Zo teleurgesteld. Het leek wel goed te gaan maar vanavond hebben de rode duivels zich toch aangemeld. Ik had echt gedacht dat het nu raak zou zijn.... Nog wil ik het eigenlijk niet geloven. Misschien pas als het echt doorbreekt. Hoe krabbelen jullie weer op na de teleurstelling? Ik merk dat ik het per maand moeilijker ga vinden....
Wat naar moppie 😐 Wij zijn nog niet zo lang bezig, Maar als het bij mij doorbreekt probeer ik te denken aan dingen die me wel zijn gelukt en dingen die me gelukkig maken.. Ik meditee en doe yoga, dit helpt mij ook veel om er in zekere mate 'relaxed' onder te blijven 🙏 Hoop voor je dat het snel raak is ❤🌹
Ah meid! Wat balen'! Wat is het toch een rotgevoel he? En ik zie aan je banner dat je al veel teleurstellingen hebt moeten doorstaan. Zo oneerlijk! Ik heb het er ook elke maand moeilijk mee. Het is zo lastig om geen hoop te hebben, niks achter symptomen te zoeken, niet te dromen van (weer) een mooi babybuikje etc En dan komt t toch altijd weer keihard aan.. En dat mag er ook zijn. Het is gewoon klote en daar mag je je verdrietig en boos om voelen! Heb je iemand om mee te praten, die het een beetje begrijpt? Lief voor jezelf zijn en die knop gaat dan vanzelf wel weer om. Hou je vast aan het feit dat het uiteindelijk bij echt bijna iedereen lukt! Misschien met meer leeftijdsverschil dan je zou willen maat het komt goed!!
Bedankt meiden. Het nare is dat ik hoop blijf houden. Vandaag is er tot nu toe niks meer. Morgen is mijn nod, dus het zal wel komen maar zolang het niet doorbreekt kan het altijd nog. Emoties vliegen alle kanten op. Het is gewoon zuur. Deze week weer naar het ziekenhuis. En dan moeten we ons weer gaan opmaken voor de volgende ronde.... 😔. Het wachten is nog het ergste...