Hoi allemaal, Dit lijkt me het topic wat het meest op mijn van toepassing is. Ik heb 27 januari een miskraam gehad.En ben nu dus weer pril (zie banner) zwanger.En het valt me heel erg tegen.Mijn man en ik zijn echt super gestresst.Ik probeer wel zo rustig mogelijk te blijven,maar ik blijf maar angstig dat het mis zal gaan.Vorige keer ging het met 7 weken mis,dus ik heb tot daar nog 3 weken te gaan en dan nog die 5 weken tot aan de "veilige" 12....pfffft.....ik weet echt niet hoe ik dat moet gaan doen.Iemand tips?Hoe ging dat bij jullie? Groetjes, Suzanne
Hey Suzanne.. Ja verschrikkelijk spannend he? Het eerste wat je in je hoofd moet houden is dat de kans dat het goed gaat groter is dan dat het fout gaat. Verder ja, probeer nuchter te blijven.. Het is gewoon heel moeilijk. Heb je al een afspraak voor een echo?
Wou ik toch even met jullie delen... Ik kreeg net een kaartje in de bus van de Isalaklinieken in Zwolle namens het gehele fertiliteitsteam om te feliciteren voor de geboorte van Sven... Vind dit zoo lief!
Suzanne, ook hier gefeliciteerd. Erg herkenbaar, die angst voor weer een MK en dan bij ons ook nog eens dat tikkende klokje de achtergrond, dat maakt het er niet makkelijker op. Het enigste wat je op dit moment kunt doen om deze weken door te komen is proberen zoveel mogelijk afleiding te zoeken. Nu lijkt de tijd nog voorbij te kruipen, maar achteraf zul je zien dat hij toch nog is gevlogen. Naarmate de weken verstrijken, je de eerste echo hebt gehad, het hartje hebt zien/horen kloppen zal het vertrouwen langzamerhand komen. Weet je al op welke termijn je de eerste echo kunt krijgen? Wish, wat lief van dat kaartje en sterkte nog met je kat. Het leed is nog niet helemaal geleden. Weet je inmiddels al weer meer? Mimi, wat spannend zeg! Ik weet niet of ik het al had gezegd, maar ik wil je hierbij een voorspoedige bevalling toewensen.
Als het goed is ligt Ceyran nu op de operatietafel.... Ik denk dat ik tussen 19.00 en 20.00 uur er even naar toe rij... En tis leuk he van dat kaartje! Hadden ze niet hoeven doen tenslotte ...
@Suzanne68, Heel herkenbaar hoor. Hier had ik de angst ook weer voor een mk. Waarom kan je niet gewoon de eerste 12 weken lekker in coma liggen en dan pas wakker worden als je er voorbij ben he. Ik wil je toch feliciteren en zoals je al gezien heb zijn hier de meeste meiden of al bevallen of weer zwanger en bijna uitgerekend. Probeer positief te blijven hoe moeilijk het ook is. knufff.
Suzanne... krijg je met 7 weken een echo? Anders kan je daar misschien om vragen... Als je dan nl. hartactiviteit ziet en alles is goed is de kans dat het dan nog misgaat heel klein! Dan heb je in ieder geval die spanning tot aan 12 weken niet zo meer! Sterkte!
Suzanne68 gefeliciteerd met je zwangerschap snap best dat het angstig is denk dat wij dat allemaal wel hadden tot de 12 weken ik heb sowieso niet echt genoten tijdends de zwangerschap van julian wat erg jammer was door conplicaties maar goed veel geluk
Suzanne, welkom en van harte met de zwangerschap! Heel herkenbaar die onzekerheid. Wanneer krijg je een echo? Whis, kat dus toch een operatie. Balen zeg. hopelijk knapt hij dan gauw op. Leuk een kaartje! Wij kregen een brief met felicitaties van de afdeling vruchtbaarheidsbehandelingen. Ook leuk!
mimi - vind ik dus ook Ze hadden het niet hoeven doen.... Heel erg leuk en verrassend... hartewens - Een brief is ook leuk! Ik vind sowieso het idee alleen al dat er zo nog aan je gedacht wordt heel erg leuk! Naar zo een ziekenhuis ga je toch weer naar toe als het zou moeten... Liever niet natuurlijk... begrijp me niet verkeerd... Maar ist nodig... dan ga je met een goed gevoel! Ze hebben net gebeld... Ceyran is geopereerd en het gaat goed met hem! Ze konden het stukje rubber gelukkig zo uit zijn darmpjes halen. Er hoefde geen stuk darm uitgehaald te worden. Hij is nu aan het bijkomen. Helaas vonden ze het beter dat ik niet kwam kijken omdat Ceyran daar onrustig van zou kunnen worden... Morgenvroeg dus weer bellen... Maar het lijkt erop dat mijn schat het goed doet nu... Gelukkig! Pak van mijn hart!
