ik wil eigenlijk alleen maar mijn verhaal kwijt en weten hoe jullie (als je het meegemaakt heb) er mee omgegaan zijn. ik heb zo'n dikke 5 weken geleden een miskraam gehad met 6.1 weken. op zich ben ik een nuchter persoon en ik houd mezelf voor dat er wel iets mis moet zijn geweest met onze vlinder omdat het anders niet fout zou zijn gegaan. nou heb ik afgelopen week een rot week achter de rug. ik zou vorige week maandag mijn eerste echo hebben gehad. de hele dag heb ik als niet prettig ervaren en heb er toen veel aangedacht. tot overmaat van ramp werd ik ook nog ongesteld (van de ene kant prettig omdat voor mijn gevoel weer alles "normaal" is maar van de ander kant voor mijn gevoel erg confronterend omdat er echt geen zwangerschap meer is). de dag ging voorbij en ik had het gevoel dat ik het een plaatsje kon gaan geven. alles was inmiddels voorbij (echodatum,weer ongi) maar dit duurde niet lang want afgelopen zaterdag kreeg ik een mailtje van een vriendin van mij met daarin de medeling dat ze zwanger is en ze blijkt even ver te zijn als dat ik zou zijn. ik heb het mailtje met tranen in mijn ogen gelezen en de zin in haar mailtje: wij verwachten een kindje, wordt herhaaldelijk in mijn hoofd gelezen. natuurlijk ben ik heel blij voor hun maar ik zie er erg tegenop om haar te zien. ik denk dat het voor mij voelt het als ik haar zou zien, erg confronterend met de gedachten dat ik ook zo ver had kunnen zijn, zeker als je een paar maanden verder bent en ze een buikje begint te krijgen. je zou kunnen zeggen: praat hier met haar over maar ik wil haar geluk niet overspoelen met mijn verdriet. mijn miskraam moet niet als een zwarte sluier over haar zwangerschap hangen. ik wil niet dat ze mij dadelijk niet meer onder ogen wil komen omdat ze dan misschien kan denken dat zij mij aan mijn miskraam doet denken. poeh.. een heel verhaal maar wel even prettig dat ik het kwijt kan en ik zou dus ook graag willen weten of er dames zijn die dit ook hebben mee gemaakt en hoe hun met die gevoelens omgingen
Als eerste sterkte met jullie verlies. Je moet het wel gewoon vertellen hoor, anders krop je het alleen maar op. Goede vriendinnen staan voor elkaar klaar. Mijn schoonzusje en ik waren ook samen zwanger. We scheelden een maand. Als ik mijn neefje zie, gaat het ook door mijn hoofd dat mijn dochter ook zo groot zou zijn. We hebben veel samen gepraat en dat was echt heel fijn. Je blijft toch altijd vergelijken, het is niet anders. Je vlinder zal altijd in je gedachten zijn. Je moet niet stil blijven staan. Ik kan nu heerlijk knuffelen met mijn neefje. Doe wat je gevoel je zegt, heel erg cliché, maar de waarheid.
Heel begrijpelijk meid. Ik weet dat ik je er niet mee kan helpen (zeker ik niet), maar het helpt wel om er veel over te praten. Met wie dan ook in je omgeving. Ik heb ervaren dat je je veel beter begrepen voelt en ondanks dat je niet wilt dat mensen zich anders gaan gedragen in je omgeving is het wel goed als zij ook rekening met jouw gevoelens kunnen houden. Een goede vriendin respecteert jouw verdriet. Heel veel liefs en sterkte, Josien
he toontje, Mijn broer wordt ook vader, zijn vriendin is nu 4 weken zwanger, ik storte haast in toen hij dit mededeelde, ik ben zo jaloers en verdrietig. Maar weet dat ik blij moet zijn voor hun maar is nu even erg moeilijk. Ik hoop dat ik binnenkort zwanger ben
Hey meis, Allereerst heel veel sterkte! Ik wil je aanraden om het wel aan je vriendin te vertellen, ik weet uit ervaring dat het heel moeilijk is. Als ze het weet kan ze toch enogzins rekening met je houden en dan begrijpt ze ook beter als jij een verdrietig moment hebt. Helaas zullen er nog wel wat verdrietige momenten volgen want steeds zul je eraan herinnert worden dat jij ook zo ver had kunnen zijn. Als je het niet verteld heb je toch kans dat jij jezelf uit bescherming iets van haar verwijdert en dat zal zij dan misschien weer opvatten als dat je niet blij bent voor haar oid. Dit kan jullie vriendschap beschadigen. Als je het wel verteld zal het ook niet makkelijk zijn maar dan is er wel minder kans op miscommunicatie. Heel veel sterkte, en een dikke knuffel.
Ik heb trouwens destijds eerlijk gezegd dat ik heel blij was voor haar maar dat het me ook herinnerde aan mijn verdriet. En dat ik wel graag gewoon contact wilde omdat het me er ook aan herinnert dat het gewoon goed kan gaan
moeilijk he, als iedereen om je heen wél zwanger raakt. ik probeer voor iedereen blij te zijn, maar soms is het wel moeilijk hoor. het wachten duurt zo lang. heel veel sterkte, ik hoop dat je snel weer zwanger bent en dat het dan wel goed gaat!
Hier een visie van de andere kant. Een vriendin van mij heeft een miskraam gehad en ik ben nu wèl zwanger. Mijn advies, praat er met haar over! Haar niet negeren, want ik weet uit eigen ervaring hoe vervelend dat is. Als ze een echte vriendin van je is begrijpt ze je verdriet. Als je haar niet wilt zien zal ze dat feilloos aanvoelen, en zal ze zich alsnog rot voelen omdat zij wel zwanger is en jij niet. Heel veel sterkte de komende tijd! *knuffel*