IK BEN ZWANGER!!! Zo, dat is er uit! Mijn man en ik vewachten ons eerste kindje en ik wil het íédereen vertellen!! Maar aangezien het nog zo pril is, vind ik dat niet slim, ivm kans op een miskraam. Daarom schrijf ik mijn enthousiasme hier maar even van me af De achtergrond: Begin augustus heb ik mijn mirena laten verwijderen omdat mijn man (toen nog vriend!!) en ik er klaar voor waren om kinderen te krijgen! De huisarts verwijderde het ding en vertelde dat het voordeel van een mirena is dat je er snel van "herstelt" en snel zwanger kan worden. Hoera! Dus meteen "aan de slag" en de eerste maand bleef mijn menstruatie al uit. Verschillende tests vertelden dat ik niet zwanger was. Toen ik na 3 maanden nog steeds niet ongesteld was geworden, ben ik naar de dokter gegaan die me heeft doorgestuurd voor een echo in het ziekenhuis. Daar bleek dat in m'n beide eierstokken verschillende flinke cystes zaten. Waarschijnlijk van een heleboel mislukte eisprongen. Dat was even schrikken... Maar er werd besloten een hormoonkuur aan te gaan die de menstruatie op gang brachten en dan zouden de cystes hopelijk mee wegspoelen. Nou, dat werkte. Ik kreeg een menstruatie waar je U tegen zegt. Dit was dan ook mijn eerste fatsoenlijke menstruatie in 7 jaar, dus eigenlijk ook niet zo gek. Bij controle bleek dat de cystes in mijn ene eierstok weg waren, maar in de andere zaten er nog een aantal. Volgens de echo-mevrouw zou dit goed moeten zijn, maar als we binnen 6 maanden nog niet zwanger waren, mochten we terugkomen voor nog een controle. Ondertussen was een vriendin van me na 2 maanden proberen zwanger geworden. Ik was dolblij voor hen, maar voelde natuurlijk ook best wat jaloezie. Zij werd in no-time zwanger terwijl ik nog niet eens een eisprong had... Toen ben ik gaan testen met ovulatie-tests. Eerst de goedkope van de Action, daarna de digitale van CB. Bij beiden heb ik nóóit een positieve ovulatietest gehad. Na een paar maanden onzekerheid en frustratie legden we ons er bij neer: Het zou nog even niet gaan gebeuren. We zouden gewoon na die 6 maanden weer laten controleren en tussendoor genieten van een zomer vol BBQ's met sappige rode steaks, biertjes, wijntjes, kamperen, spontane avonden weg... heerlijk! Nu kan t nog, nu we niet zwanger worden en geen kinderen hebben!! Ja, en dan gebeurt het he, als je je net verheugt op de goeie dingen in het kinderloze leven, dán besluiten ze om toch eens samen te komen. Nu al papa en mama pesten!! Ik merkte het toen ik eerst wat bruin bloed verloor, wat me meestal gebeurt voor de menstruatie. Een dagje bruin bloed en dan komt de rest. Maar de rest bleef uit... Dinsdags een test gedaan, maar niks te zien. Donderdag nog eens een test en toen zag ik mn eerste hele vage streepje... Ik kon t niet geloven!! Toen ging ik rekenen en hoewel mijn cycli nogal onregelmatig waren(tussen de 22 en 31 dagen), zat ik toen ineens al op dag 33! Dus vrijdagochtend weer een test, en het zelfde vage streepje! Dat weekend ging ik met mn schoonmoeder 2 daagjes weg en ze probeerde me wijn, carpaccio en franse kazen te voeren. Normaal ben ik daar DOL op, dus ik heb maar wat hoofdpijn en misselijkheid geveinsd om er onder uit te komen... En toen ik zaterdagmiddag thuis kwam meteen nog een test gedaan, waar ik niet meer onderuit kwam: IK Ben Zwanger!!!!!!!!!!!!!!!!!! Het voelt nog allemaal zó onwerkelijk! Een kindje in mn buik... ikke! We hebben het aan een aantal goeie vrienden verteld, maar verder nog niet (nouja, aan mn werkgever en de makelaar ). Mijn moeder heeft verschillende miskramen gehad en ik heb geen idee in hoe verre dat erfelijk is. Verder heb ik nogal wat overgewicht en ik weet ook dat dat niet goed is voor het kindje.... Maar nu zou ik volgens mn berekening bijna 6 weken ver zijn en het lijkt allemaal te kloppen. Ik voel me goed, behalve extreme vermoeidheid halverwege de dag en soms een wat drukkend gevoel in mn onderbuik.... Over 3 weken heb ik de eerste echo en als alles goed is, dan mag ik het echt van de daken schreeuwen! Ik kan niet wachten!
Hahahahahaha, er viel vanavond ineens een kwartje waarom ik twee weken geleden zo misselijk was met paardrijden! Ik dacht dat ik gewoon te veel pizza op had, maar nee, toen was ik natuurlijk al zwanger! Vanavond weer gaan rijden en dat vond ik best spannend wetende dat ik zwanger ben... Maar t mooie van paardrijden is dat je aan niks anders kan denken als je bezig bent, dus al snel reed ik lekker rond als altijd. Alleen t spinnen was ff wennen Instructrice heb ik trouwens verteld dat ik zwanger ben en die zei dat ze me gewoon les geeft, en dat ik zelf moet aangeven als t te veel wordt. Logisch. Fijn mens is t