hoi meiden, ik was ervan overtuigd niet meer terug te komen op dit forum want na 2 gezonde jongens waren wij wel compleet. ik ben dus na de geboorte van mijn jongste aan de mirena spiraal gegaan maar na 7 maanden continu blijven bloeden en veel hoofdpijn was ik het zat en gaf mn huisarts aan misschien beter over te kunnen gaan op de koperspiraal. dat heb ik gedaan en deze heb ik dan nu ruim 2 jaar,ondanks de enorm heftige menstruaties ,7 dagen ongesteld en de eerste 4 dagen super heftig dat een super plus tampon binnen een uurtje zwaar doordrenkt was nam ik het wel voor lief!ik had immers bijna alle anticonceptie al geprobeerd.(kan niet tegen hormonen)en zwanger worden nooit meer! meestal had ik een cyclus van 28 dagen en 1 keer een uitschieter van 35 dagen dus toen ik niet ongesteld werd maakte ik me totaal geen zorgen. tot de hond bij me kwam liggen over mn buik hoe ze vaker bij me lag toen ik zwanger was en haar neus erin drukte en zat te snuffelen(ze heeft iets met zwangere vrouwen) toen dacht ik het zal toch niet??! dus ochtend erna maar een test gedaan en ja hoor direct een positieve test! ik heb gehuild,stond te trillen op mn benen en mn man moest van de zenuwen lachen maar stond ook te trillen,we waren er zo van overtuigd dat we compleet waren! maar ja en dan?!hoe nu verder,ik vond het lastig,ik zou nooit bewust voor een 3de kindje hebben gekozen maar ergens vond ik het niet kunnen om het weg te laten halen.....zoveel vragen spookte er door mn hoofd en ik heb alles maar dan ook alles weg gedaan,alleen het wiegje hebben we nog omdat ik het niet verkocht kreeg. ik ben die zelfde dag bij de gyn geweest en daar hebben ze gekeken of het een bbz was maar in de baarmoeder is een duidelijke zwangerschapsring te zien. ze hebben het spiraal verwijderd want het vruchtje zat er boven want waar we ook voor kiezen het spiraal zou er sws uit moeten. het gekke was dat het spiraal netjes op zn plek zat en het echt flink vast zat,moest 4x heel hard hoesten voordat ze hem eindelijk los kregen…heel naar was dat. en toen zat ik in een emotionele achtbaan! mijn man riep altijd voor de gein als er nog 1 bij komt neem ik de pleitvaart omdat onze jongste nogal ahum bizar druk is haha. hij neigde naar abortus maar gaf ook aan dat het voor een man waarschijnlijk heel anders voelt als een vrouw en dat hij mijn keus ten alle tijden zal accepteren en zal steunen. inmiddels zijn we nu 2 weken verder en ben ik erover uit dat het welkom is als het blijft zitten,het klinkt een beetje cru maar als je me nu vraagt zou je bewust voor een 3de gaan zeg ik nog steeds nee maar nu het er zit ben ik ergens toch stiekem wel blij nu ik aan het idee gewent ben. maar er zijn zoveel dingen die moeten gaan gebeuren!! verbouwen en schuiven met de kamers...ook hebben we een nieuwe caravan gekocht voor 4 personen (ergers nog hij wordt volgende week pas opgeleverd) ik had al super lang een afspraak staan voor een tattoo waar in aug de eerste sessie van zou starten en jawel beide zijn al aanbetaald dat zijn natuurlijk geen extreme dingen maar het zet wel mn leven even flink op zn kop!haha. aankomende wo heb ik mn volgende echo (volgens mn berekening dan 8,4wkn) en bij de andere 2 was ik totaal niet zenuwachtig ofzo en nu ga ik kapot van de zenuwen,waarom?? misschien bang dat ik gestraft ga worden omdat ik ergens in me hoofd een abortus heb overwogen….. ik weet het het is volkomen onzin,zullen de hormonen wel zijn sorry voor mijn lange verhaal maar ik moest het even van me afschrijven
Tjeetje, wat heftig. Snap dat je daar even aan moest wennen! Heel veel succes met je keuzes en ik duim voor een goede echo!
Wat een verhaal. Ik snap dat het even rauw op je dak valt. Ik begrijp best dat abortus even door je hoofd spookt als je nooit had gedacht nog een 3e kindje te krijgen. Ik hoop op een goede echo voor je. Gefeliciteerd met je zwangerschap.
