Na jaren vruchtbaarheidsbehandelingen ben ik uiteindelijk 2,5 jaar geleden moeder geworden van een zoontje. Ik was al 45 jaar bij zijn geboorte. Vorig jaar heb ik een late miskraam (16w) gehad. Een hele verdrietige periode volgde. Placenta/kindje lieten geen afwijkingen zien, volgens gynaecoloog gewoon enorme pech. Inmiddels ben ik 47 en hebben we nog 1 cryo van goede kwaliteit. Een uiterst groot dilemma die me al maanden dag en nacht bezig houdt. Ja, ik ben oud, dat verander ik helaas niet. Maar de mogelijkheid tot een broertje/zusje voor ons zoontje geeft een onrustig gevoel. Gaan we afstand vd cryo doen of het toch proberen? Gynaecoloog ziet medisch/lichamelijk geen bezwaren. Ik heb diverse onderzoeken gehad, we zijn fit en hebben ook veel te bieden. Maar mijn leeftijd is voor ons moeilijk, ook al is de wens zo groot. Ik hoop niet dat ik veel narigheid over me heen krijg met dit bericht, dat maakt erg verdrietig. Jaren geleden had ik er ook een hele sterke mening over maar inmiddels zie ik het allemaal genuanceerder. Maar een oprecht advies zou ik erg waarderen.
Als jullie er echt voor willen gaan, dan zou ik zeker de cryo teug laten plaatsen. Zeker gezien je gyn geen bezwaren heeft of ziet Sterkte met deze lastige keuze!
Je weet nooit hoe het leven loopt. Je zegt nu fit te zijn, en dat de komende tijd ook nog te zijn. Als de wens groot is en jullie denken dat het prima zal gaan zou ik ervoor gaan.. Ook als je jong bent kan er wat gebeuren waardoor je niet (goed/zelf) voor een kind kan zorgen. Tuurlijk is die kans kleiner, maar die kans is er altijd. En dan is er ook wel een oplossing. Eerlijk, ik zou er (denk ik nu) op die leeftijd niet nog aan beginnen. Maar jullie hebben nog een jong kind en zitten er sowieso dus nog even in. Als je zelf (en de artsen) geen bezwaren zien kun je altijd nog een poging wagen.
Gewoon doen denk ik. Als de wens zo groot is en de arts er ook niet afwijzend tegenover staat. Als je het niet doet zul je je vast altijd afvragen of het nog gelukt zou zijn. Wij hebben vorig jaar een “ongelukje” gehad en helaas was het met 9 weken einde verhaal. Als het goed was gegaan zou ik dit jaar april uitgerekend zijn en in april wordt ik 45 jaar. Ik heb er vrede mee ( we waren al “gestopt” toen ik 40 jaar was) maar vindt het wel jammer. Maar we hebben een geweldig jongentje die nu 8 is.
Doen wat je hart je ingeeft. Jullie arts staat er welwillend tegenover. De buitenwereld zal er vast een mening over hebben. Maar hey, het is JULLIE leven.
Ik zou er voor gaan! Je arts geeft aan dat het prima kan, en de wens is er toch? Ik zou niet eeuwig blijven twijfelen want ik vind wel dat de tijd een beetje "dringt".
Heel impopulair maar ik zou het niet doen. Als je kind 13 is ben je 60 jaar. Ik vind dat echt een flinke generatiekloof. Kleine kinderen zijn pittig maar tieners/ pubers zijn nog veel pittiger en je wordt er echt niet jonger op. Lichamelijk niet maar ook in je hoofd niet. Maar altijd je hart volgen. Een ander kan dat niet voor je invullen.
45 of 47 maakt dan ook niet meer uit toch en voor je zoon wel een kans op brusje. Ik zou het in elk geval proberen, met in je achterhoofd dat de kans niet heel groot is dat het lukt (ik neem aan dat de cryo ook van na je 40e is dan is er best grote kans op een miskraam) . Je cryo opgeven ga je spijt van krijgen denk ik en je weet toch niet hoe het leven loopt.. de meeste mensen zijn tot hun 70-75 echt wel fit en dan zijn je kinderen allang zelfstandig. Heel veel succes!
