Hier zwanger van de vierde. Ook huiverig voor de reacties van buitenstaanders. Ik heb er ook bewust voor gekozen om het de komende tijd niet te vertellen. Ik gun mezelf de tijd. Ben nu twaalf weken
Gefeliciteerd! Wat een bekroning van jullie liefde voor elkaar. Joh, je doet het nooit goed. Ook hier bij de tweede "rare reacties". Oh, was dit gepland. Zo, jullie durven op jullie leeftijd (40&41)... Probeer het vooral naast je neer te leggen. Geniet ervan!
hier herken ik mezelf wel een beetje in en bij ons ist zelfs de 1e die onderweg is.. wij hebben ook een bovenverdieping en hebben zelfs zelf een slaapkamertje om moeten bouwen. mn fam snapte maar niet waarom we niet verhuizen maar das financieel voor ons niet mogelijk. huren gaat niet vriendlief verdiend daar te veel voor maar kopen ook niet met de nieuwe regels en een eigen starterskapitaal moeten hebben..wij zelf zijn er rustig bij en maken ons helemaal niet druk onze kleine krijgt een pracht kamertje en we vinden zelf dat een kindje meer liefde nodig heeft dan ruimte, ik trek me er ook echt niks van aan wat anderen vinden of denken
Wat naar dat je je daar zorgen om maakt. Het is jullie leven en geluk! Gefeliciteerd en een fijne zwangerschap! Mijn familie zou trouwens net zo reageren. Heb wel eens door laten schemeren dat als onze jongste uiteindelijk gezond word en geen erfelijke ziekte draagt (word onderzocht) dat we graag een derde hopen te krijgen. Reacties waren niet tof Anderzijds wij wonen in een ander dorp en hier is gemiddelde denk ik ruim boven de 3 en word er totaal niet vreemd gekeken naar 3,4,5 enz.
Ik herken je gevoel. Negatieve reacties zetten zo'n domper op jullie blijdschap. Mijn moeder heeft bij een van de zwangerschappen (5de??) ook gezegd: Ik zie dat jullie er blij mee zijn, dan ben ik het ook. Ik weet dat dat bij haar door bezorgdheid komt. Want ja kan ik het allemaal wel aan? Ze is dan best bezorgd en daardoor reageert ze niet spontaan en blij. Jammer, maar ik probeer het naast me neer te leggen. Nu verwachten we de 7de en heeft eigenlijk iedereen leuk gereageerd. Tja als er zes passen, dan vast ook wel zeven. Toch? een buurvrouw reageerde wel leuk: tjonge dan krijg je het wel druk hoor! Haha, ik moest hard lachen. 6 is ook al best druk, die ene extra zal ook best gaan. Leg die negatieve reacties naast je neer en geniet van jullie gezin! Laat jullie blijdschap daar niet door temperen. Ieder kind is een mooi wonder en het is geweldig dat jullie er nog een mogen krijgen!
Gefeliciteerd met je zs! Idd zoals de andere dames al zeggen, het is jullie leven, jullie huis! Het is veel belangrijker dat de kindjes heel veel liefde krijgen dan een grote kamer toch! Wij hebben maar twee slaapkamers, dus de meiden delen straks gewoon een kamer! Niet iedereen heeft een groot huis met allemaal kamers, maar wel bijna iedereen heeft heel veel liefde te geven
Gefeliciteerd! Ik begrijp je gevoel helemaal, ik kan helaas niet zeggen dat het meeviel in mijn geval. Toen ik zwangerschap van 3e aankondigde kreeg ik veel negatieve reacties van familie en ook wel van kennissen. Ik vond dat zo onbeschoft :x. Ik begrijp dat best dat mensen eigen ideeën daar over hebben, maar als de zwangerschap al een feit is, dan ga je dat toch niet hardop verkondigen aan de ouders-in-spe?? Het is een beetje te laat dan voor 'zou-je-dat-wel-doen' of 'hoe-zie-je-dat-voor-je'-achtige opmerkingen... Ik vond het vrij respectloos. Ik heb er dan ook zo min mogelijk woorden aan vuil gemaakt. Ons leven, onze keus.
