Het zijn geen vreemde emoties hoor. Je ziet het heel vaak. Normaal gesproken is het ook geen probleem. Het trekt wel bij en als hij straks je hart verovert met z'n jongensgedrag, zou je niet anders willen. Maar stel nou dat je na een tijd (of na de bevalling!) echt het idee hebt dat je er minder van houdt, dan zou ik wel hulp zoeken. Sterkte! En voor je zoon is een jonger broertje veeeeeeeeeel leuker dan dat getut van die meiden .
Ik heb altijd gedacht een meisje te krijgen! Waarom geen idee. Mijn man was ook helemaal overtuigd dat het een meisje was. (had bij de oudste ook goed, zelfs de geboortedatum). Dus met de 20 weken echo zag ik het gelijk! Het was even slikken en even omschakelen. En nu ben ik superblij met mijn manneke en het grote voordeel is, heerlijk 2 jongens die straks samen spelen. Het is echt leuk 2 jongens! Maar eerlijk is eerlijk, ik kan nog heerlijk zwijmelen bij jurkjes, schattige jasjes enz. Ik heb een vriendin haar man had graag een jongen op de boederij gehad,, maar die "leent" af en toe mijn oudste, die mag tractor rijden enz. En ik...ach koop af en toe van die heerlijke schattige meidenspul voor ze! Probeer je gevoel op zij te zetten, ga lekker shoppen.... en praat er over! Er zijn er echt meer met dit gevoel! ga er nu mee aan de slag, zou erger zijn als je dat gevoel nog heb met de geboorte. gr brenda
Toen ik zwanger was van me kleine meid dacht ik ook dat ik weer een jongen zou krijgen. En daar was ik ook op ingesteld ik was al een echte jongens mama dus als de 3e ook een jongen zou zijn zou ik dat zeker niet erg vinden. Bij de 20 weken echo werd ons verteld dat we een meisje kregen en ik was helemaal verliefd op me meisje. Moest wel even omschakelen kwa kleding enz. Want als ik ging shoppen ging ik automatisch na de jongensafdeling haha, terwijl ik na de meisjes afdeling moest. Met 36 weken kreeg ik nog een echo omdat ze verkeerd lag, en toen vroeg ik of ze zeker wisten of ze wel een meisje was. Ik kon het me gewoon niet voorstellen, en niet omdat ik een jongen wilde hebben, nee omdat ik gewoon dacht dat wij alleen maar jongens zouden kunnen krijgen. Dus na de bevalling vroeg ik als eerst; is het echt een meisje? Jahoor ze is een echte meid haha.....De jongens zijn smoorverliefd op hun zusje en vinden het helemaal geweldig. Mocht ze een jongen zijn geweest dan was ik net zo happy geweest want dan was ik gewoon een stoere jongens mama gebleven. Mocht er hier ooit nog een 4e komen dan heb ik zeker geen voorkeur. En niet omdat ik van beide al heb, maar omdat ze beide zo enorm welkom zijn!! Dat je een voorkeur hebt oke, maar je kan er ook te ver erin gaan! Ik hoop dat je gevoel toch zal omschakelen!
Ik denk dat jouw gevoelens niet zo zeer te maken hebben met een voorkeur hebben voor een meisje maar meer met het afscheid moeten nemen van het kindje dat je in je hoofd hebt gecreeerd toen je steeds het gevoel had dat je een meisje zou krijgen. Als je zelf al zo'n sterk gevoel hebt van wat het gaat worden, dan zie je dat ook voor je en zie je hoe dat gaat worden in je gezin. Als je dan ineens hoort dat je niet het kindje gaat krijgen waar je zo veel over hebt gedacht dan kan dat best even moeilijk zijn. Je moet dan een heel nieuw beeld opbouwen van hoe het gaat worden en afscheid nemen van hetgeen je dacht te krijgen. Misschien kan dat helpen, om bewust na te denken over hoe het zal zijn met twee jochies en misschien idd een mooi setje kopen voor als ie geboren is. Denk overigens echt niet dat je je zorgen hoeft te maken dat je deze gevoelens straks nog steeds zo hebt bij de geboorte. Dan heeft het al een tijd kunnen bezinken, heb je je kindje in je voelen bewegen, heb je je helemaal voorbereid op zijn komst.