Persoonlijk zou ik zeggen: nee. Het is wel een risico voor je gezondheid. Mijn ouders hebben mij ook laat gekregen en wat ik zelf nu heel moeilijk vindt: ik ben nog jong, maar zij zijn oud. Bijna 80. Ik heb het geluk dat ik beide ouders nog heb, want als de 80 om de hoek staat is dat allang niet meer vanzelfsprekend. Ouders van vriendinnen zijn jonger, 10 jaar jonger minstens. 10 jaar is niet veel als je 40 en 50 bent, maar wel als je 70 of 80 bent. En ja ik ben volwassen, maar toch... ik vind het wel eens jammer dat ze al op die leeftijd zijn. Niemand weet hoe het leven kan lopen natuurlijk, ik snap het ook heel goed dat jullie er wel voor gaan
Ik zou het in jouw geval denk ik wel proberen. Argumenten dat je oud bent tegen de tijd dat je kinderen zijn opgegroeid vallen naar mijn idee weg met t feit dat je al een kind hebt, dan liever met z’n tweeen dan alleen zou ik denken. Succes met het maken van een keus!
Ik zou het wel doen Mijn moeder was 51 toen ik ter wereld kwam En ik heb het totaal niet als lastig ervaren
Ik zou het niet doen, om diverse redenen. Maar ik wil je meegeven dat het er niet toe doet wat wij allemaal wel of niet zouden doen. Overleg goed met je artsen, kijk goed naar jezelf en naar je lijf, en doe wat je zelf wil
Wauw met 51 dat is heel bijzonder, op de natuurlijke manier? Ik vind zelf altijd ook als het op de natuurlijke manier nog kan dan is t zo bedoeld toch Persoonlijk vond ik dat verhaal van die vrouw die op haar 63e een kind had gekregen wel echt ethisch onverantwoord. De kans dat je dan je kind groot kunt brengen tot zelfstandig persoon is al heel stuk kleiner dan met 50. Het meisje had ook nog s de pech dat haar moeder op d'r 72e is overleden.
Ze zeggen wel eens dat vrouwen die op latere leeftijd kinderen krijgen (ik vermoed alleen wel op de natuurlijke manier) ook ouder worden.. weet even niet wat daar precies de reden voor is, misschien goede cellen ofzo. Mijn oma was 45 bij d'r 3e en is wel vitaal 93 geworden .. maar ja dat is maar 1 voorbeeld. Ik was zelf nog net 40 bij de 2e maar behalve dat ik gebroken nachten minder goed trek dan op m'n 30e zie ik het vooral als voordeel. En ja soms vind ik het jammer dat ik mogelijk geen oma word maar ja zo liep het leven.
En je weet nooit op welke leeftijd de ouders sterven kan ook enorm jong zijn helaas. Het is een keuze die jullie zelf in overleg met de gynaecoloog moeten maken. En wat een ander er van vind dat is diegene hun probleem. Er is natuurlijk een iets grotere risico dat verkeerd gaat. Maar dat hoeft niet
Je hebt nog een cryo over...dan zou ik voor gaan. Je hebt nog een jong kind, dus ja, ik zou in jullie geval de laatste cryo benutten. Een heel nieuw traject zou ik dan weer niet doen gezien je leeftijd.
Ik zou het zeker doen als de wens zo groot is. Leeftijd is maar een getal denk ik dan! Zelf 2 maanden geleden eindelijk moeder geworden na een lang en zwaar traject van bijna 5 jaar. Ik word in april ook 43. Ik hoop dat wij ook nog gezegd zijn dat we een broertje of zusje mogen gaan krijgen voor ons ventje want we hebben nog 4 cryo’s. Die gaan we gebruiken maar wel pas einde jaar (wegens een keizersnede het advies een jaar niet zwanger te worden). Dus hier ook een oudere moeder met een grote wens. En die wens zeg je niet zomaar opzij. Wat ouder zijn heeft ook zeker voordelen, dus nogmaals doen wat je hart je ingeeft ❤️
Stel je doet het niet, ga je dan niet rest van je leven afvragen... misschien, had gekund? Ik zou vooral naar de medische kant kijken, is het verantwoord, ja heeft je gyn gezegd, dus dan hoef je alleen je eigen gevoel te volgen. Nu of nooit.
Ik vind een verschil tussen 45 zijn of 47 zijn echt verwaarloosbaar. Je bent jong, maar voor een startende moeder oud en dan zou ik juist alles geprobeerd willen hebben voor een broertje of zusje zodat je later geen spijt hebt en wanneer het lukt, je zoontje een maatje heeft wanneer jij en je man ouder worden. Dus ja, doen zou ik zeggen. Vooral omdat ik lees dat je advies van de arts hebt gevraagd en er al zolang over denkt. Volgens mij wil je het heel graag. En dat mag ♡