Hi Maartje84 Ik had toen voor mijn tweeling een NiPt in Duitslanfpd gedaan, Nordhorn, dat is vlak bij Oldenzaal. Ze werken in Duitsland met de NIpT testen van Lifecodexx , en die zijn ook geschikt voor tweelingzwangerschappen en net zo betrouwbaar. Die test is wel iets duurder, 850,- als ik me goed herinner en dan moest ik nog eens 150,- betalen in het ziekenhuis voor de behandeling. Wij wilden toen ook zeker zijn dat het er niet ineens 2 zieke kinderen zijn. Helaas had ik in de 11e week een MA terwijl de hartjes 2 weken eerder nog hadden geklopt. Ik belde toen meteen de Duitse arts, die ging met Lifecodexx in onderhandeling en toen kreeg ik de helft van het bedrag terug. Al in al dus goede ervaring met de test in Duitsland. Op de lifecodexx site kun je zien waar ze hun tests uitvoeren ( dus wat het dichtstbij is) Ik wens je een heel fijne zwangerschap verder!!
Behoorlijk bespottelijk ja! Mag dat eigenlijk wel!? Geef je grenzen aan hoor!! Morgen de 2e echo en nu ben ik ineens heel gespannen!! Wat nou als het kindje niet meer leeft? Ben ik net enigszins aan het idee gewend... Niet aan denken maar. Afwachten tot morgen. Gelukkig mogen we om 11:45 dus hoef ik niet de hele dag in spanning te zitten. Ik hoop zo op een duidelijke echo morgen, de vorige echo viel zo tegen. Mijn schoonvader reageerde trouwens ZO naar op het nieuws. We vertelden het vrijdag 27 sept aan hem en zijn vriendin. Hij keek ons niet eens aan en mompelde alleen 'nou leuk' Mijn man vroeg later aan hem of hij het wel echt leuk vond, toen ze even samen waren. Ik was binnen en ik hoorde het gesprekje wel. Weer heel lauw 'ja, leuk hoor'. En als ze nog wat afvalt komt het vast wel goed met de zwangerschap, hoorde ik hem zeggen WIE is HIJ om te bepalen wat ik wel en niet moet doen tijdens mijn zwangerschap!? We weten allemaal wel dat ik nog steeds een risico BMI heb, maar ik val heel langzaam wel af en doe enorm mijn best hiervoor. Iedere dag is een strijd en iedere dag frustreert het me dat ik zo oplet op mijn voeding, maar dat afvallen zo moeizaam gaat. En iedere dag van deze zwangerschap sta ik stil bij het feit dat het weer spannend zal zijn qua mijn gezondheid en qua bevalling straks. Daarom was deze zwangerschap NU ook nog niet gepland. Ik was nog aan het afvallen en had duidelijke afspraken met mijn gyn. Maar er gebeurde een heel onverwacht wonder. Dat kan ik niet meer terugdraaien! En mensen mogen best hun zorgen uiten, dat doen mijn ouders ook. Maar je kunt toch wel het fatsoen opbrengen om mensen te feliciteren met hun zwangerschap!? :x We gingen na het vertellen van het nieuws met mijn ouders en Melle naar een pannenkoekrestaurant. Schoonvader heeft zelfs tegen mijn ouders met geen woord gerept over het feit dat er, als alles goed gaat, een kleinkind bij komt. IK ben zo allemachtig kwaad eigenlijk. Afgelopen zaterdag op de verjaardag van mijn zwager heb ik hem helemaal genegeerd, amper wat gezegd, geen oogcontact gezocht, niks. Hij heeft ook niks tegen mij gezegd en ging aan mijn man vragen hoe het met mij ging Antisociale persoonlijkheid zeg. Ik houd het maar op onvermogen om fatsoenlijk te communiceren, maar ik houd ook de eer aan mijzelf. Van mij hoort ie niks meer. Ik zal me normaal gedragen als we elkaar zien, vanwege Melle. Maar over de zwangerschap wissel ik met hem geen woord. We hebben elkaar nooit zo gelegen en ik vind het een egoistische kwal op meerdere manieren, maar deze reactie spande de kroon. Zijn EIGEN zoon vertelt dat ie voor de 2e keer vader gaat worden en dan feliciteer je hem niet? Dan kijk je hem niet eens aan? Ik kan er met mijn pet niet bij! Sorry voor mijn hele uitstorting hier, maar het zit me zo ontzettend dwars. Dat is duidelijk Hoe is het met de tweelingbuik????? Mijn buik was al niet meer te verbergen afgelopen zaterdag. We vertelden het aan mijn schoonzus en zwager en moeder van schoonzus stond erbij. Die zei 'ja, zie je nou, toch!!' en raakte gelijk mijn buik aan Baby zit nog achter schaambot, maar mijn darmen zijn echt tot in mijn maag geduwd of zo Nou ja, ik hoop snel weer wat te lezen van je Maartje. En morgen kom ik natuurlijk vertellen hoe de echo was
