hallo allemaal, Sinds 2 weken ben ik erachter gekomen dat mijn "vriend" nog steeds met zijn ex ging. Ik dacht dat ik het allemaal goed voor elkaar had we woonden samen, en waren zo blij dat ik zwanger was. en sinds dat ik erachter ben gekomen dat hij vreemd ging met zijn ex is hij vertrokken en heb ik niks meer van hem gehoord, zijn telefoonnummer doet het niet meer, op mailtjes reageert hij niet,op zijn werk heeft hij vrij genomen onder het mom van ben op vakantie. Ik zou echt niet weten waar hij is of hoe ik hem moet bereiken. vorige week had ik een 3d echo hij had die afspraak al ver van te voren gemaakt, dacht misschien komt hij wel maar ook daar was ik alleen. Als ik nu nog uitleg kreeg of een simpel sms/ mailtje/telefoontje met hoe gaat het en is alles goed met de baby had ik misschien iets meer rust. Het is niet eens meer voor mezelf dat ik iets van hem wil horen, maar hoe kan een vader de eerste maanden zo trots en blij zijn met de zwangerschap en vervolgens niks meer van zichzelf laten horen?maar het intresseert hem niet denk ik. Ik voel me zo belazerd had niet verwacht dat ik het alleen zou moeten doen. Ik vind het zo laf. De ene dag denk ik ik red het wel alleen, en soms denk ik hoe moet ik het in mijn eentje doen. Is er iemand die zich hierin herkent en hoe zijn jullie er mee omgegaan?
Hi Nona, Wat een rotverhaal zeg. Hoe was je erachter gekomen? Wanneer heb je hem geconfronteerd? Hoeveel dagen is hij al weg? Zo te horen zit die vent van jou goed in de knoop met zichzelf en is hij ondergedoken. Hij zal ongetwijfeld wel weer een keer boven water komen, maar je weet niet wanneer en hoe het dan zal zijn met hem. Wat hier erg duidelijk wordt is: - je kan hem niet vertrouwen. - als hij fouten maakt, dat doet ieder mens weleens, neemt hij niet zijn verantwoordelijkheid. Een kwalijke zaak wat mij betreft. Als ik jou was zou ik me nu vooral proberen te richten (voor zover mogelijk met een gebroken hart) op de praktische zaken: - kan je in je eentje in je huis blijven wonen? - red je het financieel alleen? - zoniet, wat voor plannen kan je dan gaan maken? Zijn er vrienden en familie die hier van afweten? Steunen ze jou een beetje? Ik wil je erg veel succes wensen meid!
hey nona manis hier zit ook iemand die tijdens de zwangerschap te horen kreeg dat haar vriend vreemdging. ik was toen 26 weken zwanger. leuk was het niet. ook ik had drie maanden niks meer van de vader gehoord. ook niet na te smsen en bellen en noemt maar op. maar je red het wel zeker als je familie en vrienden je steunen. het zal niet gemakkelijk zijn. en je zal hulp nodig hebben. neem eerst tijd voor je zelf...... en ooit leer je wel iemand kennen.
bedankt voor jullie reactie, Heb gelukkig een grote liefhebbende familie die mij enorm veel steunt. Maar toch denk ik soms ze begrijpen mij niet, misschien zijn het wel de hormonen, of omdat ze het zelf niet hebben meegemaakt. Ik weet wel dat alles goed komt en dat ik het alleen ook wel red maar had verwacht dat we onze dochter met zijn tweetjes opzouden voeden en dat hij de beste vader voor haar zou zijn die ze maar wensen kon. Ik ga nu gewoon genieten van mijn zwangerschap maar ik mis gewoon nu de dingen die ik we eigenlijk samen hoorden te doen zoals de echo en de kamer klaarmaken enz.
