Hey meiden, Waren jullie meteen blij? Ik ben namelijk niet echt blij, maar dat komt misschien ook omdat ik zo misselijk ben ik echt alleen de negatieve dingen zie die gaan komen dadelijk. En daarnaast is mijn dochter nu zo vermoeiend en wil zoveeel aandacht dat ik het meteen benauwd krijg bij de gedachten dat er 2 bij gaan komen.. Herkennen jullie dit gevoel? Weet iemand trouwens of je altijd eerder ingeleid wordt bij een tweeling? Of streven ze toch naar de 40 weken als alles goed is?
Nee ik was helemaal niet blij, eerder bang voor wat komen ging. Het heeft vele weken geduurd om aan het idee te wennen, en nu wel zin in Maar eerlijk gezegt had ik liever alleen eenlingen gehad, maar goed wat doe je er aan? Zo ook het geslacht, die is niet het geen ik had gehoopt. Of dat ze eeneiig zijn zoals hier, twee eiig had ik leuker gevonden. Maar ja, ze zijn er, ze komen binnenkort ons leven verrijken en ze zijn meer als welkom! Het termijn van bevallen en of er ingeleid wordt is zo afhankelijk van allerlei factoren. Het is maar net hoe de kinderen het doen, hoe jij het doet, welk protocol je ziekenhuis hebt en hoe jouw gyn er over denkt. Ik dacht dat inleiden met 37 weken bij eeneiige tweelingeb hoe dan ook zou gebeuren, maar mijn gyn vertelde afgelopen week dat als alles met 37 weken nog steeds goed is met de kinderen en met mij, er geen noodzaak is mij in te leiden en ze dat dus ook niet doen.
Nijn, ik was en ben heel blij om zwanger te zijn, maar niet direct omdat het een tweeling is. Ik vond het wel heel bijzonder, maar een 'joehoe, ik ben zwanger van een tweeling' gevoel heb ik nooit gehad. Maar je groeit in de situatie, went eraan en je hecht je aan je beide kindjes. Dat gaat bij jou ook komen. Ik heb van deze zwangerschap nog niet kunnen genieten en troost me met de gedachte dat mijn vorige zwangerschap heerlijk was. Heb ik dat in ieder geval ook eens meegemaakt. Ik heb dat goed los kunnen laten en dat kan ik nog steeds. Piekeren heeft geen zin, daar wordt je situatie niet beter van. Eerder slechter, want dan voel je je ook nog een k*t. Ik heb van week tot week geleefd vanaf het begin, en nu zelfs van dag tot dag (of van ctg naar ctg...). Meid, het komt allemaal goed. Nee, waarschijnlijk niet zonder complicaties want ik denk dat iedereen hier die wel in meer of mindere mate gekend heeft. Vraag hulp, ook voor je oudste. Je kunt het echt niet allemaal meer in je eentje! Stop op tijd met werken (ik ben met 24 weken gestopt en dat heeft me zoveel goed gedaan dat ik spijt heb dat ik niet vier weken eerder gestopt ben) en pak je rust. Overleg met je man waar je mee zit, laat hem een deel van de zorg voor je oudste en het huishouden van je overnemen. Dat is het enige dat je man kan doen om te zorgen dat je kindjes het zo goed mogelijk hebben bij jou. Dat waren mijn wijze lessen, pik eruit waar je wat mee kan! Dikke knuffel! Oh en inleiden, geen idee, dat is hier nooit ter sprake gekomen... Sammy, prachtige kids!
Ik zal je eerlijk zeggen ik ben de eerste 20 weken heel beroerd geweest en totaal niet blij. Vond het idee zo heftig van twee erbij en mijn mijn zoontje straks net of bijna 2. Zag alleen alle beren op de weg en dan nog eens zo beroerd en de bekkeninstabiliteit erbij en de verzorging van mijn zoontje... Ben nu bijna 24 weken en de zwangerschap vind ik nog steeds pittig en balen dat ik zo weinig kan. Gelukkig kan ik wel steeds meer genieten van mijn dikke buik die zo mooi naar voren groeit, van de bewegingen van mijn ukkies en soms lukt het ook om even alle beren opzij te zetten en te ervaren hoe speciaal en wonderlijk het is om zwanger te zijn van een tweeling.
@sammy, wat een mooie echo's! We gaan de 18e voor een pretecho maar hebben lang getwijfeld omdat je vaak hoort geen mooie beelden te krijgen. Hoop op zo een resultaat als bij jou!
ik zie ook nog de beren op de weg hoor nijn86 en ik ben ook zeker niet blij. gelukkig weten we denk ik allemaal dat het wel gaat komen en dat het zeker ook bijzonder is. en dat we het ook weken de tijd moeten geven lijkt mij ook verstandig. wat ik nu lastig vind is dat ik op de 19 de weer een echo krijg en nu toch bang ben dat er een hartje niet klopt of zo dat zou toch erg zonde zijn. dus het is echt tegen strijdig.