Gefeliciteerd met je zwangerschap! Ik herken je gevoel helemaal. Ik ben er bijna een week geleden achter gekomen dat ik zwanger ben (van een vierde!!). Bij ons stond het ook echt niet op de planning. Ook voor de toekomst niet. Ik ben erover aan t kletsen op het forum, zodat het misschien toch wat meer gaat leven, de zwangerschap. Eerlijk gezegd was abortus ook de eerste gedachte die bij ons langs zijn geweest maar ik kan die keuze gewoon niet maken. Hoewel ik soms nog steeds twijfel. Het ene moment denk ik ach ik ga ervoor, alles komt goed en het andere moment denk ik weer van doe ik de andere kinderen dan niet te kort, zal het teveel voor me worden etc.
Dank voor jullie reacties. Ben wel blij dat ik niet iemand voor zn hoofd stoot met de gedachten die ik heb gehad. Maar wel heftig hoor ook jou verhaal joynoa. Ik heb ook nog niet het wow gevoel wat ik bij de 2de wel had.eerste was ook een oepsie maar dat was een hele stomme fout (achteraf) van mij zelf.
Wat een verhaal zeg. Ik snap je eerste gedachte voor een abortus zeker wel. Je neemt tenslotte niet voor niets een spiraal. Het lijkt me een hele rare gewaarwording voor je. Omdat je zegt dat je stiekem toch wel blij bent wil ik je wel feliciteren. En ben benieuwd naar je echo woensdag. Succes met de zenuwen en ik hoop voor je dat je een mooie echo hebt woensdag.
dank je wel! ja precies dat is het ook je neemt niet voor niets een spiraal en ben ik nou onvoorzichtig kan ik nog denken tja eigenschuld dikke bult maar nu had ik zoiets van waarom ik?? je mag me feliciteren hoor als het blijft zitten is het welkom maar heb wel de tijd nodig om over te schakelen naar absoluut geen 3de naar toch een 3de het gene wat nu speelt maakt het allemaal niet makkelijk....mijn man gebruikt medicijnen en ben nogal geschrokken wat het teweeg kan brengen bij een mannelijk vruchtje ik kwam er vrijdag avond laat pas achter dus heb net gelijk de vk gebeld.(ik heb er nml totaal niet over nagedacht omdat zwangerschap niet aan de orde meer was) mijn afspraak voor woensdag blijft staan maar ze gaat ook in overleg met het erasmus in hoever ze iets in dit termijn vd zwangerschap voor me kunnen betekenen. ik wilde sws voor een nipt gaan en dacht mooi dan weten we gelijk hoe en wat als het toch een jongetje blijkt te worden maar de vk vertelde dus dat de nipt in nl niet het geslacht mag doorgeven.ze gaat dus ook vragen in een geval als dit of dat dus wel mogelijk is. ik begon net een beetje te wennen aan het idee en nu dit....ik vroeg al aan mn moeder is het me nou wel of niet gegund??
Jeetje dat is even schrikken zeg, wel fijn dat jullie het er over eens zijn dat wanneer het blijft zitten dat kleintje welkom is. Gefeliciteerd!
Gelukkig de medicijnen zijn alleen schadelijk bij gebruik bij zwangere vrouwen zelf alleen mag ik niet meer in aanmerking komen met sperma van mn man dus dat is te overzien. Nu kan ik miss een beetje gaan genieten van de situatie,op naar wo!
@cinniz Het blijft een achtbaan zeg. Ben je net gewend aan het idee, krijg je de schrik ivm die medicijnen. Gelukkig voor jullie dat het lijkt dat het geen effect heeft op de zwangerschap. Wil je heel veel succes wensen bij de echo!! Laat je weten hoe het was? Ik kom later op de dag even gluren hier.
Sorry dames ben niet zoveel online geweest maar hier een update.... Alles was oke de groei liep gelijk met de tijd die zou moeten en er was een kloppend hartje. Verder vind ik de eerste echo nooit zo heel duidelijk en dat was bij deze ook niet,alleen het was druk aan het springen Dat wordt er weer 1 ben ik bang haha.
@cinniz Wat een wonder zeg!! Wat fijn dat je een kloppend hartje hebt gezien. Toch maar langzaam aan het idee gaan wennen dat de kans groot is dat er eentje bij komt
Moet zeggen dat het wel al wat meer een plekje begint te krijgen. Morgen weer naar de vk voor controle.
Echo zag er goed uit. Vd week even bloed laten prikken voor de nipt. Heb wel heel veel last van buikpijn en vooral s'nachts daarom was ik wat onzeker maar vk denkt echt dat het te maken heeft met dat me lichaam eerder reageert omdat het de 3de is en omdat ik ook gewoon doorblijf gaan voor de andere 2. Komt vast goed
@cinniz Wat ontzettend mooi dat de echo er goed uit zag!! Nu de volgende spannende stap; De NIPT. Doe aub rustig aan waar het kan. Ook al snap ik dat dat lastig wordt met 2 jongetjes