Die stress van dezelfde donor willen herken ik wel. Ik wil ook persé een kindje van dezelfde donor en ook van de mijne is er niks meer beschikbaar. Vond ik in het hele traject echt wel extra stress geven. Ben zo blij dat het nu gelukt lijkt te zijn! Gewoon een 100% genetisch broertje of zusje! Heb wel meegelezen met alles, maar even de puf niet overal op te reageren. Ben ziek en lig met koorts rillend onder een dekentje.
Wat toevallig dat eer meerdere vrouwen in dit groepje met een donor te maken hebben. Dat vond ik ook wel extra stressvol en ik vond de arts daar wel laconiek over “ach sommigen willen juist andere donor” en daarmee ook dat ik me geen zorgen hoefde te maken, we hadden voorrang etc en dan na de laatste behandeling “sorry toch op”. Ja.... wat moet je dan. Anders hadden we voor ivf gekozen met t laatste rietje om de kansen te vergroten. L We staan overigens wel op een wachtlijst mocht er nog wat beschikbaar komen. Misschien is dat een optie @Enigma @Tinsel? En Gliss je spanning druipt door het bericht heen. Ik hoop zo met je mee dat dit kindje lekker bij jullie blijft! Ik zit op mn werk maar vind echt weinig belangrijk op t moment. Wil gewoon onder een dekentje wachten tot de eerste echo haha
Ja, weet je we zijn al 3,5 jaar onderweg voor een kindje en na zoveel behandelingen en 2x misgaan ben je gewoon onwijs bang om nooit ouders te mogen worden terwijl de 'hele wereld' om je heen wel kinderen mag krijgen en veelal zonder moeite. Mijn man had daar in het begin niet zoveel last van, maar inmiddels ook, dus mijn rots in de branding is ietsje wankeler dan voorheen, wat lastig is als je zelf ook zo gespannen bent. Maar we steunen elkaar waar mogelijk en bekijken het dag voor dag. Als het nu weer misgaat dan moet je niet alleen dat verwerken, maar moet je ook weer terug dat slopende traject in voor de derde keer en het houdt een keer op natuurlijk. Dat speelt allemaal mee. Vertrouwen in eigen lichaam is volledig weg na alles, dat zal tijd kosten om terug te krijgen. Ondertussen probeer ik me zoveel mogelijk bezig te houden met mijn (drukke) werk, sporten, wandelen honden, huishouden en tuin, sociale contacten etc. want zodra ik even niks doe begint dat hoofd weer te malen. Tussendoor trouwens ook en ik ben snel afgeleid en kijk veel op het forum. Misschien niet altijd de beste tactiek, maar het is maar even zo. Dat kleedje op de bank klinkt aantrekkelijk, misschien vanavond maar eens even doen en de houtkachel aan @Enigma ik hoop dat je je snel beter voelt!
Ja erg toevallig inderdaad. Herkenbaar van die extra stress en van de artsen die er niet echt besef van hebben. Tijdens de laatste poging voor ons zoontje hebben we nog expliciet nagevraagd of het echt geen probleem was voor een tweede kindje, en de arts deed daar ook wat lacherig over. Toen we dan een jaar na de geboorte terugkwamen bleek dat er helemaal niets voor ons gereserveerd was en dat de zwangerschap niet was doorgegeven. Gelukkig nog wel drie rietjes kunnen gebruiken die in het ziekenhuis lagen, waarvan de eerste (ook in onwetendheid en denkende dat er nog voldoende was) voor IUI. En nu is alles op. We hebben zelf contact opgenomen met Cryos en andere ziekenhuizen, maar helaas is de donor ook gewoon gestopt. In België, dus ook nog eens een anonieme donor, waardoor we zelfs pas na veel aandringen te weten zijn gekomen waar we naar moesten vragen. Ook hier is de concentratie ver zoek trouwens, terwijl het een super drukke periode is op het werk.. Veel beterschap @Enigma!.
