtjes lees, krijg ik het idee (maar dat weet jij zelf het beste) dat je eigenlijk nog wil wachten... Je schrijft zelf al dat je merahs woorden nog even te wachten misschien wel nodig had en ook later reageer je daar redelijk "enthousiast" op. Op zich kun je altijd de mmm nog in natuurlijk. Lijkt me alleen zoals merah al zegt wel goed om je voor te nemen hoe lang je nog wacht. Dan kun je het tot die tijd misschien ook echt laten rusten... Anders blijf je er zo mee bezig. Het maken van een keuze is het belangrijkste denk ik. En ben het helemaal eens met wat ze verder ook zei: de ene is niet zieliger dan de ander! Iedereen wil hetzelfde. Dus ook jij en dat is helemaal niet erg. En iedereen is bang dat het niet zal lukken. Komt vast helemaal goed hoor (keuze en zwanger worden ook!)
Ook jij bedankt voor je lieve berichtje! Ik begreep je berichtje heel goed hoor Probeer me dat ook voor te stellen. En weet nog van de vorige keer dat we gingen ik daarna veel meer rust had omdat hij me serieus nam maar ook zei dat het gewoon wat langer zou kunnen gaan duren. Zelf wil ik idd nog even wachten, althans daar neig ik nu het meeste naar. Maar aan de andere kant vind ik het nu ook lastiger omdat het leeftijdsverschil tussen de oudste het toekomstige brusje steeds groter gaat worden. Maar daar doe je niets aan en dat moet niet de rede zijn om daarom eerder stappen te ondernemen. En gister was ik ook ongesteld geworden dan heb ik altijd even een flinke dip, vaak gaat het een paar dagen daarna weer beter. Maar gisteravond heeft manlief de knoop eigenlijk doorgehakt en aangegeven dat als het volgende maand niet gelukt is toch naar de ha te gaan voor een zaadonderzoek. Wellicht geeft dat gewoon wat rust. Thx meid!
hoi lara ik wil ook even reageren... ik vind namelijk dat je gewoon naar de ha moet gaan, ik zit namelijk zelf ook een beetje in een vreemde situatie, ik zal het je vertellen: ik ben inmiddels meer dan 2 jaar geleden gestopt met de pil, toen was ik in ronde 3 zwanger... ik ben vorig jaar juni met de pil gestopt en werd ineens helemaal niet meer ongesteld... ik even naar de dokter gegaan maar ik moest maar afwachten ( stuk minder begripvol als jou ha als ik het zo lees) toen ik in december nog geen fatsoenlijke cyclus had gehad ben ik toch ( na veel aandringen van mijn man) nog maar een keer naar de dokter geweest ( andere ha in onze praktijk) en die nam me wel serieus, mocht bloed laten prikken op schildklier en als dit het niet was werd ik doorverwezen naar het ziekenhuis... ik loop nu inmiddels in het ziekenhuis en weet nu dat ik PCOS heb... dus ik heb maar een kleine kans om uit mezelf zwanger te worden.... dit is uiteraard een heel andere situatie als die van jullie MAAR als ik nog maanden had gewacht met naar de ha gaan had dit allemaal ook veel later eruit gekomen en had het allemaal nog veeeel langer geduurd eer dat ik misschien een keertje zwanger word! Je moet het natuurlijk zelf weten maar je geeft ook aan dat je anders het leeftijdsverschil te groot vind worden, meid bel gewoon die dokter!!! ik moet ook wel een beetje lachen dat je schrijft "Wordt ook helemaal gek op het moment van de vragen of er een 2e gaat komen:x Blijkbaar als de oudste bijna 2 is is het standaard om zwanger te zijn of te worden" ik loop hier ook constant tegenaan en ik zou dit dus ook echt nooit aan iemand vragen, zo ontzettend lomp.... ik herken heel veel dingen die je schrijft, ook dat je het niet tegen de buitenwereld wilt vertellen... ik ook niet... en heb dit dus ook gewoon niet gedaan, ik heb hier lekker mijn uitlaatklep en dat is prima zo.... wilde zo graag als verrassing vertellen tegen iedereen dat ik weer zwanger ben en als ik dan nu al tegen iedereen ga vertellen dat ik in het ziekenhuis loop is het lang niet zo bijzonder meer om het te vertellen... in mijn omgeving weten 3 vriendinnen het en mijn man en daar blijft het lekker bij! Nou meid, je moet idd zelf de beslissing maken ( ik ben eerder als jij naar de dokter gegaan) maar ik zou het gewoon lekker doen! laat het nog ff weten en laat je niet gek maken! liefs riniti
oei, lees nu pas het berichtje wat boven mijn berichtje staat dat je nu toch meer neigt om niet te bellen.... nogmaals zelf weten, maar volg je gevoel!!! dat is denk ik het beste, succes liefs
@riniti, ook jij bedankt voor je reactie! Goh wat vervelend dat er pcos is geconstateerd meid maar idd beter dat je het nu weet dan nog later. Nou ik wil wel wachten maar we gaan dus na deze ronde sowieso voor een zaadtest als de ha eraan mee wil werken maar die is echt heel fijn dus dat denk ik wel. Over het vertellen naar de buitenwereld he, is nog niet aan de orde gelukkig maar stel dat hoe kun je dan niets zeggen tegen bv je baas? Je zal toch wat meer vrij moeten nemen? Maar goed ik loop op de zaken vooruit En jaaaa die vragen dus daar word ik echt gek van, zoiets doe je gewoon niet:x En ja zp is echt een heerlijke uitlaatklep!!!
