Ja dat op tijd op school komen ben ik ook heel benieuwd naar. Kids klaarmaken voor school die dan ook nog eens tegenwerken en totaal niet luisteren.. zul je zien dat de baby dan net moet eten en begint te huilen. Heel benieuwd hoe dat gaat zijn Haha geweldige opmerking
Ik ben afgelopen week 1x samen met drie kids op pad geweest.. pfoeh, hele klus iedereen klaar te maken! Lastigste is wel als de baby huilt en je dan net even wat handen te kort komt.. Ben blij dat we geen huilbaby hebben!
Ja, lastig. Ik denk dat je daarin een beetje moet kijken of je een compromis kunt vinden. Even eruit en toch tijd maken om te klussen. En dan qua klussen de belangrijkste dingen en de dingen die veel werk vragen (en dus lastig na je werk te doen) eruit pikken en de rest daarna. Wij hebben nog niks geboekt. Enerzijds omdat er nog best wat moet gebeuren, anderzijds omdat ik het gruwelijk duur vind op dit moment (voor hetzelfde huisje betaalde ik vorig jaar de helft!) en ook zie ik alle oplopende besmettingen als reden om toch even niet te boeken. Geen zin om ruim 1500,- exclusief alle kosten neer te leggen om vervolgens alleen te kunnen wandelen en pizza's af te halen. Dan blijf ik liever thuis. Tegelijkertijd zijn we voor het laatst vorig jaar zomer weg geweest en mijn oudste ziet zo uit naar 'op vakantie gaan'. Komt overigens ook nog bij dat mijn schoonouders, die we nodig hebben voor een aantal klussen begin september op vakantie gaan en wij dan net zouden terugkomen. Dan zitten we medio/eind september als pas de kamers afgemaakt kunnen worden. Wordt dan toch echt wel een beetje spannend als alles niet loopt qua bestellingen, in elkaar zetten, leveringen etc.
Het op tijd op school komen zie ik op dit moment als meest lastige. Moet wel zeggen dat we best wel wat speling hebben, want nu staan we pas rond kwart voor 8 op en gaan we rond kwart over 8 de deur uit. Lukt allemaal prima in een half uurtje. Denk wel dat we vroeger op moeten, vanwege de baby, maar misschien heb ik al niet eens de mazzel dat ie tot half 8 slaapt.
Wauw dat zou ik wel willen... Hier sta ik half 7/7uur op en dan is het soms nog rennen tegen de klok om 8/8:15 te vertrekken. (Als ik werk moet de jongste eerst naar de opvang en moet ik echt wel half 7 eruit). Benieuwd hoe dat moet met een baby erbij.. Hier is de cosleeper bezorgt door een vriendin, dus alles is in huis. De babykamer staat nu nog vol met spullen en meubillair en dat moet nog verkocht.. loopt helaas niet zo vlot op internet. Maar verder kan ik dus in m'n verlof wel gaan rommelen, wasjes draaien enz. Ik heb de uitslag vd suikertest en zoals verwacht foute boel (ik kom weer net te hoog uit) dus vrijdag naar de gyn, formaliteit, dan krijg ik verwijzing naar internist en diabetes verpleegkundige en dan waarschijnlijk weer met vingerprikken en dieet naar de verloskundige terug. Beetje gedoe vind ik, want alleen diabetes verpleegkundige zou prima zijn om nieuw apparaat te krijgen met toebehoren en afspraken te maken. Nu kost dit gewoon veel geld en tijd. Ik loop al langer bij de diëtist. Dus verwacht niet veel te hoeven aanpassen qua voeding.
@Mamastier, wat ontzettend balen zeg! ben je wel verder goed onder controle te houden met dieet? Ik moet volgende week de suikertest doen (of de week erna, als ik mezelf er heb toegezet )
Woow een half uurtje. Dat zou ik ook wel willen. Op donderdag en vrijdag sta ik om 7u op om tussen 8 en 8.15 de deur uit te gaan. Op maandag en dinsdag zelfs rond 6u/6.15, want dan wil ik rond 8u op mijn werk zijn. En dat is 40 minuten rijden en de kinderen moeten nog naar opa en oma gebracht worden. Ik wil er nog niet aan denken hoe vroeg ik dan op moet met een baby erbij . Al hoop ik dat mijn man dan sochtends de andere 2 klaar maakt voor de dag. Nu doe ik 90% zelf.