Jeetje wat een boel lieve reacties! Ik denk dat ik een echo krijg met 8 weken,want met de miskraam deden ook al moeilijk over dat je met 7 weken nog niet zoveel kon zien....uiteindelijk heb ik hem toen na veel zeuren wel gehad..... Ik probeer me idd maar vast te houden aan het feit dat de meeste zwangerschappen goed aflopen....ik heb wel weinig klachten nu...alleen hondsmoe.....en hele roze strepen op de testen (waarvan we er nu wel 8 gedaan hebben )Maar ik zal proberen een beetje positief te zijn.
HAhaha. 8 testen alweer. Hihi rozer worden ze niet hoor meis. Vind het wel vreemd dat ze moeilijk doen met 7 weken. Hier was het juist dat ze mij met 7 weken wilde zien. Ik geloof dat het per ziekenhuis verschillend is dus.
Vind ik ook vreemd. Sterker nog, mijn vk doet het standaard bij 7/ 8 weken! Wil je wel even Feliciteren nog! Dus bij deze meis!
@mimi....vonden het ook wat raar toen hoor.....maar ze zeiden ook dat je met 7 weken geen garanties kon geven dat het ook goed bleef gaan,daar kon ik me dan nog wel iets bij voorstellen. @Sam8....................dankjewel
Garantie krijg je nooit! Hier een gezonde baby geboren na 41w2 dagen. 3 weken later was ze er bijna niet meer..
@Sam 8......oh bah.....dat is heftig....ik ken je verhaal niet,maar hoe kwam dat?Als je het kwijt wilt hoor.....kan me voorstellen dat je er geen zin in hebt om het weer helemaal te vertellen
Ooh kan het wel even in paar zinnen vertellen hoor ! Ze oogde niet zo fit, maar niet ernstig ofzo. TOen ze dronk, deed ze dat heel slecht. En ineens begon ze heel vaag te huilen en werd ze wat blauw om haar mond. Heb de ha gebeld en kon eigenlijk meteen komen. We werden doorgestuurd naar het zkh naar de kinderarts. Daar waren we een half uur en ze was bezig een infuus te prikken, omdat al duidelijk was dat ze een hartslag van 260 had (lag aan de monitor) en zo zegt de ka dat ze nog wel erg helder is en nog geen 2 minuten later stopt ze ineens met ademen. Geïntubeerd en een paar uur later overgebracht naar het UMCG Groningen. Daar heeft ze nog 4 weken gelegen. De eerste 4 dagen op de IC, daarna op de kinderafdeling en daar kon ik dag en nacht bij haar blijven. Ze blijkt het Wpw-syndroom te hebben: Een extra geleidingsbundeltje in het hart. Hiervoor krijgt ze medicatie en het heeft 4 weken geduurd voordat ze ingesteld was op de juiste medicijnen. Maar goed, het gaat nu goed met haar gelukkig. In juni moet ze pas weer naar de cardioloog en als alles goed is, wordt de medicatie gestopt. Maar ja, nu kunnen we weer naar de volgende arts, want misschien heeft ze heupdysplasie... Maar daar krijgt ze maandag een echo voor ! Nou ja, met een spreidbroekje kan ze wel leven..
Jeetje.....daar word je ook niet blij van(beetje zacht uitgedrukt) En nu dan?Word ze er uiteindelijk nog aan geopereerd?Aan haar hartje bedoel ik.
Als het goed is, groeit ze erover heen. 95% kans. Dus de vooruitzichten zijn goed. Neej daar word je niet blij van nee. Maar goed, alles is nu weer wat op rit en ze doet het super gelukkig! Alleen ik heb het nog wel moeilijk met het feit dat we gewoon geen normale kraamperiode hebben gehad, maar goed, ze is er nog en dat is het belangrijkste! En daar kom ik nog wel overheen, alleen heeft dat tijd nodig.