Suzanne.. Hier vorige zwangerschappen erg misselijk geweest. Nu viel dat reuze mee. Zegt toch echt niet zo veel. En tsja bruinverlies.. Dan gaan normaal gesproken de alarmbellen rinkelen als je zwanger bent, maar hoeft echt niet iets ernstigs te zijn.
Dankjewel voor de geruststelling.Het rare is dat zodra de misselijkheid terug is het vertrouwen ook weer terug is. Hoe is het met jou nu?De grens waarop jij er een beetje gerust op bent ligt natuurlijk nog wat weken verder dan bij veel van ons.Dat lijkt me helemaal killing.Hoe groot is de kans op herhaling van wat er met je dochtertje gebeurd is.Of is die net zo groot als bij mensen die dit niet hebben meegemaakt.Sorry als ik teveel vraag....
suus, ja herken het wel dat je van geen kwaaltjes onzeker wordt. Bij mijn dochter 9 maanden lang ziek geweest (dat wens ik overigens niemand toe) en bij de vorige zwangerschap niet, ging mis...maar heeft daar natuurlijk niks mee te maken. Maar nu ben ik wel weer heel ziek, dus voor mij lijkt er ook een patroon in te zitten...terwijl ik ook wel weet dat het onzin is. Nieuwe titel is wel leuk ja: zwanger zijn....spannend! of zoiets. Wij moeten nu ook 3 weken wachten tot de volgende echo, maar gaan tussendoor op vakantie, dus dat scheelt een hoop. Nu nog een weekje tot de vakantie, dan vanaf zaterdag een weekje weg en na de vakantie nog maar 3 dagen tot de echo. Das zo om.
Vakantie.Lekker!Waar ga je heen? Nou ja,ik bel dus net een goede vriendin,waarvan ik een verjaardag heb gemist door de dikke zwangerschapsstress.Dus dacht leg haar toch maar even uit hoe en de wat.Krijg ik eerst een preek over hoe open Suusman en ik zijn op Facebook over onze miskramen.Ik heb echt alleen maar goede vrienden of mensen van hier op Facebook.Dus niet 20.000 vage kennissen.Dus ik vertel dat ik weer zwanger ben en we al een goede echo hebben gehad.En echt alleen maar een negatieve reactie over dat we wel gaan zien of het goed blijft gaan.Geen gefeliciteerd,geen niks.Ben er best een beetje verdrietig om.
Jeetje suus, dat is niet de reactie die je verwacht. Iedereen moet zelf weten wat ie wel en niet deelt hoor, pfff
Het voelt een beetje als: daar heb je haar weer met dat gezeur over die miskramen.En lekker stom dat ze weer zwanger is,want dat gaat toch niet goed komen.Het voelt heel kleinerend.Het voelt alsof andere mensen last ervan hebben dat ik veel miskramen krijg.En ze het nu wel zat zijn.Terwijl ik juist nu zoveel steun nodig heb en als het fout gaat echt niet zit te wachten op zie-je-nou-wel-reacties.
Suus wat jammer dat je vriendin zo reageert op je nieuws. Ik bedoel dat ze het moeilijk vind dat begrijp ik dat had ik hier in mijn omgeving ook alleen werd er dan gezegd nou maar te hopen dat het goed ga. Ik vond die reactie's ook totaal niet leuk want ik was ervan overtuigd dat het goed zat. Nu zeggen ze ook door de vele keren dat het mis is gegaan waren we bang dat het nu weer mis zou gaan. Dit is misschien ook met je vriendin zo al moet ik wel zeggen dat er wel gevraagd werd of ze me mochten feliciteren. En wat facebook betreft al had je de hele wereld op je facebook staan dan nog het is aan jou wat je wel of wat je niet wil vertellen aan derde daar heeft zei niks over te zeggen.
