is dat normaal?? ik word zo snel boos of spring zo snel uit mijn band of hoe je dat zegt, en vooral tegen mijn man.. vindt het zo rot.. krijg gewoon uit het niets zo een woede aanva en benauwd, hartkloppingen (een beetje)l.. heb ik nooooooooit last van.. wat kan ik hier tegen doen???
Helaas heel herkenbaar. Bij allebei de zwangerschappen gehad....ik kon er helemaal niets aan doen behalve keer op keer op keer tot 10 tellen.....
bij de 1e had ik dat niet zo, maar bij deze?? oefff, ben geen dracula maar een duivel soms.. laatst in de trein, zo man stote met fiets tegen been van mijn dochtertje, ze had niet echt pijn maar ze schrok.. die man dee net of zijn neus bloede, ik werd zo kwaad, dat ik aan hem vroeg of ik hem zo ff voor de trein moet gooien met zijn idioote hoofd..
ik ben de ene x heel happy en we zouden even naar de winkel gaan hier is de supermarkt op zondag 5uurtjes open in de middag. dus ik wou even gezellig mee. ik me omkleden enz. zit ik toch op de bank meteen chagerijnige kop. en zo kwaad te antwoorden op alles dat wat me vriend me vroeg.. ik d8 bij mezelf naaah maar ging zo'n adrenaline bom door me heen dat toen ie zei " wees niet zo chaggo " ik zei " kijk maar uit voor je t weet kan je een knal verwachten" hij lachte me dan ook uit,w ant doe dat niet maar waar dat vandaan kwam. weet t echt niet heb uiteraard sorry gezegd en hij wist gelijk wel dat het de hormonen waren dus wel herkenbaar
heel herkenbaar.. heb echt met mijn man tedoen. Nou moet ik zeggen dat het al een stuk beter gaat ik loop meestal weg of tel tot tien.. en ik denk elke keer maar dat ons mannetje het nu ook door heeft en het is helemaal niet goed voor hem om me zo druk temaken..
ik heb het nu bij de 2e ook, ook als mijn zoontje weer een driftbui heeft dan kan ik zo mee gaan doen! Ik heb me laatst even verstopt, hij heeft mij de hele tijd lopen zoeken, ik kon hem wel in de gaten houden hoor, maar zo kon ik even afkoelen!
Ik heb het ook... Probeer zoveel mogelijk weg te lopen van de situatie, maar mijn vriend heeft de neiging om mij achterna te lopen! Heel vervelend. Gelukkig is het nu weer wat minder, maar in het begin was ik echt een ramp Liefs, Sam
fijn om te lezen dat het zo herkenbaar is.. gister was zat ik op discovery zo gevangenis programma te kijken, en ik moest gewoon huilen omdat ik het zielig vond.. ahahahha zo erg.. op mijn dochtertje wordt ik niet zo boos ofzo, maar op mijn man wel..
Hier nog iemand die er veel last van heeft.. Ik baal ervan, maar kan me niet inhouden. Bij de stomste, kleinste dingen zit ik op de kast. Ik ken mezelf zo niet! en het is dan ook nog niet zo snel voorbij..kan er best lang in blijven hangen. Voel me soms net een klein kind. Door deze gevoelens/gedrag twijfel ik, of ik nog wel voor een tweede zwangerschap wil gaan. Ik vind het best moeilijk om te genieten door dit gezeur steeds...herkennen mensen die gedachten/gevoelens??? Ik schaam me ervoor en zeg dit eigenlijk tegen niemand. Je hoort toch blij te zijn en op een roze wolk te zitten? Wanneer het ff goed gaat, kan ik wel genieten, maar die momenten heb ik helaas niet zo heel veel meer... hoop echt dat dit snel gaat afnemen. baal hier giga van!!! :x
hallo dames, Voor mij dus ook heel herkenbaar! Ik word er een beetje gek van, normaal gesproken ben ik zo helemaal niet. En maak me niet zo snel boos en druk om iets. Nu om de kleinste dingen zit ik te "zeiken". Niet alleen de vrouwen hebben het zwaar bij een zwangerschap, maar mannen hebben het ook niet makkelijk. Bij mijn eerste zwangerschap ook helemaal geen last van gehad. Succes en ik hoop dat het snel weer over is. groetjes, inge