Dag lieve meiden, Ik ben een tijdje niet op het forum geweest, om er zo min mogelijk mee bezig te zijn. Maar nu wil ik jullie graag om hulp vragen. Wij zijn al vanaf december 2014 bezig, langzaamaan gaan we richting de 2 jaar, met 0 resultaat. We zijn begin dit jaar naar de gynaecoloog geweest, maar alle onderzoeken bleken goed. Ik heb een laparoscopie gehad, met doorspuiten van de eileiders, maar volgens de gynaecoloog was alles goed. De zaadjes zijn ook goed, dus teruggestuurd om het nog maar te proberen tot volgend jaar. Ik ben in al die tijd niet één keer zwanger geweest, geen vroege miskramen en zelfs geen tuurtestje. Ik eet gezond, ik beweeg, ik doe speciale yoga, ik heb vanalles geprobeerd. Ik heb ook geprobeerd om er een tijdje niet bezig te zijn. Ik ben ondertussen echt moedeloos. Als het in al die tijd niet één keer raak was, al was t maar in de vorm van een vroege miskraam, hoe zou het dan kunnen dat het nu na bijna 2 jaar ineens wel goed gaat? Is er hier iemand die heeft gezien of meegemaakt dat iemand die zo lang niets had ineens wel zwanger bleek te zijn?
Ja wij, we zijn 4,5 jaar bezig geweest ook dezelfde onderzoeken gehad die jij hebt gehad. Dat was begin 2014 en toen bleek dat alles goed was,hebben we gezegd dat we niet de mmm in wilden gaan. We hebben t langs ons gelegd en gezegd,we zien t wel en uiteindelijk in september 2014 zwanger geworden. Het heeft mij ook heel veel moeite gekost om me erbij neer te leggen hoor,dat heeft wat tranen en frustratie gekost.. Maar uiteindelijk zijn we toch ouders geworden! Dus geef de hoop niet op,t kan zeker ! Gebruik je al ovulatie testen?
hoi pimpelmeesje Ik weet precies hoe het voelt. Ben nu 3 jaar bezig voor ook een eerste kindje nog nooit zwanger geweest. wel een gb gehad een jaar geleden dus zal nu nog een half jaar moeten wachten eer dat mijn gyn mij uberhaupt wilt helpen. Daar boven op komt ook dat ik pcos heb gelukkig wel wat minder is geworden door het afvalle. Ik heb ook zo af en toe mijn momenten en met mijn moeder wel eens goede gesprekken. Ga nu echt proberen om me op mijzelf te focussen en genieten van de dingen die ik wel heb. Is nog niet helemaal gelukt maar doe mijn best. Ik hoop voor jou dat je snel mooi nieuws heb en kop. Samen staan we sterk dit is ook een redenwaarom ik op deze forum ben gekomen omdat je tog mensen heb die weten wat het is . groetjes cheryl
Bedankt voor jullie reacties. De gyn zei dat er bij mij wel wat cyctes te zien waren op de echo, maar ik heb altijd een ovulatie; die vind ik met testen en temperaturen. Hij zei dat ik daarom geen reden heb dat het niet zou lukken en daarom kan ik ook geen medicatie krijgen; dan is de kans op een meerling enorm. Lottel; heb jij na al die menstruaties, zonder mmm o.d. ineens toch een positieve test gehad?
Ja zonder medicatie of dingen idd spontaan een positieve test. Wij stonden er zelf ook erg van te kijken,maar je hoort het vaker dat zodra mensen t helemaal van zich Zelf laten afglijden dat t dat toch gebeurt. Hopelijk voor jullie ook !
Ik weet precies hoe je je voelt, die onzekerheid die erbij komt kijken. Ik ben 4 jaar geleden gestopt met de pil, ik was toen 30. Mijn man heeft suikerziekte, nu hoeft dit geen probleem te zijn maar heeft wel invloed op je hele lichaam en dus ook op je zaad(lozing) Ik wilde al eerder naar het ziekenhuis maar mijn man was er nog niet aan toe. Uiteindelijk afgelopen februari een afspraak gemaakt, daar kreeg ik te horen dat ik antistoffen heb tegen Chlamydia heb... echt een grote schok. Laproscopie gehad om te kijken of het schade heeft aangericht. Gelukkig was dit niet het geval. Weer wachten op 1ste ongesteldheid voor IUI behandeling, deze gehad in Juli, helaas niet gelukt en 2e in Augustus en die is gelukt! Hou de hoop en er zijn nog mogelijkheden in het medische circuit Er zijn veel mooie succesvoorbeelden te zien op dit forum
Hoop houden Is soms erg lastig.. Wij zijn voor ons zoontje 4,5jaar bezig geweest waarvan 3,5jaar zonder zwangerschap, het laatste jaar (icsi 2, met cryo tp's) 2x een miskraam gehad bij bijna 7 en bijna 12 weken, die hakten er heel erg in. Uiteindelijk na 4,5jaar eindelijk weer een positieve test en een doorgaande zwangerschap (ook een cryo tp). We hebben een hoop mee gemaakt in de mmm, nabloeding na punctie, eierstok ontsteking na punctie, 2x ohss waarvoor ook opname en vele operaties aan baarmoeder en 1x aan mn eierstokken. Dat je soms ff geen hoop meer kunt hebben snap ik want gevoelsmatig Is iedereen om je heen zwanger behalve jij. Maar mijn mening Is dat zolang de gynaecoloog nog hoop heeft, probeer je daar dan aan vast te houden hoe moeilijk ook! Ik duim dat je snel een mooie positieve test in handen mag hebben met een mooie zwangerschap!
