Gefeliciteerd y30!! Nu herstellen en genieten van jullie meisje @eef: datum houden we voor ons ja, alleen onze ouders weten het. Is rondom week 39 .
Y30 gefeliciteerd!! Wat fijn dat het allemaal natuurlijk is gegaan! Ben trouwens erg benieuwd naar de naam 😉. Geniet ervan met zijn 4-en 😘
Gefeliciteerd Y30! Madelein, wat fijn dat je een datum hebt en dat het goed gaat met jullie! Nog even volhouden dus . We duimen hier met je mee!
Y30, van harte gefeliciteerd! Nu al thuis? Is in België niet de gewoonte. Ben benieuwd naar haar naam!
Evia, ik zie dat je een dochtertje verloren bent op 23 weken. Wat was de oorzaak? En zo kort geleden nog!
@Y30: ik feliciteer je hier ook nog even Wat een geluk dat ze toch nog uit zichzelf gekomen is. Hoe zag je placenta er eigenlijk uit bij daglicht?
Nuage, ben jij alweer wat geruster in je hoofd over de positie en afmetingen van de baby? Ik heb vandaag weer eens een echte huilbui gehad. Ik zie gewoon heel veel scenario's voor me maar het zijn helaas alleen doemscenario's. Degene waarbij ik na 9 maanden beval van een gezond kindje zie ik gewoon niet voor me. Het kan gewoon stress zijn (ben van nature niet echt relaxed), of angst na de vele verliezen (weliswaar vroege verliezen maar daardoor weinig goede ervaringen met echo's). Maar ik ben zo bang dat het een voorgevoel is. Dat ik bij de volgende echo toch te horen krijg dat er een afwijking is. Vaak hoor je dat degenen bij wie het fout ging, een sterk voorgevoel hadden gehad.... Kortom, ik geniet nog steeds absoluut niet :'-( Ik hoop dat het met de rest van de dames hier goed gaat. De meesten zijn niet ver meer van D-day!!
Hoe komt dat Eef? Lees je niet teveel doemverhalen hier dat je nu niet meer durft los te laten? Dat is echt niet goed hoor! Bij mij waren de eerste 13 weken vreselijk maar daarna kon ik het los laten. Wat mij betreft ging het vanaf dat punt zoals bij mijn vorige goede zwangerschap. En tot nu toe klopt dat ook, of eigenlijk gaat het nu beter! Ik maak me daar wel zorgen over, jouw psychische gesteldheid. Ik denk echt dat je moet proberen de oorzaak te vinden en het aan te pakken. Straks is het voorbij, heb je je kindje in de armen en realiseer je je dat die zwangerschap waar je zo naar verlangde helemaal verziekt is door angst. Toevallig had ik vanavond een angstig moment. Geen beweging en een slappe buik voor mijn gevoel. Ja op zulke momenten trekt de paniek ook opeens omhoog en denk ik hij is dood... Snel hartje geluisterd dat was heel goed. En gelukkig even later begon hij te bewegen. Qua ligging en grootte ja daar ben ik nog steeds mee bezig. Heb nu expres mijn afspraak bij de gyn verzet zodat ik een andere arts krijg. Wil graag nog een mening horen. Maar vooral kijk ik er ook naar uit, de bevalling en m'n kindje te ontmoeten!
Ik heb het juist een beetje andersom Eef. Ik heb er telkens een goed gevoel over. Ook bij D*. Heb nooit een moment gedacht dat ze dood zou gaan. Zelfs toen ze al dood was en ik geen beweging in mn buik meer voelde, bleef ik denken dat alles goed was. Bij elke zwangerschap daarna, en nu eigenlijk weer, heb ik het gevoel dat er nu eindelijk een kindje in dat lege bedje komt te liggen. En ik zie mezelf al helemaal met een dikke buik in de zomer lopen en op mn verjaardag met een maand oude baby.... En ondanks die positieve gevoelens, is het toch al 3x eerder mis gegaan. En dan denk ik 'ben ik nou zo dom naief', of 'voel ik gewoon echt niet aan wanneer iets mis is', 'heb ik geen instinct?'. Ik durf daarom ook niet op mn gevoel te vertrouwen en daarom gaan mn emoties en gedachten alle kanten op. Ik ben doodsbang voor de echo volgende week dinsdag....heb al bijna in gedachten om gewoon mn ogen dicht te houden totdat ze zegt dat het goed zit. Terwijl ik helemaal niet het gevoel heb dat er persé iets mis is.... Het is gewoon heel moeilijk om het los te laten en af te wachten hoe het gaat lopen. Je wil jezelf overal op voorbereiden, maar eigenlijk is dat gewoon onmogelijk. Want jij vergeet nu 1 scenario om je op voor te bereiden en dat is statistisch gezien het scenario waar het meeste kans op is...en dat is een gezond kindje in je armen over een paar maanden.
Dat heb ik ook Dais, altijd eigenlijk wel even goed gevoel, zelfs toen ik Noa niet meer voelde bewegen dacht ik niet het ergste. Dus je bent niet de enige hoor. Hoewel ik ook wel heel angstig kan zijn. Maar dat is meer gebaseerd op wat er is gebeurd, herinneringen die zijn opgeslagen. Wat Nuage zegt herken ik ook wel, als ik m s nachts niet voel, denk ik hij is dood, alleen omdat ie een x niet beweegt. Maar meestal por ik dan even en hij reageert altijd meteen gelukkig. Andere nachten is ie weer heel beweeglijk. Sterkte Eef. Y30, gefeliciteerd! Fijn dat ze toch uit zichzelf kwam! Wel pittige bevalling dus. Ben ook benieuwd naar de naam . Bedankt iedereen en jij ook succes met de laatste loodjes Madelein! Ik hoor de datum de 15e.
Ik herken het Eef. Ik kan ook alles behalve genieten. Ik hoop dat de angst de komende weken verdwijnt, maar ik voel me er ook niet relaxed onder. Ik durf het ook nog steeds niet te vertellen, hoewel het eigenlijk al best wel goed zichtbaar is. Sterkte ermee!
Bedankt voor alle lieve reacties op de geboorte van Denise. De bevalling is heftig maar goed verlopen en onze kleine meid doet het goed. Mama moet nog wel erg wennen weer zo'n kwetsbaar mensje in huis en dat combineren met mijn stormachtige peuter. Kraamzorg is dan wel heerlijk, net als papa thuis.