Ja dat is naar! Constant maar deo bijhebben denk ik dan? Misschien kan je dat spul van Odorex proberen, dat wat je moet deppen met een wattenschijfje. Dat gebruikt mijn man met enige regelmaat.
Ooo overmatig zweten lijkt me ook heel vervelend! Idd wellicht odorex proberen? (Niet direct na het scheren ) Hier heb ik het echt heeeeel veel extreem koud gehad maar lijkt nu een ommekeer in te komen. Voel me sinds 2 dagen qua misselijkheid en moeheid stuk beter. Maakt wel direct onzeker natuurlijk Het is nog niet helemaal weg maar wel echt heel dragelijk geworden! Overige kwaaltjes zoals extreem opgeblazen in de avond, gevoelige borsten, vredelijke huid en maagzuur zijn nog steeds aanwezig.
Valt wel mee eigenlijk. Ergens heb ik steeds het gevoel dat het goed zit, maar dan toch weer vlagen angst dat het fout zit. Morgen misschien wel echt zenuwachtig haha, maar tot nu toe nog niet zo'n moeite mee.
Oh ja dat opgeblazen 's avonds en maagzuur heb ik ook. Vooral dus maagzuur als ik even niets gegeten heb. Het is minder vervelend dan misselijk zijn maar toch ook irritant... en gevoelige tepels haha. Ook gevoelige borsten maar dat is nog steeds hetzelfde als ik elke maand voordat ik ongesteld moet worden heb. Hoe zit het trouwens bij jullie met zin in seks? Ik droom er steeds over en heb er ook zin in hahaha dus dat is wel leuk! Heb ook het idee dat de orgasmes intenser zijn... /tmi Helemaal prima trouwens, ik was juist bang dat de zin in seks zou opdrogen en voor mij/ons is het wel belangrijk in onze relatie. Gelukkig niet vooralsnog.
Ik zal eens kijken! Idd deo is mn beste vriend Opgeblazen hier ook nogsteeds, zal nog wel even zo blijven denk ik.. Zin in seks heb ik wel, maar gebeurt niet. Geloof dat mn vriend niet durft, was bij de jongste ook.. Dus dan maar handwerk
Vorige keer had ik het eerste trimester niet super veel behoefte door extreme moeheid(1x per week tot max 1x per 2 weken) en daarna heeeeel veel zin Ben benieuwd of die zin sttaks ook weer zo gaat toenemen
Hehe ik denk dat ik dan serieus over mn man heenkots, dus dat lijkt me niet erg sexy. Hopelijk binnenkort weer
Ik kan dus niet tegen de geur van deo. Sowieso zijn alle geurtjes eigenlijk teveel. Als het goed is heb ik nu de piek, dus hierna zou het steeds wat beter moeten gaan hopelijk! Hier helemaal geen zin, maar goed, ik ben ook steeds beroerd, dus verdraag sowieso echt maar heel weinig, überhaupt qua aanrakingen. Sommige dagen kan ik zelfs niet verdragen dat m'n jongste op schoot klimt de hele tijd.....
Als je heel misselijk bent, kan ik me goed voorstellen dat je geen zin hebt! Moeheid kan ik wel langs werken hihi. Nu vindt mijn man het nog geen probleem, maar ik kan me eigenlijk wel voorstellen dat hij niet zo geïnteresseerd meer is als ik een buik begin te krijgen... we zullen het zien.
Oh trouwens nog iets, herkent iemand dit? Ik heb telkens tegen de avond een soort spierpijn in mijn buik! Ik denk dat dat 'de bandenpijn' moet zijn, maar volgens mij is het wel echt mijn buikspieren, het voelt iig precies zoals wanneer ik iets te fanatiek buikspieroefeningen heb gedaan. Het is vooral aan het einde van de dag. Gisteren had ik het al wat eerder, maar toen had ik heel ver gewandeld. Op zich geen heel vervelend gevoel, maar wel opvallend. En ik snap het niet helemaal want die baarmoeder is natuurlijk nog helemaal mini?
