Ik ben bijna 28 weken zwanger van mijn tweede dochter, en op het moment dat zij geboren wordt, zal mijn oudste ongeveer 21 maanden zijn. Mijn oudste is een heel aanhankelijk meisje, maar wel eentje met een heel pittig karakter. Ze weet al sinds haar geboorte precies wat ze wel en niet wil, en wordt echt boos als ze haar zin niet krijgt (wat natuurlijk regelmatig voorkomt). Vanaf het begin zit ze het allerliefst 24 uur per dag tegen me aangeplakt, en omdat dat straks natuurlijk helemaal geen optie meer is, zijn we flink aan het oefenen met even alleen spelen. Het helpt wel: ze wordt steeds ondernemender en vermaakt zich nu steeds vaker een tijdje zelf. En ze gilt nu (meestal) niet meer de hele buurt bij elkaar als ik drie meter verderop ga staan. Op zich hoopgevend dus, maar ik vind het toch spannend, hoe het straks zal gaan met haar en de nieuwe baby. Ik kan me er echt geen voorstelling van maken. Hoe zit het op die leeftijd (21 maanden) met jaloezie? Gaan deze oudste kindjes makkelijk om met de komst van de baby, of moeten ze erg wennen? Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen!
Haha ik lees even mee. Ben 26.2 weken zwanger en heb een dochter van 27-1-'12 en zij krijgt ook een zusje, erg toevallig dus..! Mijn dochter is ook behoorlijk pittig en weet net als jouw dochter al vanaf het begin precies wat ze wil! Nou kan mijn dochter zichzelf wel goed vermaken maar de laatste dagen juist wat minder. Ze is wel héél erg geïnteresseerd in baby's en kindjes en is er heel lief voor. Ze 'weet' inmiddels ook dat er een baby in mijn buik zit maar echt beseffen doet ze niet lijkt me.. Ik ben dus ook erg benieuwd naar ervaringen!
Ik heb nog geen ervaring. Maar ik wil me dochtertje er heel erg bij gaan betrekken. Laten helpen enz. Ga ook een pop kopen die je ook een fles kan geven, kan wassen en om kan kleden. Maar weet niet of jullie dochter daar straks nog te jong voor is.. Mijn dochtertje is dan al 34 maanden (als ik goed tel Hahaha)
Ik lees ook even mee. Mijn zoontje is ook ongeveer 21 maanden als zijn zusje geboren wordt.. hij is ook een pittig kereltje die goed weet wat hij wil, overal bij betrokken wil worden en momenteel heel erg aan me hangt. Zo spannend hoe hij op zijn zusje gaat reageren! Bij het woord baby trekt hij snel mijn shirt omhoog en legt zijn handjes op mijn buik, maar echt begrijpen doet hij het denk ik nog niet. Ik heb wel vaker gehoord dat er bij een kleiner leeftijdsverschil vaak ook nog niet zo snel sprake is van jaloezie, maar ja wat is een klein leeftijdsverschil...
@Inge88, wat toevallig, inderdaad! We lopen echt zo'n beetje tegelijk! Mijn dochter vindt mijn dikke buik wel machtig interessant, maar beseft nog totaal niet dat er een baby in zit. Ze vindt andere kindjes leuk, maar met baby's kan ze niet zoveel. Ze wordt wel superenthousiast als ze een hond of kat of vogel of koe ziet, maar baby's...die negeert ze volledig. @Sanjor: we hebben wel een pop voor haar gekocht, maar eigenlijk vindt ze alleen de ogen interessant (daar kun je zo lekker met je vinger in porren). Verder sleept ze de pop regelmatig aan één beentje de kamer door, om haar vervolgens genadeloos te dumpen (bij voorkeur op haar hoofd). Dat belooft wat . Alhoewel...gisteren had ze ineens een broekje en een romper uit haar kast gepakt, en die probeerde ze haar pop aan te trekken! Zou het toch nog goedkomen? @Pleak: wat leuk, je zoontje. En ja, goeie vraag...wat is een klein leeftijdsverschil? Ben echt benieuwd hoe het gaat met die jaloezie. En ook hoe snel ze aan de nieuwe situatie gewend is. Daarbij lijkt me ook wel dat het makkelijker gaat als ze jonger zijn. Nou ja, we gaan het zien!
