Hoi dames, Ik weet nu ongeveer een week dat ik zwanger ben. Het is mijn 4e zwangerschap. (mk juni 2009, zoon sept. 2010, ma en curettage okt 2012) Voordat ik de test deed, 2 dagen voor nod, was ik heel zenuwachtig en was ik er steeds mee bezig. Ook omdat ik bepaalde symptonen wel herkende en dus al een vermoeden had. Maar nu ik het zeker weet lijkt het net of het me niet echt boeit. Begrijp me niet verkeerd, het is niet zo dat ik niet blij ben. We willen dit graag. Maar het lijkt of mijn gevoel even op pauze staat. Ik durf misschien nog niet blij te zijn ofzo. Vorige keren wilde ik gelijk de vk bellen en tickers maken en het aan iedereen vertellen. Nu heb ik zoiets van : Laat maar even. Ik had vooraf het gevoel dat ik heel bang zou zijn. en hoewel ik elke keer het wc-papier controleer lijkt de echte angst toch nog even weg te blijven. Zijn er meer vrouwen die net zwanger zijn maar er niet helemaal onbevangen in staan? Misschien is het leuk hier samen te kletsen.
Hoii ......., Ken je gevoel maar al te erg!!! begin 2008 1ste keer zwanger(mk), 2009 moeder geworden van onze trots(zoon) na 3,5 jaar eindelijk zwanger vandaag 9,1 week!! maar helaas al meerdere echo's gehad vanwege bloedingen enz.. erg vervelend maar iedere keer gewoon een goede(echo) zwangerschap te zien en een kindje met hartslag dus moet proberen te genieten maar de angst heb ik eigenlijk iedere dag weer!! denk dat ik pas echt kan genieten als ik bewegingen ga voelen maar dat duurt nog best wel lang!! haahaha lastig hoor ben je eindelijk zwanger wil er zo van genieten maar gevoelsmatig kan ik dat nog niet helemaal!! wanneer ben jij uitgerekent!! ik op 6 november!! liefs!
Ik ben 22 november uitgerekend. Spannend is het hè? Ik heb de afgelopen week steeds baarmoederkrampen die net iets anders lijken dan de bekende 'menstruatiekrampjes' die ik zo rond NOD had. En dan ben ik toch weer bang dat die krampen het begin zijn van een mk. Of ik ben een dag niet misselijk... stress. De angst is dus alsnog ingeslagen bij me. Stom hè? Ik weet best dat die kwaaltjes komen en gaan, dat hoort er gewoon bij. Maar toch vind ik het erg spannend allemaal. Vorige keer hebben we het vrij snel aan iedereen verteld omdat we gewoon gelijk heel blij waren. Nu wilde mijn man dat ook wel weer. Maar ik heb helemaal nog niet echt het gevoel dat ik zwanger ben. (Nou ja, lichamelijk wel met misselijkheid, benauwdheid en vermoeidheid. Maar emotioneel / mentaal 'voel' ik het nog niet zo.) Ik heb dus nog geen enkele behoefte om het te vertellen. Het kost me nu ook echt geen moeite om mijn mond te houden. Terwijl ik dat bij ons zoontje wel lastig vond. (Toen hebben we ook gewacht tot na de eerste echo.) Ik hoop maar dat het allemaal wat echter wordt zodra ik een echo heb gehad. Die heb ik trouwens expres wat later gepland, na iets meer dan 8 weken pas. Dan moet er gewoon gelijk een kloppend hartje te zien zijn. En als dat niet zo is, is het ook gelijk duidelijk. Maar ik weer nog wel van de zwangerschap van ons zoontje dat het genieten voor mij inderdaad pas begon toen ik hem kon voelen.
Vertellen moet je ook doen wanneer je daar zelf behoefte aan hebt en het blijft lastig tot 12 weken het kan gebeuren maar heel reeel weet ik ook dat cijfermatig het maar bij 1 op de 10 gebeurd weet uit ervaring dat het heel lastig is om het naast je neer te leggen maar probeer anders bij 7 weken een vroege echo heb ik ook bij elke zwangerschap gehad juist omdat ik zo angstig ben!! vanaf 6 weken kan er al hartactie zijn bij mijn laatste twee zwangerschappen zelf al eerder te zien!! heb overigens laatste 2 dagen geen bloedingen meer gehad dus begin langzaam aan ietsjes rustiger te worden en als ik het wel weer heb mag ik gelijk met de gyn bellen voor een echo doen ze hier absoluut niet moeilijk om!! en het is toch voor een aantal dagen weer gerustellend!! heb gister 9 weken echo gehad(termijn) deze was volgens de lijn aangezien ik met kunstmatige inseminatie bevrucht ben!! Blijft lastig maar ik zelf ben aan het aftellen naar de 12 weken om hopelijk wat rust te krijgen!! ga jij op controle bij de verloskundige of ook via het ziekenhuis ik heb 19 april een intake via het ziekenhuis en ga ook aandringen op begeleiding vanaf daar heb bij onze zoon een keizersnede gehad en met de bloedingen van afgelopen periode vind ik dat een erg gerustellend idee als er sprake is van verwarring of angst ze gelijk kunnen kijken!! onze zoon was een behoorlijk druk manneke in mijn buik en kon dus 2de trimester tot 2 keer aan toe geen hartslag horen via verloskundige moest dan met spoed naar het ziekenhuis dus hopelijk krijg ik mijn zin en mag ik onder zkh controle blijven!! voor mij is overigens erg fijn dat ik vreselijk misselijk ben dan heb ik het idee dat het wel goed zit! of probeer ik mijzelf wijs te maken! hahahaha erg he!!!! liefs
Hey Tupp! Wij kennen elkaar nog Gefeliciteerd met je zwangerschap! Ik ben ook pril zwanger, mijn 5e zwangerschap inmiddels.... Een ma in oktober 2009, een zoon in februari 2011, een ma in juli 2012 en een vmk in februari 2013 (als deze was gebleven waren we ongeveer tegelijk uitgerekend!). Ik ben nu ongeveer 4+5, maar ik wil er eigenlijk ook niet aan. Mijn testen zijn wel een stuk donkerder dan bij de vmk in de vorige ronde (ik ben meteen na de vmk weer zwanger geworden), maar dat zegt ook allemaal niks. Mijn ma's allebei waren op een later termijn. Ik twijfel wanneer ik een echo zou willen. Naar aanleiding van mijn geschiedenis mag ik al vroeg komen. Maar zoals jij al zegt, zegt zo'n vroege echo nog steeds niks. Ik heb ook veel last van mijn baarmoeder. Ik hoop maar dat gewoon goed is. En verder voel ik de hele dag aan mijn borsten of ze nog wel gevoelig zijn Soms is dat niet zo en dan ben ik weer in de stress... Verder voel ik me niet zo zwanger als bij de eerdere zwangerschappen (alleen bij ma in 2012 voelde ik me ook niet zwanger...) Het is gewoon weer afwachten en duimen dat het deze keer wel goed mag gaan!