Ik ben vier jaar geleden uiteindelijk na een enorme lange weg bevallen van ons meisje. Na 6 miskramen en een buitenbaarmoederlijke zwangerschap gevolgd door een traject met inspuiten van bloedverdunners kwam onze wens uit. Mijn moeder is vorig jaar overleden aan een herseninfarct en mede hierdoor ben ik gestopt met de pil omdat dit voor mij een risico zou kunnen zijn op hetzelfde lot. Het is niet de bedoeling geweest om te stoppen om zwanger te worden. Ik ben ook al ruim een half jaar gestopt en omdat ik nu al 11 dagen overtijd ben dacht ik toch maar eens een test te gaan doen. Jullie kunnen het wel raden.....ZWANGER.. Blij , dolgelukkig (want ook al niet gepland wel zeeeer welkom) maar doodsbang ben ik!! Wat als deze zwangerschap ook mis gaat? Ik ban al 36, ben ik niet te oud?? En hoe moet ik deze mooie tijd door zonder mijn moeder??? Vrijdag a.s. heb ik mijn eerste echo en zal ik weten hoever ik ben en of het goed zit..... Ik kan geloof ik niet meer stoppen met bibberen.....
Jeetje wat een heftig verhaal zeg! Maar natuurlijk ontzettend gefeliciteerd! Ik denk niet dat je te oud bent hoor, ken een aantal mensen die probleemloos zijn bevallen na hun 35e (geen waarbij het niet goed ging). Gezien je historie snap ik dat je bang bent dat het mis gaat.. Je moeder zal in gedachten iedere seconde van je zwangerschap meemaken ookal kan ze je op dit moment geen knuffel geven. Misschien helpt het als je jezelf zo af en toe bedenkt wat voor advies ze zou geven op bepaalde momenten, bijvoorbeeld op een moment als dit.. Je kent haar vast zo goed dat ze je op dit moment gerust zou stellen.. Hele dikke knuffel, en hopelijk een fijne echo vrijdag! 🍼
Och meid wat een spanning zul je hebben! Ik snap je angst heel goed inderdaad en ik hoop voor je dat je vrijdag een mooie en goeie echo krijgt. Volgens mij ben je niet te oud hoor, je hebt misschien alleen meer kans op een kind met een afwijking, maar er zijn zoveel 35+ moeders die kerngezonde kindjes op de wereld zetten dus maak je nog niet te druk. Je moeder missen tijdens je zwangerschap lijkt me heel moeilijk. Ik heb zelf een heel goeie band met mijn moeder, dus ik kan me er weinig bij voorstellen als ze er niet meer zou zijn. Ik weet zeker dat ze heel erg trots op je is! Misschien helpt het voor je om tegen haar te praten en je gevoel uit te spreken, dat je haar mist en er tegenop ziet om deze mooie ervaring zonder haar door te maken. Ik wens je heel veel sterkte en een goede zwangerschap.
Gefeliciteerd! Het is echt een wondertje! Ik weet zeker dat je deze tijd niet alleen zal door gaan.. Je moeder is vast en zeker in hart en ziel bij je! Het is niet het zelfde maar weet dat ze de hele weg bij je zal zijn! Veel succes morgen!