Een half uur! Wow haha dat doe ik je niet na. Ik sta rond 630 op en moet zelf on 730 weg. De kinderen zijn de klaar klaar, behalve het aankleden, die leg ik wel klaar maar dat doen ze daarna zelf/man. En hij brengt ze dan. En als ik vrij ben, breng ik ze zelf. We gaan nu om 810 weg. Maar met een baby en lopende peuter (die nu nog in de wagen mee gaat) weer ik niet of we 810 vertrekken om optijd op school te zijn. en ga ook echt geen duo wagen kopen mee. Hij is 2j en 2m als de baby er is. Misschien dat we dan zo een mee rij zitje erbij halen als het te lang duurt.
Hier gaat het emotioneel slecht. Slaap slecht, eet slecht, zit in een constante alert / paniek / angst modus. Er is (helaas) en duidelijke aanleiding voor , dus morgen met de VK praten welke hulp ik kan krijgen nu om weer enigszins tot mezelf te.komen. en weer te denken aan zelfzorg, zorg voor naaste en zorg voor m'n eigen gezin. Zeker dat eerste is volledig weg. En daarnaast stress ik weer over de stress die niet goed is voor de baby. Naja, een spiraal waar ik niet meer uit kom. Moet het ook tijd geven, zou ik normaal zeggen, maar het gevoel dat die tijd er nu niet is vanwege de baby en ik nu mezelf moet herpakken, en alles moet doen, dat is gewoon teveel. Heel kort is , dat onze naaste hun kindje zijn verloren , onverwacht en zonder reden. Dat is echt , echt onbeschrijfelijk heftig, verdrietig en het ergste wat je kan overkomen. En heb echt moeite met de dagelijkse dingen.. bij alles blijf ik denken, zij hebben niks meer. De baby komt nooit meer terug, zal nooit opgroeien, zal nooit driftbuien krijgen.
Wat heftig! Kan me goed voorstellen dat je daar zo op reageert en zoveel last van hebt. Heel veel sterkte en zorg dat je erover blijft praten. Goed ook dat je hulp zoekt. Dikke knuffel voor jou!
Och jeetje, dat is ook wel heel heftig... tel daar je hormonen bij op en ik snap wel dat het emotioneel niet zo lekker gaat. Goed om het met je vk te bespreken. Overigens (en dat zal zij waarschijnlijk ook zeggen) hoef je je om jouw eigen baby qua stress geen zorgen te maken. Die zijn echt bestand tegen dit soort situaties, ook al duurt dat weken/maanden. Neemt niet weg dat het wel goed is om er iets mee te doen en ook bewust ontspanning voor jezelf te zoeken. Sterkte!
Wat lief dat je dat vraagt! Het gaat gelukkig weer een heel stuk beter. We hebben afgesproken om liever voor elkaar te zijn en meer interesse in elkaar te tonen en tot nu toe lukt dat goed. Ik zie dat hij zijn best doet om meer te communiceren en meer betrokken te zijn en ik doe mijn best om meer geduld te hebben met zijn manier van doen en positiever op hem te reageren. Het is heel fijn om te merken dat "het" er nog wel is, ook al waren we de afgelopen maanden best uiteen gedreven. Wat wel nog steeds een punt is, is dat hij geen hulp wil zoeken. We zijn al 12 jaar samen en hebben vaker dit soort periodes gehad. Hij blijft echter tegen steeds dezelfde problemen aan lopen (kenmerken van ass en angsten) en ik denk echt dat er met hulp zoveel te verbeteren valt. Natuurlijk wordt hij er geen ander persoon door maar ik denk dat het leven wel wat makkelijker en lichter voor hem zou kunnen worden (en daardoor indirect ook voor mij). Maar goed, die discussie voeren we om de zoveel tijd, dan bereiken we een soort kookpunt van frustratie en ruzie en daarna gaat het weer een periode beter. Ik blijf hopen dat hij ooit de stap zet richting hulp, maar voor nu ben ik tevreden met de rustige periode en hoe hij zijn best doet om me nu wel te ontlasten en betrokken te zijn bij de zwangerschap.
dankje, en dankje voor de geruststellende woorden. Je bent de eerste die dit zegt, ik hoor verder eigenlijk alleen maar, denk aan jezelf, stress is slecht voor de baby. Wordt je soms helemaal gek van.