Thanx meiden! Marjonneke ze zeiden tegen mij dat tussen de 25 & 26 weken het mooiste resultaat is. We hebben echt wel een paar mooie plaatjes ben er heel blij mee. Dit is mijn enige zwangerschap dus wilde het toch graag doen! Vind t jammer om te lezen dat veel niet echt blij zijn en denken dat t allemaal niet goedkomt. Dit hoort juist zo'n bijzondere en mooie tijd te zijn toch! Ik hoop voor jullie dat dat snel veranderd!! Anders heb je straks misschien spijt dat je dr niet van genoten heb. Ik heb bekken instabiliteit en 16 weken lang de hele dag boven de pot gehangen, en tuurlijk ook wel is gedacht het gaat pittig worden! Maar ik ben elke dag zielsgelukkig dat ik zo gezegend ben om Er 2 te krijgen terwijl er zoveel meiden zijn die nooit een zwangerschap mogen ervaren! Knuffel voor jullie!
@sammy Ik ga inderdaad ook over 2 weken dan ben ik 25 weken en 6 dagen. Ik ben me wel heel bewust dat ik me gezegend mag voelen. In mei nog onverwachts zwanger gevolgd door vroege miskraam en toen toch besloten om voor een tweede kindje proberen te gaan en toen in juni gelijk weer zwanger en dus een tweeling. Voor sommige vrouwen bij wie het niet of heel moeizaam gaat is mijn geval natuurlijk iets om heel graag te willen.... Dat het bijzonder is en speciaal ben ik me ook bewust van. Maar echt genieten van zo een pittige zwangerschap vind ik heel lastig en echt blij zijn met twee kindjes erbij vind ik ook lastig helaas. Daar ben ik gewoon eerlijk in. Natuurlijk zijn ze welkom en zal er heel veel van ze gehouden worden en wil ik ze niet meer missen... maar ik vind het gewoon erg pittig. Ik had ook stiekem gehoopt op een beter2 zwangerschap dan bij mijn zoontje... maar hormonen en ik zijn dus niet zo een goede combi.
Ik snap het hoor Marjonneke! Ik bedoelde t trouwens ook niet om iemand te veroordelen hoor. Lijkt me gewoon jammer als je er straks op terug kijkt en er helemaal niet van genoten heb. Maar misschien is dat voor mij anders omdat dit mijn enige zwamgerschap gaat zijn. Zijn mijn kinderen trouwens niet erg zwaar? Ik heb een app daar staat dat ze ongeveer 730 gr zouden zijn nu. Meisje is 933 gr en jongen 1033
Ik denk als ze er eenmaal zijn wij allemaal dubbel zo gelukkig zijn met twee van die prachtige babietjes waar je niet anders dan van zielsveel houden kan! Ik ervaar de zwangerschap heel dubbel, mijn toekomst beeld is totaal in de war geschopt en dat moet je los laten, dat duurde hier even. Nu kan ik niet wachten tot ze er zijn, door alle onzekerheid ben ik me alleen maar meer gaan hechten aan die twee kleine dondersteentjes in mijn buik. De zwangerschap zal ik echt niet missen zodra ze er zijn, maar ik weet wel dat als het ons gegund is het niet de laatste zwangerschap is.
Sammy mooie foto's zeg! En die van mij zijn ook wat zwaarder, die apps wijken ook veel van elkaar af dus richt me er niet te veel op. De groeicurve van de gyn is mijn leidraad en daar zitten ze steeds mooi op. Ik vind zelf de zwangerschap ook wel pittig, maar geniet er wel van. En het zijn onze eerste ki djes dus twee is dan meteen mooi. Praktische punten denken we weleens over na en zullen we vast tegenaan lopen, maar gaan we ook wel uit komen. Ik vind het vooral leuk dat mn vriend vanaf het begin veel meer betrokken zal zijn bij de kindjes. Met eentje is de moeder meestal de hoofdverzorger, maar met twee moet je, uit praktisch oogpunt, gewoon beide aan de bak met voeden verschonen badderen en knuffelen.
Sammy, ik zag het het ook niet als aanval hoor... probeerde gewoon uit te leggen hoe ik het voel. Ik zal mijn zwangerschap niet missen.. dit is ook zeker weten de laatste. Het is mijn vijfde zwangerschap en als het goed is heb ik dus straks 3 kindjes. Ik had altijd een beeld over zwanger zijn maar helaas klopt dat bij mij van geen kanten. Mocht ik een keizersnede krijgen dan heb ik al aangeven gelijk gesteriliseerd te willen worden. Ik ben 37 en 3 kindjes zijn meer dan verwacht.
