Zwanger ondanks veel mee bezig:)

Ik was er elke maand hartstikke mee bezig. Ik spendeerde (en nog trouwens ) úren op het forum en was aan de lopend band op zoek naar leuke babyspulletjes. Elke maand goed sexen rond mijn eisprong en dan na de eisprong letten op alles waaraan ik een eventuele zwangerschap zou kunnen afleiden. En....check mijn banner. Ik ronde 9 was het uiteindelijk raak.

Mensen die zeggen "je moet er niet zo mee bezig zijn" mogen mij toch wel eens uitleggen hoe je dat doet "er niet zo mee bezig zijn". En bovendien, als dat de truc was dan zou het wel heel makkelijk zijn en was iedereen vast in een poep en een zucht zwanger. Het kan natuurlijk zijn dat je elke keer zo in spanning zit dat je zelfs niet menstrueert, maar zolang dat niet het geval is denk ik dat het vaak wel meevalt met het teveel ermee bezig zijn.

 

Eindeloze ziekenhuisbezoeken, IVF-ICSI en toch zwanger geworden.

Ik vind het flauw te roepen dat je er niet zoveel mee bezig moet zijn als het lang duurt voro je zwanger bent maar...
Als ik sommige zie: na 3 mnd compleet in de stress omdat ze "nog steeds niet zwanger zijn" denk ik ook....tis geen afhaal pizza hoor!

Als je graag een kindje wil, laat dit je niet los (bij de meeste) maar je kunt het ook overdrijven.
Uiteindelijk ben ik van mening dat het ontstaan van een zwangerschap een goede chemische reactie is. Hier hebben omstandigheden wel invloed op maar bepalen het niet.

Onze kindjes zijn beide door ICSI onstaan en er is dus wel degelijk heel hard aan gewerkt en we waren er dus zeker wel mee bezig.

Elmo

 

Arrg.. die mensen die zeggen dat je er niet zoveel mee bezig moet zijn, waren zeker in een wip zwanger denk ik dan?

Als je door werktijden je kansen optimaal moet benutten of 3 keer in de week in het ziekenhuis zit.. dat moet je er wel aan denken toch?
En die wens laat je ook niet zomaar los..

Lekker poep hebben aan die mensen

 

Ik was na tweeënhalf jaar zwanger. In de maand dat ik zwanger raakte had ik besloten om er niet meer voor te gaan en een spiraaltje te laten zetten... Ik had net een sollicitatiebrief de deur uit gedaan en me ingesteld op een leven met 1 kind (inmiddels ruim 4).

Kortom, op het moment dat ik er écht niet meer mee bezig was, was het raak.

Overigens ben ik er in die tweeënhalf jaar ook niet heel druk mee geweest, geen dokters enzo. Ik heb drie cycli getemperatuurd om daarna te constateren dat er geen enkele logica in zat en dat een zwangerschap er waarschijnlijk niet meer in zou zitten.

Je kunt volgens mij niet "doen alsof je er niet mee bezig bent". Het moet echt zijn. Je moet echt denken: nu hou ik er mee op. Tja, en dat gaat natuurlijk niet als je heel graag een kind wilt.

Veel succes in elk geval!

 

haha ik ben er ontzettend veel mee bezig geweest, wanneer niet zou je wel kunnen zeggen, maar wij hadden het geluk dat het alledrie de keren heel snel raak was, dus inderdaad, dat geleuter over je moet er niet teveel mee bezig zijn, daar geloofde ik al een tijdje niet meer in!

 

Wij zijn 1 1/2 jaar bezig geweest voor ik zwanger raakte. Wij waren er in het begin erg relaxed onder en hadden zoiets van het komt wel. Na een jaar kwam het dus niet en ben ik begonnen met temperaturen. Er was wel een eisprong, maar een hele onregelmatige en lange cyclus. Wij zijn toen in mei voor 17 dagen op vakantie gegaan en hebben uiteraard goed door geklust. We waren toen echt ontspannen. Echter toen wij 1 dag terug waren van vakantie werd mijn moeder ziek en moest geopereerd worden aan een hersentumor. Er kwam weer een spannende tijd aan. In die tijd voor de eerste keer ovulatietesten gebruikt (dus ondanks veel stress waren we er toch mee bezig) en in die maand is het dus wel gelukt.

Ik weet niet of je er nu mee bezig moet zijn of niet. Probeer zeker te ontspannen op momenten waarop het kan en te genieten van de kleine dingen in het leven. Ik hoop dat het snel raak is voor je!

 

Denk niet aan een roze olifant.
Je kunt niet op commando ergens niet aan denken.
En je kunt niet besluiten iets niet te willen om zo sneller te krijgen wat je wilt, want dan wil je het dus blijkbaar toch.

Met de 1e was ik er wel mee bezig (temperatuur bij houden enz) en duurde het een tijdje voor het raak was. Bij de 2e was het meer dat het moest van de biologische klok en was ik er totaal niet mee bezig. En toen was ik binnen mum van tijd zwanger.

Misschien is het waar, en wordt je sneller zwanger als je er niet mee bezig bent. Maar wat heb jij daar aan?

