Toevallig zie ik dat er net een topic is geplaatst over stress en emoties. Hopelijk vind mijn topic daar een beetje aansluiting bij. Het zit namelijk zo... Ik merk ineens dat er een behoorlijk stressvolle periode is aangebroken. Gezeur met de belastingdienst, grote fotografie-klussen deze maand, een vriendin met wie ik ook een zakelijk contact had weigert ineens het geld waar ik recht op heb uit te betalen, hormonale stress over een gekregen box ( zie topic in babyuitzet ), verhuisstress op de loer en nog wat kleine zaken die niet helemaal lopen zoals ze zouden moeten. Hoe kom ik gezond en zonder kleer- ( en vlies )scheuren uit/door deze onrustige periode. Ik merk echt dat ik sta te wankelen emotioneel ( terwijl ik normaal heel stabiel ben ) en me erg gejaagd, onrustig en onzeker voel. Ik wil natuurlijk niet dat de zwangerschap of de baby hier onder te lijden heeft... Maar hoe pak ik dit nu het beste aan? Heeft iemand iets vergelijkbaars qua stressniveau meegemaakt? Hoe voelde je je en wat deed je om je rustiger en evenwichtiger te voelen? Ik heb hier zo de balen van... Het maakt me erg verdrietig. Praten met mijn vriend kan wel, maar die hoort alleen maar aan zonder echt zinvol commentaar te leveren ( de arme schat ). Iemand die haar advies/ervaring wil delen?
Ik kan je helaas niet helpen. Tijdens de zwangerschap van mijn jongste waren wij verwikkeld in een buren ruzie. Waarbij mijn oudste dochter (toen nog geen 2) het middelpunt van was en zelfs bedreigd werd. We deden alles om via de woningbouw een andere woning te krijgen. Advocaat erop. Bij de wethouder,politie enz enz enz. Maar niets mocht baten. Dat heeft heel veel energie gekost en ontzettend veel stress veroorzaakt. Dit heeft bij mij geresulteerd in meerdere ziekenhuis opnames met harde buiken. Met iets meer dan 37 weken was mijn energie om te vechten op. En de harde buiken bleven komen. Met precies 38 weken is er toen ingeleid. Mijn kleine meid was erg klein. 2570 gram. Ze zeiden de hele tijd al dat een erg klein kindje was. Ik schrijf dit toe aan de stress. Gelukkig was we wel een erg ontspannen baby. 3 maanden na de geboorte van onze dochter kregen we een huis toegewezen.Daarna moesten we nog 3 maanden op onze tanden bijten. Wat hier een beetje heeft geholpen was het ontvluchten van de situatie.En op een bepaald moment zat ik er zo doorheen en was ik zo moe van het hele gevecht dat ik overal sch**t aan kreeg. Daarna kreeg ik iets meer rust. Deze spanningen hebben mij een zorgeloze zwangerschap en fijne kraamtijd gekost. Door alle spanningen was mijn gezin zijn eenheid kwijt. En dat was het zo NIET waard! Dus try to find your happy place. meditatie,muziek luisteren,boek lezen,ontspanningsoefeningen. Wat er ook maar is waar je rustig van word. Hoe moeilijk het ook is, probeer het een beetje los te laten. Want als je dat niet doet,geef je je later zelf weer op de kop dat je niet iets meer ruggegraat hebt getoond. Succes en een knuffel. En hou voor ogen dat er weer een betere tijd aan breekt. Wij wonen nu bijna een jaar in ons nieuwe huis en zijn weer een heel hecht gezin
Jeetje wat een heftig verhaal meid! Kan me voorstellen dat je op een gegeven moment er gewoon het liefst de brui aangeeft! Bedankt voor het delen! Dat doet me zeker ook goed . Fijn om te lezen dat jullie nu happy en op jullie plek zijn!
Weetje? juist dat moment dat je overal de brui geeft die moet je hebben. Ik wou dat ik hem eerder had gehad. Want op het moment dat het je niet meer interreseerd wat een ander denkt,voelt en wat nog meer. Dan pas leg je het naast je neer. Ik hoop dat je snel wat meer je rust vind en dat je maar snel mag denken: F*ck it all!! mocht je nog iets kwijt willen ofzo dan staat mijn pb open hoor
Lief! Dank je wel! En misschien inderdaad dat dat brui-moment juist wel wenselijk is. Ik moet zeggen dat ik net naar 3 mensen even een klagelijke sms heb gestuurd en dat het enigszins oplucht... Maar ik weet ook dat het keihard terug gaat komen vanavond... Ik ben echt zo'n avond-piekeraar. Adem in... Adem uit .