Dankjewel Minimuis. Het is ook gewoon de spanning van het zwanger zijn en de hormonen.Normaal zou ik gewoon denken: wat ben jij een botte boerin zeg en het naast me neer leggen.Ik heb gewoon spijt dat ik het haar verteld heb nu.Maar nu raak ik er helemaal overstuur van. Al die bezorgde gezichten en dat gereserveerde gedoe.Ik snap het wel.En ik weet ook wel dat het verder geen invloed heeft op de afloop.Maar mijn schoonzusje is bv wel blij voor ons en was er een keer bij met al dat bruinverlies en die doet dan heel erg haar best om me gerust te stellen.Plus dat ze de halve buurt bij elkaar gejuicht heeft met de goede echo.Zo kan het toch ook.Of iets er tussenin. Zelfs de gyn deed heel gereserveerd.Dat de echo maar een momentopname was.Die probeerde echt onze blijdschap een beetje te temperen ook.Ook dat snap ik wel,maar Suusman en ik hebben toen ze even niet keek lekker gehighfivet.Want voor ons was het wel iets blijs.Eindelijk een kloppend hartje.En eindelijk een echo waarbij de gyn niet moeilijk keek of dingen zei als...hmm,dat ziet er niet zo goed uit. Maar ik put zoveel meer moed uit blije gezichten en mensen die erin geloven dan al die sombere bezorgde gezichten ,die de afloop voor hunzelf al vast hebben staan. Nou ja,heel zeurverhaal weer zo.Het zal zo wel weer een beetje zakken.
Ik begrijp het maar al te goed en gelukkig je schoonzusje ook. Het is al zo verdraaid moeilijk om positief te blijven en als je omgeving dan ook nog eens zo reageert dat maakt het net wat moeilijker. Maar kop op die kleine in je buik doet zijn best en mama ook dat gaan ze langzaam aan wel beseffen. Ik hoop dat je dan als nog leuke reacties gaat krijgen. De naam van het topic ja vind het wel een goede
Ben blij dat jij begrijpt hoe dat voelt. Ik snap ook echt wel dat mensen ons willen beschermen hoor. Maar heb toch liever blije mensen om me heen.
suus, wij gaan naar de beekse bergen... jeetje wat een botte reactie idd. Mensen kunnen wel denken dat ze goed doen zo om jou te beschermen, maar eerlijk gezegd denk ik: als jullie erin geloven en vertrouwen hebben, wie zijn zij dan om dat weer te bagatelliseren??? Ik denk dat ik ook netjes tegen haar zou zeggen dat je er best wel mee zat dat ze zoiets zei en dat je graag ziet dat anderen er ook vertrouwen in hebben. Daarbij maak jij uit met wie je dat deelt. Mijn schoonmoeder had ook wel zoiets, dat vertel je toch tegen niemand van die mk. Maar toen hoorde zij van iemand dat ze het wisten en vroeg ernaar bij mij. Dus ik heb haar ook uitgelegd, ik heb liever dat mensen het weten, want onze dochter is al 3,5 en veel mensen vragen zich af of er bij ons nog een tweede komt?? Opmerkingen als: komt er nog een broertje of zusje voor m. heb ik vaak gehoord. Normaal zit ik daar niet zo mee, maar na die mk had ik daar gewoon geen behoefte aan, dan heb ik liever dat mensen op de hoogte zijn.. goede titel!!
@ Suus: Goede titel! Wat een rare vriendin zeg! Fijn dat je schoonzusje wel begrijpt hoe belangrijk al het goede nieuws, hoe klein dan ook voor jullie is! @ Tulip: Wij wilden het enkel tegen ouders en broer/zus vertellen dat we een mk haddeng gehad en hebben dit ook aangegeven bij ouders. Helaas hebben mijn ouders en schoonmoeder niet heel goed geluisterd en hebben het tegen andere familieleden verteld. Gelukkig zie ik die andere familieleden nauwelijks, maar dat kwam ook door opmerkingen als komt er nog geen 2e of hun dochter is toch bijna 3. Gelukkig heb ik nog een aantal leuke dingen in de planning voordat ik eindelijk een echo krijg! Straks op verjaardag bij mijn nichtje die 7 word. Volgende week een weekendje weg met met mijn ouders, broer, zus en hun gezin, want mijn ouders zijn dan 40 jaar getrouwd. Het weekend daarop vieren we de verjaardag van onze dochter en dan mag ik donderdag al op echo.