goed dat je een keuze hebt gemaakt Lara! zal wel opluchten toch? En een mooie middenweg ook. Ook heel fijn dat je vriend je kan helpen die keuze te maken. Uiteindelijk moeten jullie het toch samen doen. Zo zijn ze nog wel eens ergens goed voor he, die mannen! Die ongi kan elke maand de zaken er ineens een heel stuk anders uit laten zien he? wel balen, maar ook goed om rekening mee te houden, dan weet je ook dat het er na een paar daagjes weer wat zonniger uitziet meestal. Dat helpt mij wel om dan niet te veel te doem denken (en vooral om geen belangrijke beslissingen te nemen op zulke dagen) Ik hoop voor jullie dat het niet meer nodig is volgende ronde, maar anders succes!
Zaadonderzoek lijkt me idd een mooie eerste stap. Zo kun je ook je kansen een beetje inschatten: is het nog net zo als een paar jaar geleden, of slechter. In het eerste geval zul je misschien het vertrouwen krijgen dat het goed komt, in het laatste geval extra bevestiging om stappen te ondernemen. Goed dat je er zo mee bezig bent. En weeeeeeer ongesteld. Tja, dat is elke maand weer een domper... Ik zou ook zo graag willen dat dat eens een maandje of negen achterwege bleef...
hey lara, goed hoor meid! heb je in ieder geval het gevoel voor jezelf dat je eruit bent, en ik vind het een heel slim besluit hoor fijn dat jullie zo'n fijne huisarts hebben!!! dat scheelt al de helft! tsja, ff over het vertellen naar de buitenwereld, ik vind het ook lastig hoor, heb het op mijn werk niet verteld natuurlijk, en ik werk maar 3 dagen, toevallig vielen vorige maand 2 echo's op mijn vrije dagen en de eerst wel op mijn werkdag, maar heb gewoon gezegd dat ik naar het ziekenhuis moest, er komt ook nog eens bij dat het op mijn werk allemaal heel makkelijk kan, maar dat is uiteraard niet overal, daar heb je gelijk in, en daar heb ik ook ff niet aan gedacht maar ik had hier bij mijn vorige werk niet mee aan hoeven komen! bij mij is het zo dat ik dan om de 4 dagen naar het ziekenhuis moest voor een echo en die echo duurt echt maar een paar minuten, stond steeds zo weer buiten, hoop dat het de volgende ronde ook zo soepel loopt... ik loop alleen nog tegen een probleem aan en dat is dat ik steeds oppas voor mijn kindje moet regelen! en da's een lastige want het gaat een beetje opvallen, zit alles aan elkaar te liegen waarom ik nu weer oppas nodig had ( en ik heb zo'n hekel aan liegen ) maar ja, dan denk ik maar... het is voor een goed doel! meid, ik hoop dat het bij jullie ook gewoon allemaal goedkomt, ik wens jullie heel veel sterkte! en we kletsen hier gewoon lekker met zijn allen verder veel liefs riniti ( ps, ik weet niet of jou echte naam lara is, maar vind dat zo'n mooie naam, als ik een dochtertje had gekregen had ze ook lara geheten)