Ja, Annedore dat is natuurlijk niet een reactie waar je op zit te wachten! Maar zo te horen hadden jullie al geen goede band. Focus je niet teveel op die man en deel je geluk met de mensen die er wel toe doen! Sommige mensen zijn trouwens op hun manier bezorgd. Als hij zich naar zijn zoon toe afvraagt of jij niet nog meer af moet vallen, dan kan dat ook bezorgdheid zijn. Ik bedoel: hij doelt vast niet op een of ander schoonheidsideaal wat betreft je gewicht, toch? Ik dacht trouwens dat je heel veel was afgevallen? Da's dan toch mooi of niet?
Ik heb inderdaad ook wel bedacht dat er bezorgdheid in het spel is. Dat is er bij mijn eigen ouders des te meer. En bij onszelf ook! Maar mijn ouders kunnen hun zorgen los zien van het wonder van de zwangerschap Daar zit een beetje het verschil denk ik. Ik ben inderdaad afgevallen, maar nog lang niet genoeg helaas. Daar heeft schoonvader overigens ook nooit wat over gezegd. Kom ik 20 kg minder wegend in een nieuwe outfit de deur opendoen voor hem en dan stapt ie zo naar binnen, gaat zitten, drinkt koffie, gaat weer weg. Geen complimentje over mijn gewichtsverlies. Nogmaals, ik houd het op een onvermogen van hem om sociaal wenselijk gedrag te vertonen en ben blij dat mijn man dit niet van hem heeft meegekregen Overigens reageerde mijn schoonzusje zo ontzettend lief en meelevend. Zij heeft zelf geen kinderen en die komen er ook niet meer, maar kan zich toch zo goed voorstellen hoe een wonder dit voor ons is. Ik richt me maar vooral op deze mooie momenten
He he, daar ben ik weer. Eindelijk... IK BEN 12 WEKEN!!! Afgelopen woensdag hebben we weer een controle en dus een echo gehad. Ik was toen officieel 11.2 week, maar beide kindjes werden op 11.6 week gemeten. De uitgerekende datum wordt vanwege de IVF niet aangepast, maar alles liep dus mooi voor op schema. Ik zal zo een echo foto posten. Nu wordt de volgende controle pas weer met 14.2 week... Oei oei oei! Best veel tijd er tussen, maar volgens de arts moest dit nu toch een keer omdat hij niet het kan blijven verantwoorden dat ik zo vaak mag langskomen. Ik had het er wel moeilijk mee toen hij zei dat ik pas dan weer mocht langskomen. Ik schoot helemaal vol en bedacht onmiddelijk stilletjes in mij snode plannetjes voor pretecho's of thuisdopplers omdat ik het zo moeilijk vind om niet wekelijks de bevestiging te krijgen dat het goed zit... Maar tot nu toe aan: wel gegoogled naar pretechobureaus en wel gegoogled naar thuisdopplers maar de tussenstand: (nog) geen afspraak gemaakt en niet zo'n apparaat besteld. Grote meid Nu moet ik zeggen dat ik zo nu en dan ook een hele mooie bevestiging krijg van dat alles goed zit daar van binnen... Ik heb namelijk al de eerste bewegingen gevoeld. Ik dacht eerst dat het niet kon maar de gyn vertelde mij dat het juist wel kan omdat het een tweeling is, dus omdat ik meer vruchtwater heb en omdat dit niet mijn eerste zwangerschap is. Zo bijzonder om dit gekriebel weer te voelen!! We hebben trouwens eindelijk een besluit genomen: geen NIPT en geen combinatietest. Het voelt als een hele opluchting nu we dit besluit hebben genomen. De gyn heeft ons goed geholpen bij het maken van een keuze. Vriendlief en ik hadden zelf eerst ithuis al afgesproken dat we alleen de nekplooien zouden laten opmeten. Mochten die zorgelijk zijn dan hadden we een NIPT laten doen in Belgie. Dat was