hallo nona, ook ik ben alleen gelaten door mijn ex toen ik 3 maanden zwanger was. De eerste 3 maanden vond hij het geweldig en was hij helemaal in de wolken. Opeens besloot meneer toch maar verder te willen met zijn ex en is hij er van het ene op het andere moment vandoor gegaan. Ik heb de hele zwangerschap geprobeerd hem erbij te blijven betrekken, maar hij wilde nergens van weten en stuurde mij alleen maar lullige berichtjes. Na de geboorte van Julia heb ik hem laten weten dat ze er was. Ik kreeg een berichtje terug; ik heb geen behoefte aan contact omtrend jouw dochter. heel hard, maar wel duidelijk dus. Vanaf dat moment heb ik ook geen moeite meer gedaan, en ik heb dus ook nooit meer iets van hem gehoord. Hij heeft Julia niet erkend, en dus ook nooit gezien. Ik kan me niet voorstellen dat je met het idee kan leven dat je een dochter hebt en haar niet ziet..Maar het is zijn eigen keus geweest. Gelukkig ben ik gezegend met geweldige ouders die mij met heel veel dingen en steunen. Maar ook zonder die hulp red je het allemaal echt wel. Zoek goed uit op welke subsidies je recht hebt, want dan zijn er best nog wel een aantal. Julia is nu 7 maanden en ik geniet elke minuut van haar..Ze is zo lief en ik ben zo trots op MIJN prinsesje. Natuurlijk heb ik ook mijn moeilijke momenten gehad, en die heb ik nog wel eens. je ideaalplaatje is er simpelweg niet..en als ze lacht, draait of ze doet iets anders leuks wil je dat meteen met iemand kunnen delen. Ook als je eens twijfelt over een voeding of wat dan ook kan je je soms erg alleen voelen..Maar als je kindje je dan weer in je ogen kijkt ben je alle ellende écht meteen vergeten en dan weet je weer waarom je het allemaal doet..Voor het allermooiste wondertje wat helemaal van jou is...Veel sterkte! Liefs, esther
amai de traantjes rollen hier wel eventjes goed door! wie doet nou zoiets?! wat erg dat hij zelfs niets van hem laat horen ofzo dit is echt wel het minste wat je kunt doen! ik kan maar 1 ding zeggen: je bent een sterke meid want ik zou het niet aankunnen denk ik zo alleen zwanger zijn! Maar ondertussen ben ik ook wel zeker dat er op alles een oplossing te vinden is en dat je het zeker alleen haalt hoor! en met de steun van je familie en vrienden kom je er ook wel door! ik wens je in elk geval heel veel succes en sterkte toe! groetjes grace
Hallo, mijn vriend was in het begin ook ontzettend blij totdat zijn familie begon te kloten en zei dat hij moest kiezen tussen hun en ons! vanaf die tijd is het achteruit gegaan en nu sinds 2 weken definitief afgelopen en kreeg vorige week ook al te horen dat hij ging trouwen en heb nu ook niets meer gehoord van hem het laatste wat hij zei was dat hij geen kind krijgt haha nou ik vind het prima! ik zie er niet slecht uit en 10 anderen die wel met mij en mijn kind samen willen zijn meid wij hebben die kerels niet nodig! we komen er heus wel zonder hun! honderd duizende die het ook alleen kunnen! en ook mijn familie is liefhebbend en steunend maar inderdaad zoals je zelf al zegt ze begrijpen toch niet helemaal wat we voelen, en zeggen zelfs al heel snel kom op he schouders eronder en doorgaan! en dan denk ik soms ook van ja daggg ik ben bijna 6 maanden zwanger wat willen jullie van mij? maar toch ben ik ervan overtuigd dat het allemaal wel goed komt met de tijd....
Helaas heb ik een soortgelijke situatie achter de rug. Ben nu 18 weken zwanger en alleen. Dit is niet het plaatje zoals ik het voor ogen had maar ben op verschillende vlakken ontzettend belazerd. Ik leef dus met je mee. Liefs, Irene
Hallo dames, wat een sorry lullige venten zijn dit! denken die niet na voor ze zoiets beginnen en eerst in de wolken en dan woeps weg! Hebben ze nu echt geen verandwoordelijkheid en een ruggegraat! Als ik het zo denk ben je het in een erge periode te weten gekomen, en droomt iedereen van een mooie schitterende zwangerschap , niet dit plaatje, dit is triestig! Erg verdrietig.... Als je ebwust kiest voor een kindje alleen weet je het en kom je nog voor verrassingen te staan, maar dit.... dames ik draag jullie een warm hartje toe, en gelukkigen hebben de meesten een warme goede lieve familie! Ik heb een schat van een ventje en erg bezorgd, een steun die er is en wat een fijn gevoel geeft! zo zou het moeten zijn.. En ga aub voor niets minder, want jullie verdienen het allemaal dikke knuffels Ritje
mijn ex heeft mij laten zitten eens hij hoorde dat ik zwanger was het is hard maar ik heb me er ook doorgeslaan en zonder veel hulp hoor en als mijn zoontje 3 maand was heb ik iemand leren kennen ondertussen getrouwd en opnieuw zwanger ons zoontje word 5 in november en mijn huidige man die heeft tibo altijd gezien als zijn eigen zoon tibo weet van niets ik hoop dat jullie ook snel het geluk kunnen vinden
zo zie je maar Sylvia het leven stopt niet he, hier wel een nieuw leven herbegonnen, en mijn nieuwe vriend zorgd beter voor mijn dochter dan de eigenlijke vader, en ze heeft hem dolgraag al is ze 16 jaar, en dit kindje , hij heeft geen kinderen, word haar zusje en met open armpjes ook aanvaard! Het stopt niet na dit, al is het wel een heel moeilijke tijd dan. Liefs Ritje