ik heb het ook gehad , niet bij de derde , maar bij de vierde zwangerschap ... deze kwam niet gepland. Mijn vriend en ik waren na 9 maanden apart gewoond e hebben weer net 3 weken samen eerder samen gaan wonen waar ook nog niet iedereen van op de hoogte was en dan ook nog zwanger , natuurlijk wist idereen wel dat wij de tijd apart woonden wel gewoon nog met elkaar omgingen en we dus eigenlijk gewoon een lat relatie hadden voor het eerst , na 3 eerdere zwangerschappen had ik minder moeite mijn mond te houden tot 12 weken en bij sommige mensen kon ik he nog veel langer volhouden niets te vertellen , geen zin om uit te leggen , maar van binnen voelde ik me zo schuldig tegenover het ukkie had het gevoel dat ik ontkende dat hij eraan zou komen en niet bestond .. uiteindelijk reageerde iedereen wel positief hoor en als ze het er niet mee eens zijn is niet mijn probleem , ik vraag hen toch niet of zij het kindje willen , net zo goed als dat ik niet om hen gevraagd heb als familie lid maar gewoon gekregen als oom tante neef of nicht er waren trouwens ook mensen die me even wezen op andere opties , want ik was al zoooo druk met 3 kinderen .... en onze situatie was niet ideaal .... uuhm nee niet ideaal maar we weren eraan en ik zou niet zwanger zijn van mijn vriend als wij een bloedhekel aan elkaar zouden hebben Of vragen van wie de vader is .... uuuhm zie je mij er voor aan dat ik met iedere vent op de hoek van de straat t nest induik ofzo ?? gewoon laten gaan dus
Hier ook zo. Kleine woning vooralsnog (andere woning moet verbouwd, maar mijn ex boycot de verhuizing) , nog best moeilijke omstandigheden, maar 2 ouders die helder in het leven staan, 2 zusjes die dolblij zijn en genoeg liefde om veilig op te groeien. Wij passen ons wel aan en ook wij hebben opmerkingen gehad ( wat moet de buitenwereld wel niet denken?, nou, nou....dat is zeker niet gepland? ) , maar gelukkig ook lieve reacties. Voor onszelf geldt: dit onverwachte wondertje is meer dan welkom en wij genieten ondanks alles volop!
Ik zie in mijn omgeving wel mensen voor een 3e gaan. Heb de indruk dat het een beetje de trend is, om het 'oneerbiedig' te zeggen. Gewoon doen! Niks van aantrekken Proficiat trouwens!
Twee is echt de norm in Nederland. Nu heb ik voor twee al veel moeite moeten doen maar onze droom is een gezin met 4. Huis en financieen passen, ben alleen niet de meest vruchtbare. Nu dolgelukkig pril zwanger van de derde, hopend dat het goed blijft gaan. Maar oh wat heb ik zin om die vervelende mensen die meteen met zo'n zeurstem zeggen; ben je meteen klaar als ze mijn jongen/meisje tweelig zien te shockeren met de opmerking: oh ja? Nummer drie is onderweg. En nu?
Veel hangt ook af van hoe afhankelijk dat je bent van bijvoorbeeld je ouders. Passen ze bijvoorbeeld elke week een dag op, dan zullen ze niet staan springen om nog minstens 4 jaar op te passen. Of als jullie bijvoorbeeld elke 2 weken de kinderen bij hen droppen voor een avondje uit ... 1 leg je effe te slapen, een tweede lukt meestal ook wel ... maar met 3, dat wordt al lastig. Gaan je kinderen naar een KDV of ben jij thuisblijfmoeder en de kinderen weinig bij hen dan hebben ze geen recht van zeuren. Proficiat alleszins .