Ik heb de 17e de eerste echo, komende woensdag. Vind het wel heel spannend! We willen het dan de vrijdag/zaterdag daarna aan onze dochter vertellen (en zoon, maar die snapt het toch nog niet). We wachten bewust tot dan want dan heeft ze 2 weken vakantie van school, mag ze het na die twee weken ook op school vertellen, dan ben ik zo'n 10 weken. Sowieso kijk ik er enorm naar uit om het haar te vertellen, ik weet dat ze héél graag nog een broertje of zusje wil. Maar ik denk ook dat ze allang wat in de gaten heeft, ze is heel opmerkzaam. We hebben haar ook verteld over het ivf-traject omdat ze natuurlijk merkte dat er iets was en ik afspraken in het ziekenhuis had en we niet wilden dat zich iets engs in haar hoofd haalde. Ze weet dus dat we graag nog een babietje willen maar dat het buisje waar mama's eitjes doorheen moeten kapot is en dat we daarom hulp van de dokter nodig hebben. Bij de follikelmetingen hebben we gezegd dat de dokter ging kijken of het huisje in mijn buik al goed was om een babietje te laten groeien. En bij de terugplaatsingen dat de dokter celletjes in mijn buik had gedaan die héél misschien een babietje kunnen worden. Zo konden we ons verdriet na de mislukte terugplaatsingen ook uitleggen: de celletjes zijn geen baby geworden, we moeten nog wat langer wachten. Ze vind het allemaal razend interessant en wij vinden het fijn om zo eerlijk mogelijk te zijn. Uiteraard kunnen we niet verwachten dat ze iets geheim houdt, dus volgens mij weet de juf ook dat papa en mama nog een babietje willen Maar dat maakt me niet zoveel uit. En de afgelopen weken heeft ze het opvallend vaak over "als we een baby krijgen" en ze aait mijn buik. Ik zei vorige week "maar er is nu nog geen baby hè" zegt ze: "dat weet ik mama, maar de celletjes in jouw buik kunnen nog een baby worden". En ze is niet gek, mijn buik wordt dikker, mijn rug doet pijn, ik ben ook misselijk inmiddels. Dus het wordt tijd om het te vertellen. En als zij het weet mag iedereen het wel weten. Denk dat we familie en vrienden (buiten onze ouders, die weten het al) een appje sturen. Misschien een leuke foto of filmpje maken om het te vertellen. En pas na 12 weken ofzo zet ik iets op social media.
Aah wat goed @Muisje2016 dat jullie zo open eerlijk zijn. Dan zal het vertellen straks ook wel extra leuk zijn! Ben heel benieuwd hoe haar reactie is! En spannend de eerste echo schiet echt al op zo! Hier gisteren voor het eerst gedraai gevoeld. Deze man voel ik tot nu toe het minste, placenta nu ook volledig voor. Af en toe wat bonkjes maar nu dus ook eindelijk wat meer, echt dan even geniet momentjes!
Haha, ja bij ons in België is daar verschil in. Je hebt van die grote zure augurken in bokalen in azijn en pickels is een soort saus voor op de frietjes bijvoorbeeld. Die is geel en er zitten kleine stukjes augurk in en ook zilveruitjes en kleine stukjes bloemkool. Die van Devos-Lemmens is de beste
Ik ben een beetje stil geweest, wat druk geweest met werken en mijn 2 kindjes maar zo gaat de tijd wel snel om en ben ik ondertussen al 6,5 week zwanger (bijna) Wat een koude week was dat seg, vannacht nog vriezen en dan terug zachter. Op een echo zou nu toch al iets te zien kunnen zijn. Maar nog 12 daagjes geduld. Als we een goede echo hebben, gaan we het tegen onze ouders zeggen.
Je bent niet de enige die stil is. Pff ik ben steeds zo moe haha, hoop dat dit nog wel beter wordt, want met twee kids en werk is het bijna niet te doen. Ik moet nog een weekje op mn echo wachten. Was even vergeten dat zwanger zijn zo'n aanslag op m'n lichaam is. @Mimus heerlijk dat je de kleine nu goed begint te voelen. Lijkt me weer fijn, nu eerst maar de echo afwachten
Nou hè, hier sinds een paar dagen ook behoorlijk moe en misselijk, was inderdaad weer vergeten hoe dat voelde... Overmorgen de echo, kijk er enorm naar uit. Ik merk ook dat ik me weer wat zorgen begin te maken over een bbz. Vandaag pijn onder mijn rechter schouderblad en ben ineens weer hyper gespitst op mijn lijf. Dat had ik toen namelijk ook door peritoneale prikkeling (buikvlies geprikkeld omdat mijn buik inmiddels al vol bloed zat). Maar ik had toen ook hele heftige buikpijn en dat heb ik nu niet. En heb ook wel sowieso al een paar dagen last van mijn rug, waarschijnlijk toch teveel de jongste getild. Rationeel gezien kan ik het allemaal wel beredeneren maar de bbz was toen zo'n heftige ervaring dat de angst daarvoor altijd wel een beetje blijft....
