Hey lieve meiden, Ik ben er afgelopen woensdag achtergekomen dat ik weer zwanger ben na de stilgeboorte van onze dochter. Zij is stilgeboren met 22+3 weken en dat was op 7 september 2023. Dat is dus nu bijna 7 maanden geleden. Ik ben ontzettend blij maar tegelijkertijd ga ik door een achtbaan van emoties. Intuïtief voelt het dit keer wel veel rustiger moet ik eerlijk zeggen dus dat is wel fijn. Toch ben ik benieuwd of jullie, de mensen die dit al hebben meegemaakt, tips voor mij hebben? En misschien zijn die tips ook handig voor andere mama’s die nu zwanger zijn na verlies! Thanks alvast!
Gefeliciteerd! Proberen hoe moeilijk het ook is wel te genieten. Bespreek je eventuele angsten met de vk/gyn waar je bij loopt ook. Kijk wat er mogelijkheid is aan eventuele extra controles, misschien rond termijn ook dat Sinne is geboren(mooie friese naam)
Ik was iets minder ver (17 weken) maar na een half jaar ook weer zwanger. En ik schommel nog steeds in mijn emoties. Wat mij helpt is daar aan toegeven. Ook aan de angsten die komen kijken. Ik heb extra echo’s gehad, een extra onderzoek. En dat voelde voor mij fijn. Toch een soort van “controle” over de situatie. En voor nu ook nuchter denken. Het gaat gewoon echt veel vaker goed dan fout. Daar probeer ik mij aan vast te houden. Sterkte ❤️
Gefeliciteerd met je zwangerschap! Wat verdrietig dat je je dochtertje verloren bent. Voor mij is het al even geleden, maar ik heb bij onze oudste zoon toen extra echo's gehad. Met het ziekenhuis duidelijke afspraken gemaakt zoals elke week controle tot dat het voor mij goed voelde en als ik aangaf dat het geniet was op het eind, dan inleiden (na 38 weken, dat wel). Ik heb op het eind ook meerdere keren aan de ctg gelegen, puur voor geruststelling.
Wat verdrietig dat je je dochter moet missen. En gefeliciteerd met je nieuwe zwangerschap natuurlijk! Ik ben ook met 22 weken een dochtertje verloren en na 8 maanden weer zwanger geworden. Dat rustigere gevoel bij de nieuwe zwangerschap herken ik wel. Waar ik bij mijn eerste zwangerschap steeds het gevoel had dat er iets naars boven ons hoofd hing, had ik bij de tweede een gerust gevoel. Ik heb geprobeerd mijn vertrouwen daaruit te halen in plaats van extra echo’s of controles te doen, omdat dat voor mijn gevoel toch maar momentopnames zouden zijn. Maar ik denk dat dat voor iedereen anders is, en ook af hangt van wat je hebt meegemaakt. Ik zou het vooral bespreekbaar maken bij je VK en kijken wat voor jou/ jullie goed voelt. Mijn ervaring is dat ze heel graag met je meedenken!
Wat verdrietig dat je zonder je lieve dochter verder moet. En tegelijkertijd gefeliciteerd met de zwangerschap. Ik vind het heel herkenbaar. Mijn zoon is met 20 weken stil geboren in 2022 en ik ben nu ruim 30 weken zwanger. Ook al ben ik de 20 weken nu royaal gepasseerd en heb ik nog 2 levende kinderen rondlopen van 3 en 4 jaar , ik blijf er best gestresst over soms. Ik heb er dit aan gedaan: -ik wilde perse in het ziekenhuis onder controle. Dat geeft me meer geruststelling -ik mag het ziekenhuis altijd bellen als ik me zorgen maak. Daar doen ze niet moeilijk over gelukkig. Dan maken ze vaak een ctg en echo -ik heb het boek "een regenboog in jou" gekocht wat me op moeilijke momenten helpt -ik weiger te luisteren naar mensen die dingen roepen als "heb maar vertrouwen", "deze keer komt het goed" en meer dingen die niet altijd stroken met hoe ik me soms voel. Het is wat een mama hierboven ook schrijft, accepteren dat dit gewoon veel meer een achtbaan is dan voor moeders zonder verlies ervaring. Dat is niet altijd makkelijk te bevatten voor anderen. Ik zeg meestal terug: ik heb geen blindelings vertrouwen maar wel een enorme berg met moed. Moed om het nog een keer te doen en over een pad te lopen wat soms eng kan voelen. -tegelijkertijd heeft het zwanger zijn ook iets hoopvols. Je krijgt er nooit je eerdere kindje mee terug en toch voelt het helender dan alleen maar met lege armen ronddwalen. Liefs❤️❤️
Verdrietig dat je zonder je lieve dochter verder moet! En tegelijkertijd gefeliciteerd met de zwangerschap. Ik heb niet echt tips maar hoe gaat het verder met jou op het moment? Zou het idd bespreekbaar maken bij de vk. En misschien veel praten met dierbaren om je heen als dat je helpt
Wat lief dat je daarnaar vraagt. Het gaat eigenlijk wel oké. Het gaat niet goed maar ook niet slecht. Ik heb al best wel last van de zwangerschapskwaaltjes maar dat vind ik eigenlijk wel fijn omdat dat me toch een soort zekerheid bied. Ik heb pas 19 april de eerste echo dus dat is nog 2 weken afwachten maar ik heb eigenlijk van binnen een heel kalm gevoel. Ik heb wel vertrouwen in mijn lijf en in deze zwangerschap dus dat is heel fijn. Tegelijkertijd ben ik soms ook heel bang en durf ik amper naar de wc omdat ik bang ben om bloed te zien. Het is dus echt een achtbaan aan emoties maar daar probeer ik ook oké mee te zijn. Deze zwangerschap ís gewoon heel spannend en dat is logisch. Voor mij is het gewoon niet vanzelfsprekend dat je een levende baby krijgt na een zwangerschap. Dus ik zal extra blij & dankbaar zijn als dat dit keer wel zo mag zijn.
Ik hoop en duim met je mee dat het dit keer zo mag zijn! Ik vind het heel moedig en probeer er van te genieten
Nou wat super lief dat je dat hebt onthouden en er naar vraagt! Het ging goed! We hebben een kloppend hartje gezien en qua termijn had ik het precies goed. Het was wel echt even overweldigend qua emoties maar dat is logisch. Ik ben wel ontzettend misselijk helaas dus ik lig al wat weekjes op bed maarja. Hopelijk is het het uiteindelijk allemaal waard!
Wat fijn dat het goed ging! Wel minder dat je al wat weken misselijk op bed ligt. Ik hoop dat het allemaal uiteindelijk waard is en je kan genieten van de zwangerschap