Pampapiolo, wat verwoord je dat toch mooi! Wij hebben drie jaar in de maple molen gezeten en zijn uiteindelijk zwanger geraakt door IVF. Alle reden dus om dankbaar te zijn. En dat zijn we ook! Maar ook wij moesten schakelen. En wie denkt het recht te hebben daar over te oordelen? Gevoelens en emoties kies je niet, die zijn er gewoon. De een zal het gevoel herkennen en TS een hart onder de riem kunnen steken, een ander heeft dat inlevingsvermogen misschien niet. Prima, maar veroordeeld dan ook niet. TS, ik hoop echt dat je je gevoel een plekje kunt geven. Dit kind heeft het recht om van gehouden te worden. Bij de meesten die je verhaal herkennen is dat meer dan goed gekomen. Ik hoop dat je daar moed en vertrouwen uit kunt halen.
Ben het eens met Pampapiolo, dit soort gevoelens zijn geen keuze en ook geen luxeprobleem... Je kunt andermans problemen niet bagetaliseren omdat je je er niets bij voor kunt stellen. Ik dacht ook altijd dat ik me zo zou voelen als Milla Rose aangeeft. Ik heb 6 jaar gewacht om zwanger te worden en te blijven (en in die periode heb ik meerder medisch behandelingen en 2 miskramen gehad) en toen ik eenmaal zwanger was had ik heel sterk het gevoel een jongen te krijgen. Zag het al helemaal voor me hoe dat zou zijn, dacht niet eens na over een meisje. Met de 20 weken echo zei de echoscopist dat het 100% zeker een meisje was... Ik had echt zo iets van heb je wel goed gekeken, weet je het zeker... Maar hij bleef erbij, het was een meisje. Ik heb best lang moeten omschakelen daarna, maar uiteindelijk was ik blij met wat ik zou krijgen, niet wetende dat mijn kindje nog een verrassing had Bij de geboorte bleek er toch een jongetje aan te komen. Ook dat kostte weer even wennen, ging wel een stuk sneller En nu... nu heb ik soms een gevoel van verlies als ik aan het meisje denk wat ik had kunnen krijgen en toch niet kreeg (en ook nooit meer zal krijgen). Raar hoe het soms kan lopen...!
Alhoewel ik ergens voelde dat ons tweede kindje een jongentje zou zijn, hoopte ik stiekem toch op een meisje. Waarom? Geen idee, en echt nergens op gebaseerd. Het leek me misschien leuker voor mn dochter om een zusje te krijgen ipv een broertje. Het werd inderdaad een jongentje en daar moest ik echt aan wennen, de knop moest echt om. Nu is ie geboren en ben ik echt zo ongelooflijk verliefd op mn kleine mannetje! Het gevoel van; ik zou liever een meisje hebben is echt helemaal weg. Vind het zo geweldig om een meisje en een jongen te hebben en heb zon enorme band met vooral mn zoontje. Dus dat gevoel gaat echt wel weg als je kindje geboren is
Als eerste vindt ik het toch knap van ts om het topic te starten, de kans dat dit een 'wees blij dat jij mama wordt topic' wordt is groot. En het verhaal is wat mij betreft ook 2-ledig. Je moet inderdaad dankbaar zijn dat je mama wordt, en je wordt zwanger van een kindje en niet van een geslacht. Maar ik kan me ook indenken dat je zelf een bepaald idee hebt, iedereen heeft een verwachtingspatroon. En in dit geval kan je je verwachtingspatroon even niet makkelijk bijstellen. Ok, ik denk dat je jezelf even moet toestaan dat je niet zo makkelijk schakeld. Dit kan ook gewoon met je hormonen te maken hebben. Om iets aan te kunnen passen moet je jezelf wel even toestaan dat te doen. Maar jou gedachtes slaan door naar het negative, wat als je niet van je kind gaat houden.... Laat het los. Mocht je er mee blijven worstelen dan zou ik deze vraag zeker met je vk/gyn bespreken. Schaam je er niet voor, je leest zelf dat er meerdere mama's een bepaalde vorm van teleurstelling hebben gevoeld. Get your act together, en focus je op de toekomst!!