ons idee. Maar de arts stelde de vraag aan ons wat wij zouden doen als onze kindjes het downsyndroom zouden hebben. We hebben aangegeven dat abortus geen optie voor ons is. Hij kwam toen met het idee om zelfs de nekplooien ook niet te laten opmeten maar wel gewoon de uitgebreide 20 weken echo te gaan doen, de zgn GUO. Dit omdat hij het zonde zou vinden dat wij onterecht ons zorgen zouden gaan maken indien de kans vergoot zou zijn, maar wij toch geen vervolgstappen zouden ondernemen. Hij zei dat als er bij de 20 weken echo diverse softmarkers te zien zouden zijn we altijd met een dikke twintig weken nog een vruchtwaterpunctie zouden kunnen laten doen om zekerheid te krijgen (niet ten behoeve van abortus) want de kans op een miskraam bij dat termijn is zoveel kleiner bij een vruchtwaterpunctie dan wanneer je die met een week of 13 zou laten uitvoeren. De twintig weken echo wilde ik sowieso en gelukkig vond mijn vriend dit idee van de arts een hele goede dus het hoofdstuk zorgen rondom wel/niet/welke prenatale onderzoeken kunnen we weer sluiten. Vandaag heb ik een eerste stap(je) in het opknappen van het kamertje die straks voor dochterlief is gemaakt. We hadden nog pluggen in het plafond van een oude inbouwkast ooit en die heb ik verwijderd en met gatenvuller opgevuld. Manlief mag dit weekend de resten glasvezelbehang gaan verwijderen. Ik ga straks namelijk vast al googlen naar het perfecte behang voor dat kamertje dus actie! Daarnaast heb ik net alle te kleine kleertjes van ons dochtertje in maatje 56, 62 en 68 te voorschijn gaan toveren. Het viel mij op dat in een hoop witte kleertjes vlekken zitten. Soort van geel achtige vlekken rondom de hals. Gek, want alles was schoon weggelegd. Ik heb het nu dan maar in de wasmachine gestopt. Hopelijk gaat het er uit. Jaja, jullie lezen het goed: ik ga wat meer vertrouwen!! Zo, nu de echo foto nog posten en dan ga ik verder reageren!!
Volgens de gyn de laatste echo waarop ze beiden tegelijk af te drukken zijn op de echo. Over een paar weken zijn ze te groot om ze zo mooi samen in beeld te krijgen.
Zomersproet, dank je wel voor je reactie en voor je tip over de NIPT in Nordhorn. Inmiddels hebben wij echter besloten geen prenatale onderzoeken in te gaan zetten. Ik wil verder nog zeggen dat ik het ontzettend verdrietig vind dat jullie tweeling het niet gered heeft. De klap lijkt mij immens groot nadat je net gewend was aan het bijzondere idee van een tweeling.
Jaaaaaaa, de magische grens is bereikt en stiekem hadden de beebjes die al wat eerder bereikt Ben benieuwd naar de foto! Wat heerlijk dat je al gekriebel gevoeld hebt! Mijn vriendin vertelde me ook dat ze haar tweede kindje met 12 weken al voelde, echt leuk om te horen! Ik ben benieuwd wanneer ik die mooie bevestiging weer mag krijgen. Ik vind dat toch echt het allerleukste aan zwanger zijn Is je buikje ook al mooi bol? Maken jullie een unisex kamertje? Nieuwsgierig! Ik denk dat wij pas volgend jaar met het kamertje beginnen. Bij Melle hadden we met 28 weken alles af en nu wil ik graag wachten tot we het geslacht weten in december. Gelukkig is dit een kamertje dat al mooi opgeknapt is op zich, dus dat scheelt ook een hoop werk. Kwestie van een likje verf, nieuw gordijntje, lampje ophangen en meubels en accessoires erin. Appeltje eitje Melle zijn kamer moest destijds eerst helemaal gestript worden, nieuwe vloer etc.. Heel goed om te lezen dat jullie er eindelijk uit zijn wat betreft prenatale screening. Dat was al een hele bevalling op zich De keuze die jullie gemaakt hebben klinkt heel logisch gezien de stappen die jullie niet zouden zetten bij een ongunstige uitkomst. Zal vast een last van jullie schouders zijn. Nu kunnen jullie 'rustig' wachten tot eind november (?) de GUO is.
