Ik houd ook niet zo van klagen maar soms lucht het wel op Mijn vorige bevalling vond ik niks aan en daar moest ik over blijven praten. Bekkeninstabiliteit ten top, ook geen feestje. In het openbaar klaagde ik nooit zo, alleen thuis en hier. Nu deze zwangerschap was die misselijkheid was waardeloos en iedereen die vroeg hoe het ging kreeg alleen ‘kotsmisselijk’ te horen. Nu voel ik me prima en ben ontzettend blij maar soms moet je ff je ei kwijt Al ben ik het met je eens hoor, sommige zien het als excuus alles maar heel zwaar te moeten vinden en hoor je nooit iets positiefs zeggen.
Haha nou ik heb ook genoeg geklaagd maar geloof me... als jij ook wat verder bent dan ga je dat ook wel doen hoor. En over de bevalling, vond het pittig en heftige bevalling van Isa maar kijk er wel goed op terug.
Ik vind dat graag voor mezelf uit eigenlijk! Misschien wel, en dan roepen jullie allemaal keihard "ZIE JE WEL". Maar misschien ook niet. Ik zal me in ieder geval iedere minuut bewust blijven van het intense geluk dat ik heb, dat ik überhaupt zwanger mag zijn en dan ook nog van twéé meisjes.
Geluk en klagen kan ook samen he Ik was ontzettend gelukkig met mijn zwangerschap na vier jaar ellende maar tegelijk baalde ik dat ik me zo beroerd voelde. Ik zal dit niet vertellen tegen iemand die midden in een traject zit natuurlijk Ik vermoed dat het op het einde met twee baby’s ook geen pretje meer zal zijn, al voel ik me nu beter dan bij de oudste met dit termijn, gelukkig ben ik echt wel.
Tja, we gaan het meemaken, het zal best, ik heb hier ook al wel geklaagd hoor, een paar weken geleden, toen ik immense last van bandenpijn had en ik me echt heel slecht voelde. Dat was één week, en voor de rest heb ik me continu toppie gevoeld. Net zoals met de hitte van de afgelopen dagen. Ja, ik had het warm, mijn hartslag was wat hoger, het zal gerust iets pittiger zijn met de twee meisjes. Maar mijn buurvrouw had het ook warm, de bejaarden hadden het ook warm. Warm was het voor iedereen. Het enige dat ik bedoel te zeggen is dat ik het heel zonde vind om je hele zwangerschap door te blijven klagen. Nogmaals; ik val er niemand persoonlijk mee aan hè. Wellicht ben ik over een paar weken de grootste klaagkoningin van het hele stel hier, wie zal het zeggen? Op dit moment is het gewoon zo dat ik al 15 weken lang (vanaf het moment dat ik überhaupt van mijn zwangerschap af weet) continu intens gelukkig ben. Zelfs in die week van die bandenpijn dacht ik; 'als het jullie maar goed gaat, kleintjes'... Ach ja, we gaan het meemaken, ik ben nog maar net de 19 weken gepasseerd, maar blijf wel genieten van ieder moment dat ik me goed voel. Ik leef met de dag en heb geen zin om me nu al heel bewust te zijn van het feit dat ik me wellicht niet zo top blijf voelen. Want ik vind het fijn om er voor nu gewoon vanuit te gaan dat dat wel zo is. Waar het allemaal mee begon; love het bericht van @woohoo Laten we daar gewoon weer op verder gaan. Zo benieuwd hoe het gaat met alle dames verder. @syl33 en @Meysje Hoe gaat het daar?
Bij mn zoontje ook ruggenprik gehad die niet werkte tot 2x toe (lekte had wel 1h gewerkt). Maar mijn god die opgewekte weeën vind ik vreselijk... En echt niet te doen. Dit keer werkte die ruggenprik wel en wat een verlossing van die weeën. En als ze dan de baarmoeder in moeten voel je er niets van. Anders is het echt niet uit te houden is me verteld. Maar zo'n bikkel ben ik niet met pijn! @klagen: ik denk wel dat jullie moeten weten dat een tweeling zwangerschap echt heel anders is dan een eenling. Zeker als je al een kleintje hebt rondlopen. Man o man ik heb me zo slecht gevoeld tot 25 weken. En bij mn zoontje ook misselijk geweest maar van een heel ander kaliber. Dus meiden klaag maar raak zou ik zeggen. Want ik vond het enorm zwaar de 1e 25 weken. Die laatste 12 zou ik zo weer over doen. Die vond ik prima te doen en erg bijzonder.