En dat is precies wat het is! Ik ben mama van 3 prachtige jongens, het geslacht was bij alle 3 een verrassing tot aan de bevalling. De 3de zwangerschap was totaal anders en ik was er eigenlijk van overtuigd dat het een meisje was.......dus niet Na de bevalling stond ik onder de douche en mijn man zat op een krukje naast mij en ik zal nooit vergeten dat wij allebei zeiden : Wat zijn wij gezegend met weer een gezond ventje! En dat gevoel zal je na de bevalling ook hebben, en je zal hem echt niet willen inruilen voor een ander kindje! Wat ik wel raar vind is dat iemand zelf niet mag zeggen een voorkeur te hebben maar nu ik weer zwanger ben wordt het me wel bijna door iedereen door de strot geduwd dat wij zeker nu toch wel heel erg op een meisje hopen?! En als wij dan zeggen dat t niet uitmaakt want we willen graag nog een kindje erbij is het :jaa maar het zou toch wel leuker zijn he.... En dat mag wel gezegd worden?
Ik had bij de 2e ook een meisjesgevoel en was er ook van overtuigd! Toen ik bij de 20 weken echo te horen kreeg dat het een duidelijke jongen was moest ik echt even omschakelen. Ondanks dat wij ook niet makkelijk kinderen kunnen krijgen zat ik met hetzelfde gevoel Ik was uiteraard heel blij maar was gewoon zo ingesteld op een meid. Tot hij geboren was had ik ook steeds het idee dat er evengoed nog een meid uit zou kunnen komen Maar het komt wel goed hoor met je gevoel, zeker als de kleine er straks is
Tja... ik ken er veel die juist perse een meisje wilde (en zomerkindje) en juist een jongen kregen..... Zelf heb ik nooit een voorkeur gehad... en zat mijn voorgevoel iig bij alle drie goed. Veel vrouwen hebben denk ik een soort "droombeeld" van het hebben van een meisje... Ze zien dan een lief meisje met mooie staartjes in leuk jurkje rondhuppelen.... ik heb een meisje..... leuk poppen??!! Nee hoor in het begin was het een refluxbaby die constant huilde en al dr kleren onderspuugde... (ook tijdens het omkleden...)... haartjes er blijft geen stiekje inzitten... (nu net een beetje) maar mevrouw wil geen staartjes in dr haren, gilt alles bij elkaar en trekt het er zo weer uit als het moet..... ze wil haar eigen kleding uitkiezen.... en ziet altijd zwart.. (hoe ze dat voor elkaar krijgt??!!) Enige wat ze als een echte meid doet, is gillen en katten.... Ja ik hou van haar hoor... maar wat ik even wil afspiegelen is dat soms dingen "mooier" voorgesteld worden als ze zijn.... mijn jongens hebben veel dikker haar... laten veel beter met zich "poppen".... en zijn qua karakter veel zachter.... DAAR heb ik dus wel mee "gepopt".... en jongenskleren zijn tegenwoordig ook zooo stoer!!! om een lang verhaal kort te maken... het heeft allebei voor en tegens... en uiteindelijk is het allebei leuk..!! hier nu weer geen voorkeur... ja oudste wil weer een broertje... meisje wil een zusje... dus iig eentje is blij...
Ik moet mij hier eigenlijk bij aansluiten... Ik heb dan wel geen mmm meegemaakt, maar met de combinatietest op 12w extra echo gekregen ivm risico op down. Het enige wat mij interesseerde was dat ons kindje gezond zou zijn. Toen ons zoontje geboren is en ik hem in m'n armen kreeg was ik zo aangedaan dat hij helemaal perfect was, dat ik gewoon vergat te vragen of het een jongen of een meisje was. Ze waren hem al aan't verzorgen toen ik dat pas wist. Wees dankbaar met een gezond kindje en probeer positieve dingen te denken. Leuk voor je zoontje dat hij een broertje krijgt, kleertjes hergebruiken...
