Hallo allemaal, wij hebben vanmorgen helaas een negatieve echo gehad. Ik zou eigenlijk 8 weken zwanger zijn. Maar het vruchtzakje was leeg. We zijn er allebei kapot van. Zo lang op deze zwangerschap gewacht.. het heeft niet zo mogen zijn. Buiten het verdriet... weet al de hele dag niet wat ik moet doen. Kan alleen maar huilen. Ik heb heel veel vragen. Zoals waarom? al krijg je daar geen antwoord op Maar ook, hoe nu verder? Currettage of afwachten. En als je af wacht, hoe lang dan? Ik sta voor de klas, kan ik wel werken? Stel je voor dat het op school begint?!? Ik heb vanmiddag school gebeld. Er zou vervanging komen en ik kan zelf beslissen of ik naar school ga of niet. Ik wil woensdag wel even gaan, je hebt toch afleiding nodig. Maar pffff zo moeilijk! Liefst kruip ik in bed en ga ik slapen en huilen. Maar dat kan alleen als mijn kleine meid slaapt. Ik heb volgende week donderdag weer een echo bij de Fertiliteitsarts. Gelukkig heb een hele fijne verloskundigepraktijk, zij hebben vanmiddag al gebeld en bellen morgen weer. Ik kan dag en nacht bellen. Een lang verhaal.. maar ik moest even mijn hart luchten! Mocht er iemand zijn die me advies kan geven over currettage of afwachten of over wel of niet werken? Graag!!
Dag Anouk, Wat ontzettend triest voor je. Ik weet uit ervaring hoe hard de dreun aankomt. Helaas zijn er geen universele tips te geven. Of je kan werken, dat kan alleen jij bepalen. Bekijk gewoon hoe je je voelt woensdag en doe wat je hart je ingeeft. Als je het niet kan opbrengen omdat je te verdrietig bent, geef daar dan aan toe. Je voelt het vanzelf als het 'genoeg' is en als je weer aan het werk kan gaan. Voor de een is dat na een paar dagen, voor de ander kan dat een paar weken duren. Of je wilt afwachten of dat je een curettage wilt is ook een heel persoonlijke beslissing. Ik heb bij de eerste miskraam anderhalve week afgewacht, maar er gebeurde niets. Toen heb ik me laten curetteren. Bij een andere miskraam heb ik Cytotec gebruikt, omdat ik het graag 'zelf' wilde doen, maar helaas deed dat middel niet zo veel bij mij en heb ik me alsnog laten curetteren. Een curettage is geen zware ingreep. Je kunt kiezen voor volledige of plaatselijke verdoving. Ik heb het altijd zonder narcose gedaan, maar ook dat is heel persoonlijk. Het is wel een psychisch belastende ingreep, maar dat spreekt voor zich. Meestal verloopt een curettage goed en zonder complicaties. Het voordeel dat je er dan snel 'van af' bent (wat klinkt dat bizar he, in deze situatie). Je hebt alleen wel een hele kleine kans op verklevingen, maar er is nou eenmaal geen enkele ingreep waarbij je geen enkel risico loopt op complicaties. Laat het de komende dagen over je heen komen en spreek het goed door met de arts. De beslissing komt vanzelf als je naar je intuïtie luistert. Ontzettend veel sterkte met dit grote verdriet. Suus
Hallo Anouk, Allereerst heel veel sterkte, dit is echt niet niets hoor meid. Vorig jaar maart zou ik 10,5 week zwanger zijn bij de echo maar toen zagen ze dat het hartje was gestopt met 8,5 week. Dit was voor ons een hele grote shock. Ik ben toen 2 weken thuis van mijn werk geweest, kon namelijk ook niets anders dan huilen. Na een paar dagen is de miskraam begonnen maar ben ook nog gecurreteerd na een week omdat niet alles weg was. Luister naar je eigen lichaam en doe wat je je hart je ingeeft maar neem vooral de tijd voor jezelf! Van hier een hele dikke electronische knuffel! Liefs Chantal
Hoi Anouk, wat ontzettend rot voor je,ik weet precies waar je nu staat! Luister naar jezelf en naar je lichaam is het enige advies wat ik je kan geven. Ik heb me ziek gemeld. Afgelopen donderdag kwam er bloed en op vrijdag en zaterdag kwamen de krampen. Zaterdagmiddag waren ze heel erg,leek net een lange wee. 's avonds ben ik het vruchtzakje verloren, heel bizar. Ik was ook 8,5 week toen het groeien stopte. Bij mijn vorige miskraam heb ik ook 2 dagen best wel een soort weeenactiviteit gehad, ik had daar niet bij kunnen werken. Mijn baas is gelukkig vrij makkelijk en hij dringt ook niet aan dat ik zo snel mogelijk weer kom. Ik heb alle 3 de keren besloten om het mijn lichaam zelf te laten opknappen, het is ook een soort afscheid die je moet nemen. Anderen vinden het een vreselijk idee dat er nog iets in je zit en willen er zo snel mogelijk van af. Het beste is waar je je het prettigst onder voelt, en dat kan jij alleen beslissen. En huilen is goed, je moet het echt een plekje geven. Helel veel sterkte en een dikke knuffel! liefs Miek