Owh ik kan me zo goed voorstellen wat een teleurstelling dat is. Wij zijn al 4 jaar bezig ondertussen. Het is killing. Nog nooit een positieve test, zelfs nog nooit echt overtijd geweest. Ook hier lijkt alles tot nu toe goed. Deze maand eindelijk een hsg zodra ik ongesteld ben geweest en hopelijk komen we dan eindelijk verder.
Ook wij al lang bezig en net als bij jullie alle onderzoeken goed. We moeten tot december zelf proberen en hoeveel positiviteit ik daar voor had hoe weinig ik nu nog heb.. Ik vraag me ook af of het ooit nog eens gaat lukken. Zo lang is er nog noks gebeurd. Soms denk ik weleens dat de zaadjes nog nooit bij het eitje zijn gekomen. Heb gewoon zo'n gevoel. Nog nooit iets gemerkt van enige activiteit en elke maand week na ei zere borsten en paar dagen voor ongie al wat krampen. Begin ook moedeloos te worden. Wij gaan als ik volgende week ongesteld het zkh bellen of we eerder kunnen starten met iui. Hoe belastend dit ook is we en vooral ik hebben nu het idee dat we hier niets mee opschieten en op deze manier toch eerder bij onze wens te komen. Is dit voor jullie ook een idee? Hele dikke knuffel
Pimpelmeesje; Staat jou ziekenhuis goed aangeschreven, op de freya site bijv.? Ik vind je cyclussen namelijk best lang en cystes is toch meestal wel een teken van pcos. Ik zou me dus niet zomaar laten weg sturen met "Alles is goed, probeer nog maar even". Bij mij was ook "alles goed" (wij liepen in de VU en blijkbaar hadden ze gelijk, want nr 2 kwam erg makkelijk ik had cyclussen van 27-31 dagen), mochten vanaf 2jr proberen zonder resultaat beginnen met IUI, dat is bij de meeste ziekenhuizen standaard protocol. Eerst 3x zonder hormonen, vanaf de 4e x met, die keer gewoon 1 eitje, dus bij de 5e poging iets meer hormonen moeten spuiten, toen 3 eitjes en ZWANGER, van gewoon 1 baby Houd moed en ga eventueel eens voor een second opinion naar een ander ZH.
Ik sluit me aan bij 4dogs82 dat ik je cyclussen toch ook wel wat aan de lange kant vind, en de cystes wijzen toch vaak op pcos. Is jouw eisprong wel eens vastgesteld dmv bloed prikken? Want daaraan kunnen ze aan je progesteron waarde zien of je ook echt een goede eisprong hebt. Ik weet niet of ze wel eens je baarmoederslijmvlies hebben bekeken of dit goed is? Of dat ze je eens een hele cyclus hebben gevolgt om te kijken of ze iets vinden wat afwijkt? Misschien zijn dat ideeën om eens te overleggen of dit mogelijk is. Ik zou me ook niet te snel weg laten sturen, er zijn in jouw geval toch nog wel wat vragen die meer uitleg behoeven denk ik. Ik sluit me aan bij iemand die het al eerder zei: zo lang je gyn nog goede hoop heeft probeer ik me altijd hier aan op te trekken. Soms ben ik bang, héél bang dat ik nooit mama zal worden. Ik denk er dan altijd aan dat er nog zo veel manieren zijn die ons zouden kunnen helpen in dit traject, nog zoveel stappen die genomen kunnen worden.. dus ik houd vertrouwen. Ik hou me voor dat we alleen wat meer geduld moeten hebben... hoe moeilijk dat ook is.
