Ook al had ik geschreven (bij MMM clubje waar M676 ook meeschrijft) dat ik hier waarschijnlijk niet zou komen buurten maar ik doe het stiekem toch even Toch wel herkenbare gevoelens hier. Vooral het naar de wc gaan en dan hopen op geen bloed. Ik heb al twee miskramen gehad en in het begin van deze zwangerschap ook twee weken bloed verlies dus dan was ik gelijk weer in paniek, na afgelopen maandag heb ik er wel weer vertouwen in en tot het tegendeel bewezen word geniet ik er nu ook echt van (geen angst meer) totdat ik weer opeens kramp krijg dan ben ik weer terug bij af natuurlijk Ik ga pas een banner maken als het rond week 12 nog goed blijkt te zijn. Mijn beste vriendin kwam afgelopen september ook vertellen dat ze zwanger waren en ik zag ook zo goed dat ze zich schaamde en baalde want ze waren gelijk na 1x zwanger en ik ken haar langer dan vandaag, zo snel had nou ook weer niet gehoeven. Ik vond het wel schattig om te merken dat ze zich zo voelde. Ik heb eigenijk nooit grote problemen gehad om blij te zijn voor een ander, ik weet als geen ander dat het een wonder is. Behalve als mensen gaan zeuren over dik worden en klachten enzo dan kan ik daar slecht tegen, hihi nu zal ik dat zelf ook nog wel gaan doen (slaan mag). Ow ja beetje achtergrond voor de andere dames: Wij waren 3 jaar bezig om zwanger te worden en liepen 2 jaar in het ziekenhuis. 3 icsis, 9 tps en 2vmk later hadden we besloten in 2015 naar Gent te gaan. OP 9 januari hadden we een intake gepland en op 31 december had ik een positieve test in handen (spontaan) heeeeeel onwerkelijk allemaal en de timing is ook echt freaky.....
Ik heb in het begin ook veel getest, kreeg op een gegeven moment een test verbod van mijn man. Nu heb ik een hele zak vol met testen. Als ik ze terug kijk zijn ze prima opgelopen, op 1 na, maar de controle streep was van die test ook vaag. Met bijna 8 wkn hadden we de eerste echo, zag er vreselijk tegenop, voelde eigenlijk helemaal niks (weet eigenlijk nog steeds niet hoe zwanger zijn voelt, in de eerste weken dan) Maar ze zagen gelijk een kloppend hartje, helemaal opgelucht en blij, maar de volgende dag kwam weer die onzekerheid.
Wat een wonder Fisher! Gefeliciteerd... Schorpioen, ik had na zaterdag niet meer getest maar wilde dat nu doen omdat MvM kwam en test... En ik wilde eerst zelf testen. Anders zou ik doodsangsten uitstaan Maar ik heb weer vertrouwen en vergeet cb digitaal... MvM was een prachttest!
Hoi allemaal! Eindelijk dit topic gevonden! Ik schrijf net als M676 en Fisher nog mee in een MMM topic. Toch vind ik dit ook wel een fijn topic, want hoor veel herkenbare dingen! Zelf ben ik zwanger geworden na 5 jaar, waarvan de laatste 2 in de mmm. Heb 6 x iui gehad en 3 x ivf. Wat een vreselijk moeilijke periode hebben we toch achter de rug allemaal! En nog durf ik niet helemaal te geloven dat het echt achter de rug is, want wil eerst de kleine gezond en wel geboren zien worden! De eerste zwangerschapsweken vond ik vooral zenuwslopend. Net als Saskia had ik zo'n akelige cb digitale test gedaan die niet 3+ aangaf na ruim 5 weken, toen was ik echt in zak en as. Maar geheel onterecht bleek later gelukkig! Ik heb helemaal geen last gehad van misselijkheid of overdreven moeiheid, maar dat maakte me in het begin wel erg onzeker. Sinds ik het kindje kan voelen begin ik steeds meer te genieten (vanaf 16-17 weken) en na de goede 20 weken echo nog weer meer . Na die echo kan ik niet meer de stad in zonder wat leuke kleertjes mee te nemen . Nu ook weer, heb net de H&M ontdekt . Hier kwam ik net mee thuis: Product Detail | H&M NL
Wat herken ik veel in jullie verhalen! Ik lees af en toe mee met jullie maar had nog niet gereageerd. Wij zijn nu ook zwanger na 4 jaar waarvan 2 jaar mmm. De angst dat het niet goed gaat overheerst zo erg, bah. We kunnen er nog steeds niet van genieten. Op 12 febr. hebben wij onze eerstvolgende echo. Afgelopen maandag hebben we al gezien dat er een vruchtzakje in mijn baarmoeder zat . Door elk baarmoederkrampje schiet ik compleet in de stress! Het was een week lang 'rustig' maar sinds gisteravond zeurt het weer daar beneden. Gek word ik van mezelf. Morgenochtend komt MvM. Het voelt nog zo vreemd om over 'mijn zwangerschap' te praten. Alsof het niet waar is, maar dat heb ik hier ook al voorbij zien komen door meerdere van jullie . Een heel fijn topic dit, we kunnen elkaar er zo misschien wat beter doorheen slepen dan via al dat gegoogle... xxx
Pien, wat heerlijk zacht zien die pakjes eruit! Heb je voor jezelf ook wat leuks gekocht? Nog tips wb fijne zwangerschapsbroeken? leuk om jullie hier te zien fisher en pien. Stomme cb testen. Gelukkig heb je een knaltest van mvm gehad Saskia!