Aaaaaahh, die foto's!! Die kleine hoofdjes en die beentjes. Wat mooi!!! Ik denk dat het een jongetje en een meisje is (ik heb het zelden goed hahaha!!)
Ha die Annedore, Ik ben dan nu dan al wel 12 weken, maar jij schiet ook al op! 9.1 week! Top!! Ik kan me trouwens wel goed voorstellen dat je nog niet geheel in de chillmodus zit. Het is ook zo onwerkelijk: van totaal geen verwachting op een zwangerschap na ineens: ZWANGER! Ik hoop voor je dat je morgen een goede echo zult hebben en dat je er dan steeds wat meer in zult mogen en kunnen geloven en vertrouwen. Wat een idioot is die schoonvader van jou als ik dit zo lees. Iets met sociale vaardigheden van een cactus lijkt me. Het geeft niets dat je je hart hier even uitstort. Ik kan me goed voorstellen dat dit je even van het hart moest. Hoewel ik mij kan voorstellen dat hij bezorgd zou zijn is dit onacceptabel gedrag van zijn kant om niet eens te feliciteren en als hij 1 op 1 inhoudelijk wordt gevraagd of hij niet blij is dan onmiddellijk over afvallen te beginnen. Die flapdrol weet dat je in het ZH bij de gyn loopt dus hij kan beter zn mond houden en er op vertrouwen dat de gyn's je wel gaan vertellen wat je wel en niet moet gaan doen. Wat leuk dat je schoonzusje wel zo enthousiast reageerde! Wij hebben zelf afgelopen weekend het op FB geknald dat ik zwanger ben en ik moet zeggen dat al die blije berichtjes het allemaal weer net iets echter maakt. Zo nu en dan vraag ik mij of of ik het niet droom dat ik zwanger ben en als ik dan die berichtjes weer even lees (of helemaal: ff gekriebel in mn buik voel) dan weet ik weer dat het echt is en dat ik niet droom. Op mijn werk ben ik ''undercover zwanger''. De doelgroep waar ik mee werk kan beter nog niet weten dat ik zwanger ben ivm eventueel gerichte agressie dan op buik in geval van een fysiek conflict. Loop in grote truien (gelukkig dat het gisteren weer wat frisser was geworden haha) en moet zeggen dat dat stiekeme gedoe het ook wat onwerkelijker maakt. Hoe laat heb je morgen je echo? Dan weet ik vast hoe laat ik de duimen, het fikken en klaveren aan kan zetten.
Jee, wat een prachtige echo-foto's Maartje! Is het idee al helemaal geland of moet je jezelf nog weleens eens knijpen? Je bent zo lang bezig geweest, hebt zoveel verdriet gekend de afgelopen jaren, hoe is dat dan nu? En hoe is jullie contact met de eicelmoeder? Houden jullie daar contact mee? Is dat iets wat jullie of zij willen? Geniet van de twee wonders!
Ja die schoonvader van mij is echt een geval apart. Mijn moeder vond hem ook zeer bijzonder bezig en mijn beste vriendin zat ook met haar oren te klapperen Overigens is de man van de zus van mijn schoonzusje gynaecoloog en die sprak ik afgelopen zaterdag. Mijn zwangerschap en zorgen kwamen ook even ter sprake en hij nam op heel lieve wijze een deel van mijn zorgen bij me weg. Ik ben sindsdien wel iets rustiger. Ik merk dat iedere gyn ook weer anders omgaat met een zwangere die flink te zwaar is. In het AMC waar ik voor de sectio naartoe ging, was het orde van de dag en zagen ze eigenlijk het probleem niet zo op dat moment. Ze gaan uiteraard niet vrouwen die veel te zwaar zijn aanmoedigen om zwanger te worden, maar als ze het al zijn, dan moet je adequaat handelen naar de mogelijke risico's die er aan zo'n zwangerschap en bevalling verbonden zijn. Paniek zaaien heeft geen nut. Ik vind het zo leuk om te lezen over je kriebeltjes Het lijkt me met jouw werk wel ingewikkeld ja. Ben je niet bang dat er wat gebeurt? Ik hoor het wel eens en vind dat altijd zo akelig Met hoeveel weken ga je eigenlijk met verlof met een tweeling?