Oh dat ken ik ja, Als je dan in bed ligt begin je te malen. Tegelijkertijd denkend. Ohhh ik moet slapen. Dan ben je zo een uur verder voordat je eindelijk in slaap valt.
Ik heb hier net de 2de knal ruzie met mijn bloedeigen moeder achter de rug en moet zeggen dat het enige wat ik kon doen was afstand nemen van haar. Dus tjah, waar mogelijk kan je dingen die je erg gestrest maken dus beter vermijden want het is niet goed voor jou als zwangere en de baby. Wat wel helpt bij mij is me heel erg focussen op dingen die ik leuk vind, zoals mijn hobbies en lekker veel shoppen voor de kleine en mijzelf. Na de geboorte kijken we wel weer verder.
Ik zelf ben inmiddels bij de pop-poli wegens burn-out, depressie en post traumatische stress en ze willen voorkomen dat ik straks ook nog een postnatale depressie krijg. Vlak voor de zwangerschap kreeg ik te horen dat ik een voorstadium van baarmoederhalskanker had, ik zit nu op de piek van een juridisch conflict met mijn werkgever, heb geen inkomen meer sinds 3 maanden en lig ook overhoop met arbo-arts en uwv. Dat naast een hele zware zwangerschap met vanaf 14 weken ernstige BI en een hoop andere kwalen. Wonder boven wonder is mijn bloeddruk elke keer netjes en de baby is eerder te groot dan te klein. Eeerlijk gezegd met mijn eigen verhaal natuurlijk wel als kader.. als ik dan lees 'grote fotografie klussen deze maand' (ik fotografeer zelf ook)... dan snap je dat ik even mijn wenkbrauwen frons en denk; levert zoiets al zoveel stress op dat je dit topic opent? Als je er echt zo'n last van hebt dat het gevaar op zou leveren voor je kind ga ik er vanuit dat je die klussen dan maar afbelt. (?) Wellicht heb jij meer last van je hormonen dan ik en reageer je daarom heftiger (aangezien je zegt dat je hiervan al emotioneel wankel bent en normaal wel stabiel bent) dus ik kan er ook verder niks over zeggen. Maar met de normale onthaasttips van alledag lijkt me dat dit echt wel beheersbaar moet zijn.
@meissie1982: Jeetje... jij hebt wel heel veel op je bordje inderdaad. Ik kan me voorstellen dat je je wenkbrauwen dan überhaupt fronst bij mijn sores . Wat ontzettend vervelend voor je! Goed te horen wel dat je bloeddruk en groei van de baby er niet nadelig door beïnvloed zijn! Dat moet een gerust gevoel geven... Ik moet zeggen dat mijn 'gezeur' wellicht meer te maken heeft met hormonen dan met de onrustigheid n.a.v. alle strubbelingen die zich nu bijeenvoegen. Maar goed, dat maakt het er natuurlijk niet leuker op . De fotografie-opdracht vallen meer in het rijtje ook hoor, op zichzelf is het juist leuk en spannend om te doen dadelijk... maar nu alles zo even op z'n kop staat is het vooruitzicht van zo'n klus wel even slikken. Kwestie van schouders eronder. Afbellen zal niet gebeuren... Maar dat spuien erover voelt wel even fijn. Alles zal deels uit verband en groter gemaakt zijn door de hormonen... Maar toch . Ik wens je veel sterkte met alles!
@meissie1982: volgens mij is het weinig constructief om te gaan vergelijken en al helemaal niet met als doel te kijken welke stress wel een reden heeft en welke niet. Stress, dat is het mooie maar tegelijkertijd het vervelende, is nu eenmaal iets dat mensen verschillend ervaren, en niet in lineair verband staat met de gebeurtenissen die eraan vooraf gaan. De een heeft last van werkdruk, de ander verwerkt zonder problemen sterfgevallen in z'n directe omgeving. Dat gezegd hebbend: afstand nemen is bij veel zaken het best. Dus geen energie steken in ruzies die niets opleveren. Vraag je af hoeveel je tegoed hebt van die zogenaamde vriendin, en of het je waard is om de kosten te maken om dat geld terug te krijgen. Maak een lijst met prioriteiten, concentreer je eerst daarop, en concentreer je daar volledig op. Bedenk welke dingen je niet kunt beïnvloeden. En bedenk ook: een beetje stress is niet erg. Voel je dus niet bij voorbaat al schuldig.
@meissie1982: Jammer als dit een wedstrijd wordt wie het zieligst is. Stress is nooit te vergelijken. Jij ook sterkte met alles.