Voor mij echt wel de MMM; ik ben van mezelf meestal vol vertrouwen over de toekomst. Al ben ik wel een planner en is dit natuurlijk niet te plannen. Maar wist ik dat wij gemakkelijk zwanger konden worden, dan zou ik véél minder gespannen zijn over of déze specifieke zwangerschap nu wel goed gaat.
@M061987 het mmm verleden speelt zeker een grote rol. Bij mijn eerste zwangerschap had ik die gevoelens ook wel maar een stuk minder. Ook niet zo bang voor een miskraam als nu. En idd als je jong bent en door naar een piemel te kijken al meteen zwanger raakt dat verandert je kijk op alles enorm @Leraje o lieverd ik herken jouw hersenspinsels zo goed van mijn eerste zwangerschap! Je bent echt niet raar of gek, het is zo normaal dat je als first time mom zo denkt en twijfelt! Het is zo jammer dat daar zo weinig over geschreven wordt. Ik voelde me ook altijd zo’n raar mens als ik zo dacht. Er gaat zo veel veranderen in je leven, je bent bang om jezelf als karakter en persoon kwijt te raken, maar dat gebeurt echt allemaal niet lieverd. Echt niet. Je wordt niet die tuttebellen mama die je zo verafschuwt als je nu zo ook niet bent. Je zult als persoon wat meer bezig zijn met je baby en alles wat in jullie leven verandert, en je wat meer aanpassen op je baby en alles wat verandert. Maar daar onder ben jij nog altijd jij, zoals je bent, en dat verandert niet. Je angst bedriegt je, en je hormonen maken al die gedachten en angsten lekker nog een beetje erger. Echt, het zijn je hormonen die je dit nu zo laten denken. Dat geloof je nu niet, maar als je er straks op terug kijkt als je ontzwangerd bent na zoveel maanden dan lach je erom en denk je ja, ze had gelijk het komt echt allemaal goed, en als je nu nog even geen zin hebt in babykamer en spulletjes dan komt dat later wel. Laat je toch lekker je man die babykamer doen als hij daar wel behoefte aan heeft. Misschien kom je dan ook wel vanzelf in de mood ik herken het nu ook, m’n man is al aan het wachten op beter weer zodat hij het kozijn van de babykamer kan doen en heeft er al helemaal zin in. En ik durf ook nog niet eens aan de babykamer te denken of spullen te kopen omdat ik ook nog niet in m’n hoofd heb zitten dat dit goed gaat. Terwijl de kans dat t mis gaat echt enorm klein is nu. Het is oke om je nog even niet zo in de mood te voelen, dat komt wel. Je krijgt er straks vanzelf meer vertrouwen in, misschien na de 20 weken echo, dat was voor mij vorige keer wel een kantelpunt. En je hormonen zorgen ook vanzelf voor de nesteldrang straks (ook jij zult eraan geloven haha!) en dan komt dat helemaal goed met dat kamertje en die spullen. En daar tussenin blijf jij gewoon lekker je nuchtere zelf, en gaat dat aanpassen naar de nieuwe situatie met baby, relatie etc echt vanzelf straks. En ja soms loop je tegen de muur, en dan los je dat ook wel weer op. ❤️
@Leraje ik herken het ook hoor! Vind het ook lastig allemaal. Kan me nog niet echt voorstellen dat er een kleintje is. Ik vond ons leven ook zo leuk zoals het was! En ineens niet meer fulltime werken... dat lijkt me ook maar raar. En ik wil gewoon weekendjes weg, lekker naar Rome stond op de planning. Kan dat allemaal wel? En de vakanties dan? En als we lekker uit eten willen? En ik hou zo van slapen!! En lekker niks doen! Pffffffffffffff doei leven! lekker ondankbaar he haha.
@M061987 fijn dat alles weer goed was! Zo'n hartjesspreekuur lijkt me ook wel wat. Ook al ben ik nu 22 weken en voel ik de baby elke dag, nog steeds denk ik regelmatig dat het vast niet goed meer is/er iets met het kindje is. Kreeg van een vriendin nu ook de vraag of ik de laatste drie rietjes nu ook weg ging doen, was nu tenslotte zwanger. Heb er nog niet eens bij stilgestaan! Eerst dat kindje maar eens gezond op de wereld zien te krijgen. Geen idee of ik op mijn 20e minder bang geweest zou zijn. Vraag me nu wel eens af waar ik zo bang voor was qua zwanger worden... condoom vergeten, pil een keer overslaan... overal kon je zwanger van worden. As if was het maar zo makkelijk geweest @Leraje Ik was bij de eerste ook echt wel bang dat ik het helemaal niet leuk zou vinden, spijt zou krijgen etc. En heel eerlijk gezegd, nu heb ik dat gewoon weer. Heb net een beetje ritme met mijn dochter, straks heb ik er twee. In mijn eentje. Hoe ga ik dat allemaal doen?! Kan ik mijn dochter nog wel geven wat ze nodig heeft, ga ik niet straks mezelf compleet verliezen en alleen nog maar bezig zijn met twee kleine kinderen enz.
