Toen ik in Juni 2 streepjes op de zwangerschapstest ontdenkte, was ik zeer verbaasd. Ik was nog geen 2 maanden met de pil gestopt en al zwanger. Dolblij en vol vertrouwen ging ik mijn zwangerschap in, echter na 8 weken volgde een MK. Nu we graag een nieuwe poging willen doen, merk ik dat ik er bijna obsessief mee bezig ben. Door het gebruik van ovulatietesten weet ik dat de timing perfect was, en kan ik dus alleen maar bezig zijn met "Zou ik zwanger zijn". Ik kan het niet los laten en besef me dat wanneer ik niet zwanger ben de teleurstelling een keer zo hard aankomt. Herkennen jullie dit, en zo ja, hebben jullie misschien tips om hier beter mee om te gaan ? Dit is zo frustrerend. Ik hoor graag van jullie. Groetjes, Niek
De eerste 5 maanden was ik er ook dag en nacht mee bezig. Maar na verloop van tijd is dat bij mij gaan slijten. Nu denk ik iedere cyclus: ik word toch gewoon weer ongi! Ik ben vorige week bij de gyn geweest. Hij zie dat ieder "gezond koppel" per cyclus 5% kans heeft zwanger te worden mits je minimaal 3 keer per week gemeenschap hebt. 5%!!! = geen grote kans Probeer het, hoe moeilijk ook, toch een beetje los te laten. Ik ben me meer gaan concentreren op mijn werk. Heb een leuk project aangepakt voor begin 2007. Ook heb ik een paard die het verdient mijn volle 100% aan aandacht te krijgen! Veel succes!
Mijn gynaecologe zei dat die kans 20% was! Zou in elk geval mer kans zijn he! Haha.... Het blijft een raadsel! EEN GROTE GOK! Groetjes Marjo
Hoi Niekie Ook ik was de eerste twee maanden erg obsessief bezig met zwanger worden. Heb zelfs de eeste twee rondes gedacht zwanger te zijn. Niet dus! Toen ik de tweede ronde toch ongi werd, was dat dan ook een grote teleurstelling en heb ik besloten er gewoon vanuit te gaan dat het gemiddeld 10 maanden zal duren voor ik een keer zwanger raak. Ook heb ik veel afleiding door m'n werk, dat scheelt. Ik denk dus dat je moet proberen jezelf geen valse hoop te geven iedere maand en er vanuit proberen te gaan dat het even kan duren voordat je zwanger raakt. En daarnaast dus afleiding zoeken. Bij mij werkt het. En ik heb nu zoiets: we zien wel wanneer het zover is. Succes ermee! Groetjes Marie
Heel erg bedankt voor jullie reacties. Maar ik stort me ten volste op mijn werk, we hebben een eigen zaak dus zijn eigenlijk constant bezig. Ik denk dat voor mij de zogeheten biologische klok heel erg meespeelt. Ik word volgend jaar 37 en dat is mijn uiterste leeftijd voor een zwangerschap. Ik hou me zelf ook steeds voor dat we ons gelukkig mogen prijzen met ons zoontje. Voor mijn miskraam had ik de instelling, we zijn super gelukkig met ons drietjes, een vierde persoontje binnen ons gezinnetje zou geweldig zijn maar is geen must. Na mijn miskraam is dit gevoel alleen kompleet veranderd, en heb ik geen rust meer. groetjes, Niekie
Zo herkenbaar In mijn omgeving zijn nu ook veel vrouwen zwanger. Ik heb nu ook echt zo iets dat ik dat ook graag wil zijn. Kan nergens anders meer aan denken. Ik word echt stapelgek van mezelf. Heb me nu al voorgenomen om tot minstens de kerst elke dag eraan te werken Kan me nu al niet voorstellen dat we dat gaan volhouden. Is natuurlijk ook niet goed. En ik word al helemaal gek dat de kans dat je zwanger wordt zo klein is. Maar wel fijn dat ik mij ei hier kwijt kan!
Kirstje, hou je ei vooral bij je Ik ben er ook zo mee bezig. Zeker nu ik al sinds zondag ongi krampen heb en de boel niet doorzet. Ik wil nu gewoon menstrueren of zwanger zijn. Dat lijf geeft de verkeerde en vooral onduidelijkste signalen af! Ik snap het, ik snap het, ik snap het... wat jullie zeggen...
Ik zal mijn ei wel bij me houden Maar het is hoogst irritant als je lichaam heel andere signalen geeft als dat je hoofd zegt. Nu we regelmatig aan het klussen zijn, kan (en wil ik vooral) niet geloven dat het niet gelukt is, maar moet nog even wachten helaas voordat ik de test kan/ mag doen.
Ook ik herken het wel ja. Ik vraag me ook de hele dag af of ik nu zwanger zal zijn of niet. Het lijkt of ik allerlei "andere" dingen voel in mijn lichaam.
