Hallo, Vorig jaar kreeg ik voor het eerst een intens verlangen om zwanger te worden. Ik wist dat het eigenlijk nog niet kon maar ik kon er niets aan doen. Ik was 22, was gestopt met de kunstacademie, drie maanden verloofd en we woonden allebei nog bij onze ouders. Ik was aan de pil en ik haatte het. Ik heb toen aan Herman verteld dat ik graag zwanger wilde worden, dat ik wist dat het niet slim was. Hij was bezig met zijn laatste jaar HBO. Hij zei tegen mij dat hij ook een kindje wilde. Dat hebben we toen ook gedaan. Ik ben moeder van een prachtig zoontje van 11 weken. Inmiddels is Herman afgestudeerd en heeft werk. We gaan per 1 juli in ons eigen huisje wonen. En opnieuw zou ik zo graag zwanger willen worden... Ik mis mijn zwangere buik. En het gaat zo goed met Micha. Ik zou zo graag een broertje of zusje erbij maken. Alleen weet ik dat mensen van mij verwachten dat ik een opleiding ga doen, dat ik ook geld ga verdienen en een financiële bijdrage lever aan ons gezin. Gisteren heb ik tegen Herman gezegd dat ik het helemaal niet erg zou vinden om weer zwanger te raken. Dat ik dat zelfs heel graag zou willen. We hebben toen gevreeën zonder condoom (ik ben niet aan de minipil) Maar na de seks zag ik dat hij spijt had. Hij had misschien willen wachten. En dat was misschien ook slimmer geweest. Eerst een opleiding doen en dat pas denken aan een tweede. Daarom vraagt hij mij vanochtend om de huisarts te bellen. Hij wil dat ik een morning-after pil inneem. Maar dat wil ik niet... Waarschijnlijk ben ik van gisteren niet zwanger geworden. Ik geef borstvoeding en dan blijft de menstruatie meestal langer uit. Maar de kans is er toch? En nu voel ik me rot omdat we onveilig hebben gevreeën terwijl Herman dat niet wilde. En ik zit nog steeds met dat gevoel dat ik weer zwanger wil worden.
Poeh meid ik herken t gevoel heel erg maar jullie moeten wel samen voor een kindje gaan. Onveilig sex hebben terwijl jullie eigenlijk niet goed weten of jullie wel een tweede willen is niet handig. Ik gaf ook borstvoeding en was 4 weken na de bevalling weer ongesteld dus je kan zeker zwanger zijn. Ik ben 20 en heb ook mn opleiding niet afgemaakt. Als ik eerlijk ben zou ik nu liever meer kindjes willen maar aan de andere kant moet ik ook een keer een diploma halen. Ik vind een gezin belangrijker dan een opleiding, dat komt later wel. Nu heb ik een baantje voor een paar ochtenden. Mijn vriend wil nog geen tweede dus ben ik aan de pil, dat vind ik wel zo netjes. Ons dochtertje was ongepland maar een kindje neem je eigenlijk samen Dat jouw vriend eerst zonder condoom seks heeft en dan zegt dat je een morningafterpil moet slikken vind ik niet erg volwassen overkomen. Toch eens goed praten samen denk ik..
Zo hé ik denk niet dat je die beslissing nu al moet nemen... Je kindje is las 11 weken! Het is echt niet gezond om nu alweer zwanger te worden...
Dit. Ik denk dat het ook vooral komt omdat je hormonen nog door je lijf gieren. Ik zou persoonlijk geen kindje op de wereld zetten als wij beide hier niet achter staan. Daarnaast is het voor je lijf ook niet het beste om nu alweer zwanger te raken. Geniet van jullie mannetje en praat met je man als je hormonen weer uit je lijf zijn en hoe je er dan in staat
2 dagen na de bevalling wou ik ook wel weer een zwangere buik want ik miste hem zo. Geloof me, dit zijn hormonen
Wat een rare opmerking "het is echt niet gezond om nu alweer zwanger te worden". Als je lichaam er klaar voor is en je zwanger raakt is er in principe niks ongezonds aan, ander zou je niet zwanger raken nl. TS: je zult toch wel samen achter een kindje moeten staan. Ik vind wel dat als hij eerst wel zonder condoom wilde en vervolgens dat je naar de huisarts gaat voor een MAP een nogal ondoordacht. En ook niet iets wat je "zomaar" doet. Maar ik begrijp wel dat hij nu nog even niet wil, jullie kindje is nog maar 11 weken. Dat je je zwangere buik mist is waarschijnlijk door de hormonen.
Kindje maken...? Als het zo makkelijk was... Hopen te krijgen is het.. En persoonlijk vind ik het niet slim. Je kindje is nog erg klein, je zit nog vol met hormonen. En misschien is het fijn om eerst samen te wennen aan het ouderschap?