Haha snap je gevoel wel hoor.... Dit.gevoel had ik ook mn 1e zwangerschap toen ik me echt goed voelde. Maar heb nu ook ervaren dat het helaas ook ellendig kan zijn en dan snap ik de klaagmodus van sommige wel hoor. En denk dat iedereen ondanks het klagen echtwel blij zijn dat ze.zwanger zijn. Maar snap jouw gevoel ook zeker heel goed
Ik heb nog nooit een eenlingzwangerschap ervaren, dit is de eerste zwangerschap, ik kan het dus niet goed vergelijken. Nogmaals; ik heb ook wel geklaagd en zitten jammeren toen ik zo'n pijn had, maar begrijp niet dat sommigen het 40 weken lang volhouden. Nogmaals, ik blijf dit zeggen; ik val niemand op het forum persoonlijk aan, het is meer dat ik over het algemeen ervaar dat mensen zo'n negatieve instelling hebben. Mijn lieve vriendin is ook zwanger en voelt zich ook zo gelukkig en een andere vriendin zegt haar dan: "Geniet er maar van, het gaat vanzelf weer over!" Ik snap die behoefte niet zo goed om elkaar hiervoor te waarschuwen. Wil het graag zelf allemaal mee maken De ene is de andere niet. Net zoals de ene zwangerschap de andere niet is, zelfs niet bij dezelfde persoon! Je kunt je blijkbaar de ene keer the queen of the world voelen en de andere keer een ware patiënt. Hoe dan ook; laten we erover stoppen. Het begon allemaal met positieve vibes en ik heb nou juist geen zin in negatieve vibes in dit topic Dat is waarom ik in de eerste instantie überhaupt een berichtje plaatste.
Ik heb ook enorm genoten en ben elke dag dankbaar geweest dat ik twee wondertjes mocht dragen. Het was heel bijzonder om 2 kindjes te voelen schoppen en bewegen. Ik ga me verder ook niet verdedigen dat ik ook wel geklaagd heb.. ik ben normaal de nuchtere zelf en mijn glas is ook altijd halfvol ipv half leeg.
Hoef je je ook zeker niet voor te verontschuldigen Shally, klagen mag, juist hier, daar is het forum voor en we zitten allemaal in hetzelfde schuitje. Als je ergens je ei kwijt kan is het hier tussen dames die allemaal hetzelfde ervaren, zij het op allemaal een andere manier. We zijn allemaal verschillend, leven en laten leven. Volgens mij zijn we allemaal dolgelukkig dat het überhaupt gelukt is om zwanger te raken (wonder op zich) en dan ook nog van een twee van die wondertjes. Laten we kijken naar waar @MamaSaartje doorheen moet, en dan maken wij ons druk over klagen of niet klagen. Laten we elkaar allemaal in elkaars waarde laten, alle positiviteit naar de kleintjes sturen en hopen dat iedereen er zo ongeschonden mogelijk uitkomt. Aldus de groepsoudse .
Ja die weeën van opwekkers op standje tien vond ik ook geen pretje. Zeker toen ze zeiden "we komen over twee uurtjes weer even kijken". Wat?!? Hoe ga ik dit doen?!? Maar is gelukt. Voel je helemaal niets meer van de weeën of een stuk minder? En hoe met persen, nog steeds die ring of fire of ook stuk minder? Of zetten ze ruggenprik helemaal uit? Mijn dochter had groot hoofd en woog ruim 4 kilo, zal ook wel wat schelen denk ik, en de boel is al wat opgerekt. Het is zo lastig omdat je bijtijds de keuze voor ruggenprik moet maken. Dank alvast weer voor je antwoord, kan ik mijn keuze beter mee afwegen.
Het verschilt een beetje per persoon en bevalling. Bij mijn eerste bevalling moest de ruggenprik uit omdat ik niet voelde waar ik heen moest persen. Toen heb ik evengoed geen persweeen gehad. Dat was heel naar. Toen de ruggenprik goed werkte, had ik in beide gevallen geen pijn meer. De ring of fire heb ik nooit ervaren, ook niet toen ik met de ruggenprik mijn dochter er uit perste. Ik voelde wel wat maar ik vond het niet erg. Beide keren wat uitgescheurd. Bij de tweeling mocht ik met ruggenprik persen. Ik ervoer ook persweeen. Vanaf dat ik de ruggenprik kreeg was alles pijnloos. Heerlijk!
Mamasaartje. Wat een vreselijk moeilijke periode. Ik hoop zo dat jullie alle ellende en pech achter de rug hebben en het vanaf nu beter gaat. Heel veel sterkte!
@syl33 Hoe is het met jou/jullie? Ben je inmiddels bevallen? En de andere dames, @woohoo, @ShallY ? Nog een fotootje voor de fb groep? Ben zo benieuwd!
Bij mn zoontje werkte hij een uur. Voelde dat 1 uur echt helemaal niets. Daarna wel weer en heb toen alles gevoeld maar niet zo heftig meer omdat er toen geen weeënstorm meer was. Bij de tweeling voelde ik nog de druk van het hoofdje na de ruggenprik. En de persweeen voelde ik ook doordat ik die druk voelde. Maar heleemaal geen pijn. Hoofdje voelde ik wel staan maar niet echt ring of fire.... meer een angstig gevoel.... kan t niet uitleggen. Maar ik was er echt heel blij mee de ruggenprike! En de prik zelf stelt echt niets voor.