JAA de magische grens!! En dank je wel voor compliment echo foto's Op naar de volgende magische grens! 20 weken ivm de echo, 25 weken ivm buiten de buik te helpen, 28 weken omdat de kans dan al groter is, 30 ivm de 3 in de telling, 32 weken ivm grotere kansen, 34 ivm in eigen ZH te mogen bevallen! Pff hahaha. Maar eerst idd deze magische grens! Wat leuk om te horen dat er meer vrouwen zijn die het zo vroeg al voelen. Ik dacht eerst dat het helemaal niet zo kon zijn dat ik het gevoeld had maar de arts was er van overtuigd dat het wel kon haha. Mijn buik is al enorm bol. Ik heb je een FB verzoekje gestuurd, dan kun je het zien haha. Ik denk dat ik het kamertje unisex wil gaan doen. We zijn er nog niet uit of we wel of niet het geslacht/de geslachten van te voren willen weten. Het lijkt mij wel handig (we willen voor beide kindjes weer twee namen en 8 namen bedenken is wel heeeel veel hahaha). Maar manlief wil de geslachten dan ook met anderen delen en hoewel ik bij anderen altijd wel erg nieuwsgierig ben naar het geslacht van hun baby's, vind ik het veel fijner, intiemer om de geslachten voorlopig lekker voor ons beide te houden. Zo lang we het daar dus nog niet over uit zijn wil ik het denk ik nog niet weten dus gaat het kamertje eerst maar unisex worden haha. En jullie willen het dus wel weten. Wist je het met je zoontje ook al? Wij dus toen wel maar nu twijfel ik haha. Fijn dat jullie niet veel aan het kamertje hoeven te doen. Wij moeten wel een hoop doen aan het nieuwe kamertje straks voor onze dochter. Het plafond moet opnieuw gesaust worden, glasvezel van twee muren, behangen, kachel verven (ziet er niet meer uit) inbouwkast maken ivm rare hoek waar de kast moet komen te staan, kozijnen verven, gordijnen kopen, lampen ophangen, echt alles... En ik wil ook een oom vragen of hij het bedje dat we bij onze dochter hebben gebruikt wil namaken. We hebben een antiek bedje waar er maar 1 van is. We hebben een hele handige oom en hopen dat hij een identieke kan maken. Anders zullen we twee andere bedjes moeten gaan gebruiken want ik wil wel twee dezelfden in gebruik. Daarnaast moeten we dan het meisje meisje behang van de kamer van onze dochter verwijderen om daar de boel wat neutraler te maken. Manlief vindt dat zonde ivm duur PIP behang, maar ik heb zulke leuke ideeen die ik heeeeel nodig moet gaan uitvoeren haha. Gaan jullie eigenlijk de combinatietest doen? Mijn dochter denkt trouwens dat het een jongetje en een meisje is in mijn buik. Ze zeggen dat kleine kinderen en dronken mensen altijd de waarheid spreken. Nu denk ik niet dat jij dronken bent, haha maar je kon het dus zomaar goed hebben
Dank je wel Beattissimam. Echt super leuk dat je weer op het forum bent. Laatst bedacht ik mij dat ik het zo jammer vond dat ik het jou niet kon vertellen dat ik zwanger ben, terwijl jij dus sneaky onder een andere naam het gelukkig al wist hihi!! Het idee van zwanger zijn land steeds iets meer, denk ik nu. Maar zo nu en dan heb ik ook nog momenten, veel momenten dat ik denk dat het echt nog niet geland is en dat ik mij af vraag of ik misschien niet beter ook wat gesprekjes met een psycholoog kan gaan hebben om alles wat een plekje te geven. Al merk ik wel dat nu hier even de tijd nemen om ff