Vorig jaar vlak voor de zomer besloten wij voor een 3e wonder te gaan, na 4 rondes bleek ik zwanger ik had eigenlijk al vrij snel een slecht gevoel bij deze zwangerschap en met 8 weken bleek het inderdaad niet goed. Sindsdien heb ik het niet aangedurfd om het nogmaals te proberen, elke keer stel ik het weer uit en merk dat ik hiervoor ook redenen zoek. Man staat hier heel anders in, en was er na de miskraam eigenlijk het liefst direct weer voor gegaan. Gelukkig snapt hij mijn angst wel hoor, ik ben gewoon bang dat áls we weer zwanger zijn het alsnog weer mis gaat. Ik zeg ook de hele tijd dat het egoïstisch van mezelf is om nogmaals voor een 3e te proberen, omdat we twee prachtige gezonde kinderen hebben. Maar toch kan ik het gevoel voor een 3e niet uitschakelen ondanks dat ik er soms zo negatief in sta. Als ik andere vrouwen zwanger zie, of achter een kinderwagen zie lopen weet ik dat ik dat het liefst ook nog wil meemaken! Hoe graag ik het toch wel weer zou willen proberen, overheerst angst momenteel nog steeds. Wie herkent dit?
Hier was het juist andersom. Door de miskraam werd de wens voor een tweede alleen maar sterker. Maar toen ik eenmaal zwanger bleek kwam de angst weer heel erg terug. Elke dag dacht ik wat als.. Bij elk krampje dat ik voelde rende ik naar de wc. Gelukkig is deze zwangerschap wel goed gegaan en kan ik nu eindelijk genieten. Ik kan je dus niet echt verder helpen maar doe wat je gevoel je in geeft en volg vooral je hart!
Hier ook een miskraam gehad vorig jaar toen we zwanger waren van ons derde kindje. Eigenlijk denk ik ook wel eens zoals jou.....zouden we het nog wel proberen ...? Had nooit gedacht een miskraam te krijgen namelijk, hoe naïef Maar toch wil ik nog steeds erg graag en gaan we er weer helemaal voor. Maar de angst straks als ik zwanger ben, dat ik weer opeens ga bloeden op een dag....ja die zal wel even blijven.
Hier precies het zelfde.. vorig jaar zomer een miskraam bij bijna 12 weken bij een derde kindje (wel al 5e zwangerschap).. nu toch weer voor gegaan, nu eerste ronde, maar vind het eng/spannend en leuk spannend tegelijk..
Ik wil ook heel erg graag, maar de angst blijft momenteel zo erg overheersen dat ik het nog niet durf. Denk dat de angst juist wel normaal is en logisch. Maar had het nooit gedacht dat het me nu zou tegenhouden het nogmaals te proberen.
Ik snap je angst en je gevoel heel erg goed. Mijn zwangerschap van mijn zoontje is niet verlopen zo als het zou moeten. We wilden nog wel graag een kindje en inmiddels ben ik voor de 4e keer zwanger en we hebben 1 kindje, kun je nagaan... Ik hoop dat deze keer wel goed mag gaan, maar de spanning blijft wel bij me. Ik verneem het ook.
De angst is heel begrijpelijk. Wij zijn nu weer opnieuw aan het proberen na mijn bbz en ik denk als ik eenmaal zwanger mag raken dat ik echt wel even minder slaap zal hebben in het begin. Is toch ook een heel normale reactie. Sterkte meis!!
Denk ook dat het een normale reactie is, maar soms baal ik er zo van. De wens voor een 3e is namelijk ook ontzettend groot. Ik ben bang dat als ik mij nu bij dit gevoel neerleg omdat de angst momenteel groter is, daar vast spijt van gaat komen. Spijt dat we het niet nogmaals geprobeerd hebben. Voordat ik zwanger was van de jongste heb ik ook een miskraam gehad, maar daarna na 3 maanden weer zwanger tuurlijk was ik toen ook wel bang maar lang niet zo als nu.