Wij hebben dit keer ons mond gehouden tot we bijna 11 weken zwanger waren we wilden niet dat de rest zou denken daar heb je hun weer met de eeuwige mk's. Ik wilde dat niet had toch het gevoel dat niemand begreep hoe erg het eigenlijk voor ons was.
eigenlijk erg toch dat je zo moet denken, ik zou het juist vreselijk vinden voor iemand die ik kende...ik snap wel dat je het gedaan hebt hoor uit zelfbescherming.
Nou inderdaad...dat is toch eigenlijk te erg voor woorden.Om die reden ben ik ook heel zorgvuldig wie ik het wel en wie ik het niet vertel.Nou ja,vandaag bleek ook weer niet zorgvuldig genoeg Maar als ik een buitenstaander zou zijn en iemand in mijn omgeving had die dit meemaakt zou ik het vreselijk vinden voor die mensen. @Girafje...fijn dat je het nog zo druk hebt voor de echo.Dat leidt lekker af. @Tulip...Beekse Bergen.Leuk!Daar heb je toch van die leuke junglehuisjes.
Tulip het is ook erg als je zo denkt maar in fam van mijn vriend was de ene na de andere zwanger. Wij begonnen als eerste inmiddels lopen daar al 9 kleinkinderen bij zijn oma. Ik ben blij hoor dat niemand dit heeft hoeven doorstaan maar het was ook moeilijk dat er nooit iemand door had hoeveel verdriet wij hadden dat die van ons er niet tussen liep. We kregen opmerkingen van jullie moeten wel op kraamvisite gaan hoor hij/zij is zo mooi. Ik kon het gewoon niet opbrengen. Het is trouwens nog zo dat ik bewust wat wijdere kleren draag zodat het niet gelijk opvalt voor andere die misschien door het zelfde verdriet heen moeten.
Wat een reactie van die vriendin zeg! Snap dat je daar nu helemaal niet op zit te wachten. Moet wel zeggen dat ik me ook nooit echt in dit soort situaties kon verplaatsen tot ik het zelf meemaakte. Dus ik kan het me ook wel weer een beetje voorstellen van die vriendin. Sowieso ben ik door die hele miskraam een stuk meelevender geworden. Daarvoor had ik nooit echt groot verdriet meegemaakt (en ik had niet eens door wat voor geluksvogel ik was). Nu kan ik me veel beter verplaatsen in anderen. Dat verdriet soms tijd nodig heeft. Dat je graag hebt dat mensen meeleven, maar niet dat mensen je zielig vinden. Dat er een gemis bestaat dat nooit écht over gaat. Hoe fijn het is als vrienden na maanden nog vragen hoe het met je gaat. Dat is echt het mooiste dat mijn miskaam mij gebracht heeft. Merk ook dat als ik nu vertel over mijn zwangerschap aan mensen die niet wisten van mijn 1e zwangerschap ik het er vaak ook direct bij vertel van de miskraam. Anders voelt het alsof ik maar de helft van het verhaal vertel. En ook die miskraam hoort bij mij. Maar ik ben nogal een open boek... En dan nog even lekker klagen: Wat is het toch lastig om als zwangere de hele dag wakker te blijven!!! *gaaaaaap*
Haha Stella, ik heb vanmiddag ook even lekker een uurtje op de bank gelegen hoor! En qua inleving, ik kan het me erg goed voorstellen dat het voor mensen die het niet hebben meegemaakt een uitgemaakte zaak is dat als je zoveel miskramen hebt, je niet maar door blijft gaan. Zo dacht ik er namelijk zelf ook over voordat het me zelf overkwam. (En ik schaam me daar heel erg voor... )
stella, ik doe al weken tussen de middag een slaapje gelijk met onze dochter. suus, ja die heb je, maar wij gaan op de camping.