Ik zit hier ‘stiekem’ mee te lezen om @Gliss en @droomwens79 te volgen uit ons mmm groepje. Ben nu zelf 22 weken zwanger en dus al iets verder. Herken zo wat jullie schrijven en wil graag laten weten dat het zoooo normaal is als je uit deze situatie komt. Bij sommigen zal het erge onzekere gevoel na een eerste goede echo minder worden, bij anderen pas na 20 weken echo en bij anderen blijft het tot bevalling. Ik heb me er bij neergelegd dat het bij mij redelijk aanwezig blijft. Af en toe geniet ik wel, maar het ‘geniet van je zwangerschap’ is er bij mij veel minder. En weet je, dat vind ik helemaal niet erg. Het is geen roze wolk voor mij en dat is ook goed. Het heeft mij rust gegeven om dat te accepteren. Misschien heeft een van jullie hier nog wat aan. En kopen van kleertjes, uitzoeken van spullen en bedenken hoe de kamer wordt blijft net zo leuk. Ik heb alleen niet dat verliefde roze wolk gevoel oid. Oh en, ik had na die eerste dagen van een positieve test ook heel lang dat ik vrij weinig voelde. Gevoelige borsten werden minder en zelfs een keer een kleine bloeding gehad rond 7 weken. En weer dikke stress daarover. Maar het gaat nog steeds goed. Kwaaltjes wisselen gewoon ontzettend. Ik wens jullie allemaal wat peace of mind richting de eerste echo toe en als dat niet lukt een dikke knuffel!
Ik voel jullie zo goed. Het is zo’n stressvolle tijd. Na traject en eerder verlies. Ik probeerde maar tegen mijzelf te zeggen dat de kans het grootste was dat het gewoon goed zat. Dat hielp overigens verder geen ene meter voor de stress. Maar wie weet lukt het jou wel
Ja dat is zo begrijpelijk! Het is een weg vol teleurstellingen en je hoopt dat er in ieder geval 1x het geluk aan je zijde is, zeker bij een eerste kind. Los van het verlangen doet het natuurlijk ook wat met je, de ervaring dat je steeds teleurgesteld wordt, ook als je het niet verwacht of de lat al laag hebt gelegd en dat er dan alsnog een dikke tegenslag over je heen komt, en de overname van je lichaam en emoties. Ja alles buiten je controle dus, waarbij het zo’n intens verlangen is... moeilijk uit te leggen ook aan anderen vind ik vaak (los van de mensen die heel dichtbij staan en echt meeleven dan). Een vriendin bij wie het in 1x raak was zei laatst nog ja elke maand seks is ook niet leuk hoor. Tja, ze staat er gewoon wat anders in. Het lichtpuntje is alleen dat ondanks alle tegenslagen, het alsnog zomaar ineens wel kan lukken. Daar gaan we voor
Ik heb een donor via Cryos en zelf moeten kopen/reserveren. De kliniek stond er wat dat betreft buiten, maar snapte gelukkig wel heel goed dat ik dezelfde donor wilde gebruiken en dachten wel mee qua behandeling. Niet alles opmaken aan IUI. Cryos kon niet beloven dat de donor opnieuw zou doneren en als er nog een rietje beschikbaar komt krijg je ook geen bericht, dan moet je het toevallig net op tijd zien.
Jaaa zo is dat! hebben jullie ook dat je niet met je benen over elkaar wil zitten? Ik ben zo bang dat ik t afknel of ie niet genoeg ruimte heeft Ik zit de hele dag met mensen in gesprek dus denk er de hele tijd aan
Haha nee die herken ik niet. Maar ieder heeft vast zijn eigenaardigheden Ik laat wel m'n buik iets meer ontspannen merk ik, hou hem blijkbaar automatisch vaak wat in geloof ik, ook om goed rechtop te blijven zitten. Ik heb net iets langer lunchpauze genomen (werk vanuit huis vandaag) en ben gaan sporten, dit heeft me echt goed gedaan. Ben iets meer zen!
Hier ook gesport. Ik dans een uur in de week en met al het springen denk ik dan wel, oei.... Als ik beweeg/sport heb ik ook geen last van die zeurende pijn in m'n onderbuik, dus dat was wel fijn. Nu weer lekker op de bank en dan maar weer op tijd op bed! En idd, we zijn zwanger!