 

Hoe kun je er nu niet mee bezig zijn? Volgens mij is iedereen die stopt met anticonceptie en er voor wil gaan ermee bezig... Op het moment dat je iets heel graag wilt, kun je er toch niet niet mee bezig zijn...........
Ik heb zelf het geluk dat ik niet lang heb hoeven wachten, maar ik kan me goed voorstellen dat hoe langer het duurt, hoe meer je er mee bezig bent...

 

pff er niet mee bezig zijn vind ik ook een moeilijk woord. Ik mocht toen graag op een stokje plassen. Nu was ik wel snel zwanger, maar ik begrijp de meiden wel die er lang mee bezig zijn, dat je er wel aan moet denken.
Ik wil nu heel graag een tweede kindje, maar denk dat ik er net zo veel mee bezig zou zijn als met de eerste. Er is ook niks mooiers dan dat , en ik vind dat er niks mis mee is om er veel mee bezig te zijn.

 

Sja, voor mij makkelijk praten want ik was 2 keer in ronde 1 zwanger. Ik kan me niet voorstellen dat je er niet mee bezig kunt zijn als je graag een kind wilt...

 

Iedereen die zwanger probeert te worden denkt er zo'n beetje constant aan. Daar is niets geks aan, vooral niet als je al lang bezig bent. Soms weten mensen misschien ook niet wat ze moeten zeggen en zullen ze dus zeggen dat je er niet teveel mee bezig moet zijn?

 

Bij de eerste zijn we bijna een jaar bezig geweest om zwanger te worden, maar precies in de maand dat ik het heel druk had met andere dingen en er niet bij stil heb gestaan, raakte ik zwanger! Onvoorstelbaar dat ik niet eens doorhad dat ik al een week overtijd was terwijl ik alleen maar aan baby's dacht!

Deze keer had ik een miskraam gehad en dacht dat m'n cyclus niet op gang kwam, maar zie het resultaat: zwanger! Kwam er pas achter toen ik al 9,5 week zwanger was!

Dus misschien is het wel waar, maar weet uit ervaring dat het heeeel moeilijk is er niet mee bezig te zijn als je het zo graag wilt!!

Sterkte!

 

We zijn er heel erg mee bezig geweest, omdat mijn vrouw zwanger is geworden met KID-IUI in het ziekenhuis. Daarvoor eerst een keer of 4 voor een echo om het juiste moment te timen, precies op tijd Pregnyl en dan naar het ziekenhuis. Onmogelijk dus om er niet veel mee bezig te zijn....en toch bij keer 6; zwanger! Ik denk dat het veel meer een kwastie van geluk is, dat alles fysiek gezien net mee zit en dat het hele idee dat je er niet aan moet denken, niet gestressed moet zijn en open voor moet staan of wat mensen ook maar bedenken, helemaal geen invloedrijke factor is. Mensen worden tenslotte in alle omstandigheden zwanger, vrouwen die het heel graag willen, vrouwen die helemaal niet willen, die er elke minuut aan denken (wij!) en die er pas na weken of maanden achter komen. Mensen met een relexed leven worden zwanger, maar ook in landen waar oorlog is, worden kinderen geboren. Wel erg vervelend dat je altijd van die opmerkingen krijgt als je zwanger probeert te worden, van mensen die altijd schijnen te weten wat je moet doen, er niet zo mee bezig zijn, eens fijn op vakantie gaan, enz......

 

Maar er zit een verschil tussen er mee bezig zijn of er teveel mee bezig zijn....
Teveel ermee bezig zijn is in mijn ogen dat je er dusdanig mee bezig bent dat je er eigenlijk geen normaal leven op na houdt zeg maar... Lees: je raakt min of meer depressief, sociale contacten lijden eronder en je bent constant maar met 1 ding bezig: zwanger worden.....

Tuurlijk denkt iedere vrouw eraan die er mee bezig is maar het moet natuurlijk wel gezond blijven!
Daarmee wil ik overigens niet zeggen dat jij topicstarter er teveel mee bezig bent ofzo hoor is alleen maar om aan te geven wat in mijn ogen er teveel mee bezig zijn is...
En degene die dat kan bepalen of ze er teveel mee bezig is dat is degene die zwanger wilt worden maar het lukt niet, daar kunnen wij niet echt over oordelen of diegene er teveel mee bezig is of niet dus zulke uitspraken vind ik niet altijd terecht! Want wat is "teveel ermee bezig zijn" nu precies? Dat is voor ieder een ander begrip!
Kwestie blijft: soms duurt het nu eenmaal langer om zwanger te worden en dat is balen natuurlijk

Overigens ben ik zelf vrij snel zwanger geraakt bij de 1e zwangerschap na 3 maanden, is helaas een miskraam geworden! Die maand erna ben ik (en dat durf ik gerust van mezelf te zeggen) er dus wel enorm veel mee bezig geweest, zou ik snel zwanger zijn?, zou alles wel goed zijn? etc etc etc. Toen gebeurde er niks..... Ja ongesteld!
Toen heb ik besloten me op andere dingen te richten en we kochten een hond, eigenlijk weinig bezig geweest met zwanger worden en toen was het wel raak
Maar ook dat geldt helaas niet voor iedereen

 

ja ik was er veel mee bezig
had wel het geluk meteen zwanger te zijn

 

Hier het zelfde, waarmee ik uiteraard heel blij ben. Maar wat een loze opmerking inderdaad. Als je samen eenmaal hebt besloten (nog) een kindje te willen, wil je toch het liefste over negen maanden zo'n klein mormel in je armen houden?