Ik heb een beetje rotdagen gehad met toenemende angst (dat t mis is), steeds slechter slapen, waardoor ik nu continue emotioneel en angstig ben en me nergens op kan focussen (werk wel, maar ben super inefficiënt waardoor ik mn werk niet af krijg, overwerk, nog vermoeider ben). Met verloskundige overlegd en in combi angst/stress en fysiek ook al de wankele balans qua gewichtsverlies/schildklier ontregeld vanmiddag toch even afspraak. Blij dat ik mag komen. Maar wat zou ik graag een blije zwangere zijn.. :'( eindelijk zwanger na zoveel jaar en dan kan je nog niet genieten. Voel me zo'n sukkel
Och dikke knuffel. Je hebt ook helemaal nog niet een makkelijke zwangerschap dus snap ook best goed dat je er even doorheen zit. Het is ook dat je verwacht blij te zijn, dat 'hoort' zo. En als die roze wolk er dan niet is, is dat best even omschakelen. Blij zijn dat je nu eindelijk een kind (nou ja, meteen maar twee!) krijgt is wel heel wat anders dan blij zijn met de zwangerschap zelf. Die is gewoon tot nu toe helemaal niet leuk. Dat aan jezelf toegeven is wel een dingetje. Tenminste dat merk ik zelf wel. Niet te streng voor jezelf zijn, je mag zwanger zijn gewoon hartstikke stom vinden. Fijn dat je zo even naar de vk mag. Doet me hier altijd wel goed om even weer de geruststelling te krijgen dat baby in elk geval gewoon doet wat het hoort te doen.
Ik vind het ook helemaal niet raar hoor Gliss. Ik merk het zelf ook heel erg, ik ben eigenlijk helemaal nog niet blij, eigenlijk meer soort van paniekerig als ik denk aan dat er volgende zomer een kindje is? Wat echt heel raar is want ik wil al járen kinderen, ik ben al járen heel verdrietig geworden bij het idee dat het nooit gaat gebeuren. Ik geniet altijd enorm van mijn neefjes en nichtjes. Maar nu het daadwerkelijk zo ver is bij ons, heb ik nog steeds het gevoel 'ik wil het ooit wel, maar niet per se nu'? Ik zie op het moment opeens de voordelen van kinderen eigenlijk nauwelijks meer en ben alleen maar bezig met de praktische kanten en alle nadelen. En dat is dan even los van de stress over of het wel goed gaat, of het wel goed blijft gaan, of er geen afwijkingen zijn etc. En dat de fysieke realiteit van het zwanger zijn idd niet per se leuk is. Ik bedoel, ik was er ook niet vanuit gegaan ofzo - ik wist van tevoren dat de eerste 12 weken zwaar zijn en de laatste 12 ook Maar ik heb wel al die jaren een heel fysieke drang gehad om zwanger te worden. Nu ben ik het, en ik had ergens toch gedacht dat mijn lijf dan heel 'tevreden' zou zijn (ondanks fysieke ongemakken). Maar dat ervaar ik dus nog helemaal niet zo. Ik voel me helemaal niet zwanger, ik heb helemaal niet het gevoel dat er al een kindje is, ik heb geen band met wat er nu precies gebeurt in mijn buik. Ik denk dat dat verandert als je het kindje gaat voelen. Of tenminste dat hoop ik Maar eigenlijk voel ik me dus vooral steeds onzeker en maak me druk over alle manieren waarop ons leven gaat veranderen. Ik denk trouwens hier dat het ook niet zo helpt voor deze gevoelens dat mijn man er heel realistisch en nuchter in staat. Hij voelt (uiteraard ws) ook nog geen band met het potentiële kindje. In zijn woorden: "Dat komt neem ik aan als het er is." Maar hij is dus ook niet per se blij nu en is voornamelijk bezig met de praktische kant: we moeten wat dingen verbouwen in huis en heeeel veel opruimen om plek te maken, hoeveel geld kost alles, hoe moeten we dat met opvang doen, etc. Als hij nou helemaal jubelend zat van 'yessss kindje' dan zou ik daar denk ik ook veel gemakkelijker in meegaan. Maar ik zit nu dus ook heel erg in die praktische mentaliteit. (Aan de andere kant is het ook wel fijn dat hij zo realistisch is hoor! Ik héb wel echt wat aan hem. Maar niet echt voor blijheid haha.)
Ik heb dat bij mn dochter en nu ook niet hoor. Ik ben zelf ook heel praktisch ingesteld en mijn man ook. Ik voelde trouwens ook niet direct na geboorte die band. Dus ook dat kan nog. Had gedacht dat mijn man direct de verliefde en verzorgende rol op zich zou nemen maar ook dat had tijd nodig.