Je hormonen gieren nog door je lichaam. daar door heb je idd vaker kans dat je sneller een tweede wilt. Laat het deze keer op zijn beloop als jij bv geeft en een morning after pil in neemt lijkt mij geen goede combinatie. En daarna heb even geduld tot je vriend er ook aan toe is. Je kunt wel gelijk alles willen maar niet alles gelijk krijgen. En je eigen toekomst moet je ook in het oog houden. Een opleiding volgen en te gelijk je kindje lijkt mij een verstandig besluit.
Hmm ik mis mijn buik ook hoor, maar moet er nog niet aan denken om nu weer zwanger te raken (of over 2 maanden). Ik zou eerst nog even lekker genieten van je kleine man en alles lekker even laten herstellen en zelf ook weer op krachten komen. Mocht je nu over een maand of over 2 maanden hetzelfde gevoel hebben dan kun je het altijd weer bespreekbaar maken natuurlijk. Althans, zo zou ik het doen... en je moet er beiden antuurlijk wel achter staan
Ik zou persoonlijk toch echt wachten, de hormonen zitten nog steeds in je, je zal toch eerst moeten 'ontzwangeren'. Tuurlijk is het logisch dat je je buik mist, maar ga eerst genieten van jullie kindje! Hij is nog maar 11 weken....
Het onderste ben ik het helemaal mee eens. Je hebt gisteren samen de keuze gemaakt, hij mag niet zomaar jou vragen naar de huisarts te gaan. Het bovenste is echter niet helemaal waar. Het is gezonder om je lijf de kans te geven bij te komen van de zwangerschap en bevalling. De risico's bij een zwangerschap binnen een jaar zijn groter dan wanneer je even wacht. De kans dat alles goed gaat blijft het grootste, maar de risico's worden wel echt groter. Daarom zou ik medisch gezien zeker even wachten.
Dat is niet in elke situatie zo. Ik zou gewoon zwanger kunnen raken maar het eerste jaar mag ik het niet vanwege de keizersnede en andere complicaties tijdens de bevalling. Je lichaam kan daar dus niet helemaal zelf over "beslissen". Verder ben ik het wel met je eens.
Als ik had geweten hoe moeilijk mijn eerste kindje zou zijn, dan was ik in de eerste weken na de geboorte zeker sneller aan de pil begonnen en beter opgelet, we gebruikte wel condooms maar 1x zonder, mijn zoontje was nog geen 3 maanden en ik was al weer zwanger! met mijn zoontje deden we er anderhalf jaar over, had niet verwacht dat ik weer zo snel zwanger zou zijn. toen hij 7 maanden was zagen we dat er iets met hem was, waarschijnlijk heeft hij autisme maar dat is nog niet zeker. ik heb het de laatste maanden van mijn 2e zwangerschap heel erg zwaar gehad, en ik heb niet eens van mijn 1e kindje kunnen genieten omdat ik bezig was met zwanger zijn, ik voel mij nog steeds ook nog schuldig daarover. Ik ben wel blij dat ik mijn 2e kindje (dochter) nu heb maar het is zo zwaar!!!, mijn zoontje loopt bijna een jaar achter dus het is net alsof ik een tweeling heb. Ik had nu wel van die domme fout geleerd en was na mijn dochter zo snel mogelijk weer aan de pil begonnen plus condooms en niet 1x zonder natuurlijk. juist nu ben je erg vruchtbaar! ik zou het niet slim vinden juist omdat je van je 1e kindje moet genieten!
Klopt helemaal. Er zijn situaties waarin het niet mag. Maar bij een normaal verlopen zwangerschap is er geen enkele reden om niet zwanger te mogen worden. Ik vond het gewoon erg raar dat er direct geroepen werd dat het "niet gezond zou zijn". Er zijn miljarden vrouwen (geweest) die ieder jaar een kindje kregen/krijgen. En als je gezond bent is daar in principe niets op tegen lichamelijk.
Eh.. Wat? Dit klinkt echt alsof jullie zin hadden in een patatje mayo, die jullie dus maar hebben genomen, en alsof je nu toch ook nog zin hebt in een kroketje. Ik dacht dat dit een topic vol frustratie zou zijn, van iemand die al een lange tijd dolgraag een tweede kindje wil, maar die weet dat het gezien de situatie niet verstandig is en die daar, ondanks dat ze zich dat realiseert, toch erg mee zit.. Is het überhaupt echt, trouwens? Je allereerste post, meteen de naam van je man en je kind online gooien.. Hm.
Aan welke risico's moet je dan denken? Mijn 2e zwangerschap verliep zelfs beter ondanks dat ik meer stress en het veel zwaarder had.