Ik wil jullie even een hart onder de riem steken Wij waren ons ook kapot geschrokken dat ik zwanger was van een tweeling. Ik was echt ontzettend blij dat ik zwanger was, maar een tweeling? ik dacht wat moet ik met twee babies!? Mijn vriend heeft echt ook paar weken nodig gehad om aan het idee te wennen. Maar opgegeven moment groei je erin, zie je alle echo's en weet je gewoon niet beter. Ik had op zich een goede zwangerschap tot 20 weken, toen kreeg ik last van mijn bekken. Ik was in het begin vooral erg bang voor de complicaties van tweeling zwangerschap, vooral vroeggeboorte. Helaas is dit iets waar je geen invloed op hebt. Uiteindelijk is mijn zwangerschap spontaan beëindigt bij 31 weken. Een vroeggeboorte dus, waar ik al die tijd al zo bang voor was. Maar uiteindelijk is alles goed gekomen! en ik moet zeggen toen ze in het ziekenhuis lagen vond ik de andere moeders eigenlijk zielig dat ze maar 1 baby hadden, moet je altijd delen met de vader. Wij hebben er lekker allebei 1. Nu ze thuis zijn is het wel druk maar ik kan me gewoon niet voorstellen dat ik maar 1 baby zou hebben! Ik wil ze voor geen goud missen en het zijn alle zwangerschapskwaaltjes en gebroken nachten waard! Dus meiden, wacht maar tot ze er zijn, het is het mooiste wat je kan overkomen!!!!!
Wij zaten voor ons tweede kindje in de medische molen en de gyn gaf aan voor de 3e IUI dat er twee eitjes gingen springen en er een risico was op een tweeling. We zeiden nog grappig tegen elkaar: 'dan zal dat ons wel weer overkomen, want zo gaat het altijd' En ja hoor, op de eerste echo met 7 weken bleek er meer dan 1 embryotje te zijn, het waren er zelfs nog even 3 (!!!), waarvan eentje duidelijk nog iets kleiner, die was met 9 weken ook helemaal verdwenen, dat vond ik toen echt niet erg 3 babys in een keer had ik echt niet aangekund! Maar we hebben er evengoed aan moeten wennen, en met kleine vlagen zie ik het ook somber in, maar voor het merendeel van de tijd ben ik erg happy ermee hoor. Mijn zwangerschap was tot 22 weken wel redelijk, niet veel klachten gehad behalve vermoeidheid en last van mn bekken, maar nu wordt het echt elke week zwaarder en heb ik er echt wel enorme moeite mee. Ik heb meer genoten van mijn eerste zwangerschap, die helemaal klachtenvrij was en gewoon 40 weken heeft geduurd... Maar deze kindjes zijn ook meer dan welkom en we zijn kei nieuwsgierig wat we gaan krijgen en hoe het zal gaan!!
Ik zie vooral op tegen 2 baby's en een peuter van 2 en dan er voor alle drie zijn en het liefst borstvoeding geven en naar buiten gaan met alle 3 we wonen 1 hoog zonder lift. Dat was al onhandig met 1 en nu met 3 straks naar buiten... Maar ja.. ik ben ook overtuigd dat overal wel een oplossing voor gaat komen.. en alle fases gaan voorbij... en straks over een jaar of 2 hebben ze veel aan elkaar en zijn we door de tropenjaren heen. Blijkbaar dachten deze zieltjes/kindjes shit ze wil er nog maar 1 en daarna gaat de boel op slot dus we komen gewoon lekker saampies hihi
Na de eerste schrik ben ik ook heel blij met die twee ventjes in mijn buik. Maar de zwangerschap is er een vol klachten en zorgen dus genieten, nee, dat zit er niet in. Maar dat geeft niet. Ik geniet straks gewoon volop van mijn mannetjes! Ctg's weer goed, dag kan beginnen!
Ik snap demeiden die al kindjes hebben ook wel hoor!! Ik zou het ook anders vinden als ik er al 1 heb en t zijn er dan ineens 2! En het isvoor iedereen wennen natuurlijk! Mijn grootste angst is ook vroeggeboorte en naar huis gaan zonder baby's!! Wat lijkt dat me erg zeg!
Dat gaat hier natuurlijk gebeuren en daar stel ik me op in, dan is het minder heftig hoop ik. Toen ik Timo achter moest laten na zijn geboorte heb ik echt hysterisch gejankt, zoooo erg. Wat voor mij nu ook wel scheelt, is dat ik al een heerlijk klein ventje thuis heb zitten die me nu al moet missen. Daar kan ik dan mee knuffelen.