Oh en trouwens het jezelf verliezen... dat is me heel erg meegevallen. Natuurlijk ben ik nu wel anders geworden, ben nu naast mezelf ook moeder. Maar ben echt nog steeds gewoon mezelf. Ben niet zo'n moeke geworden en doe nog gewoon wat ik eerst ook deed. Oké, ga wat minder spontaan een weekendje weg of uit eten, maar doe het nog wel. Ben alleen iets beter geworden in plannen. En vind andere kinderen nog steeds heel vaak stom en vind ook niet alles van mijn eigen kind geweldig. En kan ook nog steeds over andere dingen praten dan over mijn kind. Breng haar inmiddels ook vrolijk naar de opvang en kinderloze vriendinnen vraag ik ook of ze liever met of zonder mijn kind afspreken.
Hahah ik vind het echt fijn te lezen dat jullie dit ook wel hebben/hadden. Het voelt zo stom en ondankbaar! Maar ik ga nu (!!) verder met de logeerkamer opruimen/leegruimen
Oh en trouwens helemaal niks tegen 'tuttenbellenmama's' he Dit zijn mijn persoonlijke issues en ik vind het dus helemaal niet stom als andere vrouwen het wél heerlijk vinden om in die rol duiken en genieten van alle 'tuttige' dingen! Ik ben gewoon een muts
Mutsen unite! Trots op mezelf want ik heb weer een hoop zooi in de logeerkamer opgeruimd. (Dit is waar onze hele boekenvoorraad staat... beneden geen plek voor boekenkast. Nu moeten de boeken dus uit logeren bij opa en oma whahaha en het doet PIJN aan mijn hart om ze niet in huis te hebben! Maar gaat nu echt ff niet. En weet ook niet of het in dit huis nog gaat lukken als we nu dus een babykamer krijgen ipv een logeerkamer...) (En ja we hebben heel veel boeken Er is ook nog een selectie beneden en op de slaapkamer en in ons mini-studeerkamertje, maar helaas geen plek voor alles). (En alle praktische spullen die je niet nonstop gebruikt maar wel regelmatig, zoals een rugtas, sportschoenen, nagellak, stoomreiniger, pennen/scharen, dat soort 'rommelspullen'... omg het wordt niet gemakkelijker met een babykamer maar de bedoeling is dat al déze dingen straks in de inbouwkast kunnen in ieder geval).
Oooh de boeken! Hou op schei uit. Met komst van dochter heb ik heel veel boeken weg moeten doen. Deel naar zolder, deel naar de logeer/was/kledingkamer, deel naar mijn slaapkamer, maar heel veel gewoon weg. Kon ze echt niet meer kwijt. En nu... moet dus de andere kamer ook leeg. Dus de boeken die daar naartoe zijn gegaan moeten nu ook weg Een paar kunnen nog naar mijn kamer, een paar nog naar zolder, maar daar past ook niet veel meer bij. Kledingkast moet ook al naar mijn kamer, dus ik moet ze weg doen. Maar met pijn in mijn hart hoor.
Neeee wat erg he! Nog een reden waarom ik zo baal dat we het huis laatst niet gekregen hebben. Daar was net wat meer ruimte beneden en hadden we al helemaal bedacht hoe we daar een mega-boekenkast in gingen bouwen Nou ja, wie weet lukt het binnen een paar jaar om een huis te vinden waar zoiets gaat werken.
In ons vorige huis had ik ook zo’n plaats probleem… 3 kleine slaapkamers en geen zolder of opberg ruimte. Nu we dit huis gekocht hebben ben ik blij met mijn zolder, dat scheelt enorm. Zou niet weten hoe ik t zonder moest doen. En ik kan soms best een tuttenbellenmama zijn met koekjes bakken op woensdagmiddag en zo haha maar ook een halve bouwvakker en buiten in de tuin tegels leggen I don’t feel offended
Hahah maar samen koekjes bakken etc lijkt me juist zo leuk <3 Het zit hem meer in de spulletjes volgens mij, het 'tuttige' gevoel, niet zozeer in de activiteiten. Hier gelukkig wel een zolder maar niet met open trap helaas, dus toch iets minder toegankelijk.
