De kleine dingen die maken je dag soms toch wat beter. Geef ik ook bij hem aan. Dan heb je toch het gevoel dat je er niet helemaal alleen voor staat. Normaal gesproken zou ik nooit zo mijn verhaal ook delen, maar ik vind het zo lastig dat het misschien wel eens helpt om iets anders te horen van andere. Ik zelf twijfel nu ook aan de relatie door hem. Ondertussen 3,5 jaar samen, maar dat is ook met veel ups en downs geweest. Persoonlijk vind ik dat hij niet echt een goede vaderrol op zich neemt, maar daarin zei hij zelf dat hij nooit echt een band heeft kunnen krijgen door zijn verleden met zijn ex. (Veel gebeurd met veel problemen). Hij wilde graag een keer alles echt meemaken en niet zoals met de vorige kinderen, maar ja nu vervalt hij ook in diegene van toen als ik het zo mee maak. De kinderen zijn dan ook alleen om het weekend bij ons, maar ik ben wel degene die het meeste doet. Nu dan minder aangezien ik mij niet lekker voel, maar dan vind ik ook dat het zijn pakkie aan is en niet de mijne. Ben daar dan ook wel wat harder in geworden. Uit wat ik heb gezien de afgelopen 3,5 jaar weet ik niet of ik er heel blij van wordt…
Ik vind het echt heel goed dat je er echt zo bewust over nadenkt. En vind het enorm klote voor je. Echt een enorme klote streek vind ik het van hem. Dikke knuffel ❤️
Zolang alles gezond is vind ik het ook erg lastig om de keus te maken. Je weet nooit hoe de toekomst loopt, maar ik moet wel nadenken of ik met hem nog gelukkig kan zijn en of ik alleen alles zou kunnen regelen en dat is het op dit moment niet helaas. Ik denk dat hij bang is om uit elkaar te gaan en daardoor weet hij niet wat hij wilt. Dan ziet hij alle scenario’s voor zich en klapt hij dicht. Jeetje is toch iets wat je blijft achtervolgen. Lastig dan ook Je hebt wel nog deels de steun gehad van je man. Vaak als ze het pas echt zien of je geeft duidelijke instructies dan weten ze pas wat ze moeten doen. Bij mij gaat het alleen al jaren zo dat ik kan zeggen wat ik wil, maar hij doet het niet. Ook nu niet als ik iets duidelijk aangeef of vraag… misschien pas in een heel laat stadium, maar wil daar niet zo op wachten
Meestal hoor je de verhalen bij een ander en nu zit je er zelf in. Ik vind het daarom zo lastig, maar het helpt wel om met andere zo hier over te praten. Mijn naasten geven alleen aan dat het mijn keus is en dat ik wijs moet nadenken. Alleen toch blijft het lastig. Op meerdere manieren heb ik al geprobeerd om een keus te kunnen maken. Ook de VK is op de hoogte en wilt ook graag erover praten. Voor nu ben ik ook al een paar keer weg geweest en niet meer thuis. Alleen mist hij mij dan wel, maar praten of een keus maken vindt hij nog steeds lastig. Het probleem met hem is dat als hij merkt iets kwijt te raken doet hij zijn best en daarna gaat het weer zoals het altijd was. Alleen houdt het ook wel een keer op voor mij. Ik hem hem een jaar geleden de laatste kans gegeven nadat ik 2 maanden weg ben geweest, maar het is weer precies hetzelfde. Ik weet niet of ik op deze manier gelukkig ga worden. Ik houd heel veel van hem, maar meer dan dat is er ook niet. Ik hoop dat hij met het gesprek met de VK misschien bijdraait. Dat is mijn enige hoop nog… Wel heel lief voor het meedenken! ❤️
Het is idd geen makkelijke situatie. Het helpt voor mij wel om van andere iets te horen ivm de mensen die naast mij staan. Is dan toch iets anders. Momenteel verblijf ik bij mijn moeder, maar hier kan ik helaas geen baby opvoeden en is het alleen voor nu even fijn om te zijn. Ik heb hem de keus gesteld dat ik het binnen 1 week wil weten, maar die keus gaf ik hem 4 weken geleden ook al toen ik zag hoe hij al deed. Weet niet of het zin gaat hebben. Hij probeert tijd te rekken, zodat ik geen keus meer kan maken. Dat gevoel heb ik en dat vind ik gewoon niet prettig van hem. Voor nu kies ik voor mezelf en rust. Alleen blijf ik in contact met hem vanwege werk en dat maakt het gewoon zo vervelend…
Als je het eenmaal accepteert dan leer je daarmee om te gaan. Ik weet niet of ik het kan als ik jouw verhaal zo lees. Ik zou het toch graag anders zien… Toch vind ik het knap, maar als de relatie gewoon goed zit en hij er na de geboorte wel voor is dan zit het wel goed. Mannen zijn soms gewoon heel lastig te begrijpen. Misschien draait het nog bij, maar dat is lastig te voorspellen….