te schrijven (jippie, dochter was vanmorgen al om 06.30 uur door manlief uit bed getrommeld dus dus was helemaal op en ligt nu te maffen en heb ik dus ff ZP tijd) mij ook goed doet, dat ik het nu weer ff iets meer besef!! Ik denk dat het goed is om regelmatig ff bewust te staan bij het zwanger zijn. Zo doet het bezig zijn met babywasjes (oke het is nog veel te vroeg en ongetwijfeld ga ik het allemaal later nog een keer wassen haha) ook mij al veel goeds. Een ruim jaar terug heb ik een doos geopend, toen een vriendinntje een voorstel van haar adoptievoorziening had gekregen en een dochter kreeg. Ineens had zij een paar dagen de tijd om alles te verzamelen en af te reizen naar Amerika. Ik ging tussen mijn spullen kijken wat ik kon weggeven of uitlenen. Toen ben ik nog keihard in huilen uitgebarsten en kon uiteindelijk maar met moeite wat uitlenen, het deed te veel pijn om die spulletjes die ik zo zorgvuldig had bewaard, uit te gaan lenen met het besef dat ik naw zelf deze spulletjes nooit meer zou mogen gebruiken voor een eigen kindje... Terwijl ik zo blij voor haar was. Nu voelde het zo anders om de dozen te openen... Ik prefereer meer de term eiceldonor dan eicelmoeder Maar het contact met onze eiceldonor is goed. Ik hou haar op de hoogte dmv telefoontjes en appjes over de zwangerschap. Ze is zelf ontzettend trots dat het gelukt is en is daarnaast super blij voor ons. Ik heb voor over een paar weken een afspraak met haar staan, dan ga ik met dochterlief bij haar op visite. Kunnen de kindjes lekker spelen en wij bijkletsen. Ik heb er weer zin in. Het voelt goed. De behoefte aan contact is er van beide kanten en hebben dat ook van te voren goed doorgesproken.
Hahahahaha, nee ik ben zeker niet dronken Bizar wat kinderen aanvoelen hoor! Melle wist met 6 weken dat mama een baby in de buik had, terwijl we niks hadden verteld Wij willen het geslacht inderdaad wel weten. Bij Melle dachten we van niet en tijdens de 20 weken echo toch maar wel Ik vond dat toen ZO leuk, dat ik het nu weer wil weten. Toch een soort van HEEL bijzonder moment zo halverwege de zwangerschap. Breekt het wachten ook wat voor dit stuk ongeduld Unisex kamertjes zijn ook heel leuk! Bij Melle waren we al klaar met verven en behangen toen we hoorden dat we een jongen kregen. Dus ook als het een meisje was geweest had er blauw behang op de muur gezeten, gewoon omdat ik dat mooi vind. Qua namen lijkt het mij voor jullie inderdaad heel handig om het WEL van te voren te weten Het lijkt me ook handig om het WEL met de buitenwereld te delen, omdat ik zo nieuwsgierig ben Ik kan me jullie bedje nog herinneren, mooi bedje is dat! Zo leuk zijn als je oom die na kan maken. Wel een klusje! maar een dankbaar klusje! Wij gaan geen combinatietest of zo doen. Ik ben 28 en vind dat helemaal niet nodig. Mochten we bij de GUO iets ontdekken (zusje van manlief 6 weken na geboorte overleden aan aangeboren hartafwijking) dan is dat voornamelijk om een plan van aanpak voor na de geboorte te kunnen maken. Alleen niet met het leven verenigbare aandoeningen zouden ons eventueel doen besluiten tot afbreken van de zwangerschap. Heb je buik gezien hoor! Knap dat je dat op je werk nog verborgen kunt houden! Hoe is het eigenlijk met de misselijkheid?
