Hoi iedereen, ik ben heel pril zwanger (sinds woensdag zijn mijn testen positief en dinsdag bloed laten nemen om HCG waarde te bepalen). Wij zijn zo gelukkig, maar hebben ook zoveel schrik. wat als het misloopt... Hoe hebben jullie die eerste weken ervaren? Bedankt!
Nou ik ben ook nog aardig pril vind ik zelf, en ja ik heb die angst nog steeds heel veel hoor dat het mis kan gaan bij ons was het onverwacht maar zeer gewenst en ja iedereen zegt wel maak je niet zo druk maar er gaat geen dag voorbij dat ik me geen zorgen maak volgende week me 2e echo, en ik hoop dat ik daarna beetje adem kan halen hihi Van harte gefeliciteerd met het nieuws en ik hoop dat je er toch van kan genieten !
Ik heb dat ook weer hoor. Die angst.. Zit nog voor m'n nod.. Wat als ik dalijk gewoon ongesteld wordt etc etc
ja! Ik moest gisteren ongesteld worden, maar telkens als ik naar het toilet moet heb ik schrik dat mijn regels er toch doorkomen... wat een angst ! wij moeten dan bijna samen bevallen, haha
Ik heb de eerste weken 36x per dag in mn onderbroek gekeken of er niets mis was gegaan.. Ik denk dat elke net zwangere deze zorgen heeft. Helaas kun je niets anders doen dan afwachten. Ik keek elke keer erg uit naar mn volgende afspraak met de VK en zo gingen de weken vanzelf voorbij en hoe verder je komt, hoe minder zorgen je je maakt. Nu ben ik 33 weken en nog steeds denk ik wel eens "als alles maar oke is"
Hier nog een hoor! Ik zit ook nog niet eens op 4 weken... Dus nog een week of 9 voordat we een beetje uit de gevaren zone zijn.. Zou een mooi kerst cadeautje zijn als het goed blijft zitten
Gefeliciteerd met je zwangerschap! Ik ken je gevoel. Helaas zal je moeten afwachten. In de meeste gevallen gaat het gewoon goed. Maar helaas niet altijd. Ga vooral niet teveel dingen lezen over de slechte afloop. Dit maakt je alleen maar onzeker!
Herkenbaar hoor..denk dat alle vrouwen dat wel hebben! Hier is het in het verleden 5 keer mis gegaan, en maakt het voor mij wat extra spannend. Mijn jongste zoontje is nu 16 maanden en ik hoop dat het ons nog een keer gegunt is, zo n goede zwangerschap..met een gezond kindje!
Ja hoop t ook..allemaal goede echos en dan eindelijk na die drie maanden hopelijk wat meer rust in de tent...ik vind het spannend blijven. Heb wel besloten deze keer vollop te genieten, bij mijn jongste ben ik tot en met de bevalling bang geweest hem kwijt te raken........deze keer wil ik van alles gaan genieten! Denk dat het komt omdat ik 5 missed abortions gehad heb.
Thinkpink, ik heb de eerste weken ervaren als een ontzettend spannende tijd en herken heel erg die angst waar je over schrijft. Het is bij mij "op-en-af"gegaan. Wat bij mij de boventoon voerde was dat ik mezelf niet veroordeeld heb voor de manier waarop ik ermee omging en dag voor dag keek hoe het met me ging. Ik denk niet dat er een vaste "goede"manier is om met deze spanning om te gaan. Da's heel individueel, en bijna niet te sturen. Voor mij hielp dit: ik heb per dag gekeken. Was ik bang, dan was ik bang, maar waakte ik ervoor om die angst te voeden met slechte verhalen op internet. Was ik blij, dan was ik blij maar probeerde ik tegelijkertijd ook niet te hard van stapel te lopen. Over het algemeen probeerde ik mezelf voornamelijk af te leiden, en ging ik door met tellen alsof mijn cyclus weer op dag 1 begonnen was ( dat hielp, gek genoeg! misschien omdat ik die teleurstelling ook al kende, die was comfortabel bekend) Uiteindelijk kwam daar rond een week of 9,10 vanzelf een balans in. En nu? Nu neemt blij vaak de overhand en wordt dat vanzelf gevoed door alle leuke dingen die nu gaan komen ( kamertje, shoppen, namen...) Ik wens je ontzettend veel succes en sterkte in de aankomende tijd. Het is moeilijk, maar het wordt beloond! Ik wens je een prachtige baby toe!