TS moedig hoor dat je dit topic bent gestart. Ik zie ook dat het je eerste bericht is, dus helaas heb je niet de ervaring dat je bij dergelijke onderwerpen het risico loopt op felle reacties waar je meestal niet zo veel mee kunt. Ik zie tenslotte dat je ook niet meer hebt gereageerd op alle, soms oprechte adviezen. Als je van voldoende repliek bent gediend zou je dit topic kunnen sluiten. Dat je het maar even weet
inderdaad...... ! Er zijn trouwens meer onderwerpen die je beter niet kunt openen: bijvoorbeeld: borstvoeding vs flesvoeding mag 1 glaasje alcohol roken thuisblijfmoeder vs werkende moeders ennuhhhh zo zijn er nog wel meer zaken.... nou moet ik zeggen dat ik onzinnige onderwerpen nogwel tot verhitte discussies heb zienleiden.... nouja zwangerschapspagina staat natuurlijk strak van de hormonen.... zag trouwens op een amerikaanse/engelse site die over geslachten gaat.. dat het daar "gewoner" is om over "geslachtsteleurstelling" te praten... daar had de site er zelfs speciale gedeelten voor gemaakt.... (vond ik dan weer verbazingwekkend..)
Ik ben ook van de virtuele schop onder de kont. Je bent echt wel ondankbaar hoor!! Ik ben inmiddels 5 jaar bezig voor een kleine en dan gaat het inderdaad om een GEZOND kindje! Ook een eventueel volgend kindje wordt een GEZOND kindje. Jongen of meisje dat zie je later wel! Het is al vreemd dat je voor die echo gaat hopen of rekenen op een meid of jongen! Je gevoel voor een meid kan wel sterk zijn maar dan moet je verstand je maar tot de orde brengen dat je helemaal niet kunt voorspellen wat het wordt! Dan hoef je niet om te schakelen als je bij de echo iets anders hoord. Sorry, maar ook geen begrip van mijn kant..
Zou wel makkelijk zijn als je gevoelens zo te sturen zijn... maar dat is helaas niet altijd even makkelijk.
Het is toch gewoon een kwestie van jezelf gek maken met iets waarvan je nog helemaal geen uitsluitsel over hebt? Je gedachten zijn echt wel te sturen hoor! Een voorkeur kan ik me echt nog wel voorstellen, maar een 100% gevoel dat dit een meid gaat worden...dat heb je toch echt zelf gecreeerd.... Ik hoop dat de topicstarter zich realiseerd hoe vreemd het is dat ze jalours is op een ander die toevallig wel het andere geslacht krijgt... Je bent gewoon zwanger man!!! Dat is al een wonder op zich!!! Als je perse een meid wil en geen jongen dan moet je niet aan zwanger worden beginnen!
Volledig mee eens joekie! En die zever van je mag toch je gevoelens uiten en je mag toch een een voorkeur hebben, komaan zeg. Kan me voorstellen dat je een ideaal beeld voor je hebt, maar teleurgesteld blijven? Was dan niet aan kinderen begonnen! En dat betutellen maakt het alleen maar erger. Dat ze haar ogen open doet ipv zo onvolwassen te reageren en medelijden op te wekken omdat ze het "andere" geslacht krijgt dan ze wilde. Jeetje wat een zielige meid vind ik dat!
Beetje overdreven reactie! Iedereen is anders, in gevoel en mening. Zij vraagt hier om hulp! Ze voelt zich zelf ook schuldig aan dit gevoel. Ik vind dat jullie nu wel erg zwart wit denken! Omdat een kind krijgt mag je geen voorkeur hebben en vooral niet teleurgesteld?? Pfff laat me niet lachen! Dit zijn pas trieste opmerkingen! Denk dat we allemaal wel beseffen dat kinderen krijgen niet vanzelf gaat en ontzettend bijzonder is! Maar dat neemt niet weg dat we geen voorkeur mogen hebben!