Haha twee meisjes... Arme Maartman hahahah. Ik plaag hem al wel met het idee dat hij straks wellicht de enige man is tussen 4 vrouwen haha. Of ik het een eng idee vind om te werken... Ja... Ik vind het eng. Mijn collega's en leidinggevende weet dat ik zwanger ben en mijn cliënten probeer ik zo lang mogelijk niet in te lichten. Ik draag zeer bewust op mijn werk wijde vesten, draag sleutelbossen en meerdere telefoons in de zakken voorop mijn capuchontruien zodat het net lijkt alsof daardoor mijn trui daar wat bol staat... Ik denk dat zodra de cliënten weten dat ik zwanger ben ik ga vragen of ik boventallig op de groep mag staan, dus als extra dienst en niet meer alleen. Ik kan hen er niet op vertrouwen dat ze niet gericht mij in de buik gaan slaan/schoppen als ik tegen hen moet optreden als ze weten dat ik zwanger ben. Ik probeer mij nu nog niet door angst te laten leiden, maar ik merk al wel dat ik bepaalde situaties nu wat spannender in contact vind dan dat ik normaal vind. Ik ben nu toch wat kwetsbaarder. Ik heb gelezen dat de meeste zwangere vrouwen die in verwachting zijn van twee kindjes uiterlijk met 28 weken de ziektewet in gaan. Maar ik weet niet of ik het nog 16 weken ga trekken. Ik werk met een gevaarlijke doelgroep. Het lastige is dat hoewel uiteraard mijn kindjes mij het allerbelangrijkste is, ik bang ben dat als ik 'te vroeg' ga vragen om boventallig te staan ze straks mijn contract om die reden niet gaan verlengen... Als ik zo doorgroei als nu denk ik dat het een goed idee is om over twee weken toch maar eens met mijn leidinggevende in gesprek te gaan Gelukkig maar dat je niet dronken bent hahaha Lollig dat je zoontje met zes weken al wist dat je zwanger was, zonder dat jullie het gezegd hadden. Mijn dochter was met opa en oma en nichtje naar een grote speeltuin/pretpark geweest en daarna naar de mac geweest. Had ze een extra happy meal cadeautje. Komt ze daar mee binnen zetten en zegt ze dat die voor haar zusje is. Waarop ik reageer: nee X is jouw nichtje. Nee, X heeft eigen zegt ze en deze is voor mijn zusje. huh??? Even later zet ik haar ff op haar stoel en vraag ik aan haar: wat betekend zwanger? Noemt ze mijn voornaam!!! Alleen toen ik vroeg wat zwanger betekende zei ze: weet ik niet. Hahaha had ze mij dus blijkbaar, achteraf bekeken, aan de telefoon gehoord. Dus ze wist toch minder dan dat wij dachten Ik vond het geslacht weten toen met onze dochter ook erg leuk, maar manlief wil het dan niet meer geheim houden. Dus dat vind ik wel lastig. Ik wil het namelijk niet met de buitenwereld al delen... Dilemma!! Haha jij en nieuwsgierig... Nou in dat geval moeten we het maar gaan vertellen hahahaha. Dank je voor compliment over bedje. De oom in kwestie is heel handig. Dus ik hoop het zo!! Ik snap je overweging rondom prenatale diagnostiek heel goed. Wij zien de GUO ook meer op voorbereiding op eventuele hulp direct na de geboorte. Toen bij onze dochter had ik echter wel besloten geen zwangerschap af te gaan breken indien het niet levensvatbaar te zijn. Ik wilde dat in dat geval het op het moment dat het kindje er klaar voor is op zijn/haar eigen tijd zou gaan. Ik weet niet of ik er nu nog exact hetzelfde in zou staan. Het lijkt mij heel zwaar om door te dragen terwijl je weet dat... Maar nu is zwangerschapsafbreking in zo'n geval sowieso geen optie: ik zou never nooit niet het risico willen en kunnen lopen dat dan het andere kindje ook mee zou komen. Misselijkheid is trouwens zo goed als weg!! Jeeej!! Heb jij kwaaltjes?
Oh ja, tot slot: de gyn wilde ineens vorige week geen Prednison meer voorschrijven. De immunoloog uit DD moest eerst maar contact met hem opnemen en toestemming geven dat hij het voortaan ging uitschrijven. Uhhh oke... Een maand terug heeft de gyn het wel voorgeschreven en ook gedurende mijn zwangerschap toen met mijn dochter en nu zou het niet meer mogen? Nou, ja, mail gestuurd naar de immunoloog... Kreeg steeds geen reactie. Vandaag een herhaald verzoek gestuurd.. kreeg ik een kort mailtje van hem terug dat hij met vakantie was en nu niets kon voorschrijven, ik was na zn vakantie de eerste. Gelukkig was ik zo helder, ondanks toch paniekgevoel, om mijn huisarts te bellen en ik kreeg direct een telefonisch consult afspraak afgetroggeld via de assistente. Conclusie van het verhaal: de huisarts heeft nu voor weer drie maanden Prednison voorgeschreven en ik mag over drie maanden weer voor drie maanden bij hem komen voor de medicatie. Zo opgelucht!!