Gefeliciteerd met je zwangerschap. Hier de angst dat het misgaat gehad tot 12 weken ongeveer. Daarna krijg je vanzelf steeds meer vertrouwen in je lichaam en kindje.
Had ik ook, nog steeds trouwens ben ik niet zonder zorgen, vooral bang om iets verkeerds te eten eigenlijk. Ik moet wel zeggen, van week 7 tem week 15 was ik zodanig misselijk en energieloos dat het allemaal niet veel uitmaakte, ik was meer bezig met hoe in godsnaam een ganse dag zien door te komen, dan met wat er in mijn buik groeide. Ik ben ontzettend blij dat die periode achter de rug is
Dit is onze derde maar ik blijf die eerste weken vervelend vinden. Ik heb al veel vervelende verhalen gehoord en in mijn omgeving gezien dat ik soms denk 'ik kom ook een keer aan de beurt' Ik hou me vast aan de gedachte dat het vaker wel goed gaat dan niet maar zal wel weer opgelucht adem halen als iig die eerste 12 weken voorbij zijn.
nou ik was dus zo bang, dat 2 dagen voor me afspraak met de VK ik in paniek raakte want ik had ineens enorme krampen aan de linker onderkant van me buik en was dus doodsbang voor een buitenbaarmoedelijke zwangerschap.. Dus toen ben ik naar de VK gegaan en toen gaven ze me snel een echo om mij gerust te stellen Dus ik zag het hartje kloppen met 6,5 week en bleek dus minder lang zwanger te zijn (ik dacht 9 wk te zijn) Maar woensdag mag ik weer en dat is ook hoe ik mezelf probeer gerust te stellen, al ben ik weer bang van dadelijk is het fout en voel ik er gewoon niks van.. Maar het is inderdaad denk ik hoe verder je bent hoe wat gerust steller je word, ga dit ook wel bij me VK aangeven woensdag Maar wens je het alleberste toe natuurlijk En ook alle anderen hier die met dezelfde angst zitten
Hier waren de eerste weken ook erg spannend. Vooral tot week 7, toen had ik een afspraak bij de VK voor een echo. Dit omdat ik al 2 miskramen had gehad. De dag van de echo kon ik alleen maar huilen van spanning en was toen zo opgelucht dat er een hartje te horen was. De ergste angst was voorbij, daarna kon ik ook een dag minder bang zijn en durfde ik al wat verder te denken en bezig te zijn met namen, kamertje etc. Er ging geen dag voorbij dat ik zonder angst naar de wc ging, elke keer weer opgelucht als het goed was gegaan op het toilet. Ik nam mij voor de regel, geen bloed is moed! Dat hield mij op de been en ook omdat ik geen krampen had. Ik voelde mij ook prima de eerste weken. Met 11,5 week de eerste termijn echo gehad, daar was ons wondertje weer te zien met alles erop en eraan. Met 7 weken ziet het er nog uit als een boontje. Nu was het een mini mensje. Heel bijzonder en daarmee gingen ook de laatste angsten de deur uit. Natuurlijk heb je nu ook wel zoiets van, zit het wel goed. Groeit mijn kindje wel goed, ik heb een Angelsound en kan daarmee het hartje horen, dat biedt mij weer even zekerheid als ik twijfel. De onzekerheid en zorgen blijven, zolang je zwanger bent en daarna heb je toch als moeder altijd je zorgen om je kindje. Durf ook de genieten in de eerste weken
Ik zou zo graag nog een test doen, maar ik mag niet van mijn vriend! Is geleden van zaterdag ( van woensdag tot zaterdag alle dagen getest) en morgen kan ik pas bloed laten nemen.... Stel je voor dat al die HCG al weg is.... Ik heb het echt lastig
Heel herkanbaar hoor. Ik ben na een lange weg eindelijk zwanger geworden. Omdat wij in MMM zitten kijk je elke keer uit naar het volgende punt en je bent dan weer heel blij dat je weer een stap verder bent. Ik was/ben ook onzeker, vooral omdat ik me erg goed voel, weinig kwaaltjes. Vorige week de eerste echo gehad en toen een kloppend hartje gezien! Nog voor de echo zei ik tegen de arts dat ik het idee had dat mijn lijf mij gigantische voor de gek hield omdat ik me 'te goed' voel. Toen we hartje zagen voelde ik me wel wat meer zeker. Ik zal blij zijn als ik 12 wkn ben. Nog even vol houden, al heb ik het idee dat de tijd erg langzaam gaat.