lieve anouk, Wat ontzettend vervelend dat je dit mee moet maken. De hele situatie is erg herkenbaar. Ik was 7,5 week zwanger toen we er achter kwamen dat het neit goed was. een vruchtzakje met de aanleg van een vruchtje maar verder niks. Wij moesten 1 week wachten ,in de wacht week heb ik wel gewerkt (ik sta ook voor de klas, groep 1-2), en na die week geen veranderingen. ik verloor wat oud bloed maar dat stopte ook weer. Wij hebben besloten af te wachten. Natuurlijk voelde voor mij beter. De dag na dat we het deffinitief wisten ben ik niet gaan werken. De dag erna was het carnaval op school en ben ik wel gaan werken. Ik had wat buikpijn maar verder ging het prima en de afleiding was heel fijn. Daarna had ik een week vakantie en dacht ik dat ik het verloren was. Maar helaas bleek uit de echo dat dat niet zo was. We mochten toen nog kiezen afwachten of curretage. ik koos voor afwachten maar wel met een grens en die grens was de woensdag erna. de echo was ook op woensdag dus we hadden nog 1 week. Omdat ik erge buikipijn en weeen had ben ik niet gaan werken. anders had ik het denk ik wel gedaan omdat ik de afleiding erg prettig vond. Helaas is alleen de placenta zelf af gekomen en het vruchtje niet. Dus het werd toch curretage. Na 3 weken afwachten was het genoeg geweest zowel geestelijk als lichamelijk. Ik zag erg op tegen de curretage maar het is me alles meegevallen. Van de ingreep heb ik totaal geen last gehad. Je gaat ong. een half uur onder narcose en daarna vloei je wat. Na een curretage heb je wel een paar dagen nodig om bij te komen. Ik denk dat als het me nog een keer zou gebeuren ik eerder voor een curretage zou kiezen dan dat ik nu gedaan heb. Het belangrijkste is dat je doet wat je gevoel zegt. Ga werken als je je er goed bij voelt. Wacht af als het goed voelt. Breng je kleine meid een keer naar een opa of oma of oppas zodat je even niks hoeft. Het fijne van al een kindje hebben is dat je door moet, ook al wil je dat niet. Ik wilde ook het liefst met mijn hoofd onder de dekens en pas weer eruit als het over was. Maar dat kon niet en achteraf is dat maar goed ook. Heel veel sterkte de komende tijd!!! Neem er de tijd voor.
Hallo allemaal, Wat ontzettend verdrietig dat dit gebeurd is. Zeker als je naar de VK gaat en je goed nieuws verwacht en je dit dan overkomt. De bodem wordt dan echt onder je voeten weg geslagen. Wat je ook besluit, het is goed. Je doet wat jij het beste voor jezelf vindt, en meer kun je niet. Luister naar jezelf, ook al krijg je misschien andere adviezen. Ik zelf heb op 18 maart een curretage ondergaan. De dag ervoor hadden we een echo en daar bleek dat het gestopt is met 6 wk + 3, terwijl ik eigenlijk 10 wk bijna zou zijn. Dezelfde middag van de echo kon ik bij de gyn terecht. Ik mocht zelf kiezen wat ik wou. Of wachten, of curretage. Persoonlijk heb ik dus direct gekozen voor de curretage. Ik bedoel, het was al 4 weken eerder gestopt, dus waarom zou het dan nog vanzelf op gang komen?! En daarbij, het idee van wachten stond me totaal niet aan. De volgende ochtend ben ik gelijk gecurreteerd, waar ik wel erg tegenop zag. Maar nu achteraf ben ik blij dat ik het direct heb laten doen. Ik voel me nu lichamelijk weer goed, maar geestelijk is het nog wel een achtbaan van emoties. De zwangerschapshormonen moeten er nog uit he Afgelopen week ben ik niet gaan werken, maar morgen ga ik weer. Ik kijk wel hoe het gaat, als het niet gaat kan ik altijd nog naar huis. Maar wat ik eigenlijk wil zeggen, doe waar JIJ goed bij voelt en laat niemand je wat anders wijs maken.Ik heb ook veel adviezen gehad en vast allemaal goed bedoelt, maar toch. Heeel heel erg veel sterkte in de komende tijd. Liefs en een knuffel
Wat een klap he? Vreselijk om ziets mee te maken. Je weet dat het geregeld voor komt, je weet dat het geregeld gebeurt maar dat het bij jezelf gebeurt, daar ga je niet vanuit... Ik kreeg met 11 weken een echo en toen was ons kleintje ook al gestopt met 8 weken. Ik zat smiddags nog bij de gyn en de anathesist en ben de dag erop gecurreteerd... Ik mocht afwachten maar wilde dit niet, wie weet hoe lang het nog zou gaan duren en of het dan wel helemaal schoon zou zijn. Curretage zelf valt alles mee, maar emotioneel ga je echt door een hel.. Hier ben ik nu 1,5 maand verder en begin me nu pas een beetje beter te voelen... Mocht je er behoefte aan hebben, in het zwanger worden club gedeelte loopt een topic "Van de roze wolk gevallen we beginnen weer van voor af aan", daar zitten allemaal meiden die hetzelfde meegemaakt hebben de afgelopen weken.. Sterkte! Liefs Loki