vorig jaar raakte ik zwanger in mei en alles verliep goed, had een goede echo met 9 weken en kon er van uitgaan dat het goed zou gaan. had eigenlijk alle zwangerschapsklachten die je kon hebben en voelde me echt zwanger. op 24-7 voelde ik een soort van kramp (voelde het zelfde als innesteling en eisprong) en dacht er verder niet bij na. 2 dagen later moest ik continu overgeven en kreeg koorts, kon geen vocht en voedsel binnen houden en belde de arts. hij zij dat ik gewoon wat sportdrankjes moest drinken en dan had ik al me vitaminus wel binnen. op 29-7 was ik het echter wel beu en belde de huisartse post. van hen moest ik acuut langkomen. na een lange controle bleek me baarmoedermond intact en urine was goed. maar waar kwam die koorts vandaan? toch maar een echo en wat bleek op de dag dat ik die kramp heb gehad was het hartje gestopt. op 1 augustus ben ik gecureteerd en het vruchtje is onderzocht. blijkbaar een infectie in me zwangerschapsweefsel. wat voor infectie en of dit ook echt de oorzaak is van dit leed kunnen ze me niet vertellen. nu ben ik weer zwanger, maar heb eigenlijk nauwelijks klachten, op wat buikkrampjes en pijnlijke borsten na. voel me niet zwanger. gister had ik echter weer z'n kramp die ik dus ook had toen vorige x het hartje stopte. de angst zit er goed in, en moet maandag de gyn bellen voor een echo. me baarmoeder mond zag er goed uit en in de urine zaten wat eiwitten maar niks om me zorgen over te maken. ben zo bang voor die echo, gelukkig heb ik geen koorst en moet ik niet overgeven continu. de arts zij dat de kans klein was dat ik nog is een infectie kon krijgen en dan ook nog is tijdens de zwangerschap, maar ik heb zoiets als je de bron niet weet hoe kun je dat dan zeggen. moest dit ff kwijt en wil zo graag dat het goed gaat en ik me kleintje kan vasthouden in september
Ik kan me je angst heel goed voorstellen. Maar als je urine nu goed is hoef je je denk ik geen zorgen te maken. Ook een arts kan je niet 100% garanderen dat het nu goed zal gaan. Een goed teken is dat je nu geen infectie hebt. En wat betreft die zwangerschapssymptomen. Ik heb ze ook nooit gevoeld en per vrouw kan het verschillen. Ga heerlijk genieten van je zwangerschap, veel stress is ook niet goed voor jou en je baby. En vooral je vitaminen blijven slkken en veel fruit, dan bouw je je weerstand wat op, vooral nu het zo koud is, brrr. groet Miel
hoi Lovewinnie, sluit me aan bij Mieltje. Herken wel veel in je verhaal. Na 2 miskramen binnen korte tijd ben ik nu weer pril zwanger. Eigenlijk gaat er geen dag voorbij dat ik geen angst voel en dat ik 'bewijzen' lijk te zoeken dat het vast weer mis is. Ik probeer mezelf goed voor te houden dat ik er toch geen invloed op heb en me dus moet overgeven. Jij wordt nu angstig als je moet overgeven, terwijl ik angstig word als ik geen misselijkheid voel. Weet wel dat de symptomen komen en gaan en daar horen ook steken bij en soms behoorlijke buikpijn. Nog voor mijn zesde week kreeg ik, toen ik nog niet eens zo lang in de stad liep, enorme buikpijn. Ik vond het niet normaal, kon bijna niet lopen en was me alweer aan het voorbereiden op slecht nieuws. Op een vroege echo (6,2 wk) zag ik toch echt dat mooie knipperlichtje... het had dus niets overgehouden aan al die pijn. Dit zijn dingen waar ik aan probeer te denken als ik weer het doemscenario in schiet. Ik wens je veel sterkte en een mooie baby toe. Amber