@dimpie; misschien komt het straks vanzelf als ze jou dingen ziet doen met de baby doet ze het wellicht ook bij haar baby?
Mijn Meneer zal bijna 4 zijn dus het verschil is veel groter. Tussen mijn 2 nichtjes zit ook ongeveer die tijd, en dat ging heel goed, dus ik heb hoop dat het met wat extra aandacht voor onze Kleine Vriend wel goedkomt.
Mijn zoontje was 20 maanden en geen enkel probleem gehad, ik heb hem altijd laten helpen, erbij betrokken en als we bij de wieg stonden zei ik altijd : wat ben jij toch een geweldige jongen (heel veel mensen zeggen steeds over en over hoe lief de baby is e "vergeten" de oudste) of als de baby huilt meteen alles laten vallen en naar de baby gaan, nee die baby kan best even een paar minuutjes wachten (en ja ook andersom hoor, kan je best uitleggen) Elke dag even een uurtje speciaal met je oudste spenderen, dus samen puzzeltjes doen, spelen, knuffelen, uitgebreid in bad doen , echt special time zeg maar.. Zo hoeft niemand jaloers te worden en kan het een hele leuke ervaring zijn.
Ehm...Aiden was er nogal door overrompeld geloof ik. Hij was 22 maanden toen Finley geboren was. Ik ben in het ziekenhuis bevallen na een spoedkeizersnee. Mocht twee dagen later naar huis. Aiden was die dagen veel bij zijn opa en oma. Uiteraard ook wel bij mij en zijn broertje op bezoek geweest in het ziekenhuis met zijn papa. Toen ik thuis kwam uit het ziekenhuis, was Aiden drie kwartier lang totaal overstuur en niet te bereiken of troosten. Moest er zelf ook van huilen. Hij zag me plots met een baby op schoot, heeft mij een paar dagen moeten missen, er was een vreemde mevrouw (kraamhulp) in huis en hij kon nog niet goed praten. Dit frustreerde hem allemaal natuurlijk enorm. Gelukkig was hij de volgende dag helemaal bijgedraaid en gaf hij de baby zelfs kusjes, wat hij nu trouwens ook nog steeds doet . Wij hebben tijdens de zwangerschap Aiden geprobeerd voor te bereiden op de komst van zijn broertje, maar hij begreep het gewoon nog niet. Hij had zelfs een babypop.
M en T waren 25m. Dat ging uitstekend. Maar vier maanden kan nog wel flink schelen. Ook konden zij zich sowieso goed zelf vermaken en accepteerden ze uitstel van aandacht mits duidelijk uitgelegd. Ze konden al goed praten. Ik beviel thuis en ze hadden de kraamhulp al eerder ontmoet (paar weken). Jan had ook drie weken vrij dus hij kon veel met ze doen. Dat soort dingen zijn ook erg belangrijk denk ik. S zal 19m zijn. Hij speelt goed alleen maar is wel heel pittig. Il voorzie veel kattenkwaad tijdens voedmomenten
hier was de oudste 2 jaar en 4 maanden toen zijn broertje geboren werd. hij snaptte toen ik nog zwanger was helemaal niet dat er een baby in mijn buik zat ook al vertelden we het hem wel(hij probeerde gewoon bovenop me te klimmen zoals altijd ) toen de kleine er eenmaal was was de verwarring nog groter, waar komt die baby ineens vandaan? Hij moest er niks van hebben, en nu begint het langzaam aan een beetje te komen. Hij ziet zijn broertje meer als een pop en benoemt alle onderdelen en een aai over zijn hoofdje lukt nog wel, maar een kusje is echt nog een stap te ver. En broertje op schoot of zelfs naast hem op de bank ook niet, dan vlucht hij als een bange kat weg. Het komt allemaal vanzelf wel, broertje is pas 7 weken.