Kan me die angst goed voorstellen na een bbz. Hier vooral ook bang dat het kindje niet levensvatbaar is oid en toch wel hcg blijf aanmaken nu. Hopelijk is alles gewoon goed. En bang voor bloed steeds, maar blijkt toch gewoon afscheiding te zijn op de wc . Ben benieuwd naar je echo
Ja zo ontzettend spannend meiden en de vermoeidheid zeer herkenbaar, bij mij blijft dat hangen helaas. En @Muisje2016 heel begrijpelijk dat je zo gefocust bent op je lichaam na zoiets meegemaakt te hebben, gelukkig bijna de echo.. Maar als je het echt niet vertrouwd dan toch maar eerder aan de bel trekken. Hopelijk overmorgen een vruchtje op de goede plek met een mooi kloppend hartje ❤️
Zullen we ook een lijstje doen? ❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀ Uitgerekende datum: Juni ❀ 14 juni - Mimus - 31 jaar Oktober ❀ ❀ ❀ Afspraken: 19 februari - Mimus - controle vk ❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀
Zullen we ook een lijstje doen? ❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀ Uitgerekende datum: Juni ❀ 14 juni - Mimus - 31 jaar Oktober ❀7 oktober - Mamastier - 31 jaar ❀ ❀ Afspraken: 19 februari - Mimus - controle vk 22 februari - Mamastier - intake en vroege echo vk ❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀
In mijn eerste zwangerschap bleef de vermoeidheid ook hangen. Hoop nu niet, maar ben er wel bang voor. Echt lastig @Mimus zo herkenbaar. Leuk dat je een lijstje had gemaakt, ik heb hem aangevuld.
❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀ Uitgerekende datum: Juni ❀ 14 juni - Mimus - 31 jaar Oktober ❀5 oktober - Muisje2016 - 35 jaar ❀7 oktober - Mamastier - 31 jaar ❀ Afspraken: 17 februari - Muisje2016 - vitaliteitsecho 19 februari - Mimus - controle vk 22 februari - Mamastier - intake en vroege echo vk ❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀
Mooi lijstje, ik heb mezelf er ook bij gezet. Mijn vorige twee zwangerschappen had ik mazzel, na zo'n beetje 10-11 weken was de vermoeidheid en misselijkheid over. Heb me bij beiden tot aan het laatst best fit gevoeld, op af en toe een dipje na. Ik hoop echt dat dit keer net zo verloopt!
Ooh hoop het voor jullie dat de vermoeidheid over gaat! Vorige zwangerschappen gingen hier ook veeel makkelijker, dit is tot nu toe wel de zwaarste.. We hebben een aantal jaar in Nieuw-Zeeland gewoond en bij de zwangerschap van onze zoon met 37 weken nog een aardige wandeling met veel trappen omhoog gemaakt, we wisten niet wat voor wandeling het was van te voren haha maar het uitzicht uiteindelijk was geweldig, over een mooie baai heen en was toen allemaal nog prima te doen
Ik hoor het vaker, dat een derde zwangerschap een stuk zwaarder is. Toen ik van mijn dochter zwanger was, liep ik met 37 weken nog een hele dag door de stad te sjouwen. 's Avonds braken toen mijn vliezen. En bij mijn zoon hadden we met 35 weken nog de promotie van een goede vriend. Dagvullend programma met de promotie zelf, staande receptie, wandelen naar andere locatie, diner en feestavond. Dat hield ik toen allemaal vol, moest wel lachen om de verbaasde blikken. We gaan zien hoe het deze keer gaat
Bij mn eerste kon ik de gehele zwangerschap bijna niks, vaatwasser in-uitruimen of een wasje vouwen was mn hoogtepunt vd dag. Bij mn zoon voelde ik me fluitend door de zwangerschap heen gaan, veel kunnen doen en lopen tot het einde toe in verhouding met eerste zwangerschap, ben toen ook minder gaan werken wel. Nu voel ik me wel echt beroerd, dus denk dat minder werken wel noodzakelijk is, wil de echo maandag even afwachten en dan de bedrijfsarts vragen. Het is vooral dat je nu thuis ook niet heel rustig aan kan doen. Mn man is gewoon nog steeds veel lange dagen weg. Hij helpt waar hij kan straks als m'n ouders het weten en vrienden vast ook meet steun en hulp dus moet nog eventjes bikkelen
❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀ Uitgerekende datum: Juni ❀ 14 juni - Mimus - 31 jaar Oktober ❀5 oktober - Muisje2016 - 35 jaar ❀7 oktober - Mamastier - 31 jaar ❀20 oktober - zuri - 32 jaar Afspraken: 17 februari - Muisje2016 - vitaliteitsecho 19 februari - Mimus - controle vk 22 februari - Mamastier - intake en vroege echo vk 12 maart - eerste echo 30 maart - termijnecho ❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀
Ik heb gelukkig nog niet echt ergens last van. Wel zat kwaaltjes, maar minimaal. Hopelijk blijft dit zo hoor! Bij dochter was ik tussen 6 en 8 weken vreselijk misselijk maar daar bouwde het wel hard op. Was al flink misselijk voor überhaupt de positieve test. Hopelijk is het gebrek hieraan goed teken voor nu haha