Fraxi is even wennen en de eerste keer was ik vrij lang bezig. Nu word ik er niet warm of koud van. Maar ik knal ze er niet in 1x in, doe het liever rustig. En zoek rustig naar een plekje wat minder pijn doet. Mijn onderbuik is het altijd eigenlijk.
Geweldig Madelein, zo'n dag! Hoop dat je roze wolk eventjes mag duren!! Ik ga m'n man maar aan het werk zetten geloof ik, voor de prik. Ik denk dat ik mijn been ofzo minder eng zou vinden, maar blijkbaar doet niemand dat. Moet ik nog ergens op letten? Zones die ik moet vermijden ofzo ?
Been schijnt wat sneller pijnlijk te zijn. Als je in je been prikt kan je overal prikken met deze naaldjes, in je buik niet te dicht bij je navel. Als je man het wil doen is dat ook prima natuurlijk. Roze wolk is er nog . Van mijn man moet ik nu echt proberen alles rondom Sam los te laten en proberen deze zwangerschap wat positiever in te zien. Ik ga het proberen .
Inderdaad niet vlakbij je navel. Huidplooi pakken, liefst vetkwabje als je die hebt. Langzaam leegspuiten en niet wrijven erna. En de luchtbel er niet uithalen!
Ik vind dit wel een fijn groepje eigenlijk. Heb toch vaak het idee dat andere zwangeren van mijn uitgerekende datum me niet goed begrijpen. Zij zijn al volop bezig met spullen aanschaffen en kamertjes inrichten, terwijl wij alleen maar duimen dat alles goed gaat. Ben blij met jullie meiden
Madelein, je zit wel precies een week verwijderd van de geboorte van Sam (als ik je handtekening goed lees). Dus loslaten lijkt me nu juist super moeilijk! Voor mijn zoontje had ik ook een miskraam gehad. Ik wilde dus ook dat niemand het wist voor de 3 maanden echo. Toen vertelde ik het aan familie, maar verschoof ik de grens voor de rest naar de 4 maanden echo (je weet maar nooit!). Vervolgens zat de 5e maand echo ook vlak bij en ging ik het weer verschuiven. En toen hoorde ik net van een vriendin dat ze haar babietje ging verliezen, na 7 maanden zwangerschap en bedacht ik me dat ik het altijd wel kon blijven verschuiven...zelfs wel tot zijn 10e, 18e, 30e.....Pas toen ben ik gaan genieten en durfde ik de eerste dingetjes te kopen. Ik (we) snap(pen) je maar o zo goed....
@eef: ja dat is ook moeilijk. Valt me zwaarder dan ik dacht. Ik kreeg toen met 17+6 de eerste ontsluitingsweeen ( achteraf), en ben met 18+1 weken opgenomen met 4 cm ontsluiting en uitpuilende vliezen. De aanloop daar naartoe was wel heel anders dan hoe het nu voelt. Ik kreeg toen steeds meer harde buiken die ook steeds pijnlijker werden, en niet weg gingen wat ik ook deed. Nu gaan de harde buiken wel weg als ik even rust neem. Verder behalve m'n darmen geen buikpijn en dat had ik toen continue. Maar het zit nu idd steeds in mijn hoofd, waar was ik toen, wat deed ik, wat gebeurde er. Dat moet ik een beetje proberen los te laten. Het verdriet mag er natuurlijk zijn, maar moet wel proberen dit als een andere zw te zien, het is niet hetzelfde deze keer. Maar dat is soms moeilijk. Je hoofd weet dat wel, maar je gevoel zegt soms wat anders. En dan is het juist zo fijn als je mensen spreekt die je snappen en je weer even moed in praten . Want idd, het kan altijd mis gaan. Misschien moet ik volgende week als ik voor bh's ga shoppen ook even wat kleins voor dit ukje kopen. Ik heb toen voor Sam een aantal dingetjes gekocht, wat kleertjes, en dat was zo leuk. Die kleertjes blijven ook van Sam, en horen ook echt bij hem. Dit kindje heeft daar eigenlijk ook wel recht op
Het lijkt me vreselijk moeilijk als je zoiets hebt meegemaakt. Ik heb het "geluk" dat het na een week of 10 nooit meer is mis gegaan. Dus voor mij is het nu eigenlijk al een stuk geruster. Hopelijk zal dat voor jou ook zo zijn als je straks voorbij de 24 weken bent.
Madelein, dat is super waar...dit kleintje heeft ook recht op een paar leuke spulletjes...nu al ! En jij hebt ook het recht om er van te genieten....en shoppen is dan toch heerlijk genieten
Hier de eerste spuit gezet. Als een held op sokken 10min met de naald boven mijn buik gezeten. Ik doe het wel..nee toch niet...wel...niet....uiteindelijk heeft mijn vriend het moeten doen...("nee...niet doen...ja...nu mag je...nee...ja...nu!!")...haha....en dat nog 2 maanden?? (als het zo ver mag komen....) Wel raar, want op de bijsluiter staat dat het niet gebruikt mag worden tijdens het eerste trimester van de zwangerschap.... Maar ja...wij doen alles een beetje anders he....