Ik vind t moeilijk in te schatten. Ik krijg t gevoel, op basis van je verhaal dat hij op alle fronten niet weet wat hij wil. Niet kwijt, niet expliciet kiezen (en er achter blijven staan). In mijn gedachte staat een knipperlicht aan van "kan niet met kan niet zonder en steek mn kop in t zand en alles gaat voorbij". Zo werkt de wereld niet. Niet nu en zeker niet als die kleine er eenmaal is. Nu hangt er wel een extra consequentie bij, want er is een kleine onderweg. Maar als je dat voor nu eens loslaat. Zie jij jezelf gelukkig worden met hem? Gezien je ervaringen tot op heden (nog los van die kleine).
Als ik kijk naar de toekomst zie ik het voor een langere tijd al somber in. Als ik kijk naar het afgelopen half jaar komen we bijna nergens meer. Nooit iets leuks doen. Wel van alles toezeggen voor elk weekend, maar nooit nakomen. Ik vind het lastig soms met 3 kinderen en ik doe een hoop voor hen, maar krijg er geen waardering voor. Alsof het maar normaal is, terwijl ik wel alles op zij zet voor een leven met hem. Alles draait om zijn werk en als er iets gebeurd in mijn leven staat hij nooit echt voor mij klaar. Weet dan niet of ik er met hem nog goed aan doe en nu met een kleine onderweg twijfel ik al helemaal. Als hij weet dat hij het definitief kwijt is gaat hij er pas achteraan, maar dat is altijd te laat.
Wij zijn nu 3,5 jaar samen, maar daarin is 1,5 jaar heel slecht geweest. Het was samenwonen en meer niet. Dus ik herken zijn gedrag ook als destijds toen zijn gevoel er niet meer was. Misschien weet hij het echt allemaal even niet en doet hij daarom zo, maar dat dat al zolang moet duren is niet leuk. Bij zijn vorige kinderen was hij ook al vertelde zijn ex, maar die relatie stelde eigenlijk ook weinig voor hoe ik het allemaal heb begrepen. Voor nu wacht ik het ook nog af en de voorkeur gaat ook niet naar abortus, maar ik moet wel zorgen dat als ik toch stop met de relatie ik stabiliteit ergens anders heb.
Het gaat om een leven en daar wil ik wel alles voor kunnen geven en niet denken dat het vanzelf allemaal goed komt. Hopelijk ziet hij het ooit in en dat hij daar flinke spijt van mag krijgen. Dank je wel ❤️❤️
Met die man ga je nooit gelukkig worden. Die gaat nooit veranderen. Waarom wilde je met hem een kindje? Daar sta je straks gewoon alleen voor, al ben je wel nog met hem samen. Lastig dat je zo afhankelijk van hem bent. Want nu een abortus zou wel erg zuur zijn, als dit kind gewoon gepland en in elk geval door jou gewenst is. Sterkte met je keuze!
Bij mij gaan echt aan alle kanten alarmbellen rinkelen. Met name over dit stukje. Hoezo stelde die relatie niet veel voor? Hij heeft 3! kinderen met haar. Ik zou voor jezelf kiezen, en je keuze baseren op geen betrokkenheid van zijn kant. Mocht hij dat wel doen, is het mooi meegenomen. Maar als ik je reacties lees denk ik niet dat je heel gelukkig gaat worden in deze relatie. Daarnaast zou ik gaan solliciteren, geen afhankelijkheid meer, voor jezelf kiezen. En de relatie definitief beëindigen.
Ehm vos verliest haren maar niet de streken sensatie. Vrees dat de volgende vriendin als ik dit zo lees hetzelfde verhaal gaat vertellen maar dan met TS in de rol als ex. Zonde als je zo'n gevoel treft na al je inspanningen en moeite. Mja...wat nu?
Hoe leg ik het uit, hij heeft overal een excuus voor. Het verleden met ex was toen! Nu is de kans het te herstellen. Deze kinderen zijn er toch al? En ja.hij is verantwoordelijk voor deze kinderen in het weekend maar als je samen bent, is het toch fijn elkaar te helpen. Het wordt zwaarder wanneer de baby is geboren. Wij zijn ook een samengesteld gezin. Een baby kost tijd en de andere kinderen komen wel op een gedeelde eerste plaats maar met de zorg voor een baby kan de aandacht ook niet worden verdeeld. Je mag me altijd een PB doen! Sterkte!!
Ik vraag me af of hij gaat veranderen. Bij zijn ex ook al zo, met jou al jarenlang zo.. wat gaat een gesprek met de vk dan toevoegen? Of wat gaat een baby / nieuw gezin nu toevoegen? Vooral een hoop werk en slapeloze nachten in het begin ik denk dat deze man eerst aan zichzelf moet werken en dan vooral "mijn doelen in het leven". Ik heb bewondering voor hoe goed je naar je situatie kijkt en de juiste afweging probeert te maken. Kies vooral wat bij jóu past en waarmee jij gelukkig bent. En wacht niet te lang, het wordt alleen maar moeilijker. Ik wilde nog meegeven: je werkt in zijn bedrijf en bent bang om zonder baan te komen zitten. Meid, de banen liggen voor het oprapen momenteel als je wilt, komt er iets nieuws voorbij.