Hoe gaat het met jullie vandaag? @droomwens79 @Enigma @mamavandave @VeganMil @Tinsel, sorry als ik iemand vergeet, dat ligt aan mij Met mij gaat het vandaag wel goed merk ik. Ben opgewekt, weinig klachtjes. Ik blijf mn buik licht voelen maar minimaal, borsten zijn licht gevoelig en vanmorgen een vlaag misselijkheid bij pillen innemen en tandenpoetsen. Ik ga dit maar gewoon als positieve en normale verschijnselen beschouwen. Denk omdat het zo rustig is dat ik even wat minder angstig ben dan in het begin. Helpt met de spanning. Verder heeft het sporten me gister ook goed gedaan en ben ik lekker druk met werk. Vanmiddag belt de gynaecoloog voor overleg over de medicatie en dan ga ik vragen om echo met 6+5 ipv 7+2, ben benieuwd. Laat het weten. Ben vandaag 4+4, dag voor dag gaan we vooruit Liefs en fijne dag alvast vandaag!
Goedemorgen! Fijn te horen dat je je wat beter voelt. Een paar kleine klachten is af en toe wel fijn voor de bevestiging he. Moet je nog veel medicatie gebruiken? En heb je een idee tot wanneer of je hoor je dat nog van de gyn? Hier gaat het wel oke. Paar kleine dingetjes, wel nog buikpijn (darmen) en ook dat zeurende gevoel bij mijn baarmoeder. Heel af en toe na een teleurstelling schiet er ineens een traan in mijn ogen, echt om onnozele dingen, maar zo even dat die emotie ontsnapt. Misschien ook de spanning. Heb vandaag voor de tweede keer bloed geprikt maar krijg wss pas laat de uitslag waardoor de arts het dan ook weer te laat weet.... beetje vervelend, het is toch gewoon spannend. Had liever geen bloedgeprikt maar gewoon afgewacht. Nu wacht je dan toch weer op een oordeel, terwijl ik juist op mijn lichaam probeer te vertrouwen. Nou ja. Ga op goed geluk de 7 weken echo maar inplannen. En hoe is het met de andere meiden?
Hier gaat ook alles goed, op moment bijna nergens last. Afkloppen nog haha. Testen lopen mooi op vandaag 14 dpo. Maandag pas bellen naar het ZH Of zal ik het vrijdag doen haha om ze nog eens te plagen, vorige keer schoot die vrouw helemaal in de stress ervan Ben benieuwd wanneer de eerste echo gepland word. En ben zoooo benieuwd naar de reactie van de arts omdat zij de Verse TP afraden.
Ondanks de misselijkheid en braken gaat het goed we zijn vandaag voor het laatst op ons vakantie adres, morgen weer naar huis toe was een rustige week hierzo, eventjes bijkomen van alles.
Beetje een lang verhaal maar prednison en aspirine wordt in NL eigenlijk bijna niet voorgeschreven omdat er geen wetenschappelijk bewijs voor is geleverd tot op heden. In het buitenland wordt het vaker gegeven bij herhaald implantatie falen (check), herhaald miskramen (check) en auto-immuunziekten (check, heb 2x Graves gehad met veel antistoffen). Dus ik gebruik het een soort van experimenteel en daarom is er ook niet echt een richtlijn over hoeveel en hoelang. Ik weet dat in Duitsland (C&C) ze prednison van 10mg met 5 mg verhogen richting 20mg en dan na week 12 afbouwen en aspirine tot week 34. Maar of dat nu ook het advies van onze gyn zal zijn geen idee.. daarom overleg. Verder gebruik ik nog progesteron ivm herhaalde miskramen, ook geen direct bewijs voor in natuurlijke cyclus (progesteron in luteale fase was goed bij mij bleek uit RIF onderzoek), maar dat verwacht ik tot week 12. Schildkliermedicatie gaat via de internist, heb ik reeds iets verhoogd volgens eerdere afspraken en verder op geleid van bloedonderzoek, daar zijn wel richtlijnen voor. Wat superspannend voor jou die bloeduitslagen, lijkt me slopend, vooral omdat het dus waarschijnlijk pas eind vd dag (of morgen?) wordt. Kun je ze niet online inzien vast?