Wij zijn net even lang bezig zie ik... Frustrerend, zeker als ze zeggen dat er niets mis is en dat je het nog maar even moet gaan proberen. Bij ons is er wel een oorzaak gevonden, daar is iets aan gedaan, maar helaas ondertussen ook nog geen succes gehad. Om eerlijk te zijn zou ik ook wat meer druk zetten bij je ziekenhuis/arts. Na 2 jaar geen zwangerschap zonder reden Op die manier kan je nog lang vruchteloos proberen natuurlijk. Het opvolgen van een cyclus lijkt me idd ook slim als dat nog niet gebeurd is! Misschien laten horen dat het mentaal serieus wordt wegen? Hier zijn ze daar heel gevoelig aan, omdat ze merkten dat ik het moeilijk had, mochten we na mijn operatie meteen met iui starten als ik dat wilde, maar daar was ik toen ook nog niet aan toe. 4 maanden later zonder resultaat zat ik eronderdoor en zijn we toch met de iui gestart. Het is vooraf heel beangstigend die mmm, maar eens je erin zit, lijkt het (voor mij persoonlijk) makkelijker om ermee verder te gaan. Uiteindelijk wil je heel graag dat je grootste wens uitkomt en als je daarvoor behandelingen moet ondergaan, dan denk ik dat je dat zal doen. Maar ieder op zijn eigen tempo natuurlijk! Ik heb er zelf ook tijd voor nodig gehad hoor! Die grens van ligt mij ook zwaar momenteel... Je verwacht op voorhand niet dat het zo moeilijk zal worden hé! Ik hoop van harte dat het snel jullie tijd is!
Tja hoe hou je hoop. Een hele goeie vraag. Wij zijn ook bijna 2 jaar bezig voor ons eerste kindje. Ik heb van mezelf geen eisprong dus zit aan de clomid. Had 8 mei een positieve test in handen. Helaas miskraam en curettage na 8 weken. Nu weer begonnen met clomid. Het is zo frustrerend. Nu hoor ik net dat er weer een kennis van me zwanger is. De 5e in een jaar.. Terwijl ik mijn best doen om gezond te leven. Niet te roken en alles doe om zwanger te raken.. Gaat zij elke week naar feesten en gebruikt daar drugs en drank en noem maar op. Zo'n drugsliek is in 1x zwanger en wij nog steeds niet... Frustratie frustratie....
Tja, hoop houden.. Ik weet langzamerhand ook niet meer wat dat is. De 3jaar komt nu aardig in zicht, en ik ben in afwachting van mijn 4e IUI poging. De bak hormonen wordt steeds voller, en de hoop steeds minder. Zijn ons nu aan het inlezen op ivf.. En dan ook nog eens bij beide niks aan de hand. Heeeel frustrerend!
Bij mij ook na bijna 2 jaar een positieve test.. Bij mijn partner niets aan de hand, bij mij een lichte vorm van pcos, hierdoor begonnen met clomid en na een aantal maanden nog niks, besloten wij om te starten met iui. Bij de eerste iui was het meteen raak en het prachtige resultaat is nu bijna 8 maanden. Ik was op een gegeven moment zo klaar met iedere keer weer die teleurstelling, dat wij samen na goed overleg hebben besloten te gaan voor iui.. we hadden hier best een goed gevoel bij, eindelijk een stapje verder en iets wat onze kansen vergroot.. de behandeling viel me enorm mee, het enige wat ze merkte was dat ze moeilijk in de baarmoeder kon komen, gelukkig uiteindelijk toch gelukt, maar dit kan wel al die maanden het probleem geweest zijn.. Heel veel succes, blijf hoop houden!
Bedankt voor jullie lieve reacties. Ik zie aan mijn temperatuur en ovulatietesten wel n eisprong, ga sowieso wachten tot januari voor ik terug ga naar het ziekenhuis, want wij gaan juli volgend jaar in het buitenland trouwen. Dat wil ik best doen met n dikke buik, maar dicht bij de uitgerekende datum zou niet handig zijn. We hadden t al n jaar uitgesteld omdat we dachten dat we ondertussen wel n baby zouden hebben.. Ik heb ook de laatste 2 cycli hele nette lengte gehad; 31 dagen. Dat gaf weer n beetje hoop, maar toch geen succes. Ik heb over t algemeen ook niet zo veel moeite met andere vrouwen die zwanger worden (gelukkig, het zijn er genoeg) maar het voelt zo onmogelijk dat het bij ons wel goed zou komen. Wonderen zijn misschien de wereld nog niet uit, maar wel zeer zeldzaam, en het voelt alsof we een wonder nodig hebben. Wij lopen trouwens in Rijnstate, staat op zich goed aangeschreven.