Natuurlijk zijn er mensen die voorbehoedsmiddelen de deur uit doen en wat aanrommelen en kijken waar het schip strandt. Maar de veel mensen, met name vrouwen denk ik, zullen toch vrij snel gaan kijken naar vruchtbare dagen, foliumzuur hoe en wat, babykamers enzovoort. En die keren zonder condoom, damn dat was zo spannend. Kon de weken erna alleen maar denken 'zou het zou het zou het?'

Het is wel een beslissing die je hele leven op zijn kop zet, logisch dat je er veel mee bezig bent toch?

Maar toch ken ik het voorbeeld van heel dicht bij. Mijn ouders hebben er 6 jaar over gedaan voor ze mij kregen. Juist toen ze 'de babykamer' maar gebombardeerd hadden tot hobbykamer voor mijn pa en mijn ma had besloten dat een kinderloos leven ook een gelukkig leven kon zijn, bleek ze zwanger. Idem met mijn broetje: vijf jaar later was ze nog steeds niet opnieuw zwanger en ze had de hoop al opgegeven, ze was ook 'al' 34. En toen kwam dus mijn broertje.

Misschien zit er wel een kern van waarheid in, dat het misschien eerder raak is als er niet te veel druk achter zit, maar dat 'loslaten' kan gewoon niet op commando en daarom vind ik het ook een stomme opmerking.

 

Weet je wat het is.. Als je er veel mee bezig bent raak je gestressed, depressief, en noem maar op. Dit kan echt wel gevolgen hebben.. Kan, moet niet!!!!
Maar inderdaad, als die mensen nou eens erbij vertelden HOE je je er niet zo mee bezig houd?
Het is heel normaal dat je er mee bezig bent.... je wilt het graag!!

Ik ben zwanger geraakt na 3 jaar en 9 maanden... Na 3 jaar kwamen we erachter dat ik PCO heb, en dus geen eisprong. Nou denk maar niet dat die eisprong er ineens wel zou zijn, als ik er niet mee bezig was.
De ronde dat ik zwanger ben geraakt, waren we wel op vakantie. En ik ben er van overtuigt dat dit me heel erg geholpen heeft! Ik was heel ontspannen en niet bezig met het zwanger worden... Ja ik dacht er wel aan, tuurlijk. Maar had betere dingen te doen in die wachtweken. Doordat ik zo ontspannen was is het goed ingenesteld, dat gevoel heb ik gewoon al de hele zwangerschap.
Maar dat je sneller zwanger raakt als je er niet mee bezig bent? Nee zo moet je het niet zien..... Je moet wel proberen niet depri, verdrietig en gestressed te worden.. Maar joh, hoe doe je dat??? Als het echt lang duurt, dan wordt je nou eenmaal verdrietig, en krijg je soms stress.. dat is nou eenmaal zo!!
En als je dan in de MMM zit, dan ben je er al helemaal mee bezig! Maar probeer er relaxed tegenover te staan...

Net zoals Elmo al typte, stress niet na 3 rondes dat het niet gelukt is, want dat gaat je echt geen goed doen hoor.
Maar he, ermee bezig zijn, daar kan niemand mee stoppen, geloof mij maar!

 

Towser, ik denk dat je de spijker op zijn kop slaat!

 

Hey

Voor mij was er wel een degelijk verschil tussen "het beheerst mijn leven" en "ermee bezig zijn".

Bij de tweede was ik er de eerste maanden obsessief mee bezig. Ik kon aan niks anders denken. Wist precies hoeveel dagen tot aan de klus of tot aan mijn regels... De eerste was raak in ronde 4 dus dat "moest" ook lukken bij de tweede. Het was zelfs zo erg in ronde 4 dat mijn menstruatie uitbleef, 10 dagen, zonder positieve test. Toen voelde ik pas echt de druk (heel idioot, want niemand wist dat we voor een tweede gingen) Ik twijfelde aan mezelf, aan de capaciteiten van mijn lichaam. Na 7 rondes heb ik een afspraak gemaakt bij de gyn, voor mijn gemoedsrust, om te kijken als alles nog in orde is. En toen op één of andere manier, met het idee dat ik er iets aan ging doen, liet ik het los. Met het idee die afspraak maar eerst eens af te wachten werd er alleen gevrijd als we zin hadden... En die afspraak bij de gyn? Daar kon mijn prille zwangerschap bevestigd worden.
Dus volgens mij heeft het er ergens toch iets mee te maken...
Ik heb het nu niet over lichamelijke problemen, maar stress heeft volgens mij zeker een invloed.

Groetjes