welkom dames! En gefeliciteerd!! hier ook een cb die 2-3aangaf terwijl ik toch echt 3plus verwachtte.
Mpo: welkom en gefeliciteerd! je zit nu nog in de moeilijkste weken, zeker als je ook al een keer een miskraam hebt gehad (heb ik ook gehad). Maar je komt er een keer doorheen, hier kun je je onzekerheden kwijt! M676: Gisteren niet meer iets voor mezelf gekocht, maar dat heb ik al wel volop gedaan . Ik heb inmiddels 2 positiebroeken, 1 van Noppies en 1 van Mamalicious. Zitten prima, vooral die van Noppies. Ik heb ze redelijk vroeg gekocht (met 11 weken). Ik vraag me alleen wel af of ik ze echt de hele zwangerschap aan zou kunnen. Ik merk dat namelijk inmiddels niet alleen mijn buik groter wordt . En ik heb echt maatje mini van mezelf, maar dat wordt kennelijk toch een maatje meer . Daarnaast heb ik 2 jurkjes, nog een soort huispakbroek en een rokje. Nou daar kom ik wel een heel eind mee. Op die spijkerbroeken kan ik van alles nog wel dragen wat ik anders ook droeg, zoals vesten en jasjes.
Ik heb nog een zwangerschapsbroek van toen ik een stoma had, die zal ik straks als eerste aan doen. Pien, is dat huispakbroek ook positiekleding of een gewone? Mijn gewone is ver versleten en aan vervanging toe. Morgen ben ik 7 weken, we vinden het heel spannend. Inmiddels ben ik een aantal keer per dag misselijk, fijn als bevestiging. Vertellen, we gaan het over een week of 2 vertellen aan het bevriend stel, op een zo neutraal mogelijke manier. Heel blij zal denk ik niet goed vallen, ze heeft het er heel moeilijk mee als er een zwangerschapsaankondiging is. Ze horen het als eerste na onze ouders, we hopen hen op die manier toch positief te benaderen.
Lelie: dit is de broek, een positiebroek dus. Ik doe m ook wel naar buiten aan, maar hij zit zo lekker als een huispakbroek . JERSEY ZWANGERSCHAPSBROEK - Mama.licious Moeilijk om zulk nieuws te vertellen aan mensen bij wie het maar niet lukken wil. Ik vond het ook vaak vreselijk dat soort nieuws te horen, zeker als ik het echt niet zag aankomen... Maar ik heb me naar de blije mensen toe altijd wel zo blij mogelijk opgesteld. Als het goede vrienden van je zijn, zou ik het zeker een beetje op tijd vertellen, dus dat doe je goed. Ik denk dat ze ook wel van jullie wisten dat het niet makkelijk is gegaan? Dan zal het voor hun misschien ook wel iets beter te verkroppen zijn, misschien zelfs wel wat hoop geven. Had je trouwens al een echo gehad?
Ik sluit me aan bij Pien over het vertellen tegen je vrienden waar het niet bij wil lukken. Ik vond het ook altijd moeilijk om het nieuws te horen maar was wel altijd blij voor de ander en probeerde zoveel mogelijk te genieten van de kindjes om ons heen. Het was altijd heel erg afhankelijk van hoe het verteld werd. Ik vond het altijd heel fijn om te merken als mensen rekening hielden met ons gevoel. Één aantal vrienden hebben het ons huilend verteld en dat deed me altijd zoveel. Gewoon om te merken dat zij het ook moeilijk vinden en erg met ons meeleven . Ik heb ooit eens een vriendin gehad die op mijn verjaardagsfeest aankondigde dat ze per ongeluk zwanger was... Dat is geen vriendin meer. Niet alleen daarom maar dat zorgde wel voor de eerste verwijdering. Het is vooral een kwestie van rekening houden en dat doe je heel erg en dat zul je dan ook uitstralen.