Fijn dat het beter gaat. En inderdaad, wel erg jammer dat hij geen hulp wilt zoeken, dat zou voor hem, en voor het hele gezin denk ik toch voor verbetering moeten zorgen. Hoort denk ik ook ergens wel een beetje bij zijn "klachten". Maar daar ben je niet meegeholpen. Hopelijk ziet hij ooit in , dat hulp niet iets slechts is, maar juist kan helpen. Wel fijn dat het voor nu wel even goed gaat, en dat hij jou ontlast en steunt in de zwangerschap.
Je moet even helemaal niks, behalve aan jezelf denken. Goed dat je hulp zoekt bij je verloskundige. Leg de dingen die niet belangrijk zijn even naast je neer en focus je op jezelf en je gezin. En ik kan me goed voorstellen dat je gedachten nu vooral bij de mensen zijn die hun kindje hebben verloren. Wat verschrikkelijk zeg, wat een verdriet. En normaal is dit al nauwelijks te bevatten, maar als je zwanger bent is dit nog veel heftiger. Heel veel sterkte met je verdriet. En wat @Muisje2016 ook zegt; baby's zijn goed beschermd tegen de stress. Zorg vooral voor jezelf. Digitale knuffel van mijn kant.
Wat fijn dat het weer een stuk beter gaat! En zeker ook dat "het" er nog is, want dat is toch de basis van jullie relatie en waar alles opgebouwd is. Wat lastig dat hij geen hulp wil zoeken. Maar het helpt hem alleen als hij er ook zelf achter staat en ik hoop voor jullie dat dat moment ooit komt. Voor nu maar de focus op de korte termijn; deze zwangerschap en jullie gezinnetje.
Dit vind ik ook een lastige. Mijn tweede is net 2 als de baby geboren wordt, ook precies op het randje van wel/niet duowagen. In ons geval dus ook niet, want ik vind het bijzonder veel geld voor iets wat we misschien maar heel kort gaan gebruiken. Het scheelt bij ons dat ik vanuit huis werk. Op maandag breng ik de jongste naar het KDV, ligt op de weg van de school van de oudste. We gaan dan op de fiets en dan ben ik met 20 minuten de ronde door en weer thuis. Voor mijn werk hoef ik op dit moment alleen maar 2 trappen op. Anders zou ik ook veel eerder opstaan. Dinsdag en woensdag gaan we met de auto. Ik breng dan eerst de oudste weg en dan rijd ik door naar schoonouders waar de jongste blijft tot na het avondeten. Ik begin die ochtenden wat later, maar werk ook meestal door tot een uurtje of zes. Donderdag is altijd even rommelig, man en ik wisselen dan af. Ik breng de oudste met nummer 2 samen naar school en daarna neemt mijn man de jongste over en ga ik aan het werk. Mijn man haalt meestal de oudste uit school, tenzij ik zelf echt even de behoefte heb om er even uit te gaan. Vrijdag ben ik vrij, dus alle ruimte. We hebben nu bedacht dat we de kinderwagen weer ombouwen met reiswieg en dat daar de baby in kan. Voorlopig is er altijd iemand thuis tot ca. 1 maart, dus kan ik of mijn man bij 1 of 2 kids blijven, terwijl de ander de oudste brengt en haalt. Na 1 maart ga ik weer werken, maar is nummer 2 ook al 2,5 en ik hoop dat ie dan goed op zijn fietsje mee kan. Kinderwagen is overigens zeer makkelijk om te bouwen en ik vind dragen erg fijn, dus dat is ook nog een optie.