@Leraje Je kind IS het allerbelangrijkste in je leven. Maar daarnaast kun je ook best ambities hebben. Dat gaat prima samen met het feit dat je kind altijd het belangrijkste is. Maar hier twijfel ik bij elk kind weer, doen we hier goed aan, gaat het goed komen, redden we het wel.... Ik heb wel alles gelezen, maar vandaag weer gewerkt (in kader reïntegratie) dit keer 1,5u, maar dat viel echt tegen. Sowieso had ik een slechte nacht met nare dromen en veel/vaak wakker. Dus ben helemaal op!! Als ik dus niet reageer, ik heb het wel gelezen!! En hier ook nog steeds onzeker, maar dat komt omdat ik morgen 20 weken ben en de baby echt bijna niet voel. Nog minder denk ik dan de jongste, waarbij de placenta ook voor lag. Die voelde ik toch echt wel elke dag en ook wel gedurende de dag. Deze baby eigenlijk bijna niet. Alleen als ik 's avonds op bed lig, op m'n linkerzij. En zelfs dat niet elke avond...... @boeken Ik heb voor de verhuizing naar ons nieuwe huis heel veel weg gedaan. Ik heb tegenwoordig een e-reader (ik was echt een boekenmens, maar zo'n e-reader is tóch wel handig!) Dus heb nu alleen de boeken/series die ik absoluut met een reden wil houden, op onze slaapkamer staan. Zoals de Harry Potter en LOTR boeken, maar ook mijn boekenreeks van Anne Rice (interview with a vampire o.a) en manlief zijn Stephen King's. En natuurlijk mijn Alice collectie. Mijn antieke, de annotated, de biografieën van de echte Alice en Lewis Carroll.... @nesteldrang Ik vind het heerlijk om het op tijd klaar te hebben, en dit keer helemaal, omdat we de komende drie maanden ook nog een hele nieuwe slaapkamer af moeten maken voor de oudste dochter en voor de jongste dochter en daarna pas de babykamer weer kunnen inrichten. Ook omdat ik gewoon risico loop op extreme bekkeninstabiliteit door mijn aandoening. Tot nu toe afkloppen, bij nr1 en nr2 kon ik nauwelijks meer lopen, bij nr3 had ik weinig last. Nu hopelijk weer!!!
Ik ben trouwens dus helemaal niet zo'n koekjes bak mama vond het heerlijk dat mijn oudste zich uren zelf kon vermaken, kon ik lekker een boek lezen helaas zijn de meiden tot nu toe allemaal geen ster in zelf spelen......
@mamavandave cakejes kan ook? Nee flauwekul. Lastig die fases als ze zichzelf niet zo goed bezig kunnen houden. Ik herken het Is baby voelen elke dag niet pas vanaf 20 weken ergens? Ik ben het alweer vergeten. Misschien heb je gewoon een rustige baby in je buik deze keer die niet zoveel zin heeft om uitgebreid te trappelen als je straks tegen t einde loopt ben je er dankbaar voor whaha, geen gekneusde ribben en karate trappen op je blaas
Even twee geluksmomentjes delen op de vroege ochtend: vanochtend om 7.30 uur al een wandeling gemaakt met man, dus nu al op 4500 stappen én de vega filet americain van de vegetarische slager vanochtend gekocht bij de AH blijkt een hit. Eigenlijk wordt mijn honger naar een broodje filet americain gestild. (Sorry voor alle dames die nog steeds kotsmisselijk zijn of zelfs aan de sonde zitten). Tip voor de dames die net zo van filet houden als ik. @M061987 hier je angst heel herkenbaar: ik hoop ook steeds dat ie het nog doet. Angst zit heel diep. Dinsdag 20 weken echo, vind dat heel spannend. Toch weerhoud het ons er niet van om steeds meer spulletjes te kopen. Muursticker van Pimpelmees zondag op de muur geplaatst, we kregen van het werk van mijn man een knuffel aap en van vrienden een giraffe (beiden 1 meter lang). Vloerkleed is ook binnen en kreeg gister mail binnen van Prenatal dat onze bestelling opgehaald kan worden. Ik wacht wel met uitpakken van de kinderwagen tot de 20 weken echo, dat dan weer wel... Hier begint buik echt te groeien en we noemen sinds dit weekend onze baby bij zijn naam. Deze naam staat bij ons al maanden op nummer 1 (nog ruim voor de zwangerschap), maar blijkt nu aardig populair. Heb echt geprobeerd er vanaf te stappen door te zoeken naar alternatieven, maar dit is de enige naam waar ik iets bij voel. Fijne dag allemaal!
Super leuk, wij noemen de kleine ook al bij naam als we alleen zijn. Maar mn vriend heeft zich dus vab t weekend bij z'n vader versproken, dus mn schoonmoeder weet de naam van onze zoon al.. dat ben ik een beetje boos on geworden, want ik zit zelf telkens op mn lippen te bijten om niks te zeggen of me te versprekeb.. Filet american vind ik niet zo heel erg lekker, maar ik wist wel van die variant uit eerdere zwangerschap dat die wel mocht Helaas is er geen alternatief om tonijn te eten, ik heb t er echt moeilijk mee Wat betreft angst of de baby het nog wel doet, dat herken ik ook! Ik voel m namelijk niet meer en ben toch wel zenuwachtig voor 2 februari, wat als hij niet meer leeft... dan heb ik alles gekocht voor niks en zal ik t weer weg moeten doen.. iknwil graag ervanuit gaan dat t goed gaat met de kleine man, maar t is zo moeilijk als je 'm niet voelt...
Wij hebben een werknaam! Die zeggen we gewoon bij iedereen, en thuis gebruiken we de echte naam wel eens. Om er even aan te wennen. Maar de werknaam klinkt beter dan de echte kan niet aan de echte naam wennen haha