Toffe broek pien! Vandaag op zoek geweest maar nog niks gevonden. Wel een leuk jurkje! Ik heb zelf altijd van tevoren gezegd hoe ik wilde dat anderen me zouden benaderen mochten ze zwanger worden. dat scheelt heel veel; voor jezelf en voor de ander wordt het makkelijker.
Pien, wanneer wist jij ook alweer dat je een jongetje krijgt? Ik heb iets stoms; ik wil vertellen dat ik zwanger ben, maar zie tegen de vraag op 'was t via ivf?' En vooral de reacties erna: zie je nou wel, als je er even niet mee bezig bent, lukt het. Dat is alvast mijn negatieve invulling natuurlijk, maar daar zie ik tegenop. We hebben eerst gezegd dat niet te willen vertellen, maar dat levert ook gekke situaties op.
M676 ik herken het gevoel hoor, best veel mensen weten het al bij ons omdat we net toevallig met 50 man vrienden en familie op vakantie waren paar weken terug en dan is het met eten en drinken erg moeilijk te verbergen met je zussen aan tafel bovendien was ik toen in paniek vanwege het bloed en de pijn en toen was mn man niet in de buurt. Maar ik heb inderdaad ook zo vaak gehoord van 'zie je nu wel, blabla' dat is lief bedoeld maar dan herinner ik ze er wel aan sat het 3 jaar heeft geduurd voordat het een keer is gelukt en wat mij betreft is dat een gelukje geweest. Als dit wonder geborenag worden dan zou ik voor een tweede gewoon weer behandelingen gaan doen ik ga dan niet wachten op zo'n toevallig moment dat het wel gelukt is. Ik zou het wel vertellen, zit gewoon in de aard van mensen om die opmerking te geven maar ik denk dat ze er wel iets goeds mee bedoelen...herinner ze er dan even aan dat het alsnog abnormaal lang heeft geduurd succes!
Leuke broek Pien! Onze vrienden weten dat we in het traject zitten, toen wij vertelden dat we daarmee bezig waren bleek dat zij in hetzelfde schuitje zaten. Wat dat betreft is het inderdaad 'prettiger'. En juist daarom kiezen we ervoor dat ze het zo vroeg, zoals familie, te horen krijgen. Deze week hebben we de eerste echo, vandaag ben ik 7 weken M676 en Fisher, ik kan me goed voorstellen dat je op die opmerkingen niet zit te wachten. Dat is in het traject al zo'n dooddoener en nu nog. Dat je 'er niet mee bezig bent' is echt niet de reden dat het spontaan gelukt is! Ik weet noet hoe het echt zit maar ik maak mezelf wijs dat het lichaam door alle medicatie nu eindelijk snapt hoe het werkt. Ik zou ook aangeven dat het abnormaal lang geduurd heeft voor dit wondertje gebeurde.
Vandaag zeurt het flink onder in mijn rug. Ik word er zo onzeker van. Ik had rond de terugplaatsing al last van lage rugpijn dus maakte me er niet zo druk om. Maar vandaag is het eigenlijk continu aanwezig en ook echt zeurend.
Kan er gewoon bijhoren Saskia. Ik had de eerste tijd ook last van mijn rug. Zolang je er geen bloedverlies bijhebt, zou ik proberen me niet teveel zorgen te maken. Makkelijker gezegd dan gedaan, weet ik .
Dankjewel Pien... Toch fijn om te lezen dat het niet per se slecht is maar er gewoon bij kan horen. Ik voel me verder ook nog steeds zwanger en geen buikkramp ofzo. Ik probeer er vooral niet om te gaan stressen. Vooralsnog geen reden voor ongerustheid.
Hey Saskia, Onzeker word je ervan hè?! Ik had ook rond de 5,5 week veel last van mijn onderrug en sindsdien bijna niet meer gehad. Een beetje een zeurderige onderrug (en thv stuitje), dat soms wel, maar niet meer zo'n vervelende pijn. Rare symptomen maken mij ook soms erg onrustig. Zo was ik zaterdag extreem moe. Sinds gisteren een stuk minder en dan maak ik me alweer zorgen .