Nou mijn test zei dus zwanger 1-2 . Mijn jongste is net een jaar en mijn andere 2 kindjes zijn 9 en 6. Ik zit helemaal niet op nog een baby te wachten. Het komt allemaal zo onverwachts. Net een nieuwe auto daar past helemaal geen 4e bij? D'r zullen der dalijk uiteindelijk 2 samen moeten gaan slapen want we hebben niet genoeg kamers. Jezusmina mijn hoofd maakt over uren. Iemand die wat positief kan zeggen over een 4e kindje? Voor nu ziet het er bij mij vooral negatief uit.. Ik wil trouwens niet heel ondankbaar overkomen. Maar ik weet gewoon even niet wat te doen
Onze 4e is net 4 maanden, maar was wel gepland. Ik vind het wel leuk, maar intensief is het zeker ook. Een dreumes en baby lijkt me in elk scenario pittig. Ik zou het laten bezinken en dan een beslissing maken. Dat je nu een positieve test hebt betekent niet per se dat je er over 8 maanden een baby bij moet hebben. Succes met je beslissing! ♡
Kun je er wel met je partner over praten? Wat hierboven gezegd wordt, praktisch is overal wel een mouw aan te passen en ik kan heel veel positieve dingen zeggen over 4 kinderen hebben, maar uiteindelijk tellen alleen jij, je partner en jullie gezin. Geef het even tijd om te laten landen en met je partner te bespreken. Veel wijsheid gewenst!
De 4e was voor mij ook 100x slikken. Ik wilde ook niet ondankbaar lijken, maar vond het super moeilijk blij te zijn. Het duurde echt een paar maanden voordat ik het kon accepteren. Toen werd ze ook nog eens in de eerste lockdown van 2020 geboren. Hele onzekere wereld. Maar vanaf dat ze er is. Fantastisch. Ze is echt een enorme aanvulling. Een enorm speciaal cadeau. We hebben zelfs nog een 5e gekregen daarna
Zo logisch dat je hoofd overuren maakt. Gun jullie zelf heel even wat tijd om te wennen aan het idee en het nieuws te laten landen. Dat lukt niet in 3 dagen zeg maar…het gaat niet over het praktische want die auto is zo omgeruild voor een andere en de slaapkamer verdeling kom je ook wel uit. Het gaat erover of jullie dit willen, het als gezin aankunnen een 4e erbij etc. En daar antwoord op krijgen kost wat tijd. hier was ik ook onverwacht zwanger 2,5 jaar geleden van 1e van ons samen. Condoom had gaatje, morning after pil gelijk gehaald zodra het kon volgende dag maar waarschijnlijk precies toen eisprong gehad (wat is de kans..). We woonden nog niet samen moesten nog starten als samengesteld gezin. Hellup was het enige wat we dachten. Na 1.5 week kregen we wat ademruimte en waren we nog steeds niet blij maar besloten we het wel een kans te geven. Ik kreeg vlak erna een miskraam dus de natuur besloot.. nu na tijdje samenwonen ontstond wel echt de wens. Maar die uitgangssituatie is echt heel anders.. ik kan niet anders zeggen dan dat je niet nu alles al hoeft te weten met elkaar. Praat met elkaar en met andere dierbaren wellicht, zoek ook afleiding om af en toe wat afstand te nemen en jullie komen er dan echt wel uit.
Hi! Ik zit precies in hetzelfde schuitje. Het moet zo erg landen!! De oudste van mij zijn 8 en 5 en mijn jongste wordt bijna 1. Ik moet zeggen dat ik ook geluk voel dus ik zit in een emotionele achtbaan. Het praktische is idd vooral waar ik beren op m’n pad zie en erg veel mee bezig ben! ik snap dus dat je het even niet weet op dit moment maar misschien kunnen we elkaar een beetje helpen te relativeren! zoals mijn vriend al zei voor alles is een oplossing en voor de meeste dingen zijn niet rigoreuze aanpassingen nodig. Maar man man, die overuren ken ik wel!!
Hier kwam er onverwachts een derde en vierde omdat ik zwanger was van een tweeling. Alle praktische bezwaren zijn vrijwel altijd op te lossen. Ik heb nog geen moment spijt gehad van de beslissing om de zwangerschap voort te zetten. Maar het eerste jaar was echt pittig en druk. En nu zijn ze alweer bijna 13 maanden en denk ik wel eens, waarom heb ik mij zoveel zorgen gemaakt want alles kwam goed.
Ik zat ruim een jaar geleden in dezelfde situatie. Ongepland zwanger van de 4e. Wat een verschrikkelijke tijd was dat. We wisten niet wat we moesten, zwangeschap beëindigen of niet, zo'n ontzettend grote beslissing die je zo snel en overhaast moet maken (want abortus doe je het liefst zo vroeg mogelijk). Ik kon het niet, een abortus. Ik dacht dat ik er altijd last van zou blijven houden. En dus hebben wij er een zoon bijgekregen. Ik heb nooit spijt gehad dat ik geen abortus heb gedaan. Dat is hoe de natuur werkt denk ik, je gaat toch wel van een kindje houden. Maar eerlijk, zwaar is het wel, zo'n kleine baby, druk gezin. Je moet je gevoel volgen. En ik ben het eens met de rest, die praktische dingen komen wel, daar moet je je niet druk om maken. Ik wens je veel sterkte en wijsheid toe!
Ik herken dit zo erg! Bij onze 4e had ik ook dat gevoel. Uiteindelijk is het helemaal goedgekomen maar heb ik best wel een poos de tijd nodig gehad om eraan te wennen. Voelde me er op een gegeven moment best wel een beetje schuldig om naar de baby toe. Maar geloof me het komt goed. Die 4e deed ik er zo even "bij". Vond van 2 kinderen naar 3 kinderen zwaarder dan van 3 naar 4. Inmiddels is ze 4,5 jaar en zou haar voor geen goud willen missen. Bij ons waren er destijds ook niet genoeg kamers maar bij elkaar slapen ging prima! En heel eerlijk we zijn maar verwend tegenwoordig met allemaal een eigen slaapkamer....qua auto hebben we toen een 7-zitter aangeschaft.