@madelein: wat een super fijn nieuws allemaal! Lekker genieten! Hier: na even telefonisch uitgehuild te hebben bij mijn zus, voel ik me een stuk beter. De zorg is niet weg, maar het zware gevoel wel. Even alles waar ik de laatste weken van heb gebaald van me af gepraat: - verhoging prednison (en dat het uberhaupt nog steeds zo spannend is steeds qua bloedwaarden, wil zo graag wat rust) - terug gang in groei! - bijna dagelijks buikpijn en blaasontsteking gevoel - verpest bloed vorige week - urine niet gekweekt ondanks verzoek Ik ben iemand die erg leeft vanuit mijn ratio, dus echt aan mijn gevoel komen valt niet altijd mee. Het feit dat mijn zus oprecht zei dat het ook veel is, en oneerlijk ik er steeds zo veel voor moet doen en er dan nog van alles mis gaat, maakte dat ik eindelijk kon huilen, zat me al sinds gister ochtend hoog. Excuses voor dit lange verhaal.
Fijn Y30, dat je zo'n zus hebt....en ze heeft helemaal gelijk. Het is ook allemaal helemaal niet niks !! Het zou inderdaad zo leuk zijn als het allemaal zorgenloos kon gaan !
Eef moet je met 3 maanden weer stoppen dan? Dat heb ik nog nooit gehoord eigenlijk, altijd tot 36 weken. Het wordt echt makkelijker gelukkig, ik zat de eerste keer ook zo met dikke zweetdruppels.
Haha Eef herkenbaar ik durfde eerste x ook niet. Toen mijn man gedaan. Daarna zelf gedaan en ik zoek ook idd eerst rustig een plekje waar het geen pijn doet. Je went er echt aan. Ik zou het wel echt zelf gaan doen anders ben je de hele zs afhankelijk dat lijkt mij persoonlijk niks. madelein heerlijk op je wolk! Loslaten Sam bijna niet mogelijk lijkt me, maar scheiden wel. Kleertjes kopen doe ik daarom ook expres wel omdat ik ook een beetje wil genieten. Natuurlijk denk ik bij alles...zal ik het wel echt gaan gebruiken? want ja, zo is mijn ervaring nou eenmaal. Maar even op je wolk is ook fijn, even samen met en voor je kindje tijd maken. Ik denk altijd, stel dit kindje overlijdt ook, dan heb ik iig deze momenten toch nog genoten van hem. kraambezoek bij vriendin is erg fijn. Wat is het toch heerlijk als mensen je echt begrijpen! Helaas voor mij sliep haar zoontje de hele tijd. Lag in zijn bedje. Kind heeft gewoon 4.5 uur geslapen, bijna 5 uur en is nog geen week oud. Ook s nachts doet ie dat zegt ze. Wat een heerlijkheid. Anyway volgende x dus maar knuffelen.
Y30, fijn dat ze zwaarte een beetje van je af is. Spannende weekjes tot wk 24 dus. Ja missch is het hier anders ja. Dat het bij mij wel al kon. Ligt dat aan de apparatuur of zo denk je? Fijn zo'n zus, daar heb je wat aan . Het is idd ook veel en je moet geen sorry zeggen! Ik schrijf nog veel langere verhalen en daar zijn we toch voor. vind dit ook een erg fijn clubje. en eigenlijk grappig Eef, dat jij er zo snel bij bent gekomen hihi. Hoop zo dat t goed blijft gaan !
Hi there, Jullie schrijven alweer een tijdje maar wilde me toch aanmelden. Ondertussen wel al 33+1 zwanger maar ineens erg angstig.. Ik snap niet helemaal waarom want alles gaat in principe goed..
@eef: goed zo! Dapper . Als je er een beetje aan gewend bent zou ik het ook zelf proberen, dan ben je idd niet afhankelijk van anderen. @y30: goed te lezen dat je alles eruit hebt kunnen gooien bij iemand die je begrijpt! En zo'n lang verhaal was het niet toch? Gewoon delen met ons hoor! Hoe voel je je nu? @conejita: dank je voor je lieve woorden, doet me goed en je verwoord eigenlijk precies wat ik gister dacht. Idd, deze momenten mag ik koesteren. Vannacht heb ik uren wakker gelegen, is weer wat nieuws dat ik amper in slaap kan vallen nadat ik naar de wc ben geweest 's nachts. Die kleine was ook erg druk dus het was eigenlijk wel leuk . Even momentjes met z'n tweeën, heel fijn. Wat jammer dat de kleine sliep! Maar wel fijn om met iemand te praten die je begrijpt. Volgende keer dan maar de beeb knuffelen! Goeie reden om snel weer een keer te gaan . @micchan: o nee toch?! Niks ernstigs hoop ik?? Sterkte meis. @mgx: van mij mag je meeschrijven, maar dit topic is eigenlijk wel een beetje bedoeld voor meiden die Mk hebben gehad of een kindje hebben verloren, dus weet niet of je je hier dan echt op je plek voelt. Alle meiden die hier schrijven hebben helaas veel nare ervaringen, niet echt fijn om je gerust te stellen ben ik bang..