Goh, fijn dat je dit onderwerp hebt aangesneden Niek, ik heb precies hetzelfde. Ik ben inmiddels ook "al" 35 jaar, en ben afgelopen juli begonnen. Nu het na 4x proberen nog niet gelukt is, heb ik zoiets van; was ik maar eerder begonnen, toen ik wat jonger was.... De laatste keer dacht ik dat ik zwanger was, mijn borsten deden voor het eerst in mijn leven pijn en ik had constant verhoogde temp, zelfs toen ik ongesteld was! Ben er ook achter dat je lichaam je echt voor de gek kan houden. Ik ben ook bezig met ovulatietesten, en de 2 weken na mijn eisprong ben ik er ook een soort van obsessief mee bezig. Echt zo vervelend! Ik moet echt proberen er wat relaxter mee om te gaan, want 4x is natuurlijk nog helemaal niks..... Vind het ook fijn dat ik hier even over kan babbelen en wat meningen kan delen.... Liefs Kari
haha, herkenbaar allemaal! Ik had daarom besloten om , na 3 rondes getempt. te hebben, de thermometer uit het raam te mikken zodat ik minder 'ben ik niet of wel zwanger'stress zou hebben.. Nou, dat heb ik 1 week volgehouden en toen heb ik weer een week getempt, 'toch maar ff voor de zekerheid mijn ei spotten, want je weet maar nooit...' Sinds afgelopen maandag niet meer getempt en toch blijf ik nieuwsgierig naar wat mijn temperatuur doet...Toch een beetje een verslaving nietwaar Ik ben van mening dat, zodra je de pil door de wc hebt gespoeld, je er hoe dan ook mee bezig bent!
Zooooooo. die thermometer heb ik inderdaad ECHT 2 weken geleden uit het raam gesmeten..... Ik ga dat echt NIET meer doen Haha
ik had er in het begin geen last van maat toen het half jaar gepasseerd was kon ik nergens anders meer aan denken tempaturen ovulatietesten ik heb het allemaal ik vind het heel leuk maar het is wel een opessie maar ja je moet er wat voor over hebben zo zie ik het dan maar gr daisy
Herkenbaar. Hoelwel ik pas een maand ofzo bezig ben. Omdat ik maar 1 eierstok heb, dacht ik dat de kans voor mij misschien nog wel minder dan 5% per maand zou zijn. Ik was er continu mee bezig, ik werd er een beetje gek van, maar nu ben ik wat meer gerust. Je noodlot kun je toch niet ontlopen, denk ik nu. Deze bezinning kwam eigenlijk pas na een bezoek aan mijn Gyn. gr, yvonne
Hai, Ik ben inmiddels in ronde 12 beland en ik kan het nu iets beter loslaten. Het eerste half jaar ging prima omdat ik dacht dat ik nog moest ontpillen. De volgende maanden was een hel en sinds vorige maand gaat het wat beter, al heb ik nog wel de zenuwen als ik een paar dagen voor mijn NOD zit, hoor! Ik denk toch dat ik wel weer ongi ga worden. Als het deze ronde weer niet gelukt is ga ik naar de huisarts want ik ben ook al 34 en bezig voor mijn eerste kindje. Je weet nooit of er wat aan de hand is. Veel liefs Nataly
Oh wat herkenbaar dit! Fijn te horen dat er nog veel meer met mij, dezelfde gevoelens delen. een ieder kan nog zo tegen je zeggen van: Zet het van je af en probeer er neit aan te denken, maar dit doe je gewoon niet. Tenminste ik niet! Op het moment beheerst het echt wel een beetje mijn leven. Verplicht om de dag sexen (ook wel leuk haha), maar halverwege de maand komen dan die bekende krampen weer en dan weet je weer shit weer niet gelukt. En wat er dan ook nog door je hoofd gaat is, hoe kan het nou niet raak zijn. We hebben nog zo actief geklust. Er zal toch niet een andere reden zijn? Pffff gek word je ervan... Nou ladies ik hoop dat we snel verlost worden van al die onzekere gevoelens. Wachten is NIET leuk!
Ik moet zeggen dat ik deze maand (ronde 17) rond mijn ei ineens in paniek raakte.. hahahaha eerdere maanden kon ik het helemaal opzij zetten.. maar dat kan ook zijn omdat ik na deze ronde weer de gyn ga bellen voor het vervolg traject. de laatste 2 weken wachten is niet leuk.. maar de een is de ander niet.. ik probeer er gewoon niet aan te denken, ben druk met andere dingen. mij lukt het gelukkig wel. groetjes
Ik moet zeggen dat ik er in maand 1 erg mee bezig was... na mijn eisprong ook allemaal kwaaltjes en mijn mannetje wist al zeker dat ie papa ging worden... maar gewoon ongi geworden.... Nu zit ik weer na mijn eitje en merk dat ik langzaam weer diezelfde klachtjes krijg.... weer wat misselijk en moe en koud.... maar nu laat ik me er niet meer door verleiden... zie het allemaal over 10 dagen wel.... (maar misschien dat ik daar over een week wel anders over praat)
Dit verhaal is zeker ook heel erg bekend voor mij. Ik zit er ook aan te denken om me even terug te trekken van deze site, want het is echt een obsessie aan het worden voor mij. Na mijn buitenbaarmoederlijke zwangerschap in september waarbij ook 1 eileider is verwijderd, ben ik zo bang dat het niet meer lukt. Elke keer als de komen is het zo´n teleurstelling. Ik had gehoopt op een mooi kerstcadeau, maar helaas. Hopelijk wordt 2007 voor ons allemaal een vruchtbaar jaar Het is makkelijker gezegd dan gedaan hoor, er niet teveel mee bezig zijn...pffffff Liefs Joyce