Ik ben nu meer dan 20 weken zwanger en heb in het verleden een abortus gehad. De reden was toen dat mijn lichaam het vanwege een zwaar medisch verleden niet aan kon en ik toen zo al amper kon functioneren. De abortus was met ongeveer 8 weken. Alleen mijn partner en ik weten dit. Nu heeft de verloskundige wel gevraagd of dit mijn eerste zwangerschap is en daar heb ik ja op geantwoord. Mijn vraag is waarom ik het zou moeten vertellen aan de verloskundige of eventueel gynacoloog of dit om medische redenen is. Indien dit niet zo is kies ik er voor om het niet te vertellen aangezien het in mijn dossier komt en mijn hele familie en vriendenkring het straks weten. Ze werken namelijk allemaal in het ziekenhuis, bij het kraamzorgbureau en er komt zelfs een bekende kraamverzorgster. Wij willen niet dat anderen het te weten komen omdat we ook geen discussie willen en het ook niet willen uitleggen aan anderen. Het was toen onze keuze en die is weloverwogen gemaakt voor mijn eigen gezondheid. Ik zat indertijd onder de medicatie waar ik echt niet zonder kon en was lichamelijk nooit zo hersteld als ik die had moeten stoppen i.v.m. een zwangerschap. Ik zit hier dus niet te wachten op reacties van mensen die vinden dat je het maar eerlijk moet vertellen maar ik wil weten wat medisch gezien de reden is waarom de verloskundige of gynacoloog het moet weten. Is het zichtbaar bij eventueel een keizersnede bijv?
hoi ik snap je redenen hoor om het niet te vertellen. Maar op zich is het beter om het wel te vertellen. Je kunt er bij zeggen dat je het niet op je kaart wilt hebben staan. Verloskundigen kunnen het dan "verborgen" noteren, zodat het nooit op de print komt te staan. het kan wel van belang zijn, zeker als je bijvoorbeeld een negatieve resusfactor hebt, als je allergisch reageerde op de verdoving, als er door de abortus verklevingen zijn ontstaan in je baarmoeder, of als er veel bloedverlies is opgetreden. Ook kan het zo zijn dat je er in of na de zwangerschap psychisch last van krijgt. Ook al was je keuze heel overwogen, door de hormonen van de nieuwe zwangerschap kan zo'n beslissing ineens in een daglicht komen te staan voor je gevoel. Als wij er dan van weten kunnen we er adequaat op reageren. Dit hoeft allemaal niet het geval te zijn, maar dit zijn wel redenen om ernaar te vragen. Niet om je lastig te vallen met je eigen verleden, maar voor je medische best wil, om het zo maar te zeggen. De verloskundige zal je er niet om veroordelen dat je het pas later vertelt, vertel gewoon je redenen en vraag of het verborgen kan worden neergezet in je dossier. Als je meer vragen hebt hierover, stel ze gerust. Mirjam
Hallo Mirjam, dank je wel voor de vlotte reactie Ik weet van iemand anders dat zij een abortus heeft gehad (zij weet het niet van mij) en die vrouw wordt gek van de mensen die haar bij haar 2 volgende zwangerschappen en na de bevalling steeds hebben gevraagd of ze er geen last van had en hoe ze er nu tegenaan kijkt etc etc. Iedereen vraagt haar ernaar en ik wil gewoon geen discussie met mensen en ook niet uit willen leggen waarom. Op die manier zoals zij het ervaart zou ik er misschien ook wel een keer psychisch last van krijgen en dat wil ik dus echt voorkomen. Nu heb ik er totaal geen last van, in al die jaren ook nog nooit gehad, ik sta nog altijd volledig achter de keuze die we toen gemaakt hebben. Daarom gaat het mij er om wat medisch dus de redenen zijn om het te vertellen. Fijn dat je